Week 52

Tingeling

Tingeling is het geluid dat een belletje maakt. Dit belletje was bij mijn collega onmiddellijk gaan rinkelen toen hij kort voor de kerstdagen een keeshond zag die al drie dagen niet at en hoge koorts (tp:40,3) had. Deze teef werd ook regelmatig achterna gezeten door een reu die ergens kennis van had genomen. Volgens de eigenaresse dronk deze hond niet veel. De hond had veel tandsteen en at de laatste tijd wat minder. Er werd geadviseerd om urine op te vangen om eventuele polydipsie en polyurie uit te kunnen sluiten.

 

Polydipsie zie je vaak bij honden met een baarmoederontsteking. Deze hond vloeide niet via de vulva .De eigenaresse wilde echter alleen opereren als zeker was dat de baarmoeder ontstoken was. De dierenarts besloot de hond antibiotica toe te dienen en mevrouw antibiotica tabletten mee te geven voor de nabehandeling van de hond. Als de hond niet opknapte ,moest de hond terug voor nader onderzoek. Een paar dagen later kwam mevrouw terug met de hond. De koorts was gezakt naar 38,3. Nagekeken urine liet inderdaad polydipsie (sg 1018) zien. De eigenaresse werd geadviseerd om bloedonderzoek uit te voeren met de Vettest. Het bloed werd getapt met de hieronder vermelde uitslagen . Hoe meer gegevens je hebt, des te belangrijker wordt het om ze goed te kunnen interpreteren. Mijn collega zag dat de nierfunctie abominabel was ( ureum 30,0 mmol/l,creatinine 272 umol/l ) en ik besloot de hond weer op tafel te zetten. In een flits zag hij dat de hond vloeide en was het belletje gaan rinkelen. Hij had toen onmiddellijk een vloeiend verhaal klaar. De hond had baarmoederontsteking en moest zo snel mogelijk geopereerd worden gezien de minder goede nierfunctie. De eigenaresse was gezien de uitvloeiing nu onmiddellijk overtuigd en stemde in met de operatie. Een zeer grote baarmoeder met een peervormige verdikking werd verwijderd. (zie foto). Nadien werd de broodnodige tandsteen behandeling uitgevoerd en een intraveneus infuus met een liter fysiologische zoutoplossing toegediend. Drie dagen later was het ureum gezakt naar 4,7 mmol/l en het creatinine naar 124 umol/l. Gelukkig was de hond “saved by the bell”.

 

Terug naar boven

Week 51

Heiig man !

Niet altijd zijn röntgenfoto’s in staat de oorzaak van een benauwd dier te achterhalen. De foto laat wel duidelijke afwijkingen zien maar het totale beeld van wat heeft het dier nu precies, blijft mistig. Onlangs kwam een wat oudere dame bij ons op consult met een kat van middelbare leeftijd die de laatste tijd vermagerd was en benauwd werd. Bij navraag bleek dat de kat altijd al minder goed at. Klinisch onderzoek van de kat liet een wat verlaagde temperatuur (36,5) zien met een normale pols en een iets te snelle ademhaling. Onderzoek van borstholte en buikholte leverde in eerste instantie geen nadere informatie. De eigenaresse werd geadviseerd om bloedonderzoek te doen om de oorzaak van de vermagering te kunnen vaststellen. Bloed dat werd nagekeken met de Vettest, liet een te hoog ureum (16,4 mmol/l) een laag creatinine (102 umol/l) en een laag albumine (22 g/l) gehalte zien. De mogelijkheid van vocht in de borstholte kon niet worden uitgesloten. Punctie van de borstholte leverde 2 cc sereus (waterig) vocht op. De eigenaresse ging akkoord met het maken van een röntgenfoto. Deze foto liet duidelijke sluiering zien op plaatsen waar dit niet mocht. Een mogelijk kwaadaardig proces kon niet worden uitgesloten maar het beeld bleef wat mistig. In overleg met mevrouw werd het punctaat opgestuurd naar de UKG voor onderzoek op kwaadaardige cellen. De volgende dag kwam de uitslag: lymfoom. Een lymfoom is een kwaadaardige woekering van afweervormende cellen. Het beeld was op eens niet meer zo heiig maar duidelijk verklaarbaar. De eigenaresse was blij met de snelle uitslag die alle klachten verhelderde maar vond het jammer voor deze lieve kat.

 

Terug naar boven

Week 50

Bei de hand en…

Op 14-12-14 (en daartussen ligt dertien) is het zondagavond en zit je gezellig met de familie aan tafel te eten als de telefoon gaat. Een veehouder belt op met het verhaal dat de koe het lijf er heeft afgeduwd. Deze mededeling is een serieus spoedgeval. Met het lijf er af duwen wordt bedoeld dat de baarmoeder waarin het kalf heeft gezeten door de koe naar buiten is geperst waardoor de baarmoeder als het ware binnenstebuiten is gekeerd. De beien (plaats waar vruchtvliezen van het kalf hebben vast gezeten) zijn dan duidelijk waarneembaar. Het komt er dan op aan de baarmoeder zo snel mogelijk weer in de koe te krijgen om te voorkomen dat de koe in shock raakt of dood bloedt. Het is dan nodig om de koe een ruggenmergprik te geven om het persen van de koe zo veel mogelijk tegen te gaan en het terugduwen van de gestuwde baarmoeder te vergemakkelijken. Ook moet er een middel worden toegediend om de baarmoeder te verkleinen om zo het terugduwen van de baarmoeder te vereenvoudigen. Eenmaal aangekomen bij de koe werd de situatie in ogenschouw genomen. De koe lag plat op de achtergang en was niet voornemens te gaan staan. Na het geven van een paar injecties werd er met de klus bij de liggende koe begonnen. De baarmoeder werd op een plank tegen het achterwerk van de koe gelegd met onder de plank twee grote stenen zodat de baarmoeder niet meer op het rooster kon schuren. Stukje bij beetje lukte het me om de baarmoeder steeds verder terug te duwen in de schede. Het hele gebeuren moet met beleid uitgevoerd worden omdat te hard duwen de baarmoeder beschadigd en daardoor het leven van de koe op het spel zet. Uiteindelijk zat de baarmoeder er in. De schede werd met een bandje (Buhner) wat nauwer gemaakt om een eventuele herhaling op korte termijn te voorkomen. De volgende dag heb ik de veehouder opgebeld om te vragen hoe het met de koe ging. De koe stond weer en had een behuizing met stro gekregen. De ongelukkige samenloop had een gelukkige afloop gekregen op deze zondagavond.

Terug naar boven

Week 49

Stoffen wisselen

Het gebeurt maar zelden in het diergeneeskundig vak dat je een directe oorzaak kunt vinden voor de ontstane problemen. Af en toe gebeurt het wel zo als nu het geval was bij deze kat. De kat werd in november 2013 aangeboden met als klacht geelzucht en vermagering .Uitgevoerd bloedonderzoek met de Vettest liet een sterk verhoogd GPT en een laag normaal creatinine zien. Vanwege de lage creatinine waarde is er een schildklier bepaling uitgevoerd. Het bleek dat de schildklier veel te hard werkte (T4 > 170 nmol/l en dat deze nodig moest worden geremd om weer in het normale gebied tussen 20 en 46 nmol/l te komen. Toen de schildklierwaarde daalde verbeterde de GPT aanzienlijk en was de geelzucht verdwenen. Toch was het verstandig om deze kat in de gaten te houden omdat de schildklier regelmatig weer harder ging werken dan goed was voor de kat . De dosering Thiamazol om de schildklier te remmen werd regelmatig bijgesteld totdat de grens van 10 mg overschreden werd. Er werd met de eigenaar overlegd of een radioactieve behandeling met Jodium geen optie was omdat dit de enige manier was om het probleem te stoppen .Door deze behandeling worden alleen de tumorcellen in de schildklier onschadelijk gemaakt door opname van radio actief Jodium. De eigenaren beseften dat ze eigenlijk geen keus hadden ook al was de kat reeds vijftien jaar oud. Er werd een afspraak gemaakt met de Lingehoeve om daar de behandeling te laten ondergaan. Nadat het patiëntendossier bestudeerd was, viel het de behandelend arts op dat de kat volgens het bloedonderzoek een heel slechte nierfunctie had. De eigenaren moesten zich goed realiseren dat de behandeling van de schildklier wel eens erg tegen zou vallen wat het uiteindelijke resultaat betrof als de nieren zo slecht bleven. De ureum waarde was op 14-07-2014 8,3 mmol/l (3,0-6,5 mmol/l) en het creatinine 280 umol/l ( < 200 umol/l ) met tien mg Carbimazol. Opnieuw uitgevoerd bloedonderzoek na ophogen Carbimazol tot 15 mg per dag, gaf een ureum van 9,0 mmol/l en een creatinine van 318 umol/l. en een T4 van 7 nmol/l. Uiteindelijk werd de radioactieve behandeling met Jodium toch uitgevoerd op 12-09-2014. Het resultaat mag er zijn: de kat hoeft geen carbimazol meer te slikken en blijft keurig op gewicht. Uitgevoerd bloedonderzoek op 10-12-2014 met de Vettest liet een ureum van 9,6 mmol/l en een creatinine van 252 umol/l zien.

Terug naar boven

Week 48

’s door ’n blad.

Het is herfst; er vallen weer veel bladeren van de bomen. Onderweg in de auto geniet je dan van de kleurenpracht om je heen. Als de temperatuur dan ook nog zeer aangenaam is, geniet je als practicus van het buitenleven. De dieren lopen nu ook nog buiten in de weide omdat er nog genoeg gras is. Deze dag ging ik met een net afgestudeerd dierenarts naar een anderhalf jaar oud veulen dat volgens de eigenaar maar suf in de wei stond. De pols was iets verhoogd en het veulen had ook wat hogere temperatuur. De darmgeluiden waren wat waterig zodat in eerste instantie aan koliek werd gedacht. Er werd mest meegenomen voor onderzoek op wormeieren en er werd ook bloed afgenomen omdat het veulen te sloom was. Bij het teruglopen vertelde de jonge dierenarts dat er wel erg veel esdoornblaadjes in de wei lagen naast de zogenaamde helikoptertjes. Bij veel esdoorns in de omgeving en een ziek veulen werd al heel snel de mogelijkheid van weide myopathie genoemd die vaak dodelijk is. Door een stoornis in het gebruiken van vet als brandstof voor de energiestofwisseling loopt het paard dan ernstig gevaar. Het komt er dan op aan de glucoseopname veilig te stellen door het paard te laten blijven eten. Het bloed onderzoek is dan essentieel om te bepalen waar het paard staat en om te kijken of het reageert op een behandeling. Het uitgevoerde bloedonderzoek (zie onderstaande tabel) laat een sterk verhoogd ureum (9,8 mmol/l) en een sterk verhoogde CPK (Creatinine Phosphokinase): 11710 IE/l zien. Het komt er op aan het ureum en de CPK naar beneden te krijgen. Dat dit niet zomaar gaat, laat het onderstaande behandelingsschema van dit veulen zien. U moet wel even doorbladeren.

Terug naar boven

Week 47

Veldwerk

Sommige katten genieten van het buitenleven en zijn dan soms dagen van huis. Recent kwamen we in de praktijk zo een kat tegen die aan veldwerk deed, al was dat niet hetgene waar we het eerst aan dachten. Deze acht jaar oude gesteriliseerde poes kwam binnen met de klacht minder eten en afvallen. Klinisch onderzoek leverde niet veel meer op dan een pijnlijke buik waarbij de nier streek links niet gevoelig was en de nierstreek rechts niet gevoelig was. Uitgevoerd bloedonderzoek met de Vettest leverde (zie onderstaande afbeelding) interessante informatie op. Deze kat had een zeer hoog ureum, een zeer hoog creatinine, een te hoge CPK, een veel te hoog phosphaat gehalte en een te laag calcium gehalte. Hopeloos geval zou je op het eerste gezicht zeggen omdat de nierfunctie zo slecht is gezien het hoge fosfaat, hoge ureum en hoge creatinine. Als de eigenaar perse wil kan er nog een infuus toegediend worden om de nier te spoelen met de bedoeling daardoor lagere waardes voor ureum, creatinine en phosfaat te verkrijgen. Heeft iemand nog meer opties? Op het eerste gezicht past alles in het geleerde plaatje van verminderde nier functie, meer kans op maag beschadiging met calciumverlies en dan spierafbraak met hoge CPK en hogere fosfaat gehaltes in het bloed. Dat de kat nog maar acht jaar was en nog redelijk at voordat ze ziek werd, past echter minder in het rijtje. Contact met muizengif (een Vitamine K antagonist) direct door eten van korrels of indirect door het eten van een half dode muis kon echter niet uitgesloten worden, mede gezien het feit dat de kat regelmatig buiten kwam en mevrouw in het landelijke gebied woonde. Een dagelijkse injectie met vitamine K werd toegediend gedurende vijf dagen. Gedurende deze vijf dagen is er geen infuus toegediend. De ureum waarde zakt van boven de 46,5 naar 12,2 mmol/l. Het creatininegehalte daalde van 1080 naar 255 umol/l. Dankzij veldonderzoek kon de kat doorgaan met veldwerk.

Terug naar boven

Week 46

Kommotie kwam er aan

Schipbreuk lijden is levensgevaarlijk want je moet ook weer aan land zien te komen. Enige tijd geleden overkwam dit een Nederlandse vrouw die in de Indonesische wateren maar liefst acht uur gezwommen had om de kust te bereiken. Achteraf hoorde ze dat dicht in de buurt komodovaranen lagen die dol waren op een stukje vlees. Het had voor deze vrouw heel anders af kunnen lopen. Met dit verhaal nog vers in het achterhoofd werd de praktijk gebeld met de vraag of er een foto gemaakt kon worden van een komodovaraan en dan geen gewone foto maar een röntgenfoto. Waarom wilt u een foto maken van dit dier was de eerst logische vraag die gesteld werd. De eigenaar in kwestie gaf hier een verrassend antwoord op. Nu dat kan ik U wel zeggen. Ik heb deze komodovaraan als een mannetje gekocht maar ik denk dat het een vrouwtje is.

 

In onze praktijk viel het kwartje nog steeds niet. De eigenaar zag ons onbegrip en vertelde toen dat een vrouwtje veel duurder was dan een mannetje. Het was duidelijk dat de man er belang bij had het geslacht van de komodovaraan te weten. Bij navraag bleek dat het op een röntgenfoto vrij gemakkelijk te zien is als je een maal weet waar de geslachtsorganen liggen. Mijn collega had dit intussen opgezocht en er werd een afspraak gemaakt voor het maken van een foto. De volgende vraag die dan bij je opkomt is ,hoe houd je het dier vast zonder klem te komen tussen de kaken. Gelukkig zat het dier in een zak en kon er op eenvoudige wijze een foto van het achterste deel van het lichaam gemaakt worden zonder de kop uit de zak te halen (zie foto). Mijn collega stelde toen vast dat het inderdaad een vrouwtje was en dat de eigenaar het goed gezien had. Een week later belde de eigenaar op om te zeggen dat de komodovaraan eieren had gelegd. De commotie over het geslacht was verdwenen maar de commotie over het komen van familie van de komodovaraan zal nog wel even blijven bestaan.

 

Terug naar boven

Week 45

Mooi man

Achteraf zijn dingen vaak mooier dan ze eerst zijn en vaak weet je niet eens waar je aan begint. Deze eigenaresse kwam op het spreekuur met de klacht dat haar kat vermagerde en -in haar ogen- langzaam achteruitging. Haar vorige kat had dezelfde gang gemaakt en was op de duur overleden. De huidige kat kwam buiten maar ze ving niet overdreven veel muizen. Contact met muizengif en dode muizen was niet onmogelijk maar volgens mevrouw niet erg waarschijnlijk. Een uitgevoerd algemeen onderzoek liet een sterk verhoogde pols met een normale temperatuur zien. In overleg met de eigenaresse werd bloedonderzoek uitgevoerd om te kunnen achterhalen waarom de kat een hoge pols had. Uitgevoerd bloedonderzoek gaf een normaal bloedglucose gehalte te zien. Het enige wat volgens de VetTest afwijkend bleek te zijn, was het lage albumine gehalte en het lage totaal eiwit in het bloed. Een contact met een Vitamine K antagonist(muizengif) was waarschijnlijk. Na een vijfdaagse behandeling met vitamine K en een antibioticumkuur was de pols aanzienlijk lager(108). Herhaald bloedonderzoek met de VetTest toonde echter aan dat het albumine gehalte nog verder gedaald was m.a.w., de oorzaak was nog steeds niet gevonden. Op aandringen van de dierenarts werd de kat nog een keer met een ander daartoe geëigend middel behandeld omdat andere vergiftigingen nog steeds niet konden worden uitgesloten. Na tien dagen constateerde de eigenaar een duidelijke verbetering. De dierenarts kon dit pas geloven als de bloedwaardes beduidend beter waren geworden. Het bloed was inderdaad verbeterd omdat het albumine en het totaal eiwit weer binnen normale waardes lagen. Op dat moment denk je: mooi man.

Terug naar boven

Week 44

Bloedend hard/t

Als er over een bloedend hart wordt gesproken denkt een muziekkenner aan een plaat van “de Dijk”.Dat een dier ook hard kan bloeden ondervond een veehouder recentelijk. De betreffende vaars (een eerste kalfskoe) had in de ochtend nog goed melk gegeven. Toen de veehouder de koeien ’s avonds ging ophalen voor het melken, wilde deze koe niet meekomen. De koe wilde slechts even staan en ging daarna weer gelijk liggen. Bij aankomst van de dierenarts viel op dat de koe dicht bij de sloot lag. De koe had een zeer hoge pols: 144 ( normaal 50-80) en maakte zwarte dunne mest. De nagekeken slijmvliezen waren vrij bleek van kleur wat duidt op een minder goede circulatie of bloedarmoede. Van deze koe werd bloed getapt om bloedarmoede en eventuele andere oorzaken op te sporen. Na het bloedtappen, kreeg de koe een Calcium Magnesium infuus om het verloren gegane Calcium bij een eventuele bloeding te kunnen compenseren. Het lukte daarna de koe vijftig meter dichter naar de stal te laten lopen en de koe verder van de sloot af te halen. Op de praktijk aan gekomen werd het bloed onderzocht met de VetTest en de Statspin. De koe had een hematocriet (= percentage rode bloedcellen t.o.v. het totale bloedvolume) van 10. Een normale hematocriet van een koe ligt tussen de 25 en 30.De koe was bijna 60 % van zijn bloed verloren.De volgende dag werd er nogmaals bloed getapt van deze koe om de hematocriet na te kijken.Het bloeden was gestopt omdat de hematocriet gelijk gebleven was. De pols was gezakt van 144 naar 80 maar wat had deze koe hard gebloed.

Terug naar boven

 

Week 43

Tobbedansen

Tobbedansen is een programma waarbij het de bedoeling is dat de deelnemer na van een helling te zijn afgegleden via het water zo snel mogelijk een bel moet luiden. Als je dan ziet hoe de deelnemers het doel moeten bereiken dan is het letterlijk tobben. Ik moest hieraan denken toen ik onlangs een huisvisite aflegde bij de eigenaresse van een Chihuahua teef die aan het jongen was. Bij navraag bleek dat de hond op dag 59 na de dekking was en dat er een vruchtblaas uithing.. Uitgaande van een normale draagtijd van 63 dagen moesten er waarschijnlijk meerdere pups inzitten die dan ook niet al te groot zouden zijn. Opgewekt en goed gemutst gaf ik de hond een weeën opwekkend middel omdat de duidelijke vruchtblaas volgens de eigenaar al een uur aanwezig was. Na heftig persen verscheen pas na vijftien minuten de kop in de vulva ring. Na enig oprekken van de schede lukte het de pup te extraheren (op de wereld te zetten).Tevreden reed ik naar huis. Twee uur later zou ik gebeld worden dat er nog drie pups waren uit gekomen. De telefoon ging maar helaas de teef had nog steeds geen pup. Wederom werd er een weeën opwekkend middel gegeven. Een kwartier later(ik was er bij blijven zitten )zat er nog steeds geen schot in. Ik kon duidelijk een kop voelen maar de hond was niet in staat de kop verder door het bekken te transporteren. Het moest anders aangepakt worden. Ik besloot de hond op de achter poten te laten staan terwijl de eigenaar de voorpoten optilde. Zo kon ik gebruik makend van de zwaarte kracht proberen om de pup d.m.v. buikpalpatie in het bekken te masseren. Nadat ik het bijna wilde opgeven lukte het mij uiteindelijk om de pup die achteraf kleiner was dan de vorige zo in en uit de schede te krijgen. De derde pup die ook in kopligging lag,werd daarna op identieke wijze op de wereld geholpen. Toen bleek er nog een vierde pup in te zitten die na de teef wederom een injectie met een weeën opwekkend middel te hebben gegeven ,naar de schede werd geleid. Omdat deze laatste pup in stuitligging lag,kon ik pas geboortehulp verlenen als de pootjes uit de schede staken. Met enige moeite werd de vierde en laatste pup geboren. Ik kon nu wel dansen (vier levende pups en een blije eigenaar) maar wat was het tobben.

Terug naar boven

 

Week 42

Kleur bekennen

Afgelopen maandag werd de praktijk gebeld om te vragen of wij een röntgenfoto konden maken van een panterkameleon (Furcifer pardalis). De panterkameleon was kreupel geworden na een val. Tijdens een bijeenkomst waar de kameleon aanwezig was, werd er per ongeluk tegen zijn hok aangestoten waardoor hij van een tak naar beneden viel. Sindsdien gebruikte hij zijn linker voorpoot niet meer. Na lichamelijk onderzoek werd besloten een röntgenfoto te gaan nemen van zijn voorpootje. Iets wat nog een enorme uitdaging bleek te zijn! Na wat passen en meten vonden we (dierenarts en eigenaar) een oplossing om zijn pootje te strekken voor de foto, zonder de kameleon te beschadigen. Tijdens de foto wees de eigenaar op de kleurverandering (meer geel) van de kameleon, wat betekende dat hij zich niet prettig voelde. Op de foto was duidelijk een breuk te zien van de humerus (bovenarm) van de kameleon. Dankzij een goede botstofwisseling van de kameleon kan zijn bovenarm met behulp van een lichtgewicht spalk weer genezen.

Terug naar boven

 

Week 41

Verstoppertje

Deze week zijn we gebeld of we even langs konden komen omdat de kat nu al 3 dagen geen ontlasting had. Vaak is het lastig om in een vol huis in het donker achter een flinke kat aan te moeten zitten, laat staan onderzoeken als je het dier dan eindelijk te pakken hebt. De ongeruste eigenaresse vertelde tijdens het onderzoek dat zijzelf een tijd in het ziekenhuis had doorgebracht en dat tijdens deze periode de verzorgers van de kat haar onbeperkt gevoerd hadden. Trots als een pauw vertelde zij dat de kat onder een streng bewind al 2 kilo afgevallen was, maar dat in de afgelopen 3 weken 500 gram was aangekomen. De kat was namelijk zo bang voor de verzorgers dat zij zich verstopte en zij het voer wel moesten laten staan voor de poes. Uiteindelijk hebben wij de poes meegenomen, een röntgenfoto van de buik gemaakt en haar geholpen om van de ingedroogde ontlasting af te komen. De verstopper zat niet langer verstopt!

Terug naar boven

 

Week 40

Koprol

Laatst kwam een kleine pup van drie maanden oud op het spreekuur. Bij het uitlaten, wat hij natuurlijk geweldig vond, had hij bij het spelen opeens een rare koprol gemaakt. Een kreupele achterpoot was jammer genoeg het resultaat. Hoewel hij duidelijk last had van zijn achterpoot was hij zeer enthousiast en levendig, tot we echter in de buurt van de knie kwamen. Een ‘testje’ om de kijken of de kruisbanden gescheurd waren bleek positief te zijn. De leeftijd van de hond paste echter niet bij een gescheurde kruisband; een doorverwijzing naar de orthopeed moest de uitkomst bieden. Op de röntgenfoto’s was te zien dat de groeischijf in het bot gebroken was, waardoor het testje ‘vals’-positief bleek te zijn. De groeischijf zorgt voor de lengtegroei van de botten, een beschadigde groeischijf kan ervoor zorgen dat de botten ongelijk of zelfs niet meer groeien. Gelukkig bleek dit een ‘goede’ breuk te zijn en kan een behandeling met pijnmedicatie volstaan.

Terug naar boven

 

Week 39

Oog om oog tand om tand

Tegenwoordig moet je in het leven voor jezelf opkomen. Voor dieren gold dit al min of meer als vanzelfsprekend. Dat de eigenaar af en toe de hond uitlaat aan de riem is zoals het hoort, om ongewenste reacties te voorkomen. Maar ja, het leven moet niet te saai zijn; een hond wil ook wel eens actie, en als de eigenaar eraan mee wil werken, wordt er driftig gespeeld. Voor een buitenstaander een genot om te aanschouwen. Zo ook voor de meeste hondeneigenaren. Er zijn echter uitzonderingen; deze Bordercollie leefde in een roedel (hondengemeenschap) met andere Bordercollies. Normaal gesproken weet elke hond daarin zijn plaats. Mocht een hond desondanks toch een wondje oplopen, dan geneest dit vanzelf en is de eigenaar zeker niet in paniek. Deze eigenaar had een hond met zo’n wondje. Hij dacht “dat wondje gaat wel dicht”. Tien dagen later zag hij nog steeds dat wondje dat maar niet dicht ging. Hij dacht “dit is voor de dierenarts, ik laat het hem oplossen’’. De dierenarts constateerde inderdaad een wondje, met daaronder een bobbeltje die volgens de dierenarts te wijten was aan een bloeduitstorting. De dierenarts behandelde de wond met een antibioticum en dacht dat de klus geklaard was. Ruim een week later kwam de eigenaar met de hond met de bewuste wond terug en zei vol trots tegen de dierenarts “dit is niet goed hé? Het wondje gaat maar niet dicht, met andere woorden dierenarts; ‘jij zit er ook wel eens naast’. Een koekje van eigen deeg voor de dierenarts, die het probleem voor de eigenaar had moeten oplossen. De dierenarts onderzocht nogmaals de wond en het bultje en besloot de hond te verdoven om uit te sluiten dat er sprake was van een vreemd voorwerp in het bewuste wondje. Na sonderen van het wondje met een sonde kwam de dierenarts op iets hards uit. Het kleine bultje werd ingesneden en wat bleek: het was inderdaad oog om oog tand om tand, want uit het bultje kwam – u zult het niet geloven- een stukje tand van de aanvallende hond.

Terug naar boven

 

Week 38

Oogappel

“Dokter, het oog van mijn hond hangt eruit. Mag ik alstublieft langskomen?” Het is 06:00 uur in de ochtend en ik had net half wakker de telefoon opgenomen. “Dat is goed, komt u maar gelijk.” Een kwartier later kwam de dierenarts tegelijk met de eigenaresse aan op de praktijk. Er was geen woord teveel gezegd. Ik moet nu handelen, dacht de dierenarts. Terugdrukken van de oogbol lukte niet. Er bleef maar één oplossing over; het oog verwijderen of..? De hond ging gaandeweg onder narcose en langzamerhand kwam de eigenaresse tot rust. “Het is de liefste hond die ik heb, dokter. Het oog hoeft er toch niet uit?” Nadat ik de mogelijkheden in gedachte op een rijtje had gezet besloot ik een poging te doen om het oog te redden. Het lukte mij om het oog terug te drukken in de oogkas toen de hond goed onder narcose was. Daarna moet worden geprobeerd om het oog op zijn plaats te houden. Dit kan alleen door een precies werkje; omdat het boven- en onderooglid tegen elkaar aangehecht moeten worden. Dit laatste moet heel precies gebeuren omdat anders de cornea (hoornvlies) wordt geperforeerd door een niet goed zittende hechting. Ook kon het ooglid niet geheel worden dichtgehecht omdat er tevens sprake was van geïnfecteerd trauma omdat een andere hond uit het gezin dit trauma had veroorzaakt. Tot slot moet voorkomen worden dat er te veel zwelling ontstaat rondom het oog,. waardoor het oog door stuwing alsnog verloren gaat. Er werd besloten een bloeddrukverlagend middel toe te dienen om de afvoer van wondvocht in het gestuwde gebied te verbeteren. Een nabehandeling met antibioticum vanwege wondinfectie werd gegeven. Na vijf dagen werden de ooglidhechtingen verwijderd. Tien dagen later liet de eigenaresse de hond weer zien. Mijn oogappeltje is er weer met twee gezonde ogen. Het appèl op de dierenarts in de nacht was gelukkig niet oogverblindend maar oogreddend.

Terug naar boven

 

Week 37

Konijn SHOCKPROOF

“Jij ben toch de vrouw van de dierenarts?”, vroeg een dierhouder aan mijn vrouw die hem wel herkende, maar niet echt kende. Ik heb een probleem; “mijn konijn is al twee dagen suf en ligt plat op de bodem van zijn hok”. “Jawel -zei mijn vrouw- mijn man kan er straks wel even naar kijken”. Omdat het avondspreekuur op een andere locatie was, mocht het konijn wat later langskomen op de praktijk. Bij het neerzetten op de tafel viel op dat het konijn lag waar het neergezet werd. Het meten van de temperatuur verklaart veel. De temperatuur van 36,0 graden was veel lager dan de normale lichaamstemperatuur van een konijn (38,6 graden of hoger). Bij het beluisteren van de buik vielen de hoog-tonige darmgeluiden op (klotsen van water in een ton). Bij navraag naar het rantsoen bleek dat het konijn naast hooi en biks ook nog een klein stukje brood kreeg dat het konijn met het andere konijn moest delen. Dat kleine stukje brood zorgt in het maagdarmkanaal door bacteriële fermentatie voor zeer veel gasontwikkeling, uitzetten van de darmen en uiteindelijk de dood door shock, omdat het gas in de darmen niet meer kan ontsnappen. De dierenarts die een dergelijk konijn wil helpen moet de bacteriële fermentatie remmen door het toedienen van een antibioticum en een middel dat het maagdarmkanaal stimuleert om het gas te laten ontsnappen. Zo gezegd, zo gedaan. Er werd een antibioticum toegediend en een bloeddruk verlagend middel. De volgende dag zou blijken of het konijn shock-proof was. De eigenaar haalde de volgende ochtend het konijn uit de doos. Het konijn hupte vrolijk weg en at weer!

Terug naar boven

 

Week 36

Slag om arm en…

Wanneer je een slag om de arm neemt, ben je nog niet geheel zeker van je zaak en stel je de te nemen beslissing nog even uit. Deze veehouder zag in dat deze koe meer moeite had met kalveren (het laten geboren worden van een kalf) dan anders. De veehouder aarzelde niet om de hulp van de dierenarts in te roepen, omdat hij een zwaar kalf verwachtte en dit nog wel eens de reden kon zijn voor een stagnerend geboorteproces. Nadat de dierenarts bij de koe was aangekomen, kon een te laag calcium gehalte en daardoor een niet vorderende geboorte worden uitgesloten. Er moet een andere oorzaak zijn. Na onderzoek via de endeldarm kon worden vastgesteld dat de ophangbanden van de baarmoeder waren verschoven. De baarmoederuitgang was daardoor schroefvormig vernauwd. Het kwam erop aan deze vernauwing op te heffen waardoor het kalf alsnog via de schede geboren kon worden. Via de schede kan de kop van het kalfje bereikt worden waarna – door enigszins tegendruk uit te oefenen- het kalf de goede kant werd opgeduwd zodat de baarmoeder ingang zich kon verwijden. Na het oprekken van de schede – waardoor het geboortekanaal verder verbreed werd- kon er aan het kalf worden getrokken. Na uitoefenen van enige trekkracht door veehouder en dierenarts werd het resultaat omarmd en was een levend stierkalf geboren!

Terug naar boven

 

Week 35

Stress en stress

Menig paardeneigenaar voelt zich niet goed als het met het paard niet goed gaat. De eigenaar heeft stress en belt de dierenarts om het probleem zo snel mogelijk te verhelpen. Kortdurende stress zoals bij koliek voorkomt, wordt veroorzaakt door release van bijniermerghormonen. Voorbeelden van bijniermerghormonen zijn adrenaline en noradrenaline die nodig zijn om snel en adequaat te kunnen reageren. Bij langdurige stress is er sprake van een activatie van de bijnierschors waarbij er veel cortisol wordt aangemaakt. Het activeren van de bijnierschors gebeurt door het hormoon ACTH dat in de hypofyse (een hormoonklier in de hersenen) wordt vrijgegeven. Sinds kort is het mogelijk dit hormoon in het bloed te bepalen bij paarden met de ziekte van Cushing (PPID). Paarden die deze ziekte hebben tonen een veranderd haarkleed, hebben minder spiermassa en hebben meer kans op het ontstaan van hoefbevangenheid. Hoefbevangenheid is een aandoening van de hoef waarbij paarden minder goed in staat zijn, goed te bewegen. Recent had ik een pony die bevangen was en PPID had. Het stellen van de diagnose viel echter niet mee omdat de pony totaal niet meewerkte bij het bloedtappen. Het was stress voor pony, ponyeigenaar en dierenarts. Nadat een behandeling was ingesteld met een medicijn voor Cushing moest wederom het bloed getapt worden om het effect van het toegediende medicijn te meten. Het was wederom deze keer stress, maar dit keer door adrenaline omdat het ACTH gehalte bij de pony gezakt was. De ene stress is blijkbaar niet de andere stress.

Terug naar boven

 

Week 34

Traag is..?

Wat is er trager dan een schildpad? Op het eerste gezicht heel weinig. Het spreekwoord zo traag als een schildpad is er immers niet voor niets. Maar wat nu als je schildpad heel erg traag wordt. De eigenaresse van dit dier was zichtbaar ongerust. Ze beschikte over zes schildpadden die ze ooit gekregen had van iemand in Frankrijk die er maar liefst honderd-en-zeven had. Een van deze zes schildpadden (die volgens haar de mooiste was) deed nu wel heel erg weinig. Geen nood dacht ze ik bel een dierenarts. Helaas voor deze mevrouw was het weekend. Na zes dierenartsen te hebben afgebeld, kwam ze uiteindelijk bij mij terecht. Als een redder in nood probeer je dan alles uit de kast te halen om deze schildpad te helpen. Gelukkig was een specialist bijzondere dieren behulpzaam bij het behandelen van het dier. Vanwege weinig spierspanning op de poten was de kans groot dat het dier een te laag calcium had. Calcium is nodig voor de samentrekking van de spieren om zo te kunnen bewegen. Na het toedienen van een calcium-magnesium oplossing kwam de spierspanning langzamerhand weer terug. De dag erop wilde het dier niet eten maar als het eten in de bek gestopt werd, slikte het dier het eten wel door. De volgende dag at de schildpad weer uit zichzelf. Een week later was de schildpad weer de oude en dat is dan weer kicken. Want het had tragisch voor de schildpad kunnen aflopen!

Terug naar boven

 

Week 33

‘’Ouvert, ik heb een facelift!’’

De meeste mensen krijgen een facelift omdat ze niet tevreden zijn over hun uiterlijk en daar graag wat aan willen laten doen. Zo ook was het met de eigenaresse van dit jonge varkentje. Het varkentje liep van jongs af aan in huis en werd volledig geaccepteerd door de andere honden. Het viel de vrouw op dat het varkentje toch wel erg verdrietig keek, omdat het aan beide ogen dikwijls flink traande. Nader onderzoek door de dierenarts leidde tot de oorzaak van het tranen: het varkentje had distichiasis. Distichiasis is een aandoening waarbij de haren van het bovenooglid in het slijmvlies van het onderooglid prikken. Toen het varkentje volwassen geworden was (en dat is ze al op zes maanden) werd ze geopereerd. Het diertje dat inmiddels al zo’n 20 kg woog, is onder narcose gebracht. Onder lokale verdoving is er plastische chirurgie verricht waarbij er een deel van het ooglid werd weggehaald om de haren niet meer in het slijmvlies te laten prikken. Vijf dagen later rende het varken weer door het huis en keek het de dierenarts aan met een heel ander gezicht!

Terug naar boven

 

Week 32

Effe wachtte, Ohhh.. Pizza, Pizza

Wie heeft er tegenwoordig geen haast. Niets gaat meer snel genoeg. Alles moet steeds sneller, want tijd is geld. Deze koerier van de bezorgservice was in gedachten verzonken toen hij ineens een kat voor zijn wiel kreeg. De koerier ging onderuit en 112 werd gebeld om de onfortuinlijke bestuurder te helpen. Een buurman die het allemaal had zien gebeuren, lichtte daarna de eigenaar van de kat in. ‘’Je kat is net aangereden, ik heb het zien gebeuren’’. De eigenaar zag zijn kat die nog kon lopen met een bebloede bek rondlopen. Het is flink mis, bedacht hij en er moest onmiddellijk een dierenarts naar kijken. De dierenarts constateerde een onderkaak fractuur die de andere dag, -zondag – onder narcose met behulp van een assistente en een draad weer keurig gerepareerd werd. Een week later at de kat al weer brokjes alsof er niets was gebeurd. Maar effe wachtte, links – rechts- links gekeken en dan pas oversteken, was voor deze poes en de koerier toch beter gebleken.

Terug naar boven

 

Week 31

Tunnelbuizen

In de meeste tunnels liggen er twee buizen naast elkaar voor een veilige verkeersdoorstroming. Je moet er niet aan denken dat de wand van zo’n verkeersveilige tunnel doorbreekt. In het lichaam van de kat liggen de afvoergang van de pancreas (ductus pancreaticus) en de afvoergang van de lever (ductus choledocus) vlak bij elkaar. Beide afvoergangen monden uit in de twaalfvingerige darm (duodenum). Als alles goed functioneert is er niets aan de hand. De gal in de ductus choledochus en de enzymen van de pancreas komen keurig in het duodenum terecht. Plotseling wordt de kat geel. De eigenaar had dit zelf al opgemerkt omdat de kat minder begon te eten. De geelzucht (icterus) uitte zich in verhoogde leverenzymen die gevonden worden door onderzoek met de Vettest. De geelzucht ontstaat doordat teveel galkleurstoffen (bilirubine) in het bloed komen. Er wordt daarbij gekeken naar de verhouding indirect, vrij en ongeconjugeerd bilirubine in relatie met direct, gebonden en geconjugeerd bilirubine. Omdat er zowel stijging was van het vrije bilirubine als van het gebonden bilirubine werd aan een obstructie icterus gedacht. Een uitgevoerde kijkoperatie (proeflaparotomie) liet een dikte zien ter hoogte van de gal-pancreas afvoergang. Achteraf bleek dit een kwaadaardige tumor van de van de ductus pancreaticus (carcinoom) die de galafvoergang langzaam dicht drukte.

Terug naar boven

 

Week 30

Down(er) gebeurt niks

Recent werd ik bij een koe geroepen die niet overeind wilde komen. De koe was kort van te voren door de eigenaar uit de sloot gehaald, maar wilde daarna niet meer gaan staan. Voor de behandelende dierenarts is het een uitdaging om de oorzaak van het niet overeind komen te kunnen vinden. Bloedonderzoek van de koe is essentieel om daarachter te komen. Het bloed werd onderzocht met de Vettest, zie hieronder. Hieruit bleek dat de koe veel spierbeschadiging had en daarnaast een minder goed functionerende lever door een leverbotinfectie. Bij navraag bleek de koe het al 3 weken minder goed te doen. Behandeling van deze koe bestond uit het twee daags toedienen van infuus om de optredende verzuring in de spieren te niet te doen. Ogenschijnlijk is er na vijf dagen niet veel gebeurd volgens de bloeduitslagen, omdat de CPK hoog blijft. De GGT is echter behoorlijk gedaald met behulp van een daartoe strekkend middel. De lever is behoorlijk aan het opknappen, en daardoor is het dier in staat beter eiwit te maken en dus te herstellen. Een bewijs voor dit laatste is dat de koe na negen dagen zelf plots is gaan staan, hetgeen gestaafd werd met uitgevoerd bloedonderzoek. Voor de veehouder was deze downer-gebeurtenis een ongelofelijke ervaring.

 

NB. de CPK waarden van deze koe waren op dag 1 en 4 hoger dan het meetbereik (> 2036), zodat deze niet kunnen worden weergegeven.

 

Terug naar boven

 

Week 29

Triest

Als eigenaar ben je pas verhuist, je hebt het naar je zin en je besluit de jonge kat de ruimte te geven. Op zaterdagochtend schrik je je rot als het jonge diertje half dood gevonden wordt. In allerijl bezoek je een dierenarts terwijl je je ondertussen afvraagt hoe het gekomen is. De dierenarts constateert bij eerste onderzoek te nauwe spleetvormige pupillen, speekselen en diarree. Als allereerste wordt er dan gedacht aan contact met een choline-esterase remmer die ervoor zorgt dat de prikkeloverdacht van de zenuw verstoord wordt. Een behandeling met atropine is dan een aangegeven methode om de krampen te laten verdwijnen. Na twee behandelingen met atropine was de diarree en het speekselen verdwenen. De temperatuur van de kat bleef echter veel te hoog. Een ontkoppeling van de oxidatieve fosforylering door contact met groeiremmer leek een reële mogelijkheid. De temperatuur zakte met een halve graad per dag, en uiteindelijk is het katje niet meer triest, maar allerliefst!

Terug naar boven

 

Week 28

Naast de kogel

Dokter kunt alstublieft snel komen, mijn paard heeft een wond aan zijn been. Bij aankomst bleek het angstige en moeilijk te benaderen paard een wond van vijf centimeter te hebben op de kogel van het rechter achterbeen. Het paard werd gesedeerd en behandeld met een pijnstiller in de halsader om het achterbeen te kunnen optillen. Vervolgens werd lokale verdoving toegepast rond de wondranden. Het lukte uiteindelijk de wondranden keurig bij elkaar te krijgen. Na een aanvankelijk goede genezing begon de wond na een dag of zeven toch iets te wijken. Veertien dagen nadat de wond was gehecht werd besloten het paard onder verband te zetten. Nadat het verband elke drie dagen werd verwisseld was er langzamerhand verbetering van de wond te zien. Het is dan de kunst de eigenaresse én de dierenarts te motiveren voor een nagenoeg restloze genezing van de wond. Uiteindelijk is dit gelukt na een periode van maar liefst vijftig dagen! Vol trots liet de eigenaresse pas het paard weer zien. Kijk dokter de wond zit nu letterlijk naast de kogel, je ziet er geen barst meer van!

Terug naar boven

 

Week 27

Falend Duo

Iedereen heeft zo zijn voorkeuren in het leven. De ene persoon vindt een Cavalier King Charles leuk en mooi, de ander een Labrador. Zo ook gaat het bij de kattenliefhebbers; een grote kat met een grote kop (denk aan Noorse boskat), of juist een zeer klein katje met platte neus (mini Pers). De patiënt van deze week gaat over laatst genoemde. De alweer 4e(!) eigenaren van deze vriendelijke vrouwelijke Pers van 6 jaar vertelde mij dat dit katje gefokt was op haar grootte: zó klein en schattig mogelijk. Ze had dan wel wat probleempjes maar ze was zo lief! en had een nieuw huisje nodig. De laatste week at ze wat minder, verloor wat gewicht en het enige wat daarnaast opviel was dat de kattenbak er anders uitzag. Op de onderzoekstafel bleek dat ze een kleine blaas had, maar een erg grote linker nier. Ook bleek ze uitgedroogd, terwijl ze normaal dronk! Gelukkig was meneer nog dezelfde dag in staat om een plasje op te vangen van de kat. Uit urineonderzoek bleek dat de nieren de urine niet meer goed konden concentreren en dat de poes hierdoor heel veel dronk en zelfs nog meer plaste. Naast het feit dat het concentrerend vermogen sterk was afgenomen bleken ze ook eiwit te lekken en zelfs een spoor suiker was in de urine te vinden. Alles wees richting de nieren maar ook suikerziekte behoorde nog tot de mogelijkheden omdat de nieren dan ook niet al het suiker kunnen terughalen uit de urine. Om onderscheid te kunnen maken werd er de volgende ochtend bloedonderzoek gedaan. Uit het onderzoek bleek dat het om nierfalen (creatine en ureum zijn erg hoog) ging. Vanwege het hoge fosfaat gaat het hier om een chronisch geval met een acute component erbij. Behandeling bestaat onder andere uit het toedienen van infuus, nierdieet en medicijnen (fortekor, semintra), vaak met wisselend resultaat. De eigenaren besloten de kat in te laten slapen. Bij de Pers komen nierproblemen veel voor door het doorfokken op kenmerken die mensen mooi vinden/vonden. Nu is echter het doel om PKD zoals de veel voorkomende ziekte heet uit de populatie te krijgen.

Week 26

Spikes

 

In de bergen of op het voetbalveld is het soms handig om noppen of spikes te hebben om veel grip te krijgen op het grondoppervlak. Voor andere oppervlaktes als de blaaswand of de urethra (plasbuis) is het minder gewenst. Recent kwam een vriendelijke dame met haar 8 jaar oude Jackie op het spreekuur op haar te laten vaccineren. Mevrouw vertelde toen dat haar Jackie wat uit haar hum was en een stuk minder dronk en plaste dan anders. Het waren dan meestal ook kleine plasjes. Toen zij bij het lichamelijk onderzoek ook nog eens wat pijnlijk bleek te zijn in de blaasregio, werd mevrouw gevraagd wat urine op te vangen en dit zo snel mogelijk langs te brengen voor onderzoek. Wat gelijk opviel was dat de urine zeer geconcentreerd was en erg basisch (pH 9!!!). Onderzoek onder de microscoop liet de volgende zeer mooie kristallen zien (zie afbeelding). Speciaal voer moet ervoor zorgen dat de urine weer zuurder word (ph 5-6) zodat de kristallen oplossen en niet meer de blaas- en urethrawand prikkelen.

 

Terug naar boven

 

Week 25

Einde eend

Onlangs bracht een paardenhouder bij ons één van zijn eigen eenden. Hij heeft een gebroken vleugel, kijk maar of je er nog iets aan kan doen. Aan de manier waarop de man het zei, kon je opmaken dat hij toch wel het een en ander verwachtte van de dierenarts, maar dat het toch ook weer niet alles mocht kosten. Er werd een foto gemaakt en geconstateerd dat de vleugel gebroken was vlak bij het ellebooggewricht. Na intern overleg werd besloten de twee botuiteinden te verbinden met een pen. Na 2 dagen mocht de eend naar huis. Toen ik de eend thuis bracht vertelde de dochter van de eigenaar dat vader nu niet meer op zoek hoefde naar een andere woerd, omdat de gewonde eend met de gebroken vleugel weer terugkwam. Een nabehandeling van de wond met een langwerkend antibiotica leidde uiteindelijk tot een bijna volledig herstel van de vleugel. De woerd en de moeder eend hebben intussen kleine pijltjes gekregen die u hieronder ziet zwemmen. Het werd gelukkig geen einde eend, maar een happy end voor de eend.

Terug naar boven

 

Week 24

Tunnelvisie

Tunnelvisie getuigt van een beperkt zicht bij het oplossen van een probleem. De tunnelvisie van deze kat die per ongeluk in de tunnel van de N470 was terechtgekomen, richtte zich op een ding: Hoe kom ik uit deze tunnel als auto’s met tachtig kilometer per uur voorbij razen. Voordat de kat een keus had kunnen maken werd ze aangereden door een automobiliste die de kat met spoed naar de dierenarts bracht. Bij klinisch onderzoek viel op dat de kat sterk verwijde pupillen had en niet in staat was zich op te richten met haar kop en ledematen: pijnperceptie was aanwezig. Er vloeide bloed uit beide neusgaten. De voorlopige diagnose luidde shock door hersentrauma. Een ingestelde behandeling met corticosteroïden zorgde ervoor dat de kat de andere dag nog leefde. Intussen kon de eigenaar met behulp van een eerder ingebrachte chip op worden gespoord. In overleg met de eigenaresse is besloten verder te behandelen. De kat kwam graag en vaak buiten en de eigenaresse wilde geen kasplantje terug. De volgende dag was de kat in staat zijn kop op te tillen en waren de pupillen normaal van grootte. De dagen hiernavolgend werd de kat behandeld met fysiologische zoutoplossing omdat dat de kat niet in staat was zelf te drinken, en een bloedvat verwijdend middel om het hersentrauma dat ontstond door zuurstof tekort te minimaliseren. Na acht dagen was de pupilreflex bij de kat aanwezig maar de dreigreflex beiderzijds afwezig. Tien dagen na het ongeluk was de kat voor het eerst in staat om zelf te eten uit de handen van de assistente en was de kat in staat om te lopen. In overleg met de eigenaresse is het resterend trauma aan de tarsus bij een specialist operatief gerepareerd. Inmiddels loopt de kat weer goed. Dankzij intervisie (overleg eigenaar – dierenarts en specialist) en tunnelvisie (licht aan het einde van de tunnel) kon deze kat uiteindelijk weer zien en lopen.

Terug naar boven

 

Week 23

Sa(n)té

Het is zaterdagavond als de telefoon gaat. Dokter mijn hond heeft een stokje met saté eraan opgegeten. Is dit heel naar binnen gegaan? Jawel zegt de eigenaar, het was zo weg. Ik probeerde nog in te grijpen maar ik was te laat. Wat nu te doen? Het satéstokje laten zitten is geen optie want de stok zou door de maag kunnen prikken en zo infecties kunnen veroorzaken. Er was maar één oplossing; de stok moet eruit. Laten braken is riskant. Het alternatief is een operatie waarmee de stok via een opening in de maag eruit kan worden gehaald. Een nieuwe methode die minder ingrijpend voor de hond is maakt gebruik van een endoscoop om in de maag te kijken. Via deze endoscoop is het mogelijk om met een tangetje het satéstokje uit de maag te verwijderen. Dit laatste is echter verre van eenvoudig. Alles overwegende koos de dierenarts voor de oplossing de hond te laten braken. Nadat de hond flink gevoerd was met brood werd het braken-opwekkend-middel toegediend. De spanning steeg bij iedere keer dat de hond braakte. Eerst spuugde de hond satébrokken, toen de gevoerde boterhammen én uiteindelijk jawel hoor; het hele satéstokje van maar liefst 15 cm lang! Santé zei de dierenarts, een goede gezondheid gewenst!

Terug naar boven

 

Week 22

Vrij smal en bergen werk

Na een lange werkdag werd ik ’s avonds laat bij een schapenhouder geroepen voor een lam wat er niet af kon komen. Als deze man belde, wist je dat er werk aan de winkel was en dat de klus niet eenvoudig zou zijn. Bij aankomst trof ik een eenjarig schaap aan die volgens de eigenaar al een dag bezig was met lammeren. Er zat alleen weinig vooruitgang in. Een handige dame had intussen wel een stropje om de kop weten te leggen, maar de rest was voor de dierenarts. Na enig onderzoek bleek de oorzaak van de slecht vorderende geboorte te liggen in het feit dat het lam dood was. Dit laatste was te voelen aan de ingezonken oogkassen. Met enige moeite lukte het de dierenarts om de kop in het bekken te krijgen. Vervolgens kwamen het rechter voorbeen, het linker voorbeen, de romp en uiteindelijk beide achterbenen in het geboortekanaal .Toen het lam eraf was bleek dat het linker voorbeen half vergroeid was en het linker achterbeen eveneens vergroeid was. Deze afwijkingen passen bij een infectie van het schaap met het Smallenberg virus. Achteraf verklaart dit virus de bergen werk bij deze jaarling.

Terug naar boven

 

Week 21

Een bultje, maar eh..?

Soms zijn dingen op het eerste ogenblik volstrekt oninteressant. Dit dacht deze eigenaresse van haar paard ook. Het paard had een klein bultje op haar linker wang, maar dat was niet zo bijzonder. Plotseling kreeg deze vrouw hulp uit onverwachte hoek. In de paddock liep het paard meestal met een kleine pony, en deze pony kon de bult niet langer aanzien. De pony nam een hap, en weg was de bult maar eh.. een gapend gat bleef achter. In allerijl werd de dierenarts gebeld die gevraagd werd, om een pasklare oplossing. De oplossing bestond uit het wegsnijden van weefsel rondom de bijtwond. Het lukte de dierenarts om het paard te immobiliseren als Hugo de Groot, waarna de klus werd geklaard. Voor de zekerheid werd het bultje opgestuurd. Met hulp van een patholoog werd de diagnose sarcoïd gesteld. Een sarcoïd is een kwaadaardige tumor van onderhuids bindweefsel. Dankzij de pony was haastige spoed hier ontzettend goed!

Terug naar boven

 

Week 20

Diepgravend onderzoek

Op een ochtend werd de assistente gebeld met de vraag of de dierenarts een visite wilde afleggen bij een hond van een bejaard echtpaar. De man maakte zich zorgen over de hond die al een week niet at en had voor de zekerheid zijn zoon meegenomen. Bij klinisch onderzoek viel op dat de hond ontzettend dik was en een gering gezwollen vulva had. De laatste tijd dronk de hond minder, nadat ze voorheen altijd goed gedronken had. De dierenarts had het vermoeden dat dit wel eens een baarmoederontsteking kon zijn. Dezelfde middag werd bloedonderzoek met de Vettest uitgevoerd. De uitslagen van de Vettest zijn bijgevoegd. Het hoge ureum baarde de dierenarts enige zorgen maar eerst moest er in de buik worden gekeken. Na het toedienen van de narcose bleek er in de buikholte een 2.4 kg zware baarmoeder te zitten die er vervolgens werd uitgehaald. Na de hond weer te hebben dichtgemaakt kreeg de hond 1 liter NaCl-infuus. De volgende dag kwam de vrouw van de eigenaar op bezoek die maar wat blij was met het gedane onderzoek van de buikholte.

Terug naar boven

 

Week 19

Binnenstebuiten

Je hebt er maanden lang naar uitgekeken, en eindelijk is het moment aangebroken dat het veulen geboren wordt. Kosten noch moeite worden gespaard. De dekdatum is opgehangen, het geboortealarm is ingesteld en dan gaat de piep af. Het paard gaat liggen. Je snelt je bed uit, je ziet de voorbenen van het veulen al komen. Je hebt ondertussen dochter, vriend en dierenarts gebeld en constateert dan dat het veulen levend geboren is dat de vruchtvliezen zijn verwijderd. Je kijkt nog eens goed en ziet dan dat delen van het veulen buiten de navel liggen. De dierenarts is ondertussen gearriveerd en constateert een open navelbreuk die al dan niet gerepareerd moet worden en dan wel zo snel mogelijk. De dierenarts die de vertwijfeling ziet bij de eigenaar die er ondersteboven van is, denkt maar aan een ding: dit veulen moet het redden. Amper de keuze gemaakt om het veulen te opereren moet de keuze gemaakt worden, hoe het veulen onder narcose moet worden gebracht. De eigenaresse waakt over het veulen en de dierenarts zoekt de narcose op in het boek. Het veulen ligt inmiddels buiten de kraambox. Dit zeer tegen de zin van de merrie die duidelijk kabaal maakt. Het veulen wordt in de halsader onder narcose gebracht en daarna op een kruiwagen met strobedding neergelegd. Vier aanwezige helpers helpen de benen van het veulen vasthouden om onverwachte bewegingen van het veulen te voorkomen. Pannen met schoon water worden aangerukt om handen te kunnen wassen. Er wordt een snede gemaakt in de witte lijn (linea alba) in de richting van het borstbeen (craniaal van de navel) om de breukpoort te vergroten. Voorzichtig worden het colon (dikke darm), het caecum(blinde darm) en uiteindelijk het ilieum (achterste gedeelte dunne darm) in de buik terug gestopt na de eerst aanwezige strodelen van de darmen te hebben weggeplukt. Toen alles terug gestopt was, en de buikwand weer gesloten was, begon het veulen weer bij te komen. Biest werd van de merrie afgenomen en met een spuitje in de bek van het veulen gespoten. Een half uur later stond het veulen met wat hulp voor het eerst op eigen benen. Tot slot diende de dierenarts een chemotherapeuticum toe om aanwezige infecties te voorkomen. Is hier soms een foto van gemaakt? Nee, we waren hier allemaal ondersteboven van.

Terug naar boven

 

Week 18

Hoeveel!?

 

Als de dag aangebroken is waarop de teef, een kruising American Bulldog, van deze week zou moeten ‘bevallen’ worden wij gebeld door de eigenaresse. De teef, inmiddels zo rond als een tonnetje is nog erg rustig en lijkt zeker nog niet te gaan bevallen de komende tijd. In overleg is mevrouw toen met haar langsgekomen op de praktijk voor controle. Doordat haar lichaamstemperatuur 36.8 graden was, er treedt een daling op voor de partus, konden we zeggen dat binnen 24 uur er puppy’s verwacht konden worden. Omdat mogelijk een grote reu de hond gedekt had besloten we om een röntgenfoto te nemen van het abdomen (de buik) zodat we het aantal pups konden inschatten. Mocht de partus (‘bevalling’) moeizaam verlopen dan weten we of er nog pups te verwachten zijn en of/hoe we moeten ingrijpen. Het nemen van de foto’s was nog een grotere uitdaging dan verwacht; de omvang van de buik van de vriendelijke teef was dusdanig dat deze te groot was om in 1x op de foto te krijgen. Met wat moeite lukte het toch om te schatten. Hoeveel telt u er? Het zijn er maar liefst 12!

 

Terug naar boven

 

Week 17

Hup Holland Hup

Het konijntje, een Hollander, van deze week had de pech dat een grote hond dacht dat ze met zijn tweeën wel even konden gaan spelen. Omdat hij dat toch niet zo’n goed idee vond vluchtte hij weg. Helaas voor deze ‘stamper’ kwam hij vast te zitten met zijn kop tussen de spijlen van een hek en heeft hij zich met konijn en macht proberen los te schoppen.

 

Doordat de achterpoten van een konijn zo sterk zijn, had hij zichzelf uiteindelijk een gebroken poot bezorgd. Op de röntgenfoto’s is te zien dat vlak boven het kniegewricht de femur (het bovenbeen) gebroken was. Omdat het nog zo’n jong konijntje was is in overleg besloten om te gaan opereren. Na een geslaagde operatie van bijna 2 uur, is hij weer goed wakker geworden. Inmiddels zijn we bijna 2.5 weken verder en mag het resultaat er zijn. In bijgevoegd filmpje kunt u zien dat hij alweer wat voorzichtig begint te huppen!

 

Terug naar boven

 

Week 16

Spectaculair

Een kat die niet eet en weer gaat eten nadat het probleem is opgelost is op zich niet zo bijzonder. Het verloop van het bloedonderzoek van deze kat met een nierprobleem is voor kenners die verstand hebben van bloedonderzoek echter opvallend spectaculair. De bloeduitslagen van de kat zijn in onderstaand overzicht weergegeven. De kat werd behandeld, en enkele dagen na de behandeling volgde de interpretatie. NB. De kat heeft geen infuus gehad. Een kat met een nierprobleem is met bloedonderzoek niet altijd goed in te schatten. Het klinisch onderzoek van deze kat met als bevindingen een hoge temperatuur en een gevoelige nierstreek deed het vermoeden van een nieraandoening rijzen. Bloedwaarden zijn in de regel pas echt blijvend verhoogd als meer dan zeventig procent van de nierfunctie verloren is gegaan. Bij deze kat is de nierfunctie na een aanvankelijke verslechtering uiteindelijk weer helemaal goed geworden getuige de waarde van 4,4 mmol/L voor ureum en 154 umol/L voor creatinine. De gedachte aan FIP vanwege de hoge globulinefractie en een hoog totaal eiwit kon uiteindelijk opzij gezet worden. De enige logische verklaring van bovengenoemde waarden van ureum en creatinine is een activatie van het RAAS door vrijkomende acute fase eiwitten. Als de acute fase eiwitten niet meer nodig zijn omdat de kat weer goed eet, daalt de globuline fractie en wordt het RAAS gedeactiveerd.

Terug naar boven

 

Week 15

Roos

Buikpijnlijkheid is een van de moeilijkste klachten die er is. Naast dat het feit dat er bij buikpalpatie (het aftasten van de buikholte) vaak weinig te voelen is doordat de hond zijn buikspieren zoveel mogelijk aanspant, is het soms moeilijk onderscheid te maken tussen pijn in de rug en de buik. Omdat de meeste patiënten met buikpijn hun buikspieren zo erg aanspannen, kan niet naar de afzonderlijke organen gevoeld worden en zijn wij als dierenarts aangewezen op aanvullend onderzoek als urine- en bloedonderzoek, soms aangevuld met röntgenfoto’s en (recent nu ook mogelijk) echografie. Onlangs hadden wij weer zo’n patiëntje waarbij bloed en urine onderzoek een minimale aanwijzing gaf richting een probleem met/in de urinewegen. Röntgenfoto’s van het abdomen (de buik) lieten een mogelijke blaassteen zien. Doordat deze mogelijke ‘steen’ geprojecteerd lag over het laatste deel van de dikke darm, en de hond vers vleesvoeding kreeg, moest een echo van de blaas uitslag geven. Bij de echo bleek duidelijk dat de ‘steen’ niet een stukje bot in het laatste deel van de darmen was, maar een steen die vastzat aan de blaaswand. Een paar dagen later is de hond geopereerd. Als dank kregen wij een mooie roosvormige blaassteen terug, naast een vrolijke hond zonder buikpijn.

 

 

 

Terug naar boven

 

Week 14

Van de weide

Recent vroeg een hobbyschapenhouder mij om naar een ziek schaap te kijken. De eigenaar had hier wat haast mee omdat hij er niet gerust op was. Bij aankomst vertelde de eigenaar mij eerlijk dat er een berg wilgentakken op de wei lag en dat zijn schapen daar van gevreten hadden. Hij dacht dat zijn schapen daar ziek van waren geworden. Om die reden had hij de takkenbos maar uit het land gehaald. Toen ik aankwam zag ik dat het schaap niet gezond was. Dit kon echter onmogelijk van de verwijderde wilgentakken zijn gekomen. Het schaap was schrikachtig, had moeite om op de benen te blijven staan en viel makkelijk om. Bij navraag bleek dat de schapen geen biks werden bijgevoerd omdat de wei toch voldoende gras had. Als de wei in het voorjaar er goed uit ziet, is er meestal sprake van een hoog kalium en hoog eiwitgehalte in het gras. Het magnesium gehalte in het gras is vaak aan de lage kant, en wordt ook nog eens slecht benut. Koeien zijn dan afhankelijk van het magnesium dat verstrekt wordt in het krachtvoer. Als het hier om een koe zou gaan, wist ik zeker dat het dier kopziekte zou hebben. Ik besloot bloed af te nemen en het schaap alvast 150 cc calcium-magnesiuminfuus onderhuids toe te dienen. Het bloed werd onderzocht met de Vettest (zie onderstaande tabel) en laat een magnesiumwaarde van nul zien. Het scheelde daarom niet veel of het schaap was dood.. van de weide.

Terug naar boven

 

Week 13

Klein maar fijn

Kleine huisdieren worden meestal behandeld door dierenartsen die alleen kleine huisdieren (hond en kat) behandelen. Dat zo’n dierenarts af en toe ook andere dieren kan behandelen laat het volgende verhaal zien. Donderdagochtend belt een schapenhouder met het verzoek naar zijn schaap te komen kijken omdat deze ernstig het lijf biedt. De dierenarts gaat hier onmiddellijk naar toe om erger te voorkomen. Ondertussen krijgt de assistente nog een telefoontje waarin een andere eigenaar meedeelt dat de geit al vanaf de vorige avond aan het lammeren is, en dat dit geitje er niet uit kan komen. Twee spoedgevallen te gelijk is lastig. Gelukkig vond ze de kleine huisdierenarts bereid om even naar deze geit te kijken. Na enig onderzoek constateerde de man dat hij net het kopje van het geitenlam kon aanraken. Pootjes die er ongetwijfeld zouden moeten zijn, waren echter niet te vinden. Gelukkig had een assistente kleine handen, en was deze in staat de twee pootjes voor de dierenarts op te zoeken omdat zij wel in de baarmoeder kon komen met haar relatief kleine handjes. Toen dit eenmaal voor elkaar was lukte het de dierenarts om de pootjes met de kop in het geboortekanaal te brengen en het doodgeboren jonge geitje op de wereld te zetten. Zowel de eigenaar, dierenarts en assistente waren maar wat blij dat zij op deze manier de klus hadden geklaard. Maar fijn dat de dierenarts voor klein (hond en kat) zijn collega zo goed heeft geholpen.

Terug naar boven

 

Week 12

Loon naar werken

Het gebeurt niet altijd dat je krijgt wat je verdient . Voor hobbyhouders is dit laatste nog belangrijker dan voor professionele dierhouders. Laatst kwam ik bij een schapenhouder die zes schapen houdt en er alles aan deed om deze schapen gezond te houden. Hij vroeg mij naar een schaap te komen kijken, die hij niet helemaal vertrouwde. Bij aankomst bleek dat een gedeelte van de schede naar buiten kwam. In vaktermen ‘het schaap is een lijfbieder’, omdat een gedeelte van het slijmvlies van de vagina nu duidelijk zichtbaar is. Dit komt vaak door overmatig persen op vruchtdelen die naast het geboortekanaal in het bekken liggen. Het schaap associeert dit met een op handen zijnde partus en gaat daarop steeds meer persen waardoor er een gat in de schede kan komen, en daardoor darmen eruit kunnen worden geperst. Een dergelijke lijfbieder dient adequaat te worden behandeld. Dit reeds geschoren schaap werd met een daltonlepel behandeld om de uitzakking weer terug te brengen in de buikholte, en het daar op zijn plaats te houden. Nadat ik nog even gecontroleerd had of het schaap niet onmiddellijk weer ging persen, ben ik naar huis gegaan en vertelde ik de eigenaar dat het schaap goed in de gaten gehouden moest worden omdat de bevalling niet lang meer op zich zou laten wachten. De volgende dag was het schaap wat onrustig, en vertrouwde de eigenaar het niet. Bij nader onderzoek bleek dat het schaap nog at, en nog niet bezig was met het uitdrijven van de vrucht. Een dag later werd de dierenarts opnieuw gebeld, omdat het schaap nu rood slijm verloor en bezig was met persen. Bij onderzoek bleek dat vruchtdelen in de geboorteweg zaten (kop en pootjes). De daltonlepel werd verwijderd en er werden twee lammetjes, een witte en een zwarte, geboren. Je kunt je voorstellen dat er geen blijere eigenaar was als deze man die inderdaad loon naar werken had gekregen. Hij had zich immers ernstige zorgen gemaakt over het schaap en hij is er meerdere nachten voor uit geweest om naar dit schaap te kijken.

Terug naar boven

 

Week 11

Pijnlijk

Wat is er mooier dan een mooie fries die rondloopt met haar pasgeboren veulen. Als eigenaar geniet je hiervan omdat je er elf maanden naar hebt uitgekeken. Deze eigenaar deed dat ook, maar maakte zich toch een beetje zorgen. Wat was het probleem? De eigenaar zag dat de merrie wat moeilijker overeind kwam. Dus dacht hij, moet er iets mis zijn met de hoef van de merrie. Ik heb een goeie hoefsmid, en die laat ik er even naar kijken. De hoefsmid kon echter niets vinden en de eigenaar dacht toen laat ik mijn dierenarts er maar naar kijken. Bij onderzoek van de betreffende hoef tien uur na de geboorte van het veulen, bleek de hoef met de visiteertang niet pijnlijk , maar dat bekloppen van de toon van de hoef een pijnreactie uitlokte. Dit laatste kan een symptoom zijn van beginnende hoefbevangenheid. De nageboorte van de betreffende merrie kwam er iets vertraagd af, nadat de dierenarts het paard hiervoor had behandeld middels een injectie. De daaropvolgende dagen begon de merrie steeds moeilijker te lopen en werd de baarmoeder gespoeld om een eventuele baarmoeder ontsteking uit te sluiten. Onlangs het feit dat de uitvloeiing van de baarmoeder helder was, en het paard geen koorts had, kon de merrie steeds moeilijker overeind komen. Als de merrie niet overeind komt kan het veulen niet drinken, en gaat het veulen mogelijk dood. De eigenaar moest de merrie eigenlijk met een pijnstiller behandelen, teneinde het paard makkelijker overeind te laten komen. Volgens de bijsluiter kan dit echter niet worden gedaan bij drachtige of zogende merries en daar was nu juist sprake van. Na overleg met een paardendierenarts werd besloten de merrie toch pijnstillers te geven. Het veulen ging echter een dag later plotseling hard achteruit, terwijl ze daarvoor in blakende conditie was. Uitgevoerd bloedonderzoek bij dit veulen liet dit duidelijk zien, gezien het lage albumine gehalte en het normale ureum. In overleg met de eigenaar werd besloten tot het weglaten van de pijnstiller en het geven van een infuus aan de merrie. Na dit infuus gingen merrie en veulen zienderogen voorruit. De meeste pijnlijke beslissing, verlies van veulen of merrie, kon gelukkig worden uitgesteld.

Terug naar boven

 

Week 10

Een aardbei: ze glanst!

Wie kent er niet de aanblik van een aardbei als deze wordt aangeboden in een supermarkt of een groente speciaalzaak. De eigenaar van deze hond kon de afwijking die bij deze hond paste ook het beste omschrijven met de uitdrukking ‘het lijkt op een aardbei die glanst’. Als iedereen jouw mooie hond gaat aanspreken op zijn uiterlijk, wordt de druk wel heel erg hoog om hier toch wat aan te laten doen. Vooral als deze aardbei zit aan de zijkant van de neus van de hond, ter hoogte van de lip. (zie foto) Gezien de grootte van deze afwijking is het niet zo makkelijk deze op een chirurgisch nette wijze te verwijderen. Gelukkig wist de eigenaar te vermelden dat deze hond zijn neus altijd ergens in stak. Het kon dus ook een contact dermatitis zijn, door aanraking met een irriterende stof. In overleg met de eigenaar is besloten de hond daar eerst voor te behandelen met een adequaat middel en met wat voor resultaat! Na tien dagen was er duidelijke verbetering te zien van de betreffende plek, en na twintig dagen was de gehele plek verdwenen. De eigenaar was blij met het uiteindelijke resultaat, omdat de snuit van de hond er weer stralend uitzag zonder operatief ingrijpen.

Terug naar boven

 

Week 9

Hey macarena!

Onlangs hebben wij op de praktijk een mooi echo-apparaat gekregen ter uitbreiding van de diagnostische hulpmiddelen. Naast het maken van echo’s bij zieke dieren kan je dit mooie apparaat natuurlijk inzetten om bij mogelijk drachtige dieren de eventueel aanwezige pups in beeld te brengen. Met een beetje geduld lukt het vaak ook om het hartje in beeld te brengen waardoor je kunt zien of de pups in leven zijn. Het enige nadeel bij drachtigheidsonderzoek met de echo is dat je het aantal pups niet goed kunt schatten. Een andere mogelijkheid hiervoor hebben wij ook op de praktijk: het röntgenapparaat. Deze keer wilde een mevrouw weten of haar poes drachtig was omdat de kater, die ze als kitten uit het asiel had gehaald, boven op haar was gesprongen. In het begin dachten we dat het een hele uitdaging zou zijn om een wakkere poes te scheren en gedurende langere tijd op haar rug te laten liggen. Wat bleek: ze was zo gefixeerd door het beeldscherm dat ze rustig bleef liggen zonder een kik te geven! Onderstaand een filmpje van een kitten in de baarmoeder, het hart klopt en …eh danst het nou? [hana-flv-player video=”https://dierenartspraktijkhogendoorn.nl/wp-content/uploads/2012/02/filmpje-van-der-spek.flv”>filmpje van der spek/]

Terug naar boven

 

Week 8

Door dik en dun

Recent kwam er bij ons een eigenaar op de praktijk met een hond die nogal dik was. De hond at goed senioren dieet en dronk veel. De hond was recent loops geweest en mocht eigenlijk niet meer onder narcose vanwege een eerdere reanimatie. Klinisch onderzoek liet een attente magere hond zien met verder weinig in het oog springende afwijkingen anders dan de reeds gemelde dikke buik. Voor de hand liggende onderliggende oorzaken zijn suikerziekte en een baarmoederontsteking. In overleg met de eigenaar werd er besloten tot het uitvoeren van bloedonderzoek en urineonderzoek. Uitgevoerd bloedonderzoek met de Haemoglucotest liet een bloedglucose zien van 5,4 mmol/l, hetgeen gering verhoogd was maar geen aanwijzing was voor suikerziekte. Het uitgevoerde urineonderzoek liet een normaal soortelijk gewicht zien (SG 1034).De hond dronk dus niet zo veel als dat de eigenaar dacht. Uitgebreider onderzoek met de Vettest bracht de oorzaak van de dikke buik aan het licht. De hond had een ernstig eiwittekort met een lage albumine waarde (zie bijlage). Via punctie van de buikholte met een grote naald is er 1,1 liter vocht afgevloeid. Dit betekende een gewichtsreductie van 20 procent. Geen enkel dieet is in staat een hond dermate snel te laten afvallen. Er was nu echter een ander probleem. De hond was te mager geworden en moest nu weer dikker worden. Dit laatste kan alleen maar door het eiwit probleem op te lossen. Het eiwittekort komt of door een verhoogd verbruik of onvoldoende opname of verhoogd verlies van eiwit. U mag zelf de oorzaak bedenken.

Terug naar boven

 

Week 7

Hypotensie

Hypotensie staat voor een verlaagde bloeddruk. Letterlijk vertaald betekent het minder spanning. Als je als dierenarts graag en veel opereert worden sommige operaties wat minder spannend en wat meer routine. Aan de ene kant is dat goed, maar aan de andere kant kan dit opeens noodlottig worden. Kort geleden kwam er bij ons een kat op het spreekuur die mager was en behoorlijk krols; de eigenaar werd er gek van. Het verzoek van de eigenaar om de poes te laten steriliseren, was dan ook meer dan logisch. Zo was ze dan ook in een klap van de krolsheid af, en de kat had eindelijk gelegenheid om een beetje aan te komen. Wanneer de krolsheid langdurig aanhoudt, kost dit de kat zeer veel energie. Zo gezegd zo gedaan. De poes werd keurig gesteriliseerd door een bekwame dierenarts en een uitstekende assistente. Tot zover is er niets aan de hand zou je zeggen. Tegen middernacht werd ik gebeld door de eigenaar van deze poes, die mij vertelde dat de poes volgens haar nog steeds niet goed uit de narcose was gekomen. Als je dan zelf net wakker geworden bent van dit telefoontje, realiseer je je dat dit mogelijk kan komen door hypotensie door een bloeding, waarna er alsnog acuut ingegrepen zou moeten worden. Gelukkig was deze hypotensie snel op te lossen, omdat deze hypotensie geen echte hypotensie was, maar een hypoglycemie. De poes had achteraf te weinig glucose in zijn bloed om goed te kunnen functioneren. Nadat ik me dat realiseerde en 10 cc glucose oplossing toediende via de bek, zag ik de kat opknappen van een slapende kat naar een kat die binnen vijf minuten weer door de hele wachtkamer liep. De kat kreeg door het aanbod van suiker een hypertensie, en de dierenarts genoot achteraf langzaam van een hypotensie omdat dit probleem was opgelost zonder opnieuw te hoeven opereren, maar spannend was het wel.

Terug naar boven

 

Week 6

Brugwachter

Een brugwachter is een persoon die uitkijkt naar iemand die onder de brug door wil varen. Ook deze veehouder keek uit naar een bijzondere gebeurtenis; de geboorte van een lammetje. Het viel de eigenaar op dat het niet ging zoals het zou moeten, met andere woorden het duurde veel te lang voordat het eerste lammetje kwam. Hij belde de dierenarts op met de vraag of hij langs mocht komen. De dierenarts constateerde ter plekke dat er nog geen pootjes in het geboortekanaal aanwezig waren. Na enig oprekken van het geboortekanaal (schede), lukte het om met de hand in de baarmoeder te komen. Daar werd de oorzaak van de niet vorderende geboorte vastgesteld. Het lammetje lag in brugligging, waarbij de achterbenen van het lam gestrekt lagen naar de kop van het schaap (stuitligging). Na repositie van de afwijkende ligging werden de achterbenen eerst in het geboortekanaal getrokken, waarna een prachtig en gezond ooi lammetje werd geboren. Echter er zaten nog twee geiten lammetjes in het moederdier die hierna ook vrij gemakkelijk werden geboren. De eigenaar was maar wat trots op deze drieling. Hij was er net als de dierenarts van overtuigd dat het eerste lammetje niet vanzelf zou zijn geboren, maar hulp nodig had van een oplettende eigenaar en een dierenarts.

Terug naar boven

 

Week 5

Singelvrees

Singelvrees is een aandoening bij paarden die voorkomt bij het vastmaken van het zadel op de rug van het paard, het zogenaamde aansingelen. Bij inspectie van dit paard bleek dat het paard zeer pijnlijk reageerde op het betasten van de huid ter hoogte van het borstbeen waar de singel zich bevindt. Als het aansingelen van het zadel niet meer vanzelf gaat, heeft dit vaak een oorzaak. In eerste instantie wordt dan gedacht aan een niet passend zadel, iets onder het zadel of een probleem met de singel zelf. Als deze toch in orde bevonden zijn, kan er geen andere verklaring zijn dan dat het dier te gespannen is of pijn heeft in de buik of rug. De dierenarts besloot tot het uitvoeren van bloedonderzoek met de Vettest. De resultaten van dit bloedonderzoek staan hieronder vermeld: Bij dit bloedonderzoek blijkt een verhoogde Gamma GT de buikpijn te kunnen verklaren. Een verhoogde Gamma GT duidt op een galgang beschadiging. Een galgang beschadiging komt meestal door een besmetting met leverbot. Na een effectieve behandeling van het paard tegen leverbot zijn de klachten binnen een week verdwenen. Vier weken na datum is de Gamma GT gezakt tot 118. Over vier weken zal gecontroleerd worden of de Gamma GT gezakt is naar normale waarde (< 87)

Terug naar boven

 

Week 4

V.I.P. en F.I.P.

V.I.P. staat voor Very Important Person. Dergelijke personen worden vaak met bijzondere interesse gevolgd. VIP staat in dit geval voor Very Important Patiënt. Het betrof hier een kat die het volgens de eigenaar al een geruime tijd niet goed deed. De ene keer at de kat wel redelijk, de andere keer weer wat minder. De kat spuugde, maar niet altijd, en niet elke dag. Kortom, de kat zat niet lekker in haar vel. Wat was nu haar probleem? De eigenaar begon zich af te vragen waarom de kat zo matig at, en besloot een bezoek aan de dierenarts af te leggen. De dierenarts constateerde dat deze betrekkelijk jonge raskat toch wel heel erg mager was. Bij klinisch onderzoek waren er verder geen duidelijke afwijkingen te vinden. Gelukkig bestaat er echter ook nog zoiets als bloedonderzoek. Een onderzoek met de Vettest gaf de volgende resultaten (klik op de foto voor een vergroting): Hierbij vallen onmiddellijk het hoge totaaleiwit en het hoge globuline gehalte op. Dit duidt op een lang aanwezige ontsteking in het lichaam van de kat zoals bijvoorbeeld. F.I.P. F.I.P. staat voor Feline Infectieuze Peritonitis, een besmettelijke virale aandoening die buikvlies ontsteking geeft bij katten. De kenners onder ons (dierenartsen) weten dat deze ziekte heel erg moeilijk valt te bewijzen. Andere oorzaken van vermageren moeten zo veel mogelijk zijn uitgesloten. Omdat een ingestelde antibioticumkuur bij deze kat niet het gewenste resultaat opleverde, besloot de eigenaar tot euthanasie. Gelukkig mocht de dierenarts sectie doen van deze kat om achteraf de doodsoorzaak te kunnen achterhalen. Bij sectie bleek dat de nieren gering veranderd waren van vorm, en dat er ontstekingshaarden (passend bij F.I.P.) in beide nieren aanwezig waren. Een patholoog kon de diagnose F.I.P. achteraf bevestigen aan de hand van histologisch onderzoek van de nieren. Conclusie: zonder VIP (Very Important Pathologist) geen diagnose F.I.P.

Terug naar boven

 

Week 3

Smid’s werk

Bij de behandeling van een huisdier moet er een goede samenwerking zijn tussen de huisdiereigenaar en de behandelend dierenarts. Dat deze samenwerking constructief, (in de letterlijke zin) kan verlopen, bewijst de volgende casus. De eigenaresse van het konijn kwam op het spreekuur met de klacht dat het ondervoetje van het konijn vanaf de hak tot de kootjes heel erg dik en rood was. De eigenaresse vroeg zich af hoe dat kwam, en wat ze er aan kon doen. De dierenarts vertelde dat dit kwam door een infectie van de wond op de onderzijde van de voet. Bij de behandeling van deze wond komt het erop aan niet alleen de infectie te bestrijden, maar ook de huisvesting van het konijn te optimaliseren. Bij navraag bleek dat het konijn op zaagsel stond, en dat de urine nogal eens lang in het hok bleef staan, omdat het konijn veel plaste. De eigenaar werd erop gewezen dat de bodembedekking beter veranderd kon worden zodat de ondervoet van het konijn niet meer met de urine in aanraking kon komen. De eigenaar besloot daarop tot het maken van een persplex plaat die om de zoveel cm geperforeerd was. De urine kon hierdoor simpel aflopen naar beneden, en de ondervoet van het konijn bleef kurkdroog waardoor de genezing van de poot zeer voorspoedig verliep. Voor vragen over het getoonde persplex plaatje, en het maken daarvan kunt u ons altijd om inlichtingen vragen. Het blijft smid’s werk.

Terug naar boven

 

Week 2

‘Meid..mijdt..mijt’!

Meid, meid, meid! Is een uitdrukking die vaak gebezigd wordt om bepaalde gebeurtenissen te onderstrepen. Dat je dat meemaakt, houd je haast niet voor mogelijk. Hetzelfde overkwam een eigenaresse die haar twee poezen bracht om te laten steriliseren. Het steriliseren van de poezen verliep prima, en even later kwamen beide katten weer goed uit de narcose. ‘Oh ja’: zei ze. Als u de poezen gesteriliseerd heeft, zou u dan ook nog even in de oren willen kijken, want volgens mij hebben de katten een beetje jeuk aan beide oren. Zij zei het op een manier van; ’ het zal wel niets wezen, maar toch kijk maar even.’ Met de otoscoop werd gekeken of er aanwijzingen waren voor oormijt. De dierenarts zag duidelijk iets bewegen, hetgeen later bevestigd werd onder de microscoop waar duidelijk de oormijt onder het objectief kroop. Sinds kort beschikken we ook over een video camera die de opname van het oor rechtstreeks op het beeldscherm van de computer kan zetten. Als je dat eenmaal ziet, begrijp je heel goed waarom oormijten goed bestreden moeten worden met een effectief middel. Meid, meid, meid, wat heb ik meegemaakt of meid, mijdt, mijt!

Terug naar boven

 

Week 1

Kraaiennest

Een kraaiennest is een uitkijkpost op een schip, die bedoelt is om te kijken naar dingen die zich in de nabije omgeving afspelen. Een kraaiennest is ook een nest van een kraai waarin een aantal eieren worden gelegd.

 

Wat is u echter hier ziet, is niet een kraaiennest maar een groot aantal steentjes die verwijderd zijn uit de blaas van een kleine hond. U kunt zich voorstellen dat deze steentjes niet zomaar ontstaan zijn. De betreffende hond had als klacht moeilijk kunnen plassen, maar dit was niet altijd elke dag zo, en de eigenaar dacht dat dit gepaard ging met ouderdom.Tijdens een huisvisite bij de eigenaar constateerde de dierenarts dat de hond steeds maar enkele druppels urine op de plavuizen verloor. De hond stond steeds in een pershouding alsof hij nodig moest plassen. De dierenarts besloot de hond mee te nemen naar de praktijk voor nader onderzoek. Het katheteriseren van de blaas ( inbrengen van een plastic sonde via de penis in de blaas)

 

 

ging niet zonder slag of stoot. Er werd een weerstand gevoeld die zou kunnen duiden op de aanwezigheid van een steentje. Een kort daarna uitgevoerd röntgenologisch onderzoek liet zien dat het meerdere steentjes in de blaas betrof. De eigenaar werd overtuigd van het nut van de operatie, en zag na afloop maar liefst zesenveertig steentjes uit deze blaas komen. En de hond, die heeft al tijden uitgekeken naar deze oplossing vanuit zijn mand.

 

Terug naar boven

 

Week 52

Vesuvius

Een groot voordeel van het beroep dierenarts is dat je naast de talrijke medicamenteuze behandelingen ook nog de chirurgische opties voorhanden hebt. Dat is mooi want als dierenarts zie je vrij veel bulten/bultjes in allerlei vormen en formaten.

 

De patiënt van deze week is een wat oudere middelgrote hond, goed gespierd en zit strak in haar vel. Sinds enige tijd groeit er een bult op de onderzijde van haar thorax (borstkas), welke goed omschreven is maar met een vrij grote zwelling eromheen. Het nare van een wat grotere massa op deze plek is de spanning van de huid. De kunst is dan ook na operatie minimale spanning te creëren zodat de hechtingen niet openbarsten en er een grote open wond ontstaat. Nadat de hond onder narcose gebracht was en de huid goed geschoren en gedesinfecteerd, zijn er markeringen aangebracht rondom de massa. Na een paar uur voorzichtig opereren, er bleken enorme bloedvaten deze massa te voeden, werd de huid zorgvuldig gesloten om de spanning zo goed mogelijk te verdelen. Het resultaat; een verwijderde massa (vermoedelijk een tumor), een grote hoeveelheid hechtingen en als gevolg daarvan een lamme pols! Een resultaat om zeer tevreden mee te zijn.

 

Terug naar boven

 

Week 51

De andere wang toe keren?

Deze week kwam er een spoedpatiëntje in Zevenhuizen op het spreekuur. Dat het voor spoedgevallen niet uit maakt of je klein of groot bent bewees deze vrouwelijke dwerghamster.

 

De klacht was dat de tong van de hamster zeer ver uit de bek hing toen de eigenaren thuis waren gekomen. Bij het lichamelijk onderzoek bleek dat het niet om de tong ging maar om de wangzak die binnenste buiten uit de bek hing. Klik hier voor voorbeelden van een wangzak prolaps. Omdat dit probleem vermoedelijk al enkele uren aanwezig was, is de dierenarts gelijk naar de hoofdvestiging gereden zodat de wangzak nog gered kon worden. Als de wangzak te lang buiten de bek blijft hangen kan deze uitdrogen en beschadigen zodat het geamputeerd moet worden. Omdat het simpelweg voorzichtig terugplaatsen van de wangzak onvoldoende resultaat opleverde is de hamster (30 gram!!!), na zorgvuldig rekenwerk en verdunnen van het narcose middel, onder narcose gebracht. Wederom werd de wangzak teruggeplaatst en ditmaal met een hechting huid-wangzak-huid vastgezet. Na een weekend op de praktijk in de opname te hebben doorgebracht kon onze dame weer lekker naar huis, want inmiddels had ze ons haar andere wang toegekeerd.

 

Terug naar boven

 

Week 50

Ontstopper

De start van elke week is altijd anders, de ene keer rustig, een andere keer moet je gelijk weer aan de bak na het weekend. Zo

 

begon ik deze week met een perzische kater die al ruim een dag niet meer geplast had. De hele dag door probeerde hij te plassen, althans zo leek het, maar er kwam maar niks uit. Gepoept had hij nog wel dus het moest wel een klassieke ‘plaskater’ zijn. Een verstopping lijkt niet zo ernstig, maar bij niet adequaat ingrijpen kan een verstopte kater na 3 dagen al overlijden. De kater heb ik opgenomen en gelijk op de hoofdvestiging gekatheteriseerd. Je zou verwachten dat na het inbrengen van de katheter de urine gaat stromen, maar dat deed het helaas niet. De prop in de urethra (plasbuis) was deels terug naar de blaas gegaan en deels in de katheter gaan zitten! Gelukkig was na het verwijderen van de katheter de weg vrij en kon de blaas leeggedrukt worden. Na 3 uur was de plasbuis weer verstopt en is de katheter vastgezet (ditmaal liep hij wel door) met 2 hechtingen. Interessant is wat we kunnen zien in het bloed en onder de microscoop. Omdat het urine ophoopt in het lichaam en een file vorming geeft richting de nier stijgen de nierwaarden, zowel het ureum als het creatinine in het bloed zijn bij deze kat sterk verhoogd. De oorzaak van de verstopping en de uiteindelijke filevorming zien we onder de microscoop in de urine: Struviet wordt gevormd in urine die afwijkt van de gewenste zuurtegraad van pH 5 in de urine. Het probleem is met dieetvoer goed te verhelpen maar dit heeft vaak meerdere weken (al snel minimaal 4 tot 6) nodig. In de eerste weken op het dieetvoer kan alsnog een verstopping ontstaan, zoals bij deze kater het geval was. Als de nierwaardes dalen en de verstopping ook zonder katheter wegblijft mag deze pers weer lekker naar huis!

 

Terug naar boven