Week 29

RAAS end.

Onlangs kwam er een eigenaar op het spreekuur waarvan de hond een week geleden gecastreerd was. De hond at slecht en had een keer gebraakt. Eigenlijk zei de man at de hond voor de castratie al een paar dagen slecht. Er is blijkbaar meer aan de hand maar ik zou niet weten wat en waardoor. De dierenarts besluit de hond te onderzoeken en stelt vast dat de hond een gering verhoogde (tp:39,3) temperatuur heeft en een zeer gespannen buik. De nier streek links was niet gevoelig en de nier streek rechts was niet gevoelig. De dierenarts besloot bloed te tappen en te onderzoeken met de Vettest door het doen van tien bepalingen( zie bijlage ). Toen de uitslag bekend was schrok de dierenarts van de hoge creatinine waarde bij deze driejarige Cocker Spaniel van 19,0 kg. Het RAAS was maximaal geactiveerd. RAAS staat voor Renine Angiotensine ALdosterone Systeem dat tot doel heeft de doorbloeding van de nier te verminderen door vasoconstrictie. De dierenarts vermoedde een contact met een toxischestof. De dierenarts besloot de hond te behandelen met een toxische stof bindend middel. Vijf dagen later kwam de hond op controle. U zult het niet geloven dokter maar de hond is weer geheel de oude. Nieuwsgierig als ik was besloot ik het vijf dagen geleden gedane bloedonderzoek te herhalen door het doen van tien bepalingen.( zie bijlage 2 ). Hieruit bleek dat het creatinine gehalte gezakt was van 164 naar 103 umol/l. Blijkbaar heeft het toxinen bindend middel een direct einde gemaakt aan het RAAS. Het was RAASend interessant om te zien dat het RAAS de nier beschermd tegen verdere schade en wellicht een verdedigingsmechanisme is.

Week 28

In de roos.

Deze eigenaar liep vaak rustig met de hond te wandelen als de hond ineens begint te gillen. Als eigenaresse weet je dan dat er iets met de hond aan de hand is maar wat?. De eigenaresse besluit naar de dierenarts te gaan die de hond vervolgens zo goed mogelijk onderzoekt.  Bij deze hond was eerder al een schimmelinfectie bestreden met een enting tegen de schimmel. Te vaak plassen en kleine beetjes plassen bleek te liggen aan een overmaat Calcium mono–oxalaten en amorfe fosfaten. Na een behandeling met een antibioticum en een toxinen bindend middel bleek dit probleem ook opgelost. Maar waar ik nu voor kom zei de eigenaresse is dat de hond ineens begint te gillen en dan regelmatig op de achterhand gaat zitten en dan met de kont gaat draaien. Ik ben voor dit probleem ook al bij een specialistische kliniek geweest waar röntgen en een MRI is uitgevoerd maar daar is er geen verklaring voor het gillen gevonden. De dierenarts besluit de voeding na te kijken om uit te sluiten dat een voedingsallergie de oorzaak was van mogelijke buikpijn. Helaas voor de dierenarts bleek de voeding qua vertering voor deze hond perfect te zijn. Anaalzak irritatie was in een eerder stadium al uitgesloten. Een door mijn collega uitgevoerd echografisch onderzoek leverde ook geen bruikbare informatie op m.b.t. blaas, nier of maagdarmkanaal. Een spoelen van de anaalzakken en daarna een depot met een langwerkend corticosteroied in de anaalzakken achterlaten bleek ook niet de oplossing. Uiteindelijk kwam mijn collega die niet van gisteren was, bij mij met de vraag weet jij misschien nog iets. Ik adviseerde mijn collega om de hond twee keer daags een bloedvat verwijdend middel toe te dienen gedurende veertien dagen. Wat bleek ?. Ik had in de roos geschoten. De hond had veertien dagen niet gegild. Het was blijkbaar een doorbloedingsstoornis.

Week 27

Half een en vijf voor twaalf.  

 In het begin van de nacht ( om 0.30 uur ) wordt ik gebeld door een vaste klant die vraagt of hij mag langskomen met zijn kat omdat hij denkt dat de kat de morgen niet haalt. Bij aankomst op de praktijk stel ik vast dat de man gelijk heeft. De kat maakt een slome indruk, heeft een lage pols ( 70 ), ondertemperatuur  (tp:36,5 ) en een enigszins geforceerde ademhaling. De dierenarts besluit bloed te tappen en te onderzoeken met de Vetscan VS 2 door het doen van veertien bepalingen( zie bijlage ).Daarna valt op dat de kat een hoog bilirubine gehalte heeft ( 42 umol/l ), een te laag calcium (2,07 mmol/l ) en een hoog ureum ( 21,2 mmol/l en een laag creatinine 95 umol/l. Een bloeding door contact met muizengif wordt zeer waarschijnlijk geacht en de kat krijgt 1 cc Konakion. De volgende ochtend is de kat nog slechter met een temperatuur van 35,5. De dierenarts besluit haar te behandelen voor de ziekte van Addison door het toedienden van 160 cc NaCl infuus subcutaan en een Cortison acetas 5 mg en een Florinef 0,1 mg tablet. Daarnaast wordt een toxinen bindend middel toegediend. In de avond was de temperatuur gezakt naar 35,0 en kreeg de kat nogmaals 1 cc Konakion. De dierenarts vreesde echter voor haar leven. De volgende ochtend was de kat nog in leven. De kat had een temperatuur van 37,2. De behandeling van de vorige dag werd herhaald door het toedienen van 1 cc Konakion voor de derde keer, een Cortison acetas 5 mg en een Florinef 0,1 mg en een toxinen bindend middel. Tevens werd het bloedonderzoek herhaald met de Vetscan VS 2 door het doen van veertien bepalingen.( zie bijlage 2 ). Het bilirubine gehalte was aanzienlijk gestegen naar 72 umol/l, het Calcium gehalte bleef laag (2,09 mmol/l ).Het ureum was gezakt naar 12,6 mmol/l en het creatinine gezakt naar 66 umol/l. De lever daaren- tegen was bezig om nieuw eiwit aan te maken getuige de zeer hoge ALT van 1555 IE/l. De volgende dag at de kat en was de temperatuur genormaliseerd met een waarde van 38,8.De kat kreeg 1 cc Konakion, een Cortison actas 5 mg en een Florinef 0,1 mg. De volgende dag kreeg de kat voor de vijfde en laatste keer Konakion en werd het bloed nogmaals gecontroleerd. Het bilirubine gehalte was gezakt naar 9 ummol/l, het Calciumgehalte was genormaliseerd ( 2,35 mmol/l ). Het ureum was verder gezakt naar 7,6 mmol/l en het creatinine gezakt naar 59 umol/l. De GPT was spectaculair gedaald naar 619 IE/l. De volgende dag ging de kat naar huis .De behandeling voor de ziekte van Addison werd gestopt omdat de doorbloeding van de nier weer normaal geworden was. Het scheelde niet veel of de kat was overleden .Het was met recht vijf voor twaalf geweest.

Week 26

Keto-acidose: storm in een glas water.

 Deze eigenaresse bracht de kat naar een pension waar de dierenarts ook op een kat met diabetes Mellitus kon letten. De kat eet de laatste tijd wat minder maar ze moet dagelijks 5IE Caninsulin hebben. Intussen woog de kat nog maar 3,6 kg terwijl hij daarvoor ruim 4,9 kg had gewogen. De dierenarts besloot de kat te onderzoeken en stelde vast dat de kat gering temperatuurverhoging had(39,2 ). Daarnaast werd met de Combur 9 test geconstateerd dat de kat ketoacidose had ondanks de hoge dosering Caninsulin. Uitgevoerd bloedonderzoek met de Vettest(zie bijlage) liet zien dat het bloedglucose vrij hoog ( 23,9 mmol/l ) was, dat de GPT verhoogd was ( 80 IE/l ) en dat de CPK duidelijk ( 739 IE/l ) verhoogd was. Het creatinine daarentegen was aan de lage kant (97 umol/l ). Het was duidelijk dat de Krebcyclus niet meer goed werkte. De vetreserve was opgebruikt zodat het dier nu bezig was met eiwitafbraak om aan energie te komen. De verbranding van aminozuren in de Krebscyclus gaat echter niet zo makkelijk als de verbranding van glucose. De dierenarts besloot de Krebscyclus een handje te helpen door het toedienen van een bloedvat verwijdend middel en een toxinen bindend middel. Een dag later oogde de kat al wat fitter. De behandeling met een toxinen bindende middel en een bloedvat verwijdend middel werd gecontinueerd gedurende tien dagen. Vijf dagen na de start van de behandeling was de ketoacidose verdwenen volgend de Combur 9 test. Tien dagen na de start van de behandeling at de kat weer goed. Het creatinine was gestegen naar 108 umol/l. De kat ging naar huis. Twee maanden na de vastgestelde ketoacidose woog de kat weer 4,6 kg en was de storm geluwd.

 

Week 25

Oppassen

Oppassen is het moeilijkste wat er is. Je stelt jezelf verantwoordelijk voor mogelijke toekomstige  problemen van de ander. Deze eigenaar deed het voor zijn dochter. De kat waar hij op paste, was gestopt met eten. De kat dronk weinig en was de laatste tijd wat mager geworden maar dit kwam wel vaker voor bij deze kat. Toch vond de vader het verstandig om naar de dierenarts te gaan. De dierenarts die de kat onderzocht stelde een te hoge lichaamstemperatuur vast van 39,4. Daarnaast voelde de dierenarts een dikte in de buik. De dierenarts besloot bloed te tappen en te onderzoeken met de Vettest door het doen van twaalf bepalingen. Het getapte bloed liet geel plasma zien (zie bijlage). Het bloed liet een laag totaal eiwit ( 51 g/l ) en een verlaagd albumine ( 22 g/l ) zien. Het calcium gehalte ( 1,89 mmol/l ) was verlaagd en de CPK was duidelijk ( 726 IE/l ) verhoogd. Blijkbaar was er sprake van gering bloedverlies hetgeen het gele plasma verklaarde. De dikte in het maagdarmkanaal kon verklaard worden door tumor of ontsteking door obstructie. Het werd tijd om een proeflaparotomie uit te voeren. De dochter van de eigenaar stemde er mee in. Tijdens de operatie werd het duidelijk wat er gaande was. De waargenomen dikte bleek een verdikking in de wand van het maagdarmkanaal te zijn met een uitzaaiing naar de mesenteriale lymfeknoop(waarschijnlijk een lymfoom ). De hoge CPK kon verklaard worden door de toegenomen spiermassa in de verdikking van het maagdarmkanaal. De eigenaresse werd op de hoogte gesteld en besloot tot euthanasie. De vader was blij met de juiste beslissing. Het was oppassen.

Week 24

De pijp aan Maarten

Wanneer geef je de pijp aan Maarten. Dit doe je als je er geen gat meer in ziet. Voor een dierenarts is opgeven geen optie. Aan de andere kant mag een dier niet onnodig lang lijden. Deze dertien jaar oude gesteriliseerde poes viel regelmatig om en wilde niet meer eten. Het was tijd om naar de dierenarts te gaan, vond de eigenaresse. Twee kittens van deze poes waren volgens de eigenaresse al eerder overleden aan nierfalen. De dierenarts die de kat onderzocht vond inderdaad dat deze kat veel te mager was. Bij het lichamelijk onderzoek viel het op dat de linker nier veel groter was dan normaal. De dierenarts besloot bloed te tappen ten einde meer over deze kat te weten te komen. Het getapte bloed werd onderzocht met de Vettest door het doen van elf bepalingen( zie bijlage). Het extreem hoge ureum ( >46,4 mmol/l ) en creatinine ( 1163 umol/l ) zijn indicatief voor nierbeschadiging. Het hoge globuline ( 52 g/l ) gehalte duidt op een langer aanwezig proces. Het meest opvallende is echter het zeer hoge NH3 gehalte van 498 umol/l. Een mogelijke verklaring is dat de eiwitafbraak die gepaard gaat met vorming van ammoniak die verwerkt wordt in de Cori cyclus, leidt tot een te hoge concentratie van ureum die onvoldoende verwerkt wordt door een verminderde nierfunctie. Een mogelijke verklaring voor de nierbeschadiging is een FIP virus infectie. Met dit in het achterhoofd was het voor de eigenaresse duidelijk. Het wordt euthanasie en ze gaf de pijp aan Maarten.

Week 23

“Sugar honey”

Welke eigenaar wil zijn hond van tijd tot tijd niet verwennen? Mijn chihuahua mag toch ook wel wat. Ik weet best wel van de hoed en de rand. Deze eigenaresse kwam met de simpele mededeling dat haar hond de laatste tijd niet fit was. De hond dronk niet veel, de hond braakte niet, de hond had geen diarree, de hond at goed maar toch? De dierenarts besloot de hond te onderzoeken. De hond had een gevoelige nier streek. Uitgevoerd urineonderzoek van door de eigenaresse reeds meegebrachte urine, liet een soortelijk gewicht van 1055, een pH van 9 en drie plusjes glucose in de urine zien. Het sediment barstte van de kristallen ( tripel fosfaten ). Het werd tijd voor bloedonderzoek om vast te stellen of er sprake was van diabetes Mellitus. Het getapte bloed werd onderzocht met de Vettest(zie bijlage 1). Het bloed glucose (5,45 mmol/l) was iets verhoogd maar sloot direct diabetes mellitus uit als oorzaak. Het creatinine daarentegen was voor deze hond van 7 kg aan de te hoge kant (124 umol/l). Blijkbaar had de hond een nierbeschadiging die zeer wel de renale glucosurie kon verklaren. De eigenaar werd geadviseerd de hond geen kluifjes meer te geven en de huidige voeding niet te veranderen. Tien dagen later werd er opnieuw urine en bloed nagekeken. De renale glucosurie was verdwenen omdat er geen glucose meer in de urine zat en het bloed glucose vrijwel normaal was. Het onderzochte bloed met de Vettest (zie bijlage 2) liet een duidelijke daling van het creatinine zien (95 umol/l). Het niet meer geven van kluifjes was de simpele oplossing van een lastig probleem. Voor de lieve hond was sugar honey not done.     

Week 22

Gallisch

Eind juli wordt ik gebeld door een bezorgde eigenaar. Mijn vijf jaar oude retriever heeft de hele nacht gespuugd. Ik wil graag langskomen. De dierenarts onderzoekt de hond en stelt vast dat de hond een vrijwel normale temperatuur ( Tp:38,4 ) ,geen gevoelige nier streek maar wel een sterk rommelend maagdarmkanaal heeft. De hond heeft blijkbaar iets verkeerds gegeten en daarmee een infectie opgelopen. De dierenarts besluit de hond te behandelen met een antibioticum gedurende tien dagen. Vijf dagen later komt de eigenaar terug. Het heeft geen barst geholpen. Ik wordt hier gallisch van. De dierenarts besloot bloed te tappen en te onderzoeken met de Vettest door het doen van twaalf bepalingen in het gele plasma( Zie bijlage 1 ). Toen de uitslag bekend was bleek er sprake te zijn van een geringe nierbeschadiging vanwege een  verhoogd creatinine ( 106 umol/l ) en een erge leverbeschadiging gezien de hoge ALKP( 199 IE/l ), de hoge GPT( 524 IE/l ) en de sterk verhoogde gamma GT  ( 21 IE/l ).De hoge gamma GT duidde op ernstige galgang beschadiging. Op grond van de bovengenoemde waardes werd een intoxicatie zeer waarschijnlijk geacht. De hond werd gedurende tien dagen met een toxinen bindend middel behandeld om de toxische stof die lever en nier beschadigde te kunnen elimineren. De eigenaar merkte na een dag al een zeer sterke verbetering. Tien dagen na de start van de kuur werd het bloed nogmaals gecontroleerd. De waargenomen veranderingen waren ronduit spectaculair te noemen :een gedaalde ALKP naar 118 IE/l, een sterk gedaalde GPT naar 91 IE/l en een verlaagde gamma GT naar 14 IE/l. Zelfs het creatinine gehalte was gedaald naar 97 umol/l ondanks een verbeterde eetlust.

Week 21

Achter de rhododendron

Achter de rhododendron is een regel uit een lied van Tol Hansen. Achter de rhododendron kan blijkbaar heel wat schuil gaan zoals zal blijken uit onderstaande gebeurtenis. Op een zondagochtend word  ik rond 0.45 uur uit bed gebeld door een hobbygeiten houder met de mededeling dat zijn geit spuugt. Normaal gesproken is het onmogelijk dat een herkauwer spuugt. Ik was geneigd het hele verhaal met een korrel zout te nemen maar liet het geitje van 15 kg toch maar naar de praktijk komen. Bij aankomst zag ik dat de jas van de eigenaresse bespuugd was met gras van de gras spuwende geit die het ook bij mij op tafel demonstreerde. De eigenaar dacht dat het mogelijk te maken had met het opeten van wat blaadjes van de rhododendron die in een aangrenzende tuin stond. De begrenzende omheining was tijdelijk even verwijderd waardoor de geit bij de betreffende struik kon komen. De dierenarts kon opzoeken wat voor symptomen een mogelijk intoxicatie met rhododendron gaf. Volgens de literatuur zijn de verschijnselen buikpijn, tandenknarsen, speekselen, schuimbekken en braken. Het verschijnselen veroorzakende toxine is het Andromeda toxine. Volgens de literatuur is er geen tegengif mogelijk. Het openen van de pens door een operatie met verwijderen van zoveel mogelijk plantmateriaal kan worden overwogen. Deze geit had een pols van 120, een temperatuur van 40,5 en blauw rode slijmvliezen. Het beeld leek op een cyanide intoxicatie. De dierenarts besloot de geit hiervoor te behandelen met een toxinen bindend middel. Binnen een minuut waren de symptomen verdwenen. De geit spuugde niet meer, kortom het braken was gestopt. Ik vertelde de eigenaar dat het dosis en effect was met andere woorden als er nog meer toxische stof zou vrijkomen, moest de geit opnieuw behandeld worden. Negen uur later belde de man weer op en vertelde dat de geit weer spuugneigingen vertoonde. De geit werd wederom behandeld met het toedienen van een toxinen bindend middel. De geit herstelde daarna voorspoedig. De dierenarts was blij dat hij wist wat zich achter de rhododendron had afgespeeld.

Week 20

Leaky gut

Wat is een ” leaky gut ”. Het is een Engelse tem voor een lekkende darm. Momenteel wordt hier bij koeien veel onderzoek naar gedaan. Het is daarbij van belang een goed proefmodel te hebben. Ik moest daaraan denken toen ik een veulen moest behandelen voor meconium obstipatie. De eigenaresse vertrouwde het niet een vond dat het twee dagen oude veulen te veel de staart afhield. Ze deed dit niet altijd. Het veulen dronk nog goed maar toch. Bij rectaal onderzoek was er geen ontlasting te voelen. De dierenarts dacht er net zo over en diende rectaal wat paraffine toe. De volgende middag belde de eigenaar weer op omdat het veulen nog steeds af en toe perste. De dierenarts voerde wederom rectaal onderzoek uit en stelde vast dat er twee brokken harde ontlasting naast elkaar lagen in het rectum. Het lukte de dierenarts om manueel twee brokstukken te verwijderen. Vervolgens werd er 50 cc Paraffine via een lammersonde in het rectum gespoten. Later die avond belt de eigenaar weer op en vertelt dat het veulen vaker gaat liggen en dan rolt. Bij het klinisch onderzoek valt op dat het veulen beiderzijds te veel borborygmi heeft. De dierenarts besluit eerst bloed te tappen en dit later te onderzoeken met de Vettest alvorens het veulen in te spuiten voor koliek. Nadat het veulen ingespoten was voor koliek begon het gelijk fanatiek te drinken. Toen de dierenarts daarna rectaal onderzoek uitvoerde was er geen brok ontlasting te voelen. Dezelfde avond werd bij terugkomst op de praktijk het bloed onderzocht met de Vettest ( zie bijlage ) door het doen van acht bepalingen. Hieruit bleek dat zowel de ureum ( waarde 1,4 mmol/l ) als de albumine ( waarde 24 g/l ) veel te laag waren terwijl het globuline gehalte ( waarde 30 g/l ) ruim binnen de normaalwaarde zat. Met de biest waarde zat het wel snor maar er was blijkbaar een gigantisch eiwitlek in het maagdarmkanaal. Blijkbaar had de meconium obstipatie gezorgd voor het stil liggen van het maagdarmkanaal waardoor gisting optrad van de reeds opgenomen melk door het veulen ,leidende tot gisting en gasvorming in het maagdarmkanaal waardoor uitzetting van het maagdarmkanaal, leidende tot “leaky gut “en hypoalbuminaemie. Met deze informatie in het achterhoofd werd ik de volgende ochtend weer bij het veulen geroepen dat volgens de eigenaresse weer koliek had. Een half uur later stond ik bij het veulen. Bij aankomst bij het veulen was er van koliek op dat moment geen sprake meer. Het veulen stond rustig te drinken. Ik moet U wel zeggen zei de eigenaresse dat er een tien minuten geleden een ontzettende wind is gelaten door het veulen. Dan is het gas van de gisting waarschijnlijk eruit gekomen. De waterige borborygmi waren verdwenen bij het veulen. De dierenarts gaf als nabehandeling een chemotherapeuticum om een mogelijke infectie door de ”leaky gut” gelijk te onderdrukken. Voorkomen is beter dan genezen.

Week 19

Wild experience 

Welke hondeneigenaar geniet er niet de rust en de ruimte. Deze eigenaresse deed dit met volle teugen en nam de hond zelfs mee naar de manege. Op een dag had de hond diarree en dacht de eigenaresse dat de hond iets verkeerds had gegeten. Toen dit niet over ging consulteerde zij de dierenarts. Mijn hond heeft diarree en loopt mank rechtsachter en daarvoor heb ik al een pijnstiller gegeven. De dierenarts stelde gering temperatuur verhoging( tp:39,0 ) vast en een wondje aan de buitenkant van de teen. De eenjarige hond werd met een antibioticum kuur behandeld. Twee dagen later at de hond nauwelijks. De diarree bleef en de hond had intussen het voetzooltje beschadigd door knabbelen aan het eeltkussen. De dierenarts besloot bloed te tappen en te onderzoeken met de Vettest door het doen van elf bepalingen. Toen de uitslagen bekend waren schrok de dierenarts.(zie bijlage 1) Er was sprake van een ernstige prerenale uraemie en de Ziekte van Addison kon niet worden uitgesloten. De dierenarts besloot een Natrium Kalium bepaling uit te voeren met de Vetscan VS2 om de ziekte van Addison uit te sluiten.(zie bijlage 2). De hond had geen Addison maar een duidelijk verminderde circulatie gezien het hoge ureum (> 46,4 mmol/l), en het hoge creatinine (297 umol/l) met een duidelijk eiwitlek in de darm gezien het lage Calcium (2,13 mmol/l), het lage totaal eiwit( 45 g/l) en het lage albumine (20 g/l). Het was zeer duidelijk voor de dierenarts. De hond had last van een intoxicatie en werd behandeld met een toxinen bindend middel om het eiwitlek te dichten. Omdat de hond nog dronk en niet braakte kreeg de hond geen intraveneus infuus. Vijf dagen later kwam de hond weer op controle omdat de hond niet veel at en weinig dronk. De dierenarts besloot bloed te tappen en wederom weer elf bepalingen uit te voeren met de Vettest.(zie bijlage 3) om te kijken of het eiwitlek gedicht was. Het calcium gehalte was gestegen naar(2,29 mmol/l ) evenals het totaal eiwit (50 g/l) en het albumine( 22 g/l). Het eiwitlek was gedicht maar de hond moet nog verder herstellen gezien het hoge ureum(19,1 mmol/l) en het hoge creatinine (183 umol/l)en de hoge GPT. De eigenaresse was blij dat het goed was afgelopen met de wild experience van de hond.

Week 18

Verhaal halen  

Wanneer ga je verhaal halen? Dit doe je wanneer je het niet eens bent met een ingestelde behandeling. Voor mensen is dit heel gemakkelijk maar wat nou als je een dier bent en dan zelfs nog maar een pup. Je zet het op een krijsen en wel zodanig dat horen en zien vergaat. De eigenaar van deze negen al zestien dagen oude pups was ten einde raad. De pups waren constant aan het krijsen en de moederhond liep steeds weg. De moederhond had tijdens de dracht niet al te best gegeten. De moederhond werd op de spreekkamer tafel nagekeken. Ze had een halve graad verhoging( tp:38,8 ) maar ze had nergens verharde tepels die duiden op een melkklierontsteking of uitvloeiing uit de vulva die kon duiden op een baarmoederontsteking. De hond zou ook nog melk van onvoldoende kwaliteit kunnen produceren door gebrek aan vet en eiwit door een voedingsallergie. De dierenarts besloot de hond te behandelen net een antibioticum gedurende tien dagen en tevens verteringsonderzoek te doen van de reeds gevoerde voeding. Intussen werd hypoallergene voeding meegegeven om te zorgen dat de voeding sowieso perfect was. Het uitgevoerde verteringsonderzoek leverde een verrassende uitslag op. De reeds gegeven voeding door de eigenaresse was perfect.( zie bijlage ).Toen ik de uitslag van het verteringsonderzoek doorgaf, vroeg ik aan de eigenaresse hoe het ging met de pups. Het gaat uitstekend met de pups. Het gekrijs was zeer snel voorbij. De dierenarts wist dat hij raak had geschoten en was blij dat de pups verhaal waren gaan halen. Vier weken later zag ik de pups weer met eigen ogen en vaccineerde ik de negen pups. Ze waren er nog allemaal.

Week 17

De beuk erin

Soms moet je als dierenarts bloed fanatiek zijn om je doel te bereiken. Kortom: De beuk erin. De eigenaar van deze hond kwam voor een enting op het spreekuur toen er terloops een opmerking genaakt werd over jeuk aan de zijkant van de linker neusgat opening. Het oppervlak zag er wat onrustig uit wat niet zo gek is als je constant last van deze plek hebt. U kunt hier wat aan doen zei ik maar dan moeten we ( de eigenaar en de dierenarts ) bloedfanatiek zijn en ik beloof u pas na zes weken resultaat. De eigenaresse had hier wel oren naar maar wat is het?. De dierenarts legde uit dat het een contact dermatitis was door contact met een irriterende stof. Het toxinen binden middel zou deze stof weer naar buiten werken zodat er weer een mooie gave belijning van de neusrug zou ontstaan. De eigenaar ging het in ieder geval tien dagen proberen. Na tien dagen behandelen zagen zowel de dierenarts als de eigenaar al een duidelijke verbetering. Twintig dagen na de start van de behandeling kwam er een duidelijke pigmentplek melanine terug. Een en tachtig dagen na de start van de kuur was de neus geheel genezen. De eigenaar had geen moment spijt van de ingestelde behandeling en was erg blij met het bereikte resultaat.

Week 16

Die houden we erin

Soms ben je uiterst tevreden over een behandeling terwijl die van te voren niet gangbaar is. Als het dan toch een goed eindresultaat oplevert , is de gevleugelde uitdrukking : die houden we erin….Laatst was dat het geval bij de eigenaresse van een  jaar oude West Highland terrier die een dikte op neusbrug had. Het begon te lijken op de aanleg voor een roze neushoorn. Chirurgisch verwijderen was geen optie vanwege het gebrek aan huid bij het omsnijden van de dikte. De bult was zo groot als een dubbeltje en bloedde vrij gemakkelijk. De hond had er ook veel jeuk aan. De dierenarts besloot een aspiratie biopt van de ontstoken plek te nemen en de hond een antibioticum en een jeukstillend middel ( corticosteroied ) toe te dienen. Een aspiratie biopt nemen is het aanprikken van deze bult met een injectiespuit met naald waarbij er cellen worden opgezogen in de naald waarna daarna deze cellen op een voorwerpglaasje worden gespoten en daarna na uitstrijken met een dekglaasje na een kleuring onder de microscoop worden bekeken. Het beoordelen van het aspiratie biopt gebeurde op de afdeling Cytologie van de universiteitskliniek voor gezelschapsdieren te Utrecht. De uitslag was een dag later bekend. Het bleek te gaan om een chronisch ontstekingsbeeld bestaande uit eosinofiele granulocyten, lymfocyten en wat histiocyten. Deze uitslag paste perfect bij de diagnose contactdermatitis door aanraking van de neus met een irriterende stof. De dierenarts besloot de hond te behandelen met een toxinen bindende stof. Toen ik de eigenaar een maand later sprak, vroeg ik nog even naar de neus van de hond. O, die is perfect genezen, zei de eigenaresse. Misschien zei de dierenarts kunt U dan nog een foto van de hond zijn neus opsturen.

 

Week 15

Jeuk aan de neus

Jeuk aan de neus is vervelend. Menig mens heeft dit eerder zelf meegemaakt bij een verkoudheid waarbij het neusvocht uit de neus loopt. Na een paar dagen geeft dit een branderig gevoel. Bij honden en katten is een verkoudheid veelal niet de oorzaak van een beschadigde neus. De meeste honden zijn nieuwsgierig en steken graag hun neus ergens in. Meestal levert dit geen problemen op maar soms blijft er een plekje achter op de neus. De meeste eigenaren denken dan: Nou ja een plekje. Maar na een paar dagen krijgen ze een hekel aan dat plekje. Het is net of het plekje groter wordt. Vervolgens denken ze dat het raadzaam is om een dierenarts te bezoeken. De dierenarts wijst dan op het feit dat het mogelijk een wondje is dat waarschijnlijk overgaat met een antibioticum kuur. Als het dan tien dagen later nog steeds niet over is, wordt het pas echt interessant. Een van de mogelijke oorzaken van een niet dichtgaand huid wondje is een contactdermatitis. Een contact dermatitis is een ontsteking van de huid die ontstaat door het in aanraking komen met een irriterende stof. De hamvraag is dan altijd welke irriterende stof het geweest kan zijn. Bij navraag bleek dat de man des huizes in de groenvoorziening werkte en recent bij iemand een hekwerk in de tuin had vervangen dat daarna in de olie werd gezet. Het is dan logisch dat er wat aan de werkkleding bleef hangen. Bij thuiskomst van de man was er niemand blijer dan de hond die gelijk tegen hem opsprong. De eigenaresse van deze hond wilde het wel proberen met een middel dat de werkzame irriterende stof kon elimineren nadat een eerder ingestelde antibioticum kuur geen effect sorteerde. De hond werd gedurende dertig dagen behandeld met een toxinen bindend middel om de irriterende stof te elimineren. De dierenarts vroeg aan de eigenaresse of zij na elke tiendagen een foto wilde opsturen van het resultaat. De fotosessie spreekt boekdelen.( zie drie bijlagen ) Het is iets om achter je oor te krabbelen en niet meer aan je neus te krabbelen.

Week 14

Een gegeven

Eens gegeven blijft gegeven en een gegeven is een gegeven. Er zit verschil tussen deze uitdrukkingen maar soms bedoelen ze hetzelfde. Recent kwam een eigenaresse van een dertien jaar oude 6 kg zware hond op het spreekuur met de mededeling dat de hond een spierverslapper per ongeluk had opgegeten die voor iemand van 100 kg bedoeld was. Toen de hond op tafel gezet was, zag ik dat de hond niet meer kon staan. De hond kon zelfs zijn kop niet meer overeind houden en piepte constant alsof ze barste van de koppijn. De dierenarts besloot het Nationaal vergiftigingen Informatie centrum te bellen ten einde meer informatie te verkrijgen. Daar kreeg ik te horen dat deze dosering voor mensen al dodelijk kon zijn als de man of vrouw niet gewend was aan het gebruik van dit medicijn. Het kon zelfs leiden tot uitval van vitale functies in de hersenstam. Aangezien er waarschijnlijk al meer dan zes uur zat tussen de opname van de spierverslapper en de aankomst bij de dierenarts, was laten braken geen optie meer evenals het laxeren met actieve kool aangezien de werkzame stof reeds lang was opgenomen. Kunt u hier iets mee was de welwillende vraag van de medewerker van het N.I.V.C.? . Ik bedankte de man voor de gegeven informatie. De dierenarts besloot bloed te tappen en te onderzoeken met de Vetscan VS2. De waardes waren duidelijk niet goed maar tien dagen later zou blijken wat ze waard waren(zie bijlage). De dierenarts besefte dat hij een groot probleem had dat hij mogelijk niet kon oplossen. De dierenarts besloot de structuurformule van de werkzame stof op te vragen. Na bestudering van deze formule werd hij een stuk wijzer. De dierenarts besloot de hond te behandelen met een toxinen bindend middel en het effect hiervan af te wachten. In de nacht om 01.30 uur besloot hij nog even naar de hond te kijken. De hond piepte wat minder maar gaf nog niet de indruk veel beter te zijn. Na het toedienen van een klein NaCl infuus ging de dierenarts weer naar huis. De volgende ochtend kon de hond zowaar drie seconden staan voordat ze weer door de poten zakte. De dierenarts besloot de hond nogmaals een toxinen bindend middel te geven. Om 13.30 u. die dag was de hond weer in staat om 50 meter te lopen. De hond vertoonde een slingerende gang (ataxie) met een hypermetrie als was het een parade paard. De volgende ochtend liep de hond weer normaal en mocht de hond naar huis. Uitgevoerd bloedonderzoek vijf dagen na de ingenomen tablet toen de hond weer normaal was (zie bijlage), liet duidelijke andere waardes zien. Een gegeven blijft een gegeven.

Week 13

Een speciale drieling

Sommige dingen in het leven zijn zo speciaal dat je denkt dat het je maar een keer in je leven overkomt. Laat in de ochtend wordt ik gebeld door een wat oudere hobby geiten houder om te kijken naar een geit waarbij het lammeren niet wil lukken. De geit van amper twintig kilo heeft van het jong reeds de kop naar buiten gebracht maar de voorpoten zijn niet meegekomen. Voorzichtig lukt het de dierenarts om met de hand door de nauwe geboorteweg de kop in de baarmoeder terug te duwen nadat er eerst een stropje om de kop van het lammetje is gelegd. Vervolgens worden de voorpootjes die eerder niet te zien waren uit de baarmoeder in de geboorte weg getrokken en wordt het lammetje door aan kop en voorpoten te trekken levend geboren. Dat is er een dacht ik bij mijzelf. Er zitten er echter nog meer in maar deze zijn op dit moment niet te bereiken door de nauwe geboorte weg. De dierenarts besluit naar huis te gaan en instrueert de eigenaar om te bellen als het volgende geitje zich aandient. Vijf uur later belt de man op en vertelt dat het tweede geitje alleen twee pootjes laat zien maar de kop is onzichtbaar. De dierenarts gaat opnieuw naar de geiten houder toe en voelt dat de kop niet in de geboorte weg zit. Met enige moeite lukt het de dierenarts om de kop via de buikwand in het bekkenkanaal te duwen waarna het tweede geitenlam wordt geboren. In overleg met de eigenaar neem ik de geit mee naar de praktijk om ondertussen nog een paar consulten op de praktijk uit te voeren terwijl mijn dierenartsassistentes intussen de geboorte van een eventueel derde geitje in de gaten kunnen houden. Nadat de consulten waren gedaan was er nog steeds geen geitje geboren. Ik besluit zelf nog eens polshoogte te nemen. Wanneer ik kijk zie ik dat er weer een kopje uitsteekt zonder voorpoten. Ik doe een stropje om de kop en duw de kop daarna terug en zoek de voorpoten erbij. Met moeite lukt het om de kop weer met de voorpoten in het bekken te krijgen. Toen het uiteindelijk lukte was het geluk compleet. De geitenhouder had drie prachtige levende lammeren die zonder keizersnede maar met speciale hulp waren geboren. Ik zal deze verlossing van deze geit niet gauw vergeten .Het was een special one.

Week 12

Gababbel over een bobbel

Wanneer is iets spraakmakend? Iets is spraakmakend als je met een oplossing komt waar weinig mensen aan denken. Achter af moest ik hieraan denken toen ik de eigenaresse vroeg of het goed ging met haar kat. In een weekeind kwam deze eigenaresse met een kat waarvan ze dacht dat de kat niet kon poepen. Ze bleek het bij het rechte eind te hebben. Er zat inderdaad een grote brok ontlasting vlak voor de anus van de acht jaar oude gesteriliseerde poes die de kat er niet uit kon drukken. De dierenarts besloot de kat verder te onderzoeken om onderliggende oorzaken op te sporen. Hart en longen waren in orde. De nierstreek was beiderzijds ongevoelig. De blaas was enigszins gevuld met urine. Ik besloot de kat onder narcose te brengen om manueel de ontlasting te kunnen verwijderen en tevens de urine na te kijken. Het soortelijk gewicht van de urine was met 1055 aan de hoog normale kant. Het onderzochte sediment bevatte te veel amorfe fosfaten. De dierenarts besloot bloed te tappen om de nierfunctie nader te onderzoeken door het uitvoeren van elf bepalingen met de Vettest.( zie bijlage ).Het meest opvallende was het normale creatinine ( 140 umol/l en het laag normale Calcium ( 2,19 mmol/l ). Het leek de dierenarts erg verstandig om verteringsonderzoek uit te voeren van de ontlasting om andere oorzaken dan een verminderde nierfunctie te kunnen aantonen. Bij het gedane verteringsonderzoek bleek dat de spiervezel vertering te wensen over liet en dat de kat blijkbaar een voedingsallergie had. De kat werd op hypoallergeen dieet gezet en de kat heeft niet meer verstopt gezeten. Er kwam een eind aan het gebabbel over een bobbel, alhoewel de sluitende verklaring niet direct door iedereen zal worden gevonden.

Week 11

Een brug te ver

Een brug te ver is de titel van een bekende oorlogsfilm. Het is ook een uitdrukking voor iemand die net niet in staat is zijn doel te bereiken. Als dierenarts beschik je over waarnemingen die je vervolgens moet interpreteren om vervolgens een plan te kunnen opstellen om zo je doel te kunnen bereiken. Je moet als het ware bruggen bouwen om van het een bij het ander te komen. De eigenaresse van deze negen jaar oude Samojeed begon zich sinds januari zorgen te maken. De hond plaste in huis waarbij er in de urine wat hemoglobine en amorfe fosfaten werden gevonden. De hond dronk veel en had een soortelijk gewicht van 1008.Er werd een behandeling ingesteld voor een vermoede blaasontsteking met een antibioticum. Twee dagen later had de hond er diarree bij gekregen. De eigenaresse wenste bloedonderzoek ( zie bijlage ). De meest opvallende bevindingen waren een laag normaal Calcium ( 2,21 mmol/l ), een gering verhoogd Alkalisch fosfatase ( 155 IE/l en een gering verhoogd bloedglucose ( 6,4 mmol/l ). De dierenarts adviseerde de antibioticum kuur af te maken. Acht dagen later was de hond volgens de eigenaresse weer geheel de oude en speelde de hond weer. Het soortelijk gewicht van de urine was gering gestegen naar 1015. De urine stick kleurde niet meer voor hemoglobine. Drie weken later ging het niet goed met de hond. De hond had duidelijk pijn in de buik. Onderzoek van de buik met een echo gaf niet duidelijk aan waar het probleem zat ondanks de aanwezigheid van veel vocht. In overleg met de eigenaar werd er besloten tot een proeflaparotomie. Eenmaal in de buik werd het duidelijk wat er aan de hand was. Naast een grote hoeveelheid sereus vocht zat er een vuistgrote dikte in het omentum minus van de  maag. Ook waren er meerdere haarden te zien in de maagwand. Van een afwijkende plek in de maagwand werd er een foto genomen en een biopt genomen voor weefsel onderzoek. Tevens werd er een biopt genomen van de vuistgrote dikte in het omentum. Het histologisch onderzoek bij de afdeling Pathologie ven de faculteit diergeneeskunde leverde uiteindelijk de diagnose. Het was een slecht gedifferentieerd maagcarcinoom waarvoor geen behandeling mogelijk was. Dit was een brug te ver.

Week 10

Een blij leven

Wie wil er niet een blij leven? In deze coronatijd wordt daar goed over nagedacht. Een goede gezondheid speelt daarin een belangrijk rol. De eigenaresse van deze kat tobde al lang met haar kat. De kat had regelmatig recidiverende problemen met de blaas die al dan niet veroorzaakt werden door oxalaatstenen die reeds eerder drie keer waren verwijderd. Ook werden er rugproblemen vermoed en kon de kat regelmatig niet poepen waarbij een laxeermiddel niet echt hielp. Mijn collega stelde voor om een bacteriologisch onderzoek van punctie urine van de blaas te doen. Helaas werden er geen bacteriën in de gepuncteerde urine gekweekt. Het werd tijd voor een andere benadering. Een paar dagen later kwam de Britse korthaar bij mij op controle. De kat had geen koorts maar wel wat ontstoken plekjes in de bek. Beide nieren waren niet gevoelig. Uitgevoerd urineonderzoek liet een soortelijk gewicht van 1022 zien bij een pH van 6 en nauwelijks eiwit in de urine. Er zat ook geen bloed in de urine volgens de Combur 9 test strip. Het sediment van de urine liet nogal wat amorfe fosfaten zien. Het werd tijd om bloedonderzoek uit te voeren door het doen van elf bepalingen met de Vettest.( zie bijlage ).Het meest opvallende was het zeer lage creatinine gehalte ( 35 umol/l ) in het bloed. Als mogelijke verklaring voor het lage creatinine moet gedacht worden aan het renal oxalaat dieet. Het werd de hoogste tijd om verteringsonderzoek uit te voeren. Hieruit bleek dat de zetmeelvertering ( zeer sterk positief) erg te wensen overliet. De dierenarts besloot de kat op hypoallergeen voer te zetten en na twee maanden het bloedonderzoek te herhalen. Dit onderzoek liet zien dat de eiwitvoorziening weer aardig op peil was gekomen vanwege de stijging van het creatinine naar 100 umol/l.( zie bijlage 2 ).De kat at het hypoallergene voer graag, had niet meer in huis geplast en geen problemen meer met moeilijk kunnen poepen. Het verteringsonderzoek daarentegen  ( zetmeel sterk positief ) was geen haar beter geworden. De dierenarts besloot de kat te behandelen met een bloedvat verwijdend middel ten einde de zetmeelvertering te verbeteren.

 

Week 9

Pronk(en )

Tegenstand maakt een mens groot en zonder slag geen overwinning. Een paar maanden geleden kwam er bij ons een konijn op het spreekuur die niet best kan lopen. Het ziet er niet zo goed uit dokter zei de mevrouw die er zelf niet zoveel heil meer in zag. Opeens had hij het en hoe het is gekomen, Joost mag het weten en het is zo een lief konijn. Mijn klein zoon is er helemaal weg van. Als je die twee samen ziet….De dierenarts voelde aan het pootje en stelde vast dat het erg gebroken was. Een gemaakte rontgenfoto ( rontgen foto 1 ) van de situatie maakte de situatie veel meer aanschouwelijk en liet zien dat het dijbeen op twee plaatsen was gebroken en dat de drie stukken weer aan elkaar gemaakt moesten worden. Ik kan dit niet zelf en een specialist die dit goed kan wordt erg duur. Misschien weet ik nog een oplossing. Ik ken een collega die graag aan botten sleutelt en die hier nog wel iets van kan maken. Dit wordt dan wel mijn eerste konijn in mijn carriere waarbij ik dit probeer, zich al bij voorbaat verontschuldigend voor het resultaat. Gaandeweg begon mijn collega de situatie te overzien en kon hij uiteindelijk trots zijn op het bereikte resultaat. ( zie rontgen foto 2 ). Er zat een pen door het dijbeen vanaf de heup naar beneden. De vraag is of de pen zo mooi bleef zitten. Een tussentijds gemaakte foto liet zien dat de pen uit het onderste botfragment was geschoten. Het konijn daarentegen bleef wel goed op het geopereerde poot staan in een hok met beperkte bewegingsruimte. In onderling overleg besloten we de pen voorlopig te laten zitten. Twaalf weken na het ontstaan van de fractuur werd de pen verwijderd. Het konijn stond met beide benen rechtop. Een gemaakte controle rontgen foto (foto 3 ) liet zien dat de botfragmenten naar elkaar toe aan het groeien zijn. Mijn collega mag er terecht mee pronken. 

Week 8

Olie verversen

Elke garage monteur weet dat de olie van een auto af en toe ververst moet worden om te zorgen dat de motor in topconditie moet worden gehouden. Zo moet ook het hart van mens en dier goed in conditie worden gehouden waarbij niet alleen de pomp ( hartspier ) maar ook de vloeistof van topkwaliteit moet zijn. Als een van beiden niet helemaal in orde is, ontstaan er problemen zoals blijkt uit onderstaande casus. Op een ochtend wordt de praktijk gebeld. Mag ik gelijk komen, mijn kat valt om? De assistente laat de ongeruste eigenaresse met de 4,5 jaar oude Ragdoll naar de praktijk komen. Eenmaal op de praktijk gaat de dierenarts de kat onderzoeken. De kat is op dat moment attent en aanwezig en maakt een gezonde indruk. Het hart en de longen vertonen geen klinisch waarneembare afwijkingen. De beide nieren zijn eveneens niet gevoelig. De dierenarts besluit bloed te tappen om meer aanwijzingen over de gezondheid van de kat te verkrijgen door het doen van elf bepalingen met de Vettest ( zie bijlage ).Met dit onderzoek wordt een hoog normale GPT vastgesteld. Blijkbaar is de eiwitvoorziening niet geheel op orde. De dierenarts besluit Idexx NT pro-BNP test uit te voeren om iets te kunnen zeggen over de kwaliteit van het hart. De NT pro-BNP waarde was sterk verhoogd ( > 270 pmol/l ) hetgeen een sterke aanwijzing is voor HCM.( hypertrofische cardio myopathie ).De kat wordt gedurende 30 dagen behandeld met een bloedvat verwijdend middel om de bloedvoorziening in de hersenen te optimaliseren waardoor er minder kans is op een epileptiforme aanval en daardoor wegvallen van de kat. Tot slot besluit de dierenarts nog een verteringsonderzoek uit te voeren. Uit dit onderzoek blijkt dat de spiervezel vertering niet optimaal verloopt ondanks de aanwezigheid van genoeg trypsine. Blijkbaar is de eiwit voorziening niet optimaal wat kan passen bij aantasting van de hartspier en minder goede doorbloeding. De kat werd op hypoallergeen dieet gezet en maakt het uitstekend.

Week 7

(H)eikel punt

Wanneer is iets een heikel punt. Een heikel punt is een gegeven dat je in een lastige situatie brengt. Het overkwam deze dierenarts en hij kwam er langzaam in terecht. Op een vrijdag avond vraagt een dierhouder mij raad omdat een teef moeite heeft met plassen. De hond is een paar dagen eerder bij de dierenarts geweest. Deze constateerde een blaasontsteking en gaf daarvoor een antibioticum kuur en wat pijnstillers. Toch vertrouw ik het niet en wil ik dat U er naar kijkt. Er werd een afspraak gemaakt voor zaterdag op het eind van de ochtend. Tijdens dit consult stelde ik vast dat de blaas sterk vergroot en pijnlijk was. De hond at ook niet meer. Voor de zekerheid voerde de dierenarts met de Vettest bloedonderzoek uit door het doen van elf bepalingen. Toen de uitslagen van het bloedonderzoek ( zie bijlage ) bekend waren schrok de dierenarts. Het ureum ( 20,4 mmol/l ) en het creatinine ( 502 umol/l ) en de CPK ( 1019 IE/l ) waren duidelijk verhoogd. De nieren waren blijkbaar beschadigd en dat bij een hond die tot voor kort goed had gegeten. Het werd tijd voor het maken van een röntgenfoto. Plotseling werd alles duidelijk . De röntgenfoto liet het patroon van een eikel zien waarbij het snel duidelijk was er sprake was van meerdere stenen in de blaas. Het was zeer wel mogelijk dat een zo’n steen de afvoergang van de blaas( urethra ) had verstopt. Het hoge CPK was hier duidelijk mee in overeenstemming vanwege het persen op de urine. Het werd tijd om de hond te opereren en te kijken of de urethra inderdaad erg verstopt zat. De hond werd dezelfde avond nog geopereerd nadat enkele andere spoedgevallen waren voor gegaan. Bij het openen van de blaas was het direct duidelijk dat er wel zo’n honderd blaassteentjes in zaten van 2 mm groot tot knikker groot. Een steen van knikker grootte die vast zat in de urethra werd met veel moeite verwijderd .Vervolgens werd de blaaswand en de buikholte weer gesloten. De hond werd voor nazorg mee naar het huis van de dierenarts genomen. Helaas is de hond een half uur nadat wij thuis waren gekomen overleden. Een grote steen is voor nader onderzoek opgestuurd naar een voederfirma zodat de oorzaak van de steen vorming achterhaald kon worden. Het bleek een steen te zijn die voor 100 procent uit struviet kristallen bestond. Dat de hond nooit eerder klachten heeft gehad blijft een heikel punt. Aan de andere kant is het zo dat het goed gaat zolang de stenen niet vastlopen in de urethra. Wanneer dit gebeurt is er sprake van een spoed patient die snel moet worden geholpen.

Week 6

Hou(t)vast

De afgelopen dagen genoten vele mensen van het mooie winter weer met de vers gevallen sneeuw. Was is er dan mooier dan een fikse wandeling door de sneeuw waarbij je je hond volop de ruimte geeft om zijn gang te gaan. De eigenaar van deze hond was het natuurgebied ingegaan en zag de hond met hout en takken spelen dat het een lieve lust was. Toen het weer tijd werd om naar huis te gaan zag de man de hond een paar keer niezen en dacht a la Toon Hermans nou ja wat niezen als het maar niet erger wordt. Maar toch de hond blijft niezen. Het is net of de sneeuw wat roder wordt. Plotseling dacht hij toen, volgens mij gaat dit niet goed. Laat ik de dierenarts maar bellen, hij zal wel weten wat ik  moet. De dierenarts liet de hond naar de praktijk komen. Eenmaal in de praktijk gekomen kon je uitwendig niets aan de hond zien. Ook het bloeden was intussen opgehouden. Als ik meer wil zien moet de hond onder narcose gebracht worden omdat de neus zeer gevoelig is bij inspectie. Toch wil ik graag dat dit gebeurt anders krijg ik achteraf spijt. Zogezegd zo gedaan. Vijfentwintig minuten later lag de hond op de behandeltafel. De neus van deze hond was zwaar gepigmenteerd. Met een otoscoop in de rechter neusgang zag ik aanvankelijk niets anders dat wat zwartbloed of grond. Met een korenaartang en een bibber vaste assistente die de otoscoop op een en dezelfde plaats vast hield, probeerde ik het stukje grond naar buiten te krijgen. Ondertussen had ik niet in de gaten dat ik aan de rand van een holle tak trok die ik dankzij het meegeven van de assistente met de otoscoop in zijn geheel naar buiten kon trekken. Toen het stuk hout er uit was konden ik en de eigenaar bijna niet geloven dat dit lange stuk hout zo in zijn geheel uit de neus was gekomen. De assistente zei nog hou vast niet te weten dat het stuk hout zo lang zou zijn. Achteraf was de eigenaar zielsblij dat hij vastgehouden had aan het onder narcose brengen van de hond. Hou(d)t vast heeft nu een dubbele betekenis.

Week 5

Happening

Sommige dingen maak je maar eenmaal in je leven mee. Op een ochtend wordt ik gebeld door een hobbyschapenhouder met de mededeling dat een schaap niet meer overeind kwam en niet wilde eten. Drie dagen ervoor had ik al een huisvisite afgelegd voor hetzelfde schaap dat toen diarree had. Het onderzochte schaap had toen koorts ( 40,2 ) en een vermoedelijke worminfectie hetgeen achteraf bevestigd werd door een op de praktijk uitgevoerd mestonderzoek waarbij twaalf Strongylus type eieren werden gevonden. De dierenarts besefte dat het schaap nader onderzocht moest worden. Het zou de dierenarts op deze drukke dinsdagochtend minstens anderhalf kuur kosten om daar te komen vanwege fileproblemen in de stad. Misschien is het mogelijk het schaap naar de praktijk te brengen zodat het schaap daar nader onderzocht kan worden? De huisvesting bij ons is niet het probleem. De eigenaresse stemde hiermee in en vervoerde het schaap in de achter bak van de auto naar de praktijk. U moet eens weten hoeveel bekijks wij onderweg hebben gehad. Ik luisterde naar haar verhaal en ging het schaap verder onderzoeken door het doen van bloedonderzoek met de Vettest door het uitvoeren van zes bepalingen. Het bleek dat het Calcium gehalte veel te laag was ( 1,81 mmol/l ) ,de CPK veel te hoog was ( 1155 IE/l ) evenals het ureum ( 21,5 mmol/l ). Dit beeld leek heel erg op een achterste stenose waarbij er geen pens inhoud in het maagdarmkanaal komt vanwege pensacidose. De dierenarts besloot de pensacidose te behandelen met een CaMg infuus en een behandeling met MgO. De volgende dag werd er opnieuw bloed getapt en onderzocht met de Vettest door het uitvoeren van drie bepalingen ( zie bijlage 1). Het ureum was spectaculair gedaald en het Calcium gehalte was gestegen. Het schaap was weer in staat om te staan. Toen ik het schaap de volgende dag weer zag herkauwen , wist ik dat het schaap beter was. Uitgevoerd bloedonderzoek op deze dag bevestigde het waargenomen beeld ( zie bijlage 2 ).Het werd tijd om het schaap naar huis te brengen. Het was een happy end voor mevrouw van de onvergetelijke “happening”.

Week 4

Spoedoverleg Diepgravend

Een dertien jaar oude labrador reu wordt binnengebracht omdat de hond niet meer kan staan en benauwd is. De hond is een paar maanden hiervoor nog geopereerd aan meerdere lipomen op de linker ribwand. De hond heeft een pols van 120 en een temperatuur van 38,6.De hond heeft duidelijk vertraagde correctiereflexen van de achterpoten. De waargenomen verschijnselen kunnen wijzen op een probleem tussen de tweede borstwervel en de derde lenden wervel. In overleg met de eigenaar wordt er bloed getapt om eventuele andere afwijkingen op te sporen. Het bloed wordt onderzocht met de Vettest door het doen van elf bepalingen( zie bijlage ).In de tussentijd heb ik in de gaten dat ik te maken heb met een spoedeisende hulp verpleegkundige en ambulance verpleegkundige die van wanten weet.Ik nodig haar uit om naar de uitslagen te kijken. Het blijkt dat de CPK aan de hoge kant( 987 IE/l ) is en dat het phosfaat gehalte( 2,33 mmol/l )ook aan de hoge kant is en dat de aerobe stofwisseling het moeilijk heeft waardoor er deels op de anaerobe stofwisseling wordt overgeschakeld. Het ureum 17,6 mmol/l en het creatinine gehalte ( 462 umol/l ) zijn ook aan de hoge kant. Blijkbaar laat de doorbloeding van de nier net als de doorbloeding van de spieren ook te wensen over. Er is hier maar een verklaring voor: een minder functionerend hart. De dierenarts besluit de hond te behandelen met een middel dat de contractie kracht van het hart stimuleert. De eigenaar zag het uithoudingsvermogen eerst toenemen en na een maand weer afnemen. In overleg met de eigenaar werd er besloten tot euthanasie en werd er een waardig afscheid van de hond genomen.

Week 3

Groen licht

Onlangs kwam een wat ouder echtpaar met een vrij oude kat van vijftien jaar op het spreekuur. Onze kat eet slecht en wordt mager en wij vragen ons beiden af of hier nog wat aan te doen is. Wij willen geen lijdensweg en ook geen operatie meer maar als er nog wat aan te doen is, willen we het zeker proberen. De kat kwam iedere dag buiten (kattenluik)  en had een voorkeur voor regenwater uit een bak buiten en dronk ook wel uit de sloot. De dierenarts besluit de kat nader te onderzoeken en stelt vast dat de 2,5 kg wegende kat weinig tandsteen heeft maar wel duidelijke gele slijmvliezen en een normale lichaamstemperatuur van 38,0 C. De nier- streek is beiderzijds niet gevoelig. Het hart en de longen waren niet afwijkend. In de buik waren geen duidelijke afwijkingen te vinden. De dierenarts besloot tot het uitvoeren van bloedonderzoek door het doen van elf bepalingen met de Vettest (zie bijlage 1). Aan deze resultaten kun je zien dat de nierfunctie het wat minder doet gezien het verhoogde creatinine. De enzymen van de lever waren ook duidelijk verhoogd gezien de hoge Alkalisch fosfatase en de Glutamaat Pyruvaat transaminase. Mogelijke oorzaken van lever en nier beschadiging zijn tumoren, infecties en intoxicaties. De dierenarts besloot in overleg met de eigenaren de kat dagelijks te behandelen met een toxinen bindend middel. De volgende dagen zagen de eigenaren de kat opknappen. De kat ging beter lopen en iets meer eten. Vier dagen later werd er opnieuw bloed getapt. Het creatinine en het GPT enzym waren aanzienlijk gedaald.(zie bijlage 2 ) .De geziene verbetering was daadwerkelijk aantoonbaar. De behandeling werd gecontinueerd gedurende tien dagen. Na afloop werd er weer bloed getapt om elf bepalingen te doen met de Vettest.( zie bijlage 3 ) De creatinine en de GPT waarde waren beide gedaald. De kat was 200 gram gegroeid. De eigenaren gingen meer als tevoren de kat thuis in de gaten houden. Een maand later belde ik de eigenaren op. De kat was inmiddels overleden. Aanvankelijk ging het de eerste dagen na het einde van de behandeling erg goed waarna er plots een verslechtering kwam. Toch hadden de eigenaren achteraf geen spijt van het geven van groen licht voor de behandeling met een toxinen bindend middel. De kat had immers nog een paar mooie dagen gehad. De kat met karakter, genaamd Gijs, waar ze altijd veel plezier aan hebben beleefd, was lang bij hen geweest en was een ondernemend type. Dit in tegenstelling tot een andere kat in hun huis die maar een suffertje was ( ondanks zijn adellijke naam ).

Week 2

Bloed braken

Dokter mijn hond is niet fit. Wilt u er naar kijken ? Het twee jaar oude Boomer reutje van zes kg braakt en ik maak mij zorgen. De dierenarts kijkt de hond na en stelt vast dat de beide nieren wat gevoelig zijn. Mogelijk is hier sprake van een beginnende maag darmontsteking. De hond wordt behandeld met een antibioticum injectie en antibiotica tabletten voor tien dagen. Twee dagen na het starten van de antibioticum kuur begint de hond bloed te spugen. De hond heeft geen koorts en de nier streek is beiderzijds nog steeds gevoelig. De dierenarts adviseert de eigenaar bloed te tappen bij de hond. Vervolgens worden er elf bepalingen gedaan met de Vettest(zie bijlage). Daaruit blijkt dat het Calcium aan de laag normale kant zit, het bloed glucose zit ook aan de hoog normale kant evenals het creatinine gehalte. Het meest in het oog springende is echter het lage totaal eiwit en het lage albumine gehalte in het bloed. Blijkbaar is hier sprake van een enorm eiwitlek dat snel moet worden gedicht. De dierenarts besluit de hond gedurende tien dagen te behandelen met een toxinen bindend middel omdat een intoxicatie het meest waarschijnlijk is omdat de antibioticum kuur alleen geen verbetering gaf. De antibioticum kuur dient tevens te worden afgemaakt. Veertien dagen later was de hond niet teruggekomen. Toen ik de eigenaar belde om te vragen hoe het met de hond ging , antwoordde deze dat de hond weer geheel de oude was. Het eiwitlek was blijkbaar goed gedicht.

Week 1

Voortvarend

Sommige problemen wil je het liefst morgen opgelost hebben maar dit lukt niet altijd. Deze drie jarige Britse korthaar kater plaste in huis. Bij het klinisch onderzoek viel het op dat de kat veel te mager was. De kat had gering tandsteen. De beide nieren en de blaas waren niet gevoelig. De dierenarts besloot bloedonderzoek te doen door het doen van elf bepalingen met de Vettest.( zie bijlage ). Daaruit bleek dat het Calcium ( 3,10 mmol/l ) in het bloed veel te hoog was. Uitgevoerd urine onderzoek met de Combur 9 test liet een duidelijke proteinurie ,ketonurie en bloed zien. Sediment van de urine liet te veel amorfe fosfaten zien. Het was duidelijk dat deze kat blaasontsteking had maar ook een nierbeschadiging. De dierenarts besloot de kat tien dagen te behandelen met een antibioticum om de blaasontsteking te genezen. Na de kuur kwam de kat op controle. De kat had nog maar een keer in huis geplast maar had nog steeds een gespannen buik. Urine onderzoek liet zien dat de kat weinig dronk( sg 1060 ).De Combur 9 test liet nog steeds proteinurie maar geen ketonurie en geen bloed in de urine. Uitgevoerd bloedonderzoek met de Vettest ( bijlage 2 ) liet zien dat het Calcium gehalte was gezakt( 2,95 mmol/l) evenals het creatinine. De dierenarts echter was nog niet tevreden. De kat was niet gegroeid ,de buik was nog erg gespannen en het Calcium gehalte was aan de te hoge kant. De dierenarts besloot de kat op te nemen en te behandelen voor een intoxicatie met een toxine bindend middel. Twee dagen na het behandelen met het toxine bindend middel was de gespannen buik verdwenen. De kat ging veel beter eten. De behandeling met het toxine bindend middel werd tien dagen volgehouden. Het Calcium gehalte zou later nog eens gecontroleerd worden het geen op 03-03-2021 is gebeurd.( bijlage 3 ) Het Calcium gehalte was bijna normaal geworden.

Week 52

Kampen met HCM en onrustig gedrag.

Kunt u mij helpen dokter, mijn kat vertoont onrustig gedrag ?. De ogen schieten van links naar rechts (nystagmus) en de kat loopt wankel (ataxie). Ik weet zei de man dat mijn kat HCM (Hypertrofische cardiomyopathie) heeft. Dit is reeds op jonge leeftijd met een echo vast gesteld. Sindsdien staat de kat op aangepast dieet. De dierenarts vertelde de man dat de nystagmus en de ataxie het een en ander vertellen waar het stolsel is vastgelopen, namelijk bij de kleine hersenen (cerebellum). Dit stolsel komt uit de linker hartkamer en is via de bloedstroom meegevoerd maar de vast gelopen plek. En nu zei de man ? De kat behandelen met een bloed vat verwijdend middel om de nystagmus en de ataxie te latten verdwijnen. Daarnaast moet ook gekeken worden of de huidige voeding door de kat goed wordt opgenomen. Een verminderde benutting van eiwit kan leiden tot een beschadiging van de hartspier of de doorbloeding van het hart inclusief de kleppen. De dierenarts mocht van de eigenaar bloed tappen en dit onderzoeken met de Vettest(zie bijlage). Opvallend zijn de hoge CPK (1267 IE/l ),het lage creatinine (108 umol/l) en het verhoogde bloedglucose ( 6,6 mmol/l ).De kat werd behandeld met een toxinen bindend middel en een bloedvat verwijdend middel. Twee dagen na de opname was de nystagmus weg maar de ataxie was nog niet verdwenen. Twee dagen later had de kat nog steeds niet gegeten maar wel ontlasting gehad. Uitgevoerd verteringsonderzoek van deze faeces liet een minder goede zetmeel vertering (zetmeel positief) zien ondanks voldoende enzymen. De kat ging naar huis met voor tien dagen bloedvat verwijdende medicijnen  en aangepast voer. Vier dagen later belt de dierenarts de eigenaar op die hem vertelt dat de kat het nieuwe voer weigert te eten maar intussen wel het oude voer weer eet. Vier dagen later komt de eigenaar op controle. Het gaat minder met de kat. De kat heeft geen nystagmus, geen koorts maar wel een zeer onregelmatig hartritme. De dierenarts besluit opnieuw bloed te tappen en te onderzoeken met de Vetscan VS2 (zie bijlage) om elektrolyt stoornissen te onderkennen en Addison uit te sluiten. De dierenarts besluit de kat nogmaals en nu gedurende tien dagen te behandelen met een toxinen bindend middel naast het reeds gegeven bloedvat verwijdende middel waarvoor de eigenaar dagelijks naar de praktijk kwam. De kat ging de volgende dagen veel beter eten. De hartslag van het hart was duidelijk krachtiger geworden. De onregelmatigheid in de hart slag was echter gebleven. Veertien dagen na het stoppen van het geven van een toxinen bindend middel at de kat nog steeds goed en speelde ze weer. De eigenaar was blij dat hij deze meerkamp was aangegaan.

Week 51

Voorloop, verloop en afloop.

Sommige dingen lijken simpel maar blijken het niet altijd te zijn. Kort voor de kerst komt deze tien jaar oude hond op het spreekuur met de klacht diarree en wat bloed bij de ontlasting. De dierenarts die de hond onderzoekt, vindt niet meer bij de hond dan de reeds vermelde diarree en een licht verhoogde temperatuur (38.8). Waarschijnlijk is er sprake van een infectie van het laatste gedeelte van de darm en wordt de voorlopig diagnose darmontsteking. Het dier wordt behandeld met een antibioticum. Een dag later meldt de eigenaar dat de hond niet wil eten en nu zwart braaksel gespuugd heeft. Waarschijnlijk is er ook een maagbeschadiging met wat bloed verlies geweest dat na een dag verandert in een zwarte kleur bij het braken. De hond krijgt een antibioticum injectie. Op tweede kerstdag, nauwelijks twee dagen na het vorige bezoek, belt meneer op dat de hond geel wordt. De dierenarts laat de hond naar de praktijk komen en stelt inderdaad vast dat de hond icterus heeft. Het dier heeft koorts (39,8) ondanks de antibiotica. Er wordt bloed getapt en onderzocht met de Vettest door het doen van elf bepalingen(zie bijlage).Hieruit blijkt een wat hoog normaal bloedglucose( 6,3 mmol/l ) door stress, een wat te laag Calcium( 2,09 mmol/l ) door bloedverlies en een zeer hoge ALKP (> 2000 IE/l ) en een hoge GPT ( 364 IE/l ) door leverbeschadiging. De dierenarts dacht al gauw aan een intoxicatie die voor bloedverlies zorgde in het maagdarmkanaal. Mogelijk is er contact met vuurwerk geweest. De dierenarts besluit de hond gedurende tien dagen te behandelen met een toxinen bindend middel. De dag na nieuwjaarsdag komt de hond weer terug. De hond was de afgelopen dagen beter gaan eten. De slijmvliezen waren minder geel. Herhaald bloedonderzoek met de Vettest  (zie bijlage) liet een duidelijke verbetering zien van het glucose ( 4,5 mmol/l ) door verminderde stress, een gestegen Calcium (2,27 mmol/l )en een sterk verlaagde ALKP ( 964 IE/l ) en GPT ( 59 IE/l ).De behandeling werd gecontinueerd met het toxinen bindend middel. Op 25 januari werd de ALKP nogmaals gemeten en bereikte nu de waarde van 240 IE/l. Zonder voorloop een niet begrepen verloop met een gelukkig  goede afloop.

Week 50

Bestieren

Deze rundveehouder genoot van zijn eigen veestapel. Hij had zelfs een eigen stier gebruikt om zijn vier koeien te laten dekken en dit was aardig gelukt. Ik wil de stier eigenlijk nog een jaar langer gebruiken omdat ik zo tevreden ben over zijn rustige karakter en goede prestatie qua dekvermogen. Twee weken later wordt ik gebeld. Wilt u even langskomen, mijn stier komt niet meer overeind. Eenmaal daar aangekomen stel ik vast dat de stier inderdaad niet over eind kwam. De stier had tot de dag ervoor eigenlijk goed gestaan. Het dier was wat aan de schrale kant maar eenmaal op stal was het dier aan het bijkomen. Omdat het dier waarschijnlijk al wat langer op de rechter zijde lag, besloot ik het dier om te trekken met een touw vast gemaakt aan het linker achterpoot net onder de bijklauwtjes. Dit touw werd vervolgens door de linker oksel, onder de hals door via de rechter oksel onder het borstbeen (sternum) doorgetrokken om via de lendenen de stier om te trekken naar de linkerzijde. Vervolgens werd het rechter achterbeen onderzocht op beschadigingen. Aan beide benen waren geen afwijkingen te vinden. Er werd bloed getapt en onderzocht met de Vettest (zie bijlage). De stier werd in overleg met de eigenaar behandeld met een corticosteroied. Toen ik vier uur later de bloeduitslagen doorgaf, hoorde ik dat de stier al weer stond. De stier had een wat lager Calcium dat mogelijk te wijten was aan pensacidose door overvoeren met krachtvoer  Van te voren had ik niet gedacht dat ik het zo gauw kon versieren. Een week later kreeg ik gelijk. De stier begon minder te vreten. De stier was wat gevoelig in de linker onder flank en werd behandeld met een magneet en penicilline voor vier dagen. Vanaf dat moment zag de eigenaar het dier opknappen en steeds beter gaan eten. Het was duidelijk. Het valt niet altijd mee om alles goed te bestieren maar dit keer was het gelukt.

Week 49

Bohemian rhapsody

Soms kun je er geen touw aan vast knopen. Ik heb dat wanneer ik de Bohemian rhapsody beluister. Nu ben ik geen Engelse vertaler maar dierenarts en wordt je geacht van je eigen vakgebied toch wel het een en ander te weten als je al een aantal jaren in het vak zit. Op een ochtend wordt de praktijk gebeld door een hobbygeitenhouder die vertelt dat zijn geit moeite heeft met lammeren. Het was niet de bedoeling dat de geit gedekt werd maar nu het zover was, had de geit hulp nodig. De assistente liet de geit naar de praktijk komen alwaar de diergeneeskundige hulp aanwezig was. Eenmaal op de praktijk staken er twee poten uit de geboorteweg. De geboorte weg was niet passabel voor de volledige hand. Met de vingertoppen kon ik wel het neusje en twee andere pootjes aantippen. Het lukte mij echter niet om het kopje in de geboorte weg te krijgen ook niet vanaf de buitenzijde. De enige manier om de geit te helpen was het uitvoeren van een keizersnede. De geit werd geschoren op de operatietafel, gewassen, lokaal verdoofd en weer gewassen waarna er een buiksnede gemaakt werd in de linker flank. Na het openen van de buikholte werd de baarmoeder snel gevonden. Het lukte echter niet om de achterpoten van het lam naar buiten te krijgen. De snede in de baarmoeder moest twee keer zo lang worden waarbij de snede verlengd werd richting de baarmoedermond(cervix). Uiteindelijk lukte het me het achterstel van het lam uit de baarmoeder te krijgen. Eenmaal uit de baarmoeder zag ik wat er met het lam aan de hand was. De rug was gekromd als een kachelpook waarbij de staart uit kwam bij de ribwand. Het achterstel was dus twee keer zo dik geworden. Wat ik de eerste keer gevoeld had, waren twee achterpoten en twee voorpoten van een en hetzelfde lam. Om in vak termen te blijven een Hundensitzige lage met scoliose. Het was achteraf gezien logisch dat de dierenarts  er letterlijk en figuurlijk geen touw aan vast kon knopen omdat het geen tweeling was maar een eenling. Bekomen van de verbazing werd de baarmoeder weer keurig dichtgemaakt en de buikwand weer netjes gesloten. De volgende dag oogde de geit weer geheel de oude en verliep het verdere herstel voorspoedig.

Week 48

Oh mama, kijk een alpaca.

Wat is er mooier dan een geboorte. Veel ouders weten hier alles van. Bij dieren is dit niet anders en als dan alles ook nog goed gaat, dan ben je in de wolken. Het laatste overkwam deze hobbydierhouder. Zij had al wat schapen, een varken, een stelletje konijnen en twee honden. Zo op het oog genoeg leven in de brouwerij. Toch had ze nog een bijzondere wens op haar dierenverlanglijstje te weten een alpaca. De gekochte alpaca was drachtig bevonden en zou binnenkort moeten veulenen. Gelukkig had zij eerder de geboorte meegemaakt bij een naburige alpacahouder waar hulp van de dierenarts nodig was gebleken. Enigszins beslagen ten ijs blijft het toch spannend wanneer je eigen alpaca veulent. Gelukkig verliep de geboorte van het jonge dier voorspoedig maar zij wilde ook de mede bewoners kennis laten maken met het nieuw geboren veulen. Vol trots liet zij aan de dierenarts een zelf gemaakt filmpje zien van de geboren alpaca. Het is vermakelijk om te zien hoe moeder en een andere alpaca met de pasgeboren alpaca omgaan. Op het filmpje is echter meer leuks te zien voor de ware dierenliefhebber. Ik wil niet alles verklappen maar je mist iets als je dit niet gezien hebt. Het is meer dan oh ma, kijk,  een alpaca. Video

Week 47

Een ABC of geen idee.

Op een avond word ik gevraagd naar een 3 jaar oude intacte Franse Bulldog te kijken die het erg benauwd heeft. Eenmaal op; de praktijk aangekomen, schrik ik van het feit dat de hond broodmager is. De dierenarts meldt dit bij de eigenaresse van de hond. Dat klopt zei ze, ik vind dit ook maar een andere dierenarts had gezegd dat de hond er goed uit ziet. De hond braakte wel regelmatig maar daarvoor wordt de hond al behandeld met een Antacidum (omeprazol), Beschermer van de maagwand (sucralsulfaat) en Cerenia dat het braken voorkomt. Dit ABC-tje werkt blijkbaar onvoldoende gezien de hond zijn huidige conditie en een gewicht van 9,8 kg. De dierenarts besluit de hond te onderzoeken en stelt vast dat de lichaamstemperatuur 40,6 graden bedraagt en dat de hond beiderzijds een gevoelige nier streek heeft. Uitgevoerd urineonderzoek laat een hoog soortelijk gewicht van 1.070 zien en een zuurgraad van 9. Het sediment laat veel amorfe fosfaten zien. Waarschijnlijk is er sprake van een voedingsallergie. De eigenaar stemt in met het doen van bloedonderzoek door het uitvoeren van elf bepalingen om andere onderliggende oorzaken uit te sluiten (zie bijlage). Het valt op dat het Calcium gehalte zeer laag was 0,13 mmol/l. Blijkbaar wordt het calcium in het bloed door een andere stof gebonden aangezien de hond lopend binnen kwam. Ook het creatinine is aan de lage kant 55 umol/l. Het GPT (Glutamaat pyruvaat transaminase enzym) is sterk verhoogd gezien de waarde van 488 IE/l. De hond werd behandeld voor een keelontsteking met een antibioticum gedurende 10 dagen. Verder kreeg de hond een hypoallergeen voer vanwege het sterke vermoeden van een voedingsallergie als onderliggende oorzaak. Een goede maand later werd het bloedonderzoek herhaald. Het Calcium was nu 2,30 mmol/l, het creatinine was nu 88 umol/l geworden en de GPT was gezakt naar 112 IE/l. Een beter bewijs van een voedingsallergie kon niet geleverd worden. Ander voer was in plaats van ABC een beter idee.

 

 

Week 46

Sluitpost

Wat is een sluitpost? Een sluitpost is een post die bepaalt of je er al of niet door heen kunt en heeft dan ook een belangrijke functie. De nier heeft in het lichaam deze belangrijke functie. Alles wat in de urine komt, verlaat het lichaam via de afvoergang van de blaas. Het spreekt voor zich dat de nier belangrijke stoffen zoals het glucose en het creatinine zo veel mogelijk in het lichaam wil houden. Onlangs kwam er een hond op het spreekuur waarvan de eigenaresse vond dat de hond het wat minder deed. De oorschelpen waren wat rood en de liezen waren wat geïrriteerd. De hond stond reeds op hypoallergeen dieet. Bij het klinisch onderzoek van de hond waren verder geen afwijkingen te vinden. Uitgevoerd urine onderzoek liet een wat hoog soortelijk gewicht zien van 1055. In de urine zat wat te veel eiwit en te veel bilirubine. Het werd tijd om bloedonderzoek uit te voeren door het doen van elf bepalingen met de Vettest. Het meest opvallende was het zeer lage creatinine gehalte (34 umol/l ) in het bloed en de wat hoge GPT.(76 IE/l ). De hond is sterk verdacht van een voedingsallergie gezien de beperking van eiwitverlies via de nier en het verhoogde leverenzym. Uitgevoerd verteringsonderzoek van de gevoerde voeding liet zien dat de zetmeelvertering niet optimaal was gezien het verlies van zetmeel via de ontlasting ondanks voldoende enzymen. De hond werd op ander hypoallergeen voer gezet waarna het verteringsonderzoek nogmaals werd herhaald. Bij verteringsonderzoek van dit hypoallergene voer werd geen zetmeel meer in de ontlasting gevonden. Dankzij de nier als goede sluitpost bleek de voeding ook een belangrijke sluitpost. Bij gelegenheid zullen creatinine en GPT nogmaals worden nagekeken.

Week 45

Streken van de vos of serieuzere problemen.

Een vos verliest wel zijn haar maar niet zijn streken. Deze jonge Pomeriaan teef zag er uit als een klein vosje. Het was zo een hondje waar je op slag verliefd op wordt. Al gauw bleek dat het hondje een nadeel had. Het plaste in huis. Aanvankelijk denk je als nieuwe eigenaar dat het aan jezelf ligt omdat je de hond te weinig beloont of te weinig uitlaat. Nadat deze mogelijkheden voor jezelf zijn uitgesloten, besluit je naar de dierenarts te gaan omdat die wellicht wel een oplossing heeft. De dierenarts besluit de hond te onderzoeken en stelt aan de hand van urine onderzoek vast dat de hond een blaasontsteking heeft omdat er bloed in de urine is gevonden. De hond wordt behandeld voor blaasontsteking en dan zou het probleem opgelost moeten zijn. Zo gezegd zo gedaan maar na tien dagen was er nog steeds geen verbetering. De dierenarts besluit de hond door te verwijzen naar een specialistische kliniek alwaar een kleine uitzakking in de blaas gevonden wordt (persisterende urachus) die wel eens de oorzaak zou kunnen zijn van een steeds terugkomende urine weginfectie. Nadat dit probleem operatief werd verholpen, bleef de hond in huis plassen. Omdat er in de urine nog steeds bacterien en Calcium dioxalaat kristallen gevonden werden, is er een bacteriologisch onderzoek uitgevoerd van de urine waarbij er een Beta-haemolytische E.Coli werd aangetroffen. Een E.coli wordt normaal gesproken in het maagdarmkanaal aangetroffen. De gevonden E.Coli was goed gevoelig voor een groot aantal bacteriele middelen. Desondanks lukte het niet bij deze kliniek om van de bacterie af te komen ondanks een zeer langdurige behandeling. De eigenaar werd het zat en besloot een andere dierenarts te raadplegen en kwam toen bij mij terecht. Uitgevoerd klinisch onderzoek leverde een beiderzijds gevoelige nierstreek op. Het sediment van ingeleverde urine liet wederom Calcium dioxalaat kristallen zien. Ik stelde voor om bloedonderzoek te doen met de Vettest door het doen van elf bepalingen (zie bijlage). Hierbij viel het hoge ureum ( 12,5 mmol/l ),het relatief hoge creatinine( 91 umol/),het hoog normale NH3 gehalte (66 umol/l ) en het lage globuline ( 21 g/l ) gehalte op. Deze hond van 4 kg had hoogst waarschijnlijk een nieraandoening waarbij de rol van de voeding nader werd onderzocht. Het uitgevoerde verteringsonderzoek liet zien dat de zetmeel vertering niet optimaal was. De hond kreeg vanaf dat moment hypoallergene voeding en werd behandeld met een toxine bindend middel gedurende 10 dagen. Tien dagen later kwam de hond op controle. De gevoelige nierstreek was verdwenen. Er zat nog steeds bloed in de urine en het sediment bevatte nu amorfe fosfaten en geen Calcium oxalaten meer. De behandeling met een toxinen bindend middel werd tien dagen gecontinueerd. Het  bloedonderzoek werd herhaald (zie bijlage 2 ) met de Vettest. Het viel daarbij op dat het ureum was gedaald 6,1 mmol/l, het creatinine was gedaald 81 umol/l, het NH3 was gedaald naar 5 umol/l en het globuline gehalte was gestegen naar 32 g/l. Door het beter laten lopen van de Krebscyclus was de eiwitstofwisseling weer op de rails gezet. De hond werd behandeld met hetzelfde antibioticum voor de recidiverende blaasontsteking waarna het probleem was verholpen.

Week 44

Zenuwachtig

Stel je wordt geboren en je kan niet staan. Bij mensen is dit normaal. Bij geiten is het normaal dat een jong binnen een paar uur al kan staan. Toen deze jonge geit na een paar dagen nog niet kon staan, ging de geitenhouder met het jong naar de dierenarts. Deze constateerde een aanwezige pijnperceptie in alle vier de poten en een beiderzijds afwezige pupil reflex en een afwezige dreigreflex. Er was sprake van cerebrale blindheid. Uitgevoerd bloedonderzoek met de Vettest( zie bijlage 06-08-2019 ) liet een wat verhoogd fosfaat gehalte te zien. Het bloed werd opgestuurd naar de Gezondheidsdienst voor dieren voor Cu (Koper) onderzoek. Het onderzochte Cu gehalte was met 7,8 umol/l wat aan de lage kant. Ondertussen werd het geitje gedurende tien dagen behandeld met een bloedvat verwijdende stof. Zeven dagen na aanvang van de toediening van het bloedvat verwijdende middel kon het geitje weer zien. Het geitje was echter nog steeds niet in staat om te staan en zakte nog steeds door de voorpoten en de achterpoten. Dankzij liefdevolle verzorging van twee paarden liefhebbers die het geitje zes weken lang de fles gaven, zag ik de jonge geit weer terug. Benieuwd hoe het met de geit ging keek ik om het hoekje. De geit kon nu op de achterbenen staan maar voor liep het nog op de voorknietjes. Op 03-12-2020 deed ik nogmaals een Cu bepaling. Het Cu gehalte bedroeg 14,1 umol/l. Komt dit nog goed hoorde ik de dieren liefhebbers vragen? Ik antwoordde dat dit nog steeds goed kon komen als de dierverzorgers het geitje maar liefdevol bleven verzorgen en Cu houdende biks en hooi bleven voeren. Op 17-01-2020 kwam ik weer op het bedrijf om zeven  geiten te ontwormen. Het geitje is er nog steeds zei de geitenhouder. Je kunt hem zien. Zij loopt nu niet meer op de knietjes maar houdt de voorbenen nu in de knikkende knieën stand. De dierenarts besloot de geit een week later nog een injectie Multivitamine te geven. Op 01-10-2020 kwam ik weer op het bedrijf. De geit loopt volledig normaal en is nu de mascotte van de paardenstal geworden.

Week 43

Ventileren

Ventileren is in de huidige tijd zeer belangrijk vanwege de frisse lucht. Frisse lucht is lucht die steeds ververst wordt. Voor mens en dier is dit essentieel om de aerobe stofwisseling goed te laten verlopen. Aanvoerende luchtwegen, de longen, het hart, het bloed en de celstofwisseling spelen hierin een belangrijke rol. Wanneer een dier moeite heeft met ademen valt in eerste instantie de hogere ademhalingsfrequentie en de verandering van het type costo abdominale ademhaling naar meer costaal of naar meer abdominaal. Laatst zag de dierenarts een patiënt op het spreekuur die moeite had met de ademhaling. De ademhaling was wat gejaagd( hogere frequentie) en was wat meer met de buik (abdominaal). Volgens de eigenaar had de kat nu vier dagen niet gegeten. Bij het eerste bezoek had de kat koorts 39,1 (in de ochtend) en verder geen zichtbaar klinische afwijkingen. Uitgevoerd bloed onderzoek met de Vettest liet een verlaagd creatinine en een verhoogd bloedglucose zien( zie bijlage). De schildklier bleek niet afwijkend te zijn. ( T4:36 nmol/l ).Een ingestelde behandeling met een antibioticum gaf na vier dagen geen verbetering. De kat werd daarentegen wat meer benauwd ondanks het feit dat de koorts was gezakt. De kat werd opgenomen en er werd bloed getapt voor een Idexx NT-proBNP test om HCM waarschijnlijker te maken als oorzaak van de benauwdheid. De NT pro-BNP test was > 270 pmol/l en daarmee suggestief voor Hypertrofische Cardio Myopathie. Een tevens gemaakte rontgenfoto ( zie foto 1) liet vocht in de borstholte zien en een proces in het caudale longveld. De hamvraag was of dit proces te wijten was aan een tumor of aan een lokale ontsteking. Het cytologisch onderzoek van thorax vocht leverde geen aanwijzingen op voor ontsteking of tumor. Het bacteriologisch onderzoek van thorax vocht was negatief. De dierenarts besloot de kat nog een week te behandelen met een bloedvat verwijdend middel en dan de longfoto opnieuw (zie foto 2) te maken. Bij het bestuderen van deze foto was het duidelijk dat de aortaboog omhoog werd gedrukt. De kat werd sterk verdacht van een proces in het mediastinum. Een achteraf uitgevoerd pathologisch onderzoek (pulmonair adenocarcinoom met metastasen ) bevestigde de vermoede diagnose: tumor in caudale longveld met uitzaaiing naar de mediastinale lymfeknopen

Week 42

Hik of tik  

Op een middag werd ik bij een pony geroepen die het wat minder deed en nu gestopt was met eten. De pony liep alleen in het land met haar veulen en werd verder niet bijgevoerd. Bij het klinisch onderzoek viel op dat het dier een verhoogde pols had van 55, een wat verhoogde temperatuur (38,2 ochtend ) en een wat verhoogde ademhalingsfrequentie. De darmgeluiden geluiden waren niet afwijkend. Koliek als mogelijke oorzaak werd uitgesloten. In eerste instantie werd gedacht aan een luchtweginfectie die behandeld werd met een chemotherapeuticum. Voor de zekerheid mocht ik bloed tappen en onderzoeken met de Vettest door het doen van negen bepalingen(zie bijlage). Ook deed ik mestonderzoek om een mogelijke worminfectie te kunnen uitsluiten. Bij dit mestonderzoek werden drie Strongylus type eieren gevonden en een Dicrocoelium ei  (kleine leverbot). Het bij het bloedonderzoek gevonden lage Calcium zou heel goed door een worminfectie kunnen worden verklaard. Het lage Magnesium gehalte kon worden verklaard door het niet bij voeren van de pony die alleen gras te eten kreeg. De eigenaar kreeg het advies de pony wat bij te voeren met brok. De volgende dag belde de eigenaar weer op. Het gaat niet goed met de pony. Het veulen heb ik gespeend en de pony eet wel weer maar de ademhaling deugt niet. Bij aankomst stelde de dierenarts vast dat de man gelijk had. De ademhalingsfrequentie was veel te snel met 60 bewegingen per minuut. Het leek wel of het paard de  hik had, zo krachtig waren de ademhalingscontracties maar 60 keer de hik per minuut was onwaarschijnlijk. De dierenarts besloot het een duidelijke tik te noemen. De temperatuur was ondertussen gezakt naar de normale waarde van 37,2. Voor de zekerheid voelde ik nog naar een mogelijke torsie van de baarmoeder die afwezig was bij rectaal onderzoek. In overleg met de eigenaar besloot ik nogmaals bloed af te nemen en te onderzoeken met de Vettest. (zie bijlage 2). Het Calcium gehalte was schrikbarend gedaald. Hier was sprake van lactatie tetanie door een tekort aan Calcium vanwege de melkgift aan het veulen en het niet bijvoeren van de merrie. Na het toedienen van 250 Cc Calcium Magnesium infuus was de hik of tik verdwenen.

Week 41

Wil wil wel maar kan niet meer.

Op zaterdagmiddag komt er een klant binnen met een mooie Berner Sennen hond. De bijna negen jaar oude teef is de laatste tijd sloom en wil niet zo veel meer eten. Toch heeft ze een dikke buik. De dierenarts moest dat beamen. Bij het klinisch onderzoek had de hond een gering verhoogde temperatuur ( 39,0 ) naast de reeds eerder genoemde toegenomen buikomvang. De dierenarts besloot de buik te puncteren ten einde iets over de mogelijke oorzaak te kunnen zeggen. De punctie geschiedde met twee naalden ten einde de buik inhoud sneller te ledigen waarbij er gering rood verkleurd vocht afvloeide. Uiteindelijk bleek dit een hoeveelheid van 7,5 liter te zijn nadat de punctie naalden waren verwijderd. Bij het betasten van de inmiddels lege buik werden geen grove afwijkingen geconstateerd. Blijkbaar was het hart de oorzaak van het minder goed aanzuigen van bloed en vond er daardoor stuwing van vocht in de buikholte plaats. De hond was echter veel te mager. Uitgevoerd bloedonderzoek met de Vettest door het doen van elf bepalingen liet zien dat er sprake was van eiwit afbraak gezien het lage creatinine gehalte, de verhoogde ALT en de duidelijk verhoogde CPK. Aangezien het hart ook een spier is, kon dit weleens de oorzaak zijn van een minder goed functionerende hartspier. De dierenarts besloot de voeding na te kijken met behulp van verteringsonderzoek. Uit het uitgevoerde verteringsonderzoek bleek gezien de aanwezigheid van spiervezels in de ontlasting en voldoende verteringsenzymen dat een minder goed functionerende alvleesklier kon worden uitgesloten. Blijkbaar was hier sprake van een voedingsallergie waardoor een tekort aan eiwit ontstond met bijna fatale problemen. De voeding werd aangepast. Het hart werd ondersteund met contractiekracht ondersteunende medicijnen. Tien dagen later was de man zeer tevreden. De dikke buik bleef weg en de eetlust van de hond was teruggekeerd. Helaas heeft deze verbetering maar anderhalve maand geduurd. De hond kreeg weer een dikke buik. Een proeflaparotomie leverde via een darmbiopt de diagnose plasmacellulaire enteritis. Omdat de hond weigerde te gaan eten, werd er in goed overleg met de eigenaar tot euthanasie besloten. De dierenarts wilde wel, maar de hond wilde niet meer.

Week 40

Welkom thuis

Welkom thuis ben je als er lang naar je is uit gekeken. Dit ouder echtpaar gaf erg om hun poes van zestien jaar. Plotseling begon hun kat wat moeilijker te ademen en stopte ze met eten. De dierenarts die haar onderzocht dacht in eerste instantie aan een luchtweg infectie. Toen de kat na een week behandelen met doxycycline nog steeds niet at, kwamen ze bij mij terecht. De kat was nog steeds wat benauwd. De ex kater had een pols van boven de 300 en een normale temperatuur( 38,4 ). De kat had een wat kleine linker nier en een wat grotere rechter nier. Uitgevoerd urine onderzoek gaf een normaal soortelijk gewicht van 1028 met wat bloed in de urine volgens de Combur 9 strip. De dierenarts besloot bloed te tappen en te onderzoeken met de Vettest door het doen van elf bepalingen (zie bijlage 1:).  Daarnaast werd er een Idexx NT- proBNP test gedaan om eventuele hartschade te diagnosticeren. Deze NT-proBNP waarde was aan de lage kant ( < 100 pmol/l ) en niet de oorzaak van een verminderde doorbloeding van de nier en ook niet de verklaring van de benauwdheid. Volgens de eigenaar had de kat goed gegeten tot aan het bezoek aan de vorige dierenarts die een luchtweg infectie vaststelde. Het was niet duidelijk waarom de kat op dit moment zo een erge nierbeschadiging had. De dierenarts besloot de kat te behandelen met een breedspectrum antibioticum en een toxische stof bindend middel en een bloedvat verwijdend middel in de hoop een verbetering van de nierwaardes te verkrijgen. Twee dagen later bleken de nierwaardes te zijn verbeterd (zie bijlage 2).Ook de CPK was weer meetbaar met een waarde van 903 IE/l. Vier dagen later werden de nierwaardes weer nagekeken en bleken ze verder te zijn gedaald (zie bijlage 3). De kat bleek echter nog steeds niet te eten. Tevens werd er een thorax foto gemaakt. Daar bleek dat de kat twee gebroken ribben had. Achter af kwam de aap uit de mouw. Nu je het zegt, zei meneer begin ik het te snappen. De kat springt regelmatig op het aanrecht maar daar heeft de kat steeds meer moeite mee. De dag voordat ik naar de andere dierenarts ging viel het op dat de waterfontein was omgevallen. Blijkbaar was die kat bij een mislukte sprong op het aanrecht op de waterfontein gevallen. De dierenarts snapt nu dat het nierprobleem secundair het benauwdheidsprobleem had verklaard en bleef zitten met het eetprobleem. Vijf dagen later ging de kat naar huis. Het eetprobleem was niet opgelost maar de nierwaardes waren meer of minder constant gebleven( zie bijlage 4 ).Een uur later belt de man op. De kat eet. Welkom thuis.  

Week 39

Om het hoekje

Om het hoekje zie je niks maar kan er van alles liggen terwijl je er zo dicht bij bent. Als je om het hoekje gaat kan het ineens met je afgelopen zijn. De eigenaar van deze hond had meerdere problemen waar hij niet echt uit kwam. De twaalfjarige gesteriliseerde Podenco Ibicenco teef was te mager geworden. Ze werd sloom, kuchte en gaf wit en geel slijm op. Toen de dierenarts haar onderzocht bleek de hond een hoge temperatuur te hebben van 40,2. De hond had veel tandsteen. De beide nieren waren niet gevoelig. Het uitgevoerde urineonderzoek liet ook  geen afwijkende parameters zien. Aan het hart waren geen waarneembare afwijkingen te horen bij het beluisteren. De longgeluiden waren gering verscherpt. De dierenarts besloot de hond te behandelen voor een nierbeschadiging met een antibioticum om zo vast te stellen of de koorts af nam. De volgende dag was de koorts duidelijk afgenomen maar was de hond volgens de eigenaar geen snars beter. De dierenarts besloot in overleg met de eigenaar van deze hond bloed te tappen en te onderzoeken met de Vettest door het doen van elf bepalingen.(zie bijlage ) Het afgedraaide plasma bleek enigszins geel van kleur te zijn. Het bleek dat het Alkalisch fosfatase aanzienlijk verhoogd was. ( 444 IE/l ).Ook de GPT was aan de hoog normale kant. Daarentegen was de nierfunctie van deze hond nog behoorlijk goed te noemen. Een minder goed functionerende lever past goed bij de wat hoge ALKP en GPT. Leverstuwing door een minder functionerend hart behoorde tot de mogelijkheden. De dierenarts besloot de hond zijn hart te behandelen net een contractie kracht stimulerend middel om longoedeem en leverstuwing te kunnen bestrijden. Een paar dagen later werd er opnieuw bloed getapt waaruit bleek dat de ALKP en de GPT waren gedaald.( zie bijlage) Een tevens gemaakte echo door mijn collega liet zien dat de rechter AV klep minder functioneerde. De oplossing lag inderdaad om het hoekje en was zonder aanvullende diagnostiek niet geleverd.

 

 

Week 38

Een creatinine van 10.

In het weekeind wordt ik gebeld door een bezorgde eigenaresse die vertelt dat het niet goed gaat met haar puppy. Ze is al bij de dierenarts geweest en de hond een Pomeriaan van drie maanden oud, is daar al voor de diarree behandeld met een middel tegen Giardia en een bacteriele infectie. Eenmaal op de praktijk schrik ik van het plaatje. De hond van amper een kg blijft op de flank liggen en kan met de grootst mogelijke moeite staan om daarna weer neer te vallen. Bij het klinisch onderzoek vind ik geen afwijkingen aan hart en longen. De dierenarts besluit bloed te tappen en te onderzoeken met de Vettest(zie bijlage). Het meest opvallende is het ontzettend lage bloedsuiker gehalte( 0,99 mmol/l), een laag normaal Calcium (2,07 mmol/l) en zeer laag totaal eiwit van 43 g/l en een creatinine van tien umol/l wat ik nog nooit zo laag heb gezien bij een normaal ureum van 5,3 mmol/l. Het bloed glucose moest onmiddellijk worden opgekrikt door het toedienen van 5 cc Glucose 30 % in de bek. Maar dacht de dierenarts dan zijn we er nog niet. Het dier heeft geen grammetje vet en het dier is al genoeg eiwit kwijt getuige het lage totaal eiwit. De oorzaak van het eiwit lek moest worden opgespoord en zo snel mogelijk gedicht. Het was niet de bacteriele infectie en niet de Giardia infectie. De dierenarts vermoedde een onderliggende intoxicatie die achteraf door de eigenaar werd bevestigd. De dierenarts behandelde de hond met een toxische stof bindend middel. De volgende dag was de hond weer geheel de oude. Er was hier maar een verklaring voor te weten: de slecht werkende Krebscyclus liep weer als vanouds. Tien dagen later zou het creatinine weer gecontroleerd worden.

Week 37

Voeding lever(en)

Deze veertien jaar oude kat deed het op 21-07-2020 net niet. Kunt misschien tandsteen verwijderen en gelijk de nierfunctie nakijken. Ik antwoordde bevestigend. Nadat het uitgevoerde klinisch onderzoek geen nadere aanknopingspunten opleverde, stelde de dierenarts voor om uitgebreid bloedonderzoek te doen met de Vettest door het uitvoeren van elf bepalingen( zie bijlage 1). Het afgedraaide heparine bloed bleek geel plasma te hebben. Tevens bleek de kat een wat verhoogd ureum ( 11,4 mmol/l ) in combinatie met een te laag creatinine ( 67 umol/l ) te hebben. Het bloedglucose was ook aan de hoog normale kant( 5,5 mmol/l ).De GPT ( Glutamaat pyruvaat transaminase ) was echter zeer sterk verhoogd ( 620 IE/l ). De eigenaar had blijkbaar goed gezien dat het dier niet in orde was. Het bleek echter niet de nier te zijn maar de lever die niet goed functioneerde. Dit zou heel goed het gele plasma kunnen verklaren. Nadat de tandsteen verwijderd was en het dier weer uit de narcose was bijgekomen vertelde ik de eigenaar over de uitslagen van het bloedonderzoek. Waardoor komt de leverafwijking vroeg de eigenaar die nog niet geheel was gerust gesteld. Het zou door de voeding kunnen komen was mijn antwoord maar ook door een te hard werkende schildklier. Nadat de Vetscan VS2 de hoogte van het schildklierhormoon had bepaald ( T4:45 pmol/l ) was een te hard werkende schildklier uitgesloten. Voeding zou  wellicht een onderliggende oorzaak zijn van een hoge GPT door leververvetting. Om dit te kunnen bewijzen moeten we verteringsonderzoek uitvoeren om te kijken of de huidige voeding van Uw kat door de kat goed benut wordt. De eigenaar liet dit voorlopig achterwege maar nam daarna wel gelijk kwalitatief goede voeding mee uit de dierenarts praktijk. Op 16-09-2020 kwam de eigenaar weer met de kat in de praktijk. Trots vertelde hij dat de kat 600 gram was gegroeid. Maar dokter controleer voor de zekerheid maar even de bloed waardes met de Vettest. Zogezegd zo gedaan en wat bleek? Het bloedplasma was niet meer geel en de GPT was gezakt naar een waarde van onder de 10 IE/l.( zie bijlage 2 ). Over voeding wordt er nu weer gesproken.

Week 36

Een dun koord

Kunt U mij helpen dierenarts. Mijn kat is al door meerdere dierenartsen onderzocht met behulp van bloed onderzoek, echo onderzoek en röntgen onderzoek maar ze komen er niet achter wat mijn Rag Doll heeft. Ze komt nooit buiten, is gesteriliseerd en komt in de badkamer. De dierenarts ziet dat de kat er minder goed uit ziet en besluit op 28-08-2020 bloed onderzoek uit te voeren met de Vettest. De dierenarts schrikt van het lage totaal eiwit van 42 g/l wat normaal 57-89 g/l hoort te zijn en het lage albumine van 18 g/l wat normaal tussen de 22-40 g/l hoort te zijn. Het Calcium gehalte is ook aan de lage kant. Er was sprake van een eiwitlek dat waarschijnlijk in het maagdarmkanaal zat. De dierenarts besloot de kat te behandelen voor een intoxicatie om te kijken of het eiwitgehalte in het bloed kon worden opgekrikt. Twee dagen later was het totaal eiwit gestegen evenals het albumine gehalte. Het Calcium gehalte bleef echter aan de laag normale kant. Een optredende infectie bij een laag calcium gehalte lag op de loer. De dierenarts schreef een toxine bindend middel met een antibioticum voor. Twee dagen later had de kat nog steeds niet gegeten. Het totaal eiwit was op 02-09-2020 gestegen naar 54 g/l. Het albumine was gestegen naar 22 g/l en het Calcium was gestegen naar 2,19 mmol/l. De kat at echter nog steeds niet en werd met tien brokjes gevoerd. Vanwege het gestegen ureum naar 11,0 mmol/l kreeg de kat een bloedvat verwijdend middel toegediend. De volgende dagen at de kat met de dagelijkse medicatie steeds tien brokjes sensitivity control uit zichzelf waarbij de kat af en toe braakte. Op 08-09-2020 ging de kat naar huis om te kijken of de kat thuis beter ging eten. Drie dagen later kwam de kat weer terug omdat er geen vooruitgang in zat. Er werd nogmaals een echo onderzoek en een röntgen onderzoek met contrast uitgevoerd zonder dat dit meer informatie opleverde. De conclusie was dat de tijd rijp werd voor een proeflaparotomie. Tijdens de proeflaparotomie werd alles opeens duidelijk. Er zat een oude vergroeiing rond het caecum, een kleine bride (bindweefselstreng) rond het ileum en in het ileum een verdikking wat achteraf een opgerold haar elastiekje bleek te zijn. Na het losmaken van de vergroeiingen en het verwijderen van het elastiekje uit de darm werd de kat weer dicht gemaakt waarna een voorspoedig herstel volgde. Achteraf gezien had het weinig gescheeld of de kat was overleden. Over een dun koord gesproken.

Week 35

Ham vraag milttumor.  

Wat is een ham vraag? Een ham vraag is een vraag die er eigenlijk toe doet. Deze eigenaresse was ongerust over haar hond. Deze elf jaar oude dwergpinscher was in een naburige praktijk onderzocht vanwege het vermoeden van een milttumor. Tijdens een uitgevoerde echo werd dit vermoeden bevestigd en zou de hond op korte termijn geopereerd moeten worden vanwege het risico op een bloeding als de bobbel op de milt zou barsten. Uitgevoerd bloedonderzoek bij een naburige praktijk liet zien dat het creatinine nog niet ( 67 umol/l ) verhoogd was. Toen de hond plotseling verslechterde nam de eigenaresse contact met onze praktijk op omdat ze de hond zo snel mogelijk wilde laten opereren en dit niet in de andere praktijk kon. De hond kon bij ons dezelfde dag worden geopereerd nadat er eerst bloed was getapt en onderzocht met de Vettest.( zie bijlage ) Het bleek dat de hond een haematocriet had van 20 en dat het creatinine duidelijk was gestegen naar een waarde van 340 umol/l. Dit betekende dat de bult in de milt was gebarsten en dat er onmiddellijke actie ondernomen moest worden. De hond ging onder narcose. Tijdens de operatie bleek de milttumor inderdaad te zijn gebarsten en kwam de hamvraag bij de dierenarts op of verder opereren nog wel zin had. De meeste milttumoren waarvan de bult is gebarsten hebben een slechte prognose. De dierenarts besloot alsnog de aangedane milt te verwijderen en in zijn geheel op te sturen voor nader pathologisch onderzoek bij de Faculteit Diergeneeskunde. Enkele dagen later kwam de uitslag binnen. Het bleek een indolent lymfoom te zijn waarbij het weghalen van de milt curatief moet worden beschouwd. Met deze uitslag in de hand kon ik de eigenaar gerust stellen. De gestelde hamvraag kon gelukkig positief beantwoord worden met de zin ja het heeft zin om deze hond te opereren.

Week 34

Veldwerk

Wie geniet er niet van om buiten te komen. Deze kat had bij deze eigenaar een prachtig leven. Hij kon naar buiten wanneer hij wilde en plukte daar wel eens een plukje gras. Van het feit dat de kat daarna wel eens spuugde, had de eigenaar wel notitie genomen maar er verder geen aandacht aan besteed. Toen de kat wel twintig keer achterelkaar braakneigingen vertoonde werd het de eigenaar te gortig en besloot de eigenaar naar de dierenarts te gaan. De twee jaar oude kat had geen koorts maar wel een gevoelige nierstreek. De keelstreek daarentegen was niet gevoelig. In overleg met de eigenaar werd er besloten tot bloedonderzoek met de Vettest waarbij er elf bepalingen werden uitgevoerd( zie bijlage). Tot ieders verrassing bleek de nier qua functie heel erg goed te zijn met een ureum van 7,3 mmol/l en een creatinine van 99 umol/l. De kat had wel een duidelijke verhoogde CPK ( 1092 IE/l ) en een iets verhoogd glucose  ( 7,1 mmol/l ). Mogelijk zat er toch iets in de keel en was het aanspannen van de slokdarm de oorzaak van de hoge CPK. De kat werd onder narcose gebracht om de keelstreek te kunnen inspecteren. Gelukkig kon de dierenarts een klein stukje groen zien wat bij nader onderzoek toch een grasspriet bleek te zijn van tien cm. Na verwijdering van de grasspriet vroeg de dierenarts zich af of dit misschien de verklaring was voor het lage creatinine of dat er toch nog sprake was van een voedingsallergie. Uitgevoerd verteringsonderzoek liet zien dat de zetmeel vertering en de spiervezelvertering perfect was. Het was duidelijk veldwerk van de kat en van de dierenarts.

Week 33

Contact met…

Deze Rhodesian ridge back was blij met een trotse eigenaar. Als pup glom de hond als een spiegel. Hij wist ook dat schoonheid vergaat maar daar hoef je je nog niet bij neer te leggen als het plotseling verandert. Op een dag in juni ( 17-06-2020 ) zag de eigenaar plots wat kale plekjes op de schoft in de oksel en op de rechter knie. De dierenarts dacht onmiddellijk aam een Demodex infectie en behandelde de hond daarvoor. Bijna vier weken later ( 03-07-2020 ) waren de andere plekjes verdwenen maar zat het plekje op de knie er nog steeds ( zie foto 1 ). Bij navraag bleek dat de eigenaar zes weken hiervoor had geverfd. Mogelijk was het plekje begonnen als een contactdermatitis maar leek het nu meer op een histiocytoom. De dierenarts besloot de hond alsnog te behandelen voor een contactdermatitis omdat chirurgie de enige ander optie was. Tien dagen na het toedienen van een toxinen bindend kwam de hond bij mij weer op consult. De plek was minder rood geworden maar zat er nog steeds. De omvang was niet kleiner geworden. In overleg met de eigenaar werd de behandeling nog tien dagen verlengd met een toxinen bindend middel. Na afloop van de tiendaagse kwam de hond niet direct terug. Ik belde de man op waar hij mij meldde dat de plek nog niet verdwenen was maar dat hij het voorlopig even wilde aankijken. Gelukkig maakte de man weer een foto op 25-07-2020 van de plek van de knie bij deze hond ( foto 2 ). Hier is zien dat de plek duidelijk minder rood is. Toen de man in september terug kwam met de hond om deze te enten tegen de ziekte van Weil vroeg ik nogmaals naar de plek op de knie. Deze plek is geheel verdwenen zei de man. De eigenaar stuurde mij een derde foto ( foto 3 ) waar te zien is dat de plek restloos is genezen. Er is zelfs geen litteken te zien.

Week 32

Mening(it)is meningitis.

Einde donderdagochtend krijg ik een verontrustend telefoontje. Dokter : U moet nu mijn hond komen euthanaseren want dit is geen leven voor het dier. Ik vraag het adres en stap in mijn auto en ben voorbereid op het ergste. Eenmaal aangekomen zie ik drie dames staan rond een op de flank liggende hond. Hoe is dit gekomen, vroeg ik? De hond heeft meningitis. Het is zes maanden geleden geconstateerd en sindsdien krijgt ze prednisolon maar nu werkt dit ook niet meer. Hoe is hij de afgelopen maanden dan geweest, vroeg ik ? De afgelopen zes maanden liep de hond redelijk en nu is hij bijna een jaar. Ik kan een liggende hond niet goed aan gezien mijn leeftijd en wil de hond een verdere lijdensweg besparen omdat ze al drie dagen niet overeind komt en plat blijft liggen. Ik besefte dat deze hond van een jaar oud nog een kans moest krijgen. Daarvoor moest ik praten als Brugman maar uiteindelijk stemde de eigenaresse er mee in dat ik de hond mee nam voor nader onderzoek. Eenmaal thuisgekomen tapte ik bloed en onderzocht dit met de Vettest (zie bijlage). Het viel op dat de hond een laag ureum, een verhoogd bloedglucose en een duidelijk verhoogd Alkalisch fosfatase had. De waargenomen afwijkingen passen in het beeld van lang gebruik van corticosteroiden zoals prednisolon. Desondanks was de hond ingestort en kon hij niet zelfstandig overeind komen. Stel nu dat er sprake is van een doorbloedingsstoornis, dan zou prednisolon een averechts effect hebben ten gevolge van een bereikte bloedvatvernauwing ( vasoconstrictie ) met meer risico op melkzuurvorming en stijvere spieren. Ik besloot de proef op de som te nemen door het dier te behandelen met een bloedvat verwijdend middel. Dezelfde dag was de hond in staat zelf overeind te komen. De volgende dag ging de hond weer naar buiten. De dagen erna zag de eigenaresse de hond alleen maar meer en meer opknappen. Ik ben niet de enigste die dit ziet. Meer honden eigenaren in de buurt zien bij deze hond ook een duidelijke verbetering. Ik ben blij dat ik geluisterd heb naar Uw mening. (it is geen meningitis).

Week 31

Kopzorgen

Stel je bent oud en wordt in de huidige corona tijd ziek, wat ga je dan doen? Je gaat dan indien nodig naar het ziekenhuis en probeert de best mogelijke zorg te verkrijgen. De eigenaar van deze eenentwintig jarige kat dacht er net zo over. In het weekeind liep deze kater mank maar wellicht was er nog wat aan te doen. De dienstdoende dierenarts constateerde inderdaad dat de kater mank liep maar in beide achterbenen nog gevoel had. De kat was aan de magere kant en had veel tandsteen. Hart en longen waren niet afwijkend. Inspectie en palpatie van de achterbenen liet nergens een pijnlijk plek zien. Een minder goed functionerend hart lag gezien de leeftijd erg voor de hand. De dierenarts besloot bloed te tappen en een Idexx NT pro-BNP test uit te voeren. Een hoge NT pro-BNP waarde ( > 270 pmol/l ) is bewijzend voor een minder goed functionerend hart. Bij deze kat was de waarde groter dan 270 pmol/l. De hartspier die veel eiwit bevat, werd blijkbaar afgebroken door een minder goede eiwit voorziening wat gestaafd werd door de sterk vermagerde kat. Een minder goed functionerende nier met daardoor een verminderde eiwitopname, lag voor de hand maar een te hard werkende schildklier met een verhoogde afbraak van eiwit kon ook de oorzaak zijn van de vermagering op 21 jarige leeftijd. De dierenarts besloot in overleg met de eigenaar bloed te onderzoeken met de Vettest door het doen van elf bepalingen.( zie bijlage ). Het bleek dat de kat inderdaad een minder goede nierfunctie had gezien het hoge creatinine van 296 umol/l en de verhoogde ureum waarde van 12,5 mmmol/l. Vervolgens werd er een schildkliertest uitgevoerd met de Vetscan VS2 om het schildklier hormoon te bepalen. Deze T4 bleek 22 te zijn en zich binnen normale waardes ( 19-62 ) te begeven. De dierenarts besloot de nierbeschadiging met een antibioticum te behandelen en de doorbloeding van de achterbenen te verbeteren met een bloedvat verwijdend middel. Veertien dagen later kwam de man enthousiast terug. Ik ben zo blij dat ik gekomen ben. De kat doet het weer beter dan lange tijd voorheen en loopt niet meer mank. De dierenarts was blij dat hij de man van zijn kopzorgen had kunnen afhelpen.

Week 30

Week 29

Heel goed (nierregeneratie)

Sommige dingen in het leven hou je niet voor mogelijk maar ze blijken toch te gebeuren. Onlangs kwam er een diereigenaar met twee katten op het spreekuur waarvan ik er een al tijden niet had gezien. De reden dat ik kom zei de man, is dat we afstand doen van de katten i.v.m. een bij ons ontstane allergie. Wij willen deze katten een nieuwe kans geven bij een andere eigenaar. Het asiel waar ze naar toegaan wil echter wat meer weten over de toestand van de nieren en willen daarom bloedonderzoek. De dierenarts zocht de gegevens van de beide katten op. Een van deze twee katten bleek een oude bekende die ooit in het verleden nier problemen had gehad. Het gaat echt goed met beide katten. Enigszins argwanend werd het bloedonderzoek van beide katten uitgevoerd. De nu tien jaar oude kat waar het om ging had op 29-02-2016 een ernstige nier beschadiging( ureum:37,6 mmol/l en creatinine 897 umol/l )en een hartbeschadiging   (NT pro-BNP >270 pmol/l ). Een maand later ( 18-03-2016) waren de waardes verlaagd naar 34,3 mmol/l (ureum) en 736 umol/l (creatinine) dankzij de behandeling met een bloedvat verwijdend middel. Ondanks dat was de kat weer gestopt met eten. De kat werd behandeld met een toxische stof bindend middel waarna de kat weer begon te eten. Herhaald bloedonderzoek met de Vettest op 22-03-2016 liet een ureum van 32,0 mmol/l en een creatinine van 613 umol/l zien. De behandeling voor een intoxicatie werd nog tien dagen voortgezet waarna opnieuw bloed controle werd uitgevoerd met als resultaat een ureum van 30,2 mmol/l en een creatinine van 802 umol/l op 05-04-2016. Maanden later kwam deze kat opnieuw op de praktijk. Het ureum was gezakt naar 19,5 mmol/l en het creatinine naar 269 umol/l op 20-12-2016.De kat werd door mijn collega op Semintra gezet. De kat is hierop blijven staan tot en met 14-05-2018. De huidige dierenarts was nu zeer benieuwd naar de huidige ureum en creatinine waardes. Wat bleek? Het ureum was gezakt naar 11,7 mmol/l en het creatinine naar 181 umol/l op 03-07-2020. Het meest opvallende aan deze casus is de sterke verbetering van het creatinine na de behandeling met een toxische stof bindend middel maar ook het geweldige herstellende vermogen van de nier lang nadat de behandeling hiervoor gestopt was.( creatinine van 802 naar 269 umol/l ).

Week 28

Imaginatie: een invaginatie 

Sommige beelden vergeet je nooit. Ze blijven voor altijd in je achterhoofd zitten omdat ze zo weinig voorkomen. De eigenaresse van deze hond merkte op dat haar hond braakte. Het was voor haar een reden om naar de dierenarts te gaan die de hond mocht onderzoeken. De dierenarts constateerde te duidelijke buikgeluiden (borborygmi )in het maagdarmkanaal. Verder waren er bij deze Lhasa Apso weinig afwijkingen te vinden. De hond werd door de dierenarts behandeld voor een maagdarmontsteking met een antibioticum. De volgende dag was de hond nauwelijks opgeknapt. Mijn dienstdoende collega pakte het voortvarend op en voerde achtereenvolgens bloedonderzoek en röntgenologisch onderzoek (vanwege een mogelijk ingeslikte vishaak) uit. Het bloedonderzoek liet weinig afwijkingen zien met uitzondering van een wat hoog creatinine 111 umol/l, een iets verhoogd bloedglucose 5,5 mmol/l en een wat verhoogd amylase. De gemaakte röntgenfoto liet een sterk vergrote maag zien maar geen ingeslikte vishaak.( zie röntgenfoto) Het werd raadzaam gemaakt om een echo van de buik te maken. De echo liet enkele zwart wit tinten zien in het maag darmkanaal die zouden kunnen passen bij een plaatselijke vochtophoping. Het deed mijn collega onmiddellijk denken aan een ter plekke aanwezige invaginatie van de darm. Dan moet de hond vanavond nog geopereerd worden. Hij voegde de daad bij het woord. Toen de buikholte opengemaakt was, zag hij gelijk wat er aan de hand was. Er was inderdaad sprake van een invaginatie waarbij het lukte om de in elkaar geschoven darmen uit elkaar te trekken met een minimale beschadiging van de serosa zijde. De buik van de hond werd weer dichtgemaakt. Na een aanvankelijk herstel kreeg de hond last van wat vergroeiingen op de invaginatie plek. Nadat dit via een tweede buikoperatie werd gecorrigeerd , is de hond geweldig opgeknapt. Dankzij een reële imaginatie van een invaginatie een succesvolle operatie.

Week 27

 Tjonge jongen wat een sprongen…Epilepsie maar nu even niet.

“Tjonge jongen wat een sprongen”, was vroeger een bekend lied van het cocktail trio. Dit lied ging weliswaar over een vlo in het circus maar deze jonge dame had de afgelopen nacht al het een en ander meegemaakt. Ze was bekend met het fenomeen epilepsie maar dit was toch wat heftiger. Ze had het opgezocht op internet zei ze: Mijn hond heeft “cluster” aanvallen. Voor degene die hier nog nooit van heeft gehoord. Cluster epilepsie is een epilepsie waarbij de aanvallen van epilepsie inclusief omvallen, bewustzijnsverlies en weer bijkomen en dan weer normaal lopen elkaar snel opvolgen in een kortdurend tijdsbestek. Mijn hond heeft de afgelopen dag wel tien aanvallen gehad. Het is doodvermoeiend voor mij en de hond en ik maak me nu toch ernstig zorgen. De dierenarts besloot de hond te onderzoeken en constateerde bij het klinisch onderzoek geen bijzondere afwijkingen. Het was voor hem reden om bloed onderzoek uit te voeren met de Vettest om eventuele lever en nierproblemen op te sporen.( zie bijlage ).Wat nu vroeg de eigenaar die aan de ene kant blij was dat er niets gevonden was maar aan de andere kant vreesde voor het feit dat dit geen oplossing was voor het probleem? De dierenarts vroeg aan de vrouw of haar man een eigen bedrijf had .Dat klopt zei ze. Mijn man heeft een druk afdichtingsbedrijf. Hij komt regelmatig naar huis in zijn werkkleding. Het eerste wat hij doet bij thuiskomst, is dan zijn zesjarige border collie aaien. Ik legde mevrouw uit dat de meeste vormen van epilepsie te wijten zijn aan lokaal zuurstof tekort door een minder goede doorbloeding en daardoor energie tekort. Elke oorzaak van een minder goede doorbloeding zoals een verminderde eiwit voorziening door niet opgenomen voeding kan hiervan de oorzaak zijn. Het verteringsonderzoek van ontlasting van de hond was perfect waardoor de voeding min of meer was uitgesloten als oorzaak. Een energie tekort door een verminderde werking van de Krebscyclus werd goed mogelijk gehad. De dierenarts besloot de hond te behandelen met een toxinen bindend middel waardoor de Krebscyclus beter ging functioneren. Onmiddellijk na thuiskomst had de hond nog een aanval van epilepsie. Direct daarna kreeg de hond het toxinen bindend middel. De hond heeft sindsdien al meer dan een maand geen epileptiforme aanval meer gehad.

 

Week 26

Niet brouwen maar bouwen

Wie de jeugd heeft ,heeft de toekomst. Het is een gevleugeld gegeven waar elke ouder op dient te bouwen. De eigenaresse van deze pony had het in haar ogen slim aangepakt door een pony met een drie weken oud veulen aan te kopen. Aanvankelijk ging het goed maar toen zag ze dat het veulen langzamerhand minder actief werd. Het was voor haar reden om met pony en veulen naar een paardenkliniek te gaan en daar de oorzaak op te sporen van het slecht willen drinken van het veulen. Helaas werd de oorzaak van het slecht drinken niet gevonden. Het lag niet aan de merrie want deze produceerde genoeg melk en het uier van de merrie was niet ontstoken. Wat nu?. Ze besloot de merrie met het veulen weer naar huis te halen. De lokale dierenarts werd gebeld. Wellicht had die nog raad. Bij aankomst trof ik een enigszins suf veulen aan dat nog wel stond maar niet wilde drinken. Het was net alsof het hoofd van het veulen er niet bij was. Wat denkt u dokter, kunnen we hier nog wat mee? Ik legde de eigenaresse uit dat er nog de mogelijkheid was dat het veulen een worminfectie had opgelopen via de merrie. Het veulen nakijken op wormen heeft geen zin maar de merrie zou nog een worminfectie kunnen hebben als ze daarvoor niet door de oorspronkelijke eigenaar was behandeld. De dierenarts nam mest van de merrie af die inderdaad een geringe worminfectie had met Strongylus type eieren. De merrie en het veulen werden beide ontwormd. Ondertussen werd er bloed getapt van het veulen om te kijken of het veulen was uitgedroogd. Het bloed werd onderzocht met de Vettest ( zie bijlage 27-06-2020 ).Het was duidelijk dat het bloed was ingedikt gezien het hoge totaal eiwit gehalte. De complicerende factor was het lage albumine gehalte dat naar boven moest. Als het veulen weinig drinkt moet de vet en eiwitreserve worden aangesproken om de energievoorziening ( glucose ) veilig te stellen. De vetreserve van het veulen is minimaal. Afbraak van eiwit leidt tot een minder goed werkende Krebscyclus en een bemoeilijkte glucose voorziening. De dierenarts besloot het veulen een NaCl infuus te geven met een bloedvat verwijdend middel om de Krebscyclus beter te laten verlopen. Na afloop van het infuus was het veulen weer in staat bij de merrie te drinken. Ik vertelde de eigenaresse dat het veulen een paar moeilijke dagen tegemoet ging omdat de afgedreven wormen het eiwitlek in de darm groter maakte en dat dit gat pas na twee dagen weer gedicht was. Het veulen kreeg een chemotherapeuticum toegediend om infectie te voorkomen. Na twee dagen infuus was het totaal eiwit duidelijk de goede kant op gegaan en was de uitdroging verbeterd. Het albumine gehalte bleef echter te laag. ( zie bijlage 29-06-2020 ).Het veulen werd bijgevoerd met kleine beetjes gras en wat veulen biks. Vier dagen na het eerste bezoek was uit het bloed op te maken dat de albumine voorziening weer bijna op peil was.(bijlage 01-07-2020 ).Het veulen maakte zelfs weer vreugde sprongetjes in de wei toen het opeens koliek kreeg. De dierenarts legde de eigenaar uit dat dit kwam door de gisting in het maagdarmkanaal. Het toedienen van een spasmolyticum gaf weer een aanzienlijke verbetering. Het toedienen van een spasmolyticum was dagelijks gedurende een week nodig om het veulen aan het drinken te houden. Een week later belt de eigenaresse op. Het gaat een week heel goed met het veulen houden. Het was een kwestie van brouwen en bouwen met behulp van de geweldige inzet van de eigenaresse.

Week 25

Voortschrijdend inzicht.

In het leven heb je niet altijd een pasklaar antwoord. Het is dan vaak zoeken naar de oplossing van een probleem. Systematisch afvinken van mogelijke oplossingen is dan het beste als de plek van de aandoening eenmaal gelokaliseerd is. In huis plassen van een kat is een voorbeeld van een dergelijk probleem. De lokalisatie kan gelegen zijn in een of beide nieren, beide nier afvoergangen, de blaas of de afvoergang van de blaas. Er dient dan onderscheid gemaakt te worden tussen een infectie, een toxische stof, een trauma (door ongeval of beschadiging  door een steen) of een aangeboren afwijking. De kat van deze mevrouw plaste vrijwel wekelijks in huis. Het ging wel eens een paar dagen goed maar dan was er plots weer een terugval. Op een gegeven moment werd ze het zat en ging ze naar de dierenarts. Vervolgens werden er verscheidene onderzoeken uitgevoerd om de oorzaak van het in huis plassen te achterhalen. De kat werd behandeld voor blaasontsteking met een antibioticum kuur. Het in de tussentijd uitgevoerde urineonderzoek liet Calcium mono oxalaten en amorfe fosfaten zien ondanks het feit dat er geen bloed aangetoond werd met de Combur 9 teststrip. Vanwege de aanwezige amorfe fosfaten in de urine werd er ook verteringsonderzoek uitgevoerd van ontlasting voordat de kat CD voer kreeg waaruit bleek dat de eiwit vertering niet optimaal was omdat er spiervezels in de ontlasting waren gevonden. De gevonden Calcium mono-oxalaten waren reden om de kat voorlopig op CD voer te zetten en het verteringsonderzoek na een maand te herhalen. Toen de kat toch nog in huis bleef plassen ondanks het voeren van CD werden er blaaswand verslappers gegeven. Het in huis plassen stopte maar kwam onmiddellijk terug als de blaaswand verslappers niet werden gegeven. De kat had dus blijkbaar pijn. Dit was reden om alsnog een röntgenfoto van de blaas te maken, hetgeen helaas geen aanwijzingen voor een steen opleverde. De urethra was goed passabel voor de catheter. De kat bleef op de CD staan en op de blaaswand verslappers. De volgende tien dagen plaste de kat niet in huis. De kat begon echter wel te braken en werd agressief naar een andere kat in huis. Vanwege deze klacht werd er aansluitend bloedonderzoek uitgevoerd met elf bepalingen via de Vettest( zie bijlage).Daaruit bleek een geringe nierbeschadiging vanwege het hoge creatinine. Na een maand op CD voer werd het verteringsonderzoek herhaald en was de spiervezel vertering aanzienlijk verbeterd ( spiervezel negatief ) maar liet de zetmeel vertering nog te wensen over. De kat werd op de ZD voeding gezet. Tien dagen later plaste de kat nog steeds in huis als ze geen blaaswand verslappers kreeg. De kat werd door een collega van mij onderzocht met een blaasecho. Met dit onderzoek waren helaas geen aanwijzingen gevonden voor afwijkende structuren in de blaas of aanwezig gruis. Na een maand ZD gegeven te hebben was de situatie nog steeds niet verbeterd. Ik bood aan de kat in de praktijk op te nemen en tien dagen te behandelen voor een vergiftiging ten einde een intoxicatie te kunnen uitsluiten. Vervolgens plaste de kat 28 dagen niet in huis dankzij voortschrijdend inzicht.

Week 24

Verlangen naar een werkende Krebscyclus?

Wanneer je ziek bent is er maar een verlangen en dat is beter worden. Hoe eerder hoe liever. Deze eigenaar van een zestien jaar oude kat dacht er net zo over. Nadat ik vastgesteld had dat de kat behoorlijk ziek was door bloedonderzoek met de Vettest (zie bijlage 1) en met de Vetscan VS 2 (zie bijlage 2), liet de man de kat met pijn in zijn hart achter. Het zojuist afgedraaide plasma was duidelijk te geel wat later bevestigd werd met een leverprofiel waarbij naast een hoog bilirubine ook een galgang beschadiging (verhoogde gamma GT) met vertraagde afvoer van galzuren ( BA = bile acid); en een verhoogde leverenzymactiviteit( GPT ) aanwezig was. Het bloedglucose was ook aanzienlijk verhoogd. Het zou fijn zijn als alle afwijkingen in een keer met een middel zou kunnen worden opgelost. Bij navraag bleek dat de kat tot voor kort goed gegeten had. In huis waren geen bijzondere dingen gebeurd. De kat kwam niet buiten. Het enige zwakke punt was dat de kat af en toe in de badkamer kwam. De kat zou daar wat hebben kunnen opnemen. Ik besloot de kat te behandelen voor een intoxicatie met een toxinen bindend middel. De volgende dag at de kat in het bijzijn van de eigenaar. Brandend van verlangen om de kat me naar huis te nemen, stemde ik daar mee in op voorwaarde dat meneer dagelijks terugkwam voor de inname van de medicijnen. Drie dagen na de start van de kuur had de kat al in twee keer vijftig brokjes opgegeten. Vijf dagen na de start van de kuur werd het bloedonderzoek herhaald om de voortgang van het herstel te volgen. Het afgedraaide plasma was duidelijk minder geel. Onderzoek met de Vettest  (zie bijlage 3) liet een duidelijk daling van het bloedglucose en de GPT zien. Onderzoek met de Vetscan VS2 (zie bijlage 4) liet naast de verlaging van de GPT ook een daling van het cholesterol , een daling van het bilirubine een daling van de Gamma GT  en een spectaculaire daling van de galzuren van 140 naar 1 zien !!! . De gal werd weer netjes afgevoerd. De leverbeschadiging werd duidelijk minder. De Krebscyclus begon duidelijk weer te werken. Het verlangen was bijna vervuld.

Week 23

Schei(d)kunde

Sommige dingen in het leven kun je niet los van elkaar zien. Theoretische kennis is dan nodig maar dan wordt het pas echt moeilijk. Deze eigenaresse was dol op haar poolhond van bijna negen jaar. Op een dag besloot ze deze reu is lekker te verwennen met een kauwbot. Dolblij was deze hond met deze lekkernij omdat ze binnen een dag geheel was opgepeuzeld. De volgende dag was de hond niet in orde omdat de hond zat te piepen en totaal geen trek had in eten. Ze piept anders nooit, zei de eigenaresse. Dit is niet normaal voor haar doen. De dierenarts besloot de hond te onderzoeken. Bij het klinisch onderzoek waren er helaas geen afwijkingen te vinden. Om meer zekerheid te krijgen, raadde de dierenarts aan een röntgenfoto te maken. Nadat de foto was gemaakt werd het duidelijk wat het probleem was. Op de röntgenfoto was een duidelijke witting te zien hetgeen duidde op een restant van een bot( zie foto ).  In overleg met de eigenaar werd besloten een kijkoperatie uit te voeren om de mogelijke obstructie te verwijderen. Tijdens deze laparotomie was er nergens irritatie van het maagdarmkanaal te zien. In de dikke darm was er sprake van te harde ontlasting met mogelijke botresten. De darm werd opengemaakt en de harde ontlasting werd verwijderd. Ter controle werd na de operatie nog een foto gemaakt waarbij bleek dat er nog steeds een witte plek aanwezig was. De dierenarts besloot de hond naar huis te laten gaan en de volgende dag de hond een infuus te geven als de hond nog niet wilde eten. De volgende dag kreeg de hond een liter NaCl infuus met een bloedvat verwijdend middel om passage van maag darminhoud te bevorderen. De volgende dag wilde de hond nog steeds niet eten. Er werd een controle foto gemaakt nadat de Samojeed enigszins gesedeerd was. Wat bleek: de witting was sterk opgeschoven en zat nu in de dikke darm dicht bij de bekkeningang.( zie foto ) Het lukte mij manueel wat harde ontlasting te verwijderen van net voor de bekkeningang gelegen ontlasting. In deze ontlasting zaten twee 3 mm grote botscherfjes die pijn veroorzaakten wanneer zij tegen de darmwand aanprikten. De eigenaar was overtuigd om geen bot meer te verstrekken. De witting was te wijten aan gecomprimeerd Calcium houdend materiaal. Het bleek een kwestie van de kunde van scheiden, kortom de betere scheikunde.

Week 22

Van lieverlee

Op sommige dingen in het leven heb je weinig grip. Je merkt het dan pas in een laat stadium en dan nog weet je als eigenaar niet wat je er mee aan moet. Bij deze hond was het de eigenaar opgevallen dat de hond de laatste tijd wat moeite had met poepen. Op een dag ging de eigenaar eens beter naar dit probleem kijken. Het viel hem onmiddellijk op dat de anus van de hond naar de grote wijzer van kwart voor twaalf was verplaatst en niet meer loodrecht onder de staartbasis zat. Hij had dit nog nooit gezien maar vond dit zo apart dat een bezoek aan de dierenarts nodig werd geacht. Eenmaal bij de dierenarts aangekomen zag de dierenarts dat de man volkomen gelijk had maar het was ook in een ander opzicht kwart voor twaalf was geworden. Ik legde de man uit hoe de vork in de steel zit. Bij een normale mannetjes hond is er in de bekkeningang plaats voor de afvoerleider van de blaas en het laatste deel van de darm. Het tussen liggende gebied is opgevuld met losmazig bindweefsel waar normaal gesproken iets ruimte is voor een geringe uitpuiling is van het buikholtevlies ( peritoneum ). Door regelmatig persen op de ontlasting kan deze geringe uitpuiling een uitzakking worden waarin delen van de buikinhoud kunnen komen zoals een stuk darm of een urineblaas. Bij deze patient was er een stuk darm in de rechter uitzakking gekomen waardoor er als het ware twee darmdelen naast elkaar liggen. Door extreem persen was het laatste deel van de darm transversaal (dwars ) komen te liggen in plaats van longitudinaal ( overlangs ) waardoor de anus naar links was verplaatst. De eigenaar begreep nu wat er aan de hand was en ging akkoord met de voorgestelde operatie van de hernia perinealis waarbij de breukpoort werd dicht gehecht. Tien dagen later kwam de hond weer op controle. De hond had nergens meer last van. De eigenaar was blij dat lieve Lee geen last meer had van het probleem dat van lieverlee was gekomen.

Week 21

Verdwaasd en verbaasd?

Laat in de avond word ik gebeld door een ongeruste eigenaresse die zich zorgen maakt over haar kat. De kat is veel te suf en kijkt verdwaasd om haar heen. Deze eigenaresse belt niet voor niets en ik laat haar naar de praktijk komen. Bij het klinisch onderzoek stel ik vast dat de kat een sterk verlaagde temperatuur had (36,8) en een laag normale pols van 120. Beide nieren waren niet gevoelig. De kat had nauwelijks tandsteen. Verder stel ik vast dat de twaalf jaar oude kat een souffle op haar hart heeft. De dierenarts besluit bloed te tappen en te onderzoeken met de Vettest door het uitvoeren van elf bepalingen (zie bijlage 1). De schildklier werd onderzocht met de Vetscan VS2. De schildklier waarde zat in het normale gebied. Het hoge ureum, het verhoogde creatinine, de hoge GPT en het verhoogde glucose lieten duidelijk zien dat er wat aan de hand was. Er was duidelijk sprake van een prerenale uraemie waarbij een hyperthyreoidie als oorzaak kon worden uitgesloten als oorzaak van een eiwitlek. Meer waarschijnlijk was dan een intoxicatie die al wat langer aan de gang was. Bij navraag bleek de kat buiten te komen en zo af en toe een muis te vangen. Ik besloot de kat te behandelen voor intoxicatie met rattengif met Vitamine K en een toxische stof bindend middel. De volgende dag kwam de kat met de eigenaresse terug. Haar gezicht was duidelijk opgeklaard. De kat was actiever en de ochtend temperatuur van de kat was 37,5.De dag erna begon de kat weer te eten. De behandeling met vitamine K werd vijf dagen volgehouden. Op de vijfde dag werd er nog een keer bloed getapt en onderzocht met de Vettest (zie bijlage 2). Het bloedglucose was gedaald, het hoge creatinine en het te hoge ureum waren duidelijk gezakt. Zelfs de GPT was gedaald. De dierenarts was niet verbaasd want de eiwit balans was immers hersteld.

Week 20

T(h)inker Keelproblemen

Deze dame was dolblij met haar Tinker. Elke avond wanneer het werk gedaan was, maakte zij een buitenrit op haar paard dat zonder bit werd gereden. Op een dag merkte zij dat er groene uitvloeiing uit de neusgaten van haar paard kwam. Het paard at goed en maakte totaal geen zieke indruk. Nadat ze het een paar dagen had aangekeken, vond ze het toch minder normaal en besloot ze de dierenarts te bellen. De dierenarts onderzocht het paard en constateerde naast de goede conditie ook een goede gezondheid van het paard. Hart en longen lieten geen afwijkend beeld zien of horen. De luchtpijp en de keelstreek waren ook niet gevoelig. Toch is het raar dat er groene graskleurige uitvloeiing uit de beide neusgaten kwam. Normaal moet je als dierenarts dan denken aan een slokdarmverstopping maar daarvan was in dit geval absoluut geen sprake. Het is net of het paard moeite heeft met slikken. Een niet goed werkend slikmechanisme zou hier heel goed de oorzaak van kunnen zijn. Om dit te bewijzen zou het paard moeten worden doorgestuurd naar een gespecialiseerde kliniek om dit aan te tonen. En anders zei de eigenaresse die het liefst het paard thuis zou willen laten behandelen. Ik dacht na en herinnerde me plots een ander paard dat eerder slikproblemen had gehad en om die reden regelmatig verkouden was. Anders wil ik wel proberen het slikmechanisme te verbeteren met het toedienen van een bloedvat verwijdend middel via een dagelijks toegediend intraveneus infuus gedurende tien dagen. De eigenaresse wilde dit graag proberen. De eigenaresse zag al na vijf dagen behandelen geen grasachtige uitvloeiing meer uit de neus komen. De behandeling werd de volledige tien dagen zonder problemen uitgevoerd. Tot op heden is er nog geen terugval geweest. Het geeft stof tot nadenken

Week 19

Hoeksteen

Wat is een hoeksteen? Een hoeksteen is een steen die twee muren verbindt en om die reden richting geeft aan de bouw van een huis. De basis van een huis moet immers goed zijn. Bij het onderzoeken van een dier krijg je als dierenarts steeds meer gegevens. Het is dan belangrijk om te weten waar je vanuit moet gaan bij het begin van een redenering om alles te kunnen verklaren. Deze twaalf jaar oude kat dronk volgens de eigenaar wat meer en werd de laatste tijd wat mager ondanks goed eten. Bij het klinisch onderzoek door de dierenarts waren er niet meer afwijkingen te vinden die de vermagering konden verklaren. De dierenarts moest de kat gering sederen om bloed te kunnen tappen en aansluitend bloedonderzoek uit te voeren met de Vettest (zie bijlage). Nadat de uitslagen bekend waren, was de vraag wat nu echt belangrijk is in het uitgevoerde bloedonderzoek. Het te hoge glucose gehalte in het bloed, of de wat hoge GPT in het bloed of het laag normale creatinine in het bloed of het laag normale calcium in het bloed. Voor een goed begrip is het belangrijk iets te weten van de glucose stofwisseling, de vet stofwisseling en de eiwit stofwisseling? In het lichaam draait alles om de eiwitstofwisseling voor de aanmaak van cellen, weefsels en organen en de bescherming daarvan door het afweerapparaat. De suikers en de vetten dienen als brandstof in de Krebs cyclus om de eiwitstofwisseling te laten draaien. Bij hoge uitzondering worden eiwitten gebruikt om als brandstof te fungeren in de Krebs cyclus. Het lichaam wil immers geen dure bouwstenen kwijt raken. Het creatinine is een dure bouwsteen. Een laag creatinine in het bloed duidt dan ook op een verhoogd gebruik van eiwit of een verminderde opname van eiwit. Bij de bovengenoemde kat was een te hard werkende schildklier( T4 >129 nmol/l )de oorzaak van een verhoogd verbruik van eiwit met een verstopte Krebs cyclus (zich uitend in een hoog bloedglucose en een beginnende leververvetting ) door afbraak van eigen lichaamseiwit als gevolg.

 

Week 18

Van de wijs

Deze mevrouw liet zich niet gauw van de wijs brengen. Dit veranderde echter toen haar kat ineens ziek werd. Mijn kat is niet fit zei ze. Het is net of de kat een vieze smaak in de mond heeft. De dierenarts besloot daarom een bekinspectie uit te voeren waarbij hij vaststelde dat er in de bek niets te zien was. Bij het verdere onderzoek waren de beide nieren niet gevoelig. Ik denk dat uw gelijk heeft dat de kat iets verkeerds heeft gegeten, zei de dierenarts. Het kan zijn contact met schoonmaak middel of iets buiten gedronken uit een vuile plas. De eigenaresse kon niets bedenken wat waarschijnlijk was. De dierenarts besloot de kat preventief tegen een mogelijk optredende infectie te behandelen met een antibioticum. Vijf dagen later kwam de man des huizes terug met de kat. Het is geen haar beter geworden. De kat eet niet meer en mijn vrouw ziet haar alleen maar achteruitgaan. De dierenarts voerde opnieuw klinisch onderzoek uit waarbij bleek dat de nier streek nu beiderzijds gevoelig was. In overleg met de eigenaar werd de kat opgenomen en behandeld voor een mogelijke vergiftiging. De volgende dag viel het op dat de buik van de kat veel meer ontspannen was. Omdat de kat de volgende dag nog steeds niet at,werd er bloed getapt en onderzocht met de Vettest (zie bijlage). Het viel op dat het totaal eiwit veel te laag was. Daarnaast was het Calciumgehalte en het creatinine gehalte aan de laag normale kant. Blijkbaar was er ergens sprake van een eiwitlek dat gedicht moest worden. De dierenarts besloot de behandeling voor een intoxicatie te continueren. De volgende dag was de kat aan het eten geslagen. De behandeling werd nog twee dagen voortgezet. De derde dag liet de kat zich niet meer behandelen. De kat at goed en gaf daarmee aan naar huis te kunnen. Gelukkig liet de dierenarts zich niet van de wijs brengen bij het behandelen van de kat. Hij bleek achteraf gelijk te hebben.

 

Week 17

Niveau verschil? Het is niet ver meer..

Wat is een niveau verschil? Een niveauverschil is een verschil in hoogte dat erg laag kan zijn maar ook erg hoog. Er moet dan ergens een niveau zijn met een ondergrens waar beneden het te laag is en een bovengrens waarboven het te hoog is. Het gebied tussen ondergrens en bovengrens noemt men dan de normaal waarde die past bij een bepaalde hoeveelheid van een stof. Normaal waardes zijn belangrijk om afwijkingen te kunnen opsporen. In het weekeind van 12-04-2020 kwam er een zes jaar oude gecastreerde kater op het spreekuur met de klacht dat de kat niet at. Bij het klinisch onderzoek viel het op dat de linker nier klein was en de rechter nier aan de forse kant. Nieren waren niet gevoelig. Ik adviseerde de man bloedonderzoek uit te laten voeren om zo verder te komen met het stellen van een diagnose. Volgens de man was de kat nooit eerder ziek geweest. Het bloed werd nagekeken met de Vettest(zie bijlage). Toen de waarden bekend waren schrok ik enorm. De kat had een daverende nierbeschadiging en de eigenaar had daar al die tijd niets van gemerkt. De oorzaak van een dergelijke nierbeschadiging is veelal een chronische infectie die niet op tijd is opgemerkt. De dierenarts besloot de kat vijf dagen te behandelen met Amoxicilline en daarna te kijken of het bloed enigszins was verbeterd. Na vijf dagen kwam de kat terug. Herhaald bloedonderzoek liet zien dat het ureum en creatinine nog schrikbarend hoog was.(zie bijlage) Is er nog redding mogelijk? De dierenarts bood aan de kat op te nemen en te behandelen voor een vergiftiging. Vijf dagen later at de kat negentig CD brokjes en waren de bloedwaarden aanzienlijk gedaald. Verdere behandeling was op zijn minst hoopgevend en leidde op 17-05-2020 tot een waarde van 19,4 mmol/l voor het ureum en 529 umol/l voor het creatinine. De kat kwam van ver maar het verschil met de normaalwaarde is niet ver meer.

Week 16

Volledig de weg kwijt 

Kort geleden belde een schapenhouder mij aan het eind van de middag op met op met het verzoek even naar een schaap te komen kijken. Volgens mij is het schaap volledig de weg kwijt. Ik ben thuis zei de man. Het is het handigste als je mij op komt halen bij mijn woonhuis. De dierenarts wist dat de man meerdere landjes had waarop zijn schapen liepen en sprak een tijd af om de man op te pikken. Eenmaal in de auto hoorde ik het vervolgverhaal. Het is een mooi schaap met twee beste lammeren die sinds gisteren in een verse nieuwe wei lopen. Ik heb de krachtvoergift teruggeschroefd naar nul omdat het gras kwalitatief goed genoeg is om het schaap te voeden. De eigenaar loopt dan wel het risico dat de schapen en de lammeren een Clostridium infectie oplopen waaraan ze kunnen dood gaan. Zo een infectie gaat dan gepaard met diarree en soms ook hersenverschijnselen. De dierenarts moest hier gelijk aan denken toen hij het schaap zag liggen met een angstige blik in de ogen, achterover strekken van de hals en  spartelen met de achterbenen. Ik heb het dier al penicilline gegeven toen de dierenarts zei dat hij dacht aan een Clostridium infectie. De dierenarts wist dat het schaap daar niet zo snel van zou opknappen en besloot voor de zekerheid bloed te tappen en dit later te onderzoeken met de Vettest. Ondertussen werd er 150 cc CaMg infuus onderhuids toe gediend om een magnesium gebrek uit te sluiten. Tijdens het napraten begon het schaap al wat rustiger te worden en verbeterde de coordinatie van het schaap. Ik adviseerde de eigenaar nog even bij het schaap te blijven zodat het niet kon verdrinken in een sloot op tien meter afstand. Een uur later had ik de uitslag van het bloed ( zie bijlage ).Het was duidelijk waarom het schaap de weg kwijt was. Het kwam door een Magnesium gebrek. De dierenarts adviseerde de veehouder om toch maar wat krachtvoer bij te geven gezien het Kalium rijke en eiwitrijke gras dat leidt tot een verminderde benutting van Magnesium.

Week 15

Kopzorgen 

Deze schapenhoudster had de zaken keurig voor elkaar. Naast een drukke tuinderij had zij toch nog tijd voor een leuke hobby en dit betrof het houden van schapen. Dit schapen houden wilde ze doen met zo min mogelijk problemen. De schapen werden tijdens de dracht op tijd behandeld voor maagdarmwormen en leverbot. Ook werden de ooien geënt voor rotkreupel en voor bloed om zo weinig mogelijk problemen te krijgen in de periode rond het aflammeren. Afgelopen lammerperiode verliep bijna vlekkeloos totdat het laatste schaap moest lammeren. Laat in de middag werd ik door haar gebeld met de mededeling dat er een lam heel moeilijk af kwam. Gelukkig was ik thuis zodat ik snel ter plaatse kon zijn. De dierenarts trof een schaap aan waarbij de kop van het lam al twee keer zo groot was vanwege de stuwing door de vulva. De tong van het lam was dik en gezwollen en stak vijf centimeter uit de bek. Het was duidelijk dat dit lam het benauwd had. Het er uit halen was geen kunst maar dit lam moest wel blijven leven. Als de navelstreng was gebroken zou het lam als nog stikken omdat het niet vrij kon ademen door de sterk gezwollen tong en de sterk gezwollen kop. Ik besloot het lam er voorzichtig uit te trekken en daarbij de navelstreng vast te laten zitten. De navelstreng klopte gelukkig nog. Nu was het zaak de navelstreng heel te laten waardoor het lam niet hoefde te ademen omdat het nog zuurstof kreeg van de moeder. Het moederschaap werd daarom goed door de man des huizes vastgehouden. Het omhooggehouden lam werd zo dicht mogelijk bij de vulva gehouden om de navelstreng niet te laten breken. Langzaam werd nu de zwelling van de kop minder omdat de kop niet meer klem zat in de vulva ring. Af en toe werd er aan de tong getrokken om via slikbewegingen de afvoer van bloed uit de tong te bevorderen. Langzaam werd de tong minder dik en begon het stuk van de tong dat buiten de bek zat kleiner te worden. Toen de tong weer in de bek zat werd de navelstreng losgekoppeld en begon het lam spontaan te ademen. Opgelucht verliet ik de boerderij. Door een voorzichtige oplettende vrouw bleef dit lam uiteindelijk leven en groeide het voorspoedig op. De eigenaresse en het lam waren verlost van de kopzorgen.

 

 Week 14

Het komt te paard en…

Het komt te paard en het gaat te voet is een gevleugelde uitdrukking waarmee bedoeld wordt dat een probleem er eerder is dan dat het is opgelost. Deze kat had meerdere problemen waarvan mevrouw lange tijd dacht dat het niet op te lossen was. Het eerste probleem betrof het snel in de kamer eten van de maaltijd waarna het binnen een minuut door de kat uitgespuugd werd en de maaltijd voor de tweede keer werd genuttigd. De dierenarts vond dit geen normaal gedrag maar de eigenaresse was er dermate aan gewend dat zij het niet meer als een probleem ervaarde. Het tweede probleem was een bijruisje op het hart t.h.v. de rechter Atrioventriculaire klep (tussen kamer en boezem van het rechter hart). Het derde probleem waar mevrouw nu eigenlijk in het weekend voor kwam was dat de kat moeilijk liep en door de beide achterbenen zakte. De dierenarts besloot de kat te onderzoeken en hoorde inderdaad een hartruisje op de AV klep van het rechter hart. Het zou heel goed kunnen zijn dat er door een minder goed werkende hartklep makkelijker bloedstolsels in de hartkamers ontstaan met meer kans op embolieen door loslaten van een klein deel van het stolsel. Dit stolsel kan dan vast lopen in de arteria iliaca en daar de slagader gedeeltelijk of geheel verstoppen waardoor het dier minder goed of helemaal niet meer kan lopen. De dierenarts adviseerde mevrouw de kat te behandelen met een bloedvat verwijdend middel om de kat makkelijker te laten lopen. Tien dagen later kwam mevrouw terug en was ze dol enthousiast. Ik weet niet wat er gebeurd is dokter maar het is net of de kat een tweede leven heeft gekregen zo speels en actief is ze nu. Weet u waar ik het meest blij mee ben? Ze gaf zelf het antwoord .De kat spuugt niet meer direct na het eten en dit deed de kat al tien jaar. Ik ben met stomheid geslagen. De meeste problemen komen te paard en gaan te voet maar hier gaat het net andersom. Ik wil de tabletjes graag blijven geven.

Week 13

Holder de bolder 

Het krijgen van pups is iets waar menig fokker zich van te voren erg op verheugd. Als het moment daar is en de dracht ten einde loopt wordt het even spannend. Hoeveel pups komen er, leven ze allemaal, laat de moederteef het drinken goed toe enzovoort, enzovoort. Deze jonge eigenaresse was blij met de geboorte van haar acht pups. Het geboorte proces was zeer snel afgerond. Binnen vier uur had ze acht prachtige levende labradoodles. Nu was het zaak om de pups in leven te houden. Het bleek een voorbeeldige teef te zijn die de ontlasting van de pups bleef opruimen. Op een dag ging het mis. Niet met de pups want die groeiden als kool. De moederhond stond op een ochtend te wankelen op haar benen alsof ze stomdronken was. De eigenaresse ging snel naar de dierenarts en vertelde daar haar verhaal. De dierenarts vroeg wat de hond zoal te eten kreeg. Ze krijgt van alles om de pups maar zo goed mogelijk te laten groeien. Ik adviseerde haar de opvoeding van de pups wat simpeler uit te voeren en de moeder hond alleen brokken te voeren en de 29 dagen oude pups die al brokjes aten alleen brok te voeren. De moederhond kreeg een bloedvat verwijdend middel toegediend en vijf dagen antibiotica tabletjes om de darmflora te normaliseren. Toen de pups twee weken later geent werden, zag ik dat moeder er kerngezond uitzag. De dierenarts vroeg of de wankele teef snel opgeknapt was van de injectie. Je zult het niet geloven maar vier uur na de injectie was de teef weer geheel de oude en zag je er niets meer aan. Gelukkig was de ataxie even snel verdwenen als dat ze gekomen was, maar voor de eigenaresse was het wel even schrikken.

Week 12

Op stap

Op stap gaan is leuk. Uit met vrienden of familie geeft dan de mogelijkheid plezier te hebben. Menige kat denkt hier ook zo over. Ze staan dan te mauwen voor de voor of achter deur om naar buiten te gaan. De meeste eigenaren geven hier aan toe wel wetende dat hier risico aan verbonden is. Deze ruim tien jaar oude gesteriliseerde kat van deze mevrouw kwam graag buiten maar gedroeg zich de laatste dagen anders. Ongerust had ze aan een bevriende kennis gevraagd de kat naar de dierenarts te brengen. Zelf was ze net als haar man hoogbejaard. Het was dan ook heel verstandig om de kat door deze kennis naar de dierenarts te brengen. Ze had er aan toegevoegd dat ze hem graag weer terug wilde als de kat beter was. Een paar dagen in de opname bij de dierenarts zou dan geen probleem zijn. Eenmaal bij de dierenarts mauwde de kat constant klaaglijk. Ze had gering temperatuur( tp:39,2 ),beide nieren waren niet gevoelig. De dierenarts stelde voor om bloed te tappen om een mogelijke onderliggende oorzaak op te sporen. Het afgedraaide bloed had geel plasma. Het onderzochte bloed met de Vettest( zie bijlage) liet een te laag fosfaat gehalte, een laag normaal Calcium, een laag normaal creatinine en een verhoogd Glucose zien. Het dier had duidelijke stress. Een en ander combinerend zou het gele plasma (wat duidt op bloedafbraak) in combinatie met een laagnormaal Calcium kunnen duiden op een vergiftiging met een stollingsremmer. Ik besloot de kat Vitamine K toe te dienen en de volgende dag het effect van de behandeling te bekijken. De volgende dag was de kat duidelijk actiever. Het opnieuw getapte bloed liet een daling van het bloedglucose zien (11,2 mmol/l) en een stijging van het fosfaat gehalte naar 1,39 mmol/l. De kat werd na nog vier dagen behandeld met Konakion. De dierenarts zag de kat opknappen en was blij dat de kat stap na stap weer gereed was om naar huis te gaan.

Week 10

Spaans benauwd

 Wanneer heb je het Spaans benauwd? Dit is meestal het geval als je er snel uit moet komen maar niet meer weet hoe je er uit moet komen. Als het dan ook nog je eigen dier betreft, heb jezelf het idee dat je machteloos moet toekijken. Gelukkig zijn er dan nog dierenartsen die je zo goed en zo kwaad als het kan proberen gerust te stellen en het dier zo snel mogelijk proberen te helpen. Voor het leveren van goede diergeneeskundige hulp is een goede anamnese onontbeerlijk. De eigenaresse van deze hond hield erg veel van haar hond en vond het vervelend dat de hond dagelijks diarree had. De hond at goed maar was volgens haar al acht kilo afgevallen. En dokter ik denk dat het gekomen is na het spelen met een houten stok. Ik ben bang dat er iets in het maagdarmkanaal is achtergebleven en dat dit de symptomen verklaart. De dierenarts die haar onderzocht besloot een röntgenfoto te maken. Helaas was er op de röntgenfoto niets te zien wat wees op de aanwezigheid van een vreemd voorwerp. Er werd een contrast middel toegediend om de passage van maagdarm inhoud te controleren. De volgende dag had de hond diarree maar de hond was geen haar beter. In overleg met de eigenaar werd er bloed getapt dat werd onderzocht met de Vettest (zie bijlage)alvorens de hond onder narcose te brengen en een laparotomie uit te voeren ten einde uit te sluiten dat er een stuk hout in de darm was achtergebleven. Tijdens de laparotomie werd er geen stuk hout gevonden maar bleek het hele darmkanaal te hyperemisch te zijn. Een biopt van een mesenteriale lymfeklier liet een reactieve lymfeklier zien mogelijk op basis van ontsteking. Een ingestelde antibioticum kuur gedurende tien dagen gaf geen verbetering. De dierenarts opperde nog de mogelijkheid dat de hond misschien een toxische stof had opgegeten. De eigenaresse die ten einde raad was wilde dit wel proberen. Ze was dan ook dolblij dat de hond vijf dagen na de ingezette behandeling voor een vergiftiging weer goed at en normale harde ontlasting had. Ze kon weer opgelucht ademhalen.

 

Week 9

Terugdraaien

Terugdraaien kan je letterlijk opvatten, figuurlijk en retrospectief. Laatst werd ik geroepen voor de geboorte van een kalf. Bij deze zesjarige koe lag het kalf in stuitligging. De koe was lang genoeg bezig en stond nog. Bij het rectaal onderzoek stelde ik vast dat de baarmoeder van achter de koe gezien naar links was gedraaid waardoor schroefvorming ontstond. Het kwam er op neer de baarmoeder weer naar rechts te draaien waardoor de schroefvorming verdween en het kalf via de normale opening geboren kon worden. Daarna diende het volgende probleem zich aan. De baarmoederhals bleek slecht ontsloten en diende voorzichtig te worden opgerekt. Nadat ik daar een kwartier mee bezig was, stelde ik vast dat de baarmoederhals moeilijk oprekte. Ik besloot alsnog een keizersnede te doen ten einde het kalf te kunnen redden. Na lokale verdoving van de buikwand bereikte ik vrij snel de baarmoeder. De baarmoeder was erg strak gespannen. Bij het insnijden hiervan merkte ik dat de nageboorte al los zat. Het kalf werd er uitgehaald en het bleek een dood stierkalf te zijn. Enigszins teleurgesteld maakte ik de baarmoeder en de buikwand weer dicht. Het is immers veel leuker om een levend kalf op de wereld te zetten. De dierenarts besloot bloed te tappen en een Vitamine A bepaling te doen. Het uitgevoerde onderzoek bij Euregio liet een veel te lage Vitamine A waarde ( 0,39 umol/l ) zien. Normaal > 0,87 umol/l. Achteraf gezien geeft een te lage Vitamine A waarde doorbloedingsstoornissen van de placenta (nageboorte) waardoor zuurstof gebrek en lokaal melkzuur vorming met een dood kalf als gevolg. Het normale geboorte proces wordt hierdoor ernstig verstoord waardoor de baarmoeder wand verhard en de baarmoederhals (cervix ) onvoldoende ontsluit met het risico van Calciumgebrek waardoor kans op een gedraaide baarmoeder toeneemt(torsio uteri ). Als voorkomen beter is dan genezen zou ik de tijd hebben willen terugdraaien en de koe op tijd een vitamine A behandeling hebben gegeven met twee bolussen.

 

Week 8

Kukeleku

Kippen worden op de hele wereld in grote aantallen gehouden en het individuele dier ,is daar nog aandacht voor? Deze eigenaresse beschikte over een drie en twintig hobbykippen die ze liefdevol verzorgde. Regelmatig werd er een kip over de omheining gegooid door andere mensen die van hun kip af wilden of moesten vanwege problemen in de buurt. Ik zoek het niet op zei ze maar als er weer een over de heining komt, dan zorg ik er weer voor. Regelmatig kwam ze met een kip met luchtwegproblemen of een kip met een kalkpoot-(Knemidokoptes ) infectie. Op deze zaterdagochtend werd ik door haar gebeld en merkte ik dat ze in paniek was. Mijn kip zakt helemaal in elkaar en vanochtend liep zij nog gewoon in de tuin. Ik liet haar gelijk komen uit Boskoop in de hoop dat de redding niet te laat kwam. Ondertussen was er nog sprake van een wegomleiding door onderhoud aan de weg waardoor de kortst mogelijke route niet mogelijk was en dit voor de eigenaar nog meer stress opleverde. Gelukkig had zij haar man bij zich die de zaken wat nuchterder bekeek. Eenmaal in de praktijk met de kip op tafel, zag ik dat het laatste uur voor de kip geslagen had. Zij was niet benauwd en had geen slijm in de keel. De kip was goed doorvoed maar kon desondanks haar kop niet oprichten zodat de man de kop van de kip al die tijd hoog moest houden om haar te kunnen laten ademen. Er moet iets gebeurd zijn. Nu moet ik U zeggen dat we vanochtend de schuur hebben opgeruimd en daar een paar zakken met haverkorrels hebben verplaatst waarbij wij niet hebben gemorst. Er ging bij mij een lampje branden. Het zal toch niet zo zijn dat de kip met zijn kraaloogjes een paar van die rode korrels had opgepikt. Het zou dan perfect in het plaatje passen aangezien de bloedcirculatie van de kip dan ineenstort. Ik besloot de proef op de som te nemen en de kip alleen vitamine K toe te dienen. Intussen werd er een fauteuil gebouwd om de kip niet te laten omvallen en waarbij er voor werd gezorgd dat de kop kon rusten op een hoger plateau. Aan het eind van de middag was de kip nog steeds in leven. De volgende dag kon de kip weer op eigen benen staan. De kip werd nog twee dagen na behandeld voordat ze naar huis ging. Niemand blijer dan de eigenaresse met haar kip die weer mocht rondscharrelen in haar tuin. Het scheelde niet veel of er had geen haan meer naar de kip gekraaid.

 

Week 7

Mission impossible   

Vroeg in de ochtend word ik gebeld door eigenaar van een kat. Mijn kat lag te schokken onder de keuken kastjes. Ik heb haar daar een kwartier geleden onder vandaan gehaald maar ze blijft schokken. Mogen we naar de praktijk komen. Ik kom uit Bergschenhoek. De dierenarts kleedt zich aan en is net iets eerder als de eigenaar om 06.00 uur al op de praktijk. De kat schokt nog even hard als een kwartier geleden. De kat heeft wijde pupillen en kan niet op de benen staan. De dierenarts besluit haar onder narcose te brengen om het dier even tot rust te laten komen en tijd te winnen voor een specifieke behandeling. Ik denk dat ik weet hoe het komt, zei de eigenaar. Gisteren heeft mijn vrouw een middel tegen vlooien toegediend. Mogelijk heeft de kat hiervan het een en ander opgenomen omdat het in de nek was toegediend. De werkzame stoffen zijn imidocloprid en permethrin. Er is geen antidoot beschreven bij een mogelijke intoxicatie met deze stoffen. De behandeling dient dan ook symptomatisch te zijn. De dierenarts drinkt een kop koffie met de eigenaar die wel behoefte heeft aan een hartversterking. Na rijp beraad besluit de eigenaar om de kat in de praktijk achter te laten en zo de dierenarts de gelegenheid te geven de kat te observeren en zo nodig in te grijpen. Op het einde van de ochtend kan de kat weer op de benen staan waarbij het hele lichaam nog steeds schokt. De dierenarts besluit een middel te geven om de giftige stof te complexeren en dat aan de eind van de dag nog een keer te herhalen. De volgende dag is de kat nog steeds in leven en een stuk rustiger geworden. Het trillen en schokken is veel minder zichtbaar. Het lopen verloopt ook nog wat atactisch. De dierenarts besluit de ingestelde behandeling te herhalen en het effect hiervan te beoordelen. De volgende dag oogt de kat volledig normaal en is er niets meer van een wankele gang waarneembaar. De volgende dag ging de kat naar huis. De “mission impossible” bleek toch mogelijk.

 

Week 6

De wijk nemen  

Wanneer ga je de wijk nemen?. Dit doe je wanneer je het zelf niet meer ziet zitten en dringend hulp of raad nodig hebt. Meestal is er dan sprake van een noodsituatie. Deze geit was in de ochtend gezond de wei in gegaan. Halverwege de middag werd de geit in de sloot gevonden. Gelukkig was de eigenaresse er bijtijds bij en wist ze de geit uit de sloot te halen om haar verder binnen te verzorgen. De geit was in november gedekt en zou dus al drachtig kunnen zijn. Toen de geit niet snel genoeg opknapte besloot ze alsnog om de dierenarts er naar te laten kijken. De geit werd in de auto gezet en zo naar de dierenarts gebracht. De dierenarts constateerde een veel te lage (Tp:36,5) temperatuur en te koude oren met een gevulde pens. De dierenarts nam bloed af en onderzocht dit met de Vettest (zie bijlage). De geit had een te laag calcium en een sterk verhoogde CPK hetgeen op spierschade duidt. De geit was blijkbaar niet zomaar in het water gevallen. Uitgevoerd microscopisch mestonderzoek leverde de waarschijnlijkheidsdiagnose op te weten een ernstige worminfectie omdat er meer dan 50 Strongylus type eieren in het microscopisch preparaat zaten. De dierenarts adviseerde de eigenaresse om de geit bij thuiskomst te ontwormen en een week later opnieuw mestonderzoek te doen om het resultaat van de behandeling te kunnen vaststellen. Een dag later zag ik de geit opnieuw op de praktijk. De eigenaresse had de geit gisteren behandeld tegen de maag darm worm infectie maar de geit had nog steeds een temperatuur van 36,6 en lag met de kop in de flank. Ik vertelde haar dat door het behandelen tegen de wormen er nu een Calcium lek was ontstaan waardoor de geit zichzelf niet warm kon houden en de kop in de flank lag om verder warmte verlies tegen te gaan. Het is nodig om de geit te beschermen tegen een infectie en de geit te behandelen met een CaMg infuus om de Calcium voorraad in het bloed aan te vullen. De volgende dag was de geit nauwelijks verbeterd en vreesde de eigenaresse voor het leven van de geit. De dag daarop stond de geit en was ze aan het herkauwen. Het na een week uitgevoerde mestonderzoek verliep negatief op wormeieren. De eigenaresse had op tijd de wijk genomen naar de dierenarts. De diergeneeskundige hulp was niet voor niets geweest.

Week 5

Opborrelen

Soms moet je opeens ergens aan denken. Het overkwam deze eigenaresse van een twaalf jaar oude golden retriever. De hond houdt de kop scheef en dit gaat niet meer over. Ik begin me zorgen te maken en kom daarom vanavond op het spreekuur. Die avond zag ik dat de kop van de hond inderdaad wat scheef werd gehouden. Bij het verdere onderzoek werden er geen afwijkingen gevonden aan het hart, de longen en de nieren. Het uitgevoerde neurologisch onderzoek verliep ook negatief met uitzondering van de scheef gehouden kop. Ook een uitgevoerd oor onderzoek bracht geen afwijkingen aan het licht. De dierenarts besloot het patiëntendossier nog eens door te nemen. Twee jaar geleden bleek de hond een verminderd uithoudingsvermogen te hebben Een tiendaagse behandeling met een hartcontractie kracht stimulerend middel bleek geen effect te hebben op het uithoudingsvermogen. De hond was volgens de dierenarts wat te mager. Een onvoldoende eiwitvoorziening kon heel goed de oorzaak zijn van een verminderde door bloeding van de kleine hersenen. De dierenarts besloot bloed te tappen en te onderzoeken met de Vettest (zie bijlage). Plotseling borrelde er bij de eigenaar nog een belangrijke aanwijzing naar boven die niet in mijn dossier stond. De hond heeft af en toe een epilepsie aanval maar daar ben ik langzamerhand aan gewend zodat ik dat niet meer als probleem ervaar. De dierenarts opperde dat dit toch een belangrijke aanwijzing was en dit mogelijk de oorzaak was van de cerebellaire ataxie. De dierenarts besloot de hond met een bloedvat verwijdend middel te behandelen. De kop werd na tien dagen weer geheel recht gehouden zodat er aan de hond niets meer te zien viel. Voorlopig blijft de hond dit middel houden om zo ook de epilepsie aanval te kunnen voorkomen. Het verhelderende idee kwam dankzij het opborrelen.

Week 4

Koliek en dan?

Op een ochtend wordt je gebeld door de eigenaar van een paardenstal om te kijken naar een paard met koliek. De eigenaresse is al gebeld. Bij aankomst tref ik de ongeruste eigenaresse ook al bij het paard. De dierenarts besluit het paard te onderzoeken en stelt vast dat het paard wat aan de magere kant is. Hij is ook al één en dertig jaar oud en hij is al eerder onderzocht op de ziekte van Cushing. De ziekte van Cushing wordt ook wel PPID genoemd en wordt veroorzaakt door een te hoge productie van bijnier schors stimulerend hormoon (ACTH ) in de hypofyse waardoor de hypofyse in omvang toeneemt. Dit ACTH gaat de bijnier stimuleren tot het maken van corticosteroieden die indirect de eiwitafbraak stimuleren en de vetaanmaak stimuleren. Paarden lopen dan het risico makkelijker hoef bevangen te raken en krijgen soms een afwijkend haarkleed. Dit paard was alleen wat aan de magere kant. Het paard had een pols van 32, een onregelmatig hart en teveel borborygmi (waterige darmgeluiden) in de linker flank. Ik besluit het paard in de halsader te behandelen met een pijnstiller en vraag aan de eigenaresse het paard goed in de gaten te houden. Eenmaal thuis zoek ik de opgeslagen ACTH waarde van februari 2016 op(ACTH:24 pg/ml). Nauwelijks zes uur later wordt ik weer gebeld. De eigenaresse vertelt me dat het niet goed gaat met het paard. Het paard wil niet meer overeind komen. Bij aankomst zie ik dat het paard ligt en het hoofd kromt naar de voorbenen. De eigenaresse wil geen lijdensweg en besluit het paard te laten inslapen. De dierenarts is het daar volledig mee eens en besluit wat bloed af te nemen om een ACTH bepaling te doen alvorens het paard te euthanaseren. Het bloed werd opgestuurd naar de Universiteitskliniek voor gezelschapsdieren. De ACTH bepaling gaf een waarde van 593 pg/ml die veel hoger was dan de waarde van vier jaar geleden. De eigenaresse kon ik geruststellen met deze uitslag. Het paard had waarschijnlijk in eens last gekregen van de te grote hypofyse.

Week 3

Midden in de roos

Hoog zwanger en je lievelingskat is ziek. Maandagavond word ik gebeld om nog even naar een kat te kijken die weer plotseling erg ziek is geworden. De kat was net thuis gekomen van een bezoek bij de vorige dierenarts. Nu is de kat twee uur thuis en ik zie de kat weer achteruitgaan. Ik ben al bij veel dierenartsen geweest de afgelopen week maar niemand kan mij zeggen wat de kat heeft. Na het verhaal te hebben aangehoord besluit ik de kat te onderzoeken. De zes jaar oude Turkse angora had een pols van 180 en een temperatuur van 37,9. Het derde ooglid zat half voor de beide ogen. Het was duidelijk dat deze kat beroerd was. De dierenarts vroeg aan de eigenaar toestemming om bloed te tappen. Het bloed bleek na afdraaien met de centrifuge een lage haematocriet en daarboven geel plasma te hebben. Met het plasma werden elf bepalingen met de Vettest uitgevoerd waaruit bleek dat de kat een lever en nier beschadiging had (zie bijlage 1). Het onderzochte bloed liet echter meer zien. Er was sprake van een laag albumine, een laag Calcium gehalte, een te hoog ureum in vergelijking tot het creatinine en een hoog normaal glucose gehalte en een zeer hoge CPK. Hoogst waarschijnlijk was er sprake van een eiwitlek in het maagdarmkanaal (laag Calcium, laag albumine en prerenale uraemie, hoge CPK ) dat knap pijnlijk was vanwege het hoge glucose gehalte. Een giftige stof was daarbij niet uitgesloten. Ik denk dat Uw kat in de badkamer komt. Dat klopt, zei de man, elke dag en daar drinkt ze ook. Het kwartje was gevallen. De kat vergiftigde zichzelf. De dierenarts besloot de kat te behandelen voor een vergiftiging en de kat op te nemen. Zonder infuus toegediend te hebben, stonden de volgende dag de ogen weer helder en waren de derde oogleden niet meer te zien. Het herhaalde bloed onderzoek via de Vettest liet een stijging van het albumine zien, een daling van het ureum en een daling van het bloedglucose (zie bijlage 2). We hadden midden in de roos geschoten. Drie dagen later begon de kat te eten en ging ze naar huis. Geen blijere eigenaar dan deze mevrouw die een paar dagen later beviel van een kerngezonde baby.

Week 2

Nauw keurig na uw keuring

In het begin van het nieuwe jaar werd ik gebeld door de eigenaresse van een paard die haar paard wilde laten keuren voor de verkoper. Zelf had ze de laatste tijd veel minder gelegenheid om met haar paard bezig te zijn en dan moet je op een gegeven moment keuzes maken in het leven. De aanstaande koper die in Friesland wonde, had er geen moeite mee dat ik het paard voor recreatie doeleinden ging keuren. De eigenaresse had het Ierse paardenpaspoort ingekeken dat ik vervolgens even vluchtig doornam. Vervolgens voerde ik het algemeen onderzoek uit en daarna het verdere onderzoek van voor- en achterbenen met inspectie en palpatie, monsteren in stap en draf en op de volte en vervolgens het uitvoeren van de buigproeven van de vier ondervoeten en vervolgens de twee minuten durende spatproef van de sprong. Het paard doorstond al deze proeven glansrijk. Als laatste werd het paard gedurende tien minuten gelongeerd in de longeercirkel waarbij er geen afwijkingen waren geconstateerd met betrekking tot kreupelheid en geen aanwijzingen voor cornage. Ik besloot het paard goed te keuren voor recreatiedoeleinden en aansluitend het keuringsformulier in te vullen. Daarvoor moest wel het chipnummer van het paard worden afgelezen. Toen ik dat had gedaan en het vergeleek met het chipnummer in het paspoort kon ik mijn ogen bijna niet geloven. Het chipnummer in het paspoort was niet hetzelfde als het chipnummer van het paard. Wat nu? Het paard met het goede chipnummer had ik goedgekeurd maar niet met het paard met het foute chipnummer in het bijgeleverde paspoort. Ik besloot hier een aanmerking over te maken door het te vermelden op het keuringsformulier. Een paar uur later belde de oorspronkelijke eigenaar mij op met de mededeling dat het originele stamboek als nog kosteloos een goed paspoort zou opsturen naar de oude eigenaar. De oude eigenaar zou nu nauwkeurig kijken naar de chip in het nieuwe paspoort en met haar goedkeuring het nieuwe paspoort opsturen naar de nieuwe eigenaar.

 

Week 1

Nieuw jaar, nieuw leven

Staat de jenever al koud, was een beroemde slogan. Alleen als hij ijs en ijskoud is. Deze slogan werd gebruikt om iets te vieren. Deze eigenaar was in blijde verwachting van een aantal pups bij zijn Duitse Herder. Op nieuwjaarsdag was het zover. De hond begon met het jongen en de eerste vijf pups waren vrij snel geboren. Toevallig had de eigenaar een paar dagen ervoor een röntgenfoto laten maken waarbij bleek dat deze teef drachtig was van acht jongen. De rekensom was vrij snel gemaakt toen er twee uur na de vijfde pup niet nog meer pups waren geboren. Acht min vijf is het verwachte aantal nog te geboren pups. Vijf uur na de geboorte van de laatste pup was de eigenaar het wachten zat. Hij belde de dierenarts die hem vrij snel liet komen met de moederhond en de vijf pups. Het bleek dat de hond gering temperatuur verhoging had. ( Tp: 39,1 ) en dat de hond vloeide met de groen zwarte kleur van afgestoten nageboorte. Hoogst waarschijnlijk zat er minstens een dode pup in Bij navraag bleek dat er in een eerder nest ook al een aantal pups dood waren geboren. De dierenarts achtte het verstandig bloed te tappen om andere oorzaken van een eventuele weeenzwakte te kunnen opsporen. Het Calcium gehalte was normaal (zie bijlage ).De dierenarts besloot oxytocine toe te dienen om de pups makkelijker naar het bekkenkanaal te laten transporteren door contracties van de baarmoeder. Na een kwartier lag de pup voor de bekkeningang maar de teef weigerde te persen. Met enige moeite lukte het mij door uitwendige massage het hoofd van de pup in het bekkenkanaal te krijgen waarna een extractie van de pup mogelijk bleek. Deze pup was inderdaad overleden. De eigenaar werd naar huis gestuurd met de verwachting dat de zevende pup thuis zou worden geboren. Drie kwartier later kwam de zevende pup er dood af. Twee uur hierna werd de hond weer gecontroleerd. De hond werd leeg bevonden. De achtste pup was in geen velden of wegen te bekennen. Gelukkig had de eigenaar nog vijf levende pups. Alle reden om dit alsnog te vieren nu de teef gezond gebleven is en niet alleen omdat het een januari is.

Week 52

Buigen of barsten

Buigen of barsten doe je wanneer de middenweg is afgesloten. Het gesloten compromis blijkt uiteindelijk niet te werken. Recent overkwam dit de eigenaresse van een leuk bastaardhondje die wel eens mank liep. Meestal ging dit snel weer over zodat de dierenarts voor dit probleem niet vaak bezocht werd. Op een dag viel het de eigenaar op dat de hond het linker achterbeen wat vaker omhoog hield en eigenlijk niet goed wilde belasten. Zij kwam bij mij op het spreekuur waarna ik de hond kon onderzoeken. Het viel op dat de linker knie erg pijnlijk was. Mogelijk was er sprake van een kruisbandletsel. De hond zou dan geopereerd moeten worden maar de eigenaresse had hier geen goede ervaringen mee. In overleg met de eigenaresse werd er drie dagen later eerst een foto gemaakt van de linker knie en van de rechter knie als vergelijkingsmateriaal ( zie bijlage ) Het bleek dat de linker knie inderdaad last had van een kruisbandletsel en dat er verder röntgenologisch weinig aanmerkingen op de knie waren. Op de foto van de rechter knie was duidelijk te zien dat de hond daar al langer last van had en dat daardoor wel arthrotische veranderingen zichtbaar waren. Gelukkig konden we de eigenaresse laten zien dat de problemen in de linker knie duidelijk aanwezig waren. De rechter knie was echter niet helemaal goed en deze kon het herstel van de linker knie kruisband operatie nadelig beïnvloeden. De eigenaresse was blij met de door mijn collega gegeven informatie en had na een paar uur zoveel vertrouwen in mijn collega dat zij de afspraak voor de operatie aan de linker knie drie dagen later liet uitvoeren. Een week later belde zij mij op om te zeggen dat ze zo blij was met de operatie aan de knie en dat de hond al weer zo goed liep. Ik liet haar terugkomen op de dag dat mijn collega die haar geopereerd had weer werkte. Hij moest mee genieten. De hond zal de knie binnenkort weer fatsoenlijk kunnen buigen omdat de eigenaresse zo een lieve hond niet liet barsten.

 

Week 51

Gegeven blijft gegeven

Gegeven blijft gegeven is een gevleugelde uitdrukking. Een gegeven cadeau vraag je niet terug. Het is ook geven en nemen in het leven maar als je iets niet krijgt hoef je het niet altijd te pakken. Gewoon een kwestie van opvoeden. Honden denken daar heel anders over. Dit overkwam pas de eigenaresse van een leuk bastaard hondje van vijftien kilo. De hond had op een onbewaakt moment een stuk chocola gepikt. Ze dacht nog nou ja een chocolaatje dat kan toch geen kwaad. Op internet lees je van alles van mijn hond heeft nergens last van tot mijn hond is dood gegaan aan chocola. De eigenaresse had niet de dierenarts geraadpleegd om te vragen wat de beste optie was. Het laten braken van de hond was de meest veilige keus als het net was gebeurd is. De volgende drie dagen was er met de hond niets aan de hand totdat de hond op een avond ineens door de achterbenen begon te zakken en heel erg trilde. Ze ging naar de dierenarts waar ze vertelde dat de hond drie dagen daarvoor chocola had opgegeten. De dierenarts zei toen dat dit dodelijk kon zijn voor honden maar ik zal de hond eerst even onderzoeken. De dierenarts besloot vrij snel bloed te tappen en dit te onderzoeken met de Vettest.(zie bijlage). Het viel op dat de GPT zeer erg verhoogd was en dat dit zeer goed kon passen bij een leverbeschadiging door chocola. De toxische stof in chocola heet theobromine. De dierenarts besloot de hond een 500 cc NaCl 0,9% infuus te geven met daarin een bloedvat verwijdende stof. Na afloop van het infuus liep de hond weer normaal. Mevrouw kreeg bloed vat verwijdende tabletjes mee naar huis en zou de volgende dag indien nodig terugkomen. Tien dagen later kwam de hond op controle. Het ging nog steeds erg goed met de hond. De GPT waarde werd nogmaals bepaald en bleek 396 IE/l te zijn. Een gegeven blijft een gegeven.

 

 

Week 50

Onderwijl of ondertussen

Sommige katten hebben een geweldig leven. Ze zijn bijna nooit ziek en hebben dan geen baasje nodig om naar de dierenarts te gaan. Het wordt anders als je als eigenaar toch gaat twijfelen of het wel goed gaat met je kat van bijna zestien jaar. Deze mevrouw vond dat het tijd was om met haar kat naar de dierenarts te gaan omdat de kat vermagerde. De kat kreeg genoeg eten maar ergens klopte er iets niet. De dierenarts die de kat onderzocht constateerde inderdaad dat de kat te mager was. De kat had geen koorts( Tp:38,4 )en had weinig tandsteen. De nieren waren beiderzijds niet gevoelig. De dierenarts besloot bloed te tappen om eventuele ander oorzaken op te sporen en dit bloed te onderzoeken met de Vettest( zie bijlage ). De bloed waarden voor de nierfunctie vielen binnen de normale grenzen. Het bloed glucose was wat aan de hoge kant. Mogelijk werkte de schildklier toch wat harder dan normaal. Onderzoek met de Vetscan VS2 liet zien dat de schildklier ( zie bijlage ) niet te hard werkte. De kat had blijkbaar geen hyperthyreoidie( te hard werkende schildklier),geen diabetes mellitus ( suikerziekte ) en geen slechte nierfunctie. Een kwaadaardige tumor was echter niet uit te sluiten. Voor dit onderzoek was er een röntgenfoto van de borstholte nodig. En dan zei de eigenaresse? Als er een tumor zit kunnen we hier heel weinig aan doen. Ik heb dan liever dat de kat gaat inslapen zei de eigenaresse. Achteraf mocht ik van de vrouw sectie doen bij de kat. De sectie gaf een duidelijke verklaring voor de vermagering van de kat. Er was sprake van meerdere longtumoren. De eigenaresse was blij met de uitslag omdat ze de kat verder lijden had bespaard.

 

Week 49

De glimlach van een kind

De glimlach van een kind is een hit geweest van Willy Alberti. De glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft. De glimlach van een kind dat nog een leven voor zich heeft. Ik moest hier aan denken toen ik onlangs een vader met zijn dochter van een jaar of tien op het spreekuur kreeg. Mijn hamster heeft een bult op de buik. De hamster is al twee jaar oud maar mijn dochter wilde graag dat ik naar de dierenarts ging zei de eigenaar. De dierenarts stelde voor de hamster te onderzoeken en daarna zijn mening te geven. De hamster had inderdaad een dikte achter de rechter ellenboog waarvan ze last had met het lopen. U moet er wel wat aan doen zei ik. Het kan een tumor of een abces zijn. De hamster is al twee jaar zei de man en dat is al aardig oud voor deze hamster. Ik zag het gezicht van de dochter betrekken. U kunt hem ook nog laten opereren, opperde ik. Nadat ik de kosten had genoemd, zei ik tegen meneer dat hij het even rustig met de dochter moest bespreken. Nog geen vijf minuten later kwam de man weer naar binnen en zei: ”ik laat hem alsnog opereren”. Niemand blijer dan zijn dochter die zag dat de hamster nog een kans had. Twee dagen later werd de hamster geopereerd. Na het opzoeken van de narcose werd de operatie uitgevoerd. Het lukte om de bult in zijn geheel te verwijderen. De bult bleek een abces te zijn. Toen de hamster weer bijgekomen was uit de narcose , mocht de hamster weer mee naar huis. De dochter zal haar vaders beslissing nooit meer vergeten. De glimlach van zijn dochter na de gelukte operatie zal vader altijd bijblijven.

 

Week 48

Uitvogelen

Wat is uitvogelen? Uitvogelen is het zoeken naar een oorzaak van de waargenomen problemen. Als dierenarts doe je dagelijks niet anders bij het lichamelijke onderzoek van het te onderzoeken dier. Je staat er dan wel van te kijken als een eigenaar zegt: ”Ik weet wat mijn kat heeft en hoe het is gekomen“. De eigenaar liet een poppetje zien dat de kat had kapot gemaakt en daarna smakelijk had verorberd als was het een echte muis. Mijn kat blijft sindsdien spugen, zei de eigenaar. De gegeven suggestie was duidelijk. Bij het lichamelijk onderzoek meende ik iets voorin de buik te voelen maar ik was daar niet heel zeker van. In overleg met de eigenaar werd er besloten een röntgenfoto te maken van de buikholte en de kat daarna aansluitend te opereren. De gemaakte röntgenfoto leverde een prachtig plaatje op( zie bijlage). De interpretatie van deze foto zou stof tot nadenken geven over wat er nu precies wel of niet te zien is en of en zo ja wat de beste behandeling zou moeten zijn. Als practicus ben je geneigd snel een beslissing te nemen. Achteraf blijkt dan of de genomen beslissing de juiste was. Ik besloot de kat aansluitend te opereren waarbij de buikholte geopend zou worden met zicht op het maagdarmkanaal. Het volledige darmkanaal vertoonde geen afwijkingen. De maag bevatte echter een bobbelige structuur die mogelijk te wijten was aan het opgegeten poppetje. De maag werd opengemaakt en een deel van met poppetje werd verwijderd. Gelukkig had de assistente het gehele poppetje gezien. Er moeten meer stukken in de maag zitten, zei ze. Toen alle stukjes uit de maag waren verwijderd, was het poppetje bijna gereconstrueerd. De maag werd vakkundig dicht gehecht en de buikwand en huid weer gesloten. Na een paar dagen was de kat weer de oude. Zij was weer zo vrij als een vogel.

Week 47

Retired

Deze eigenaar genoot met zijn vrouw van een welverdiend pensioen. Een twaalfjarige Britse korthaar hield de gepensioneerden gezelschap. Op een dag ging het wat minder goed met de Britse korthaar. De kat trok zich wat meer terug. De eigenaar besloot de dierenarts te bezoeken. De dierenarts constateerde dat de kat knalgele slijmvliezen had en een temperatuur van 39,6. Verder werden geen afwijkingen bij het klinisch onderzoek gevonden. Bij navraag bleek dat de kat niet buiten kwam. Contact met muizengif was nagenoeg uitgesloten. De dierenarts tapte bloed en voerde elf bepalingen uit met de Vettest. Hieruit bleek dat de GPT aanzienlijk verhoogd was( zie bijlage). Een leverbeschadiging was erg waarschijnlijk maar waardoor? De eigenaresse had recent geurkaarsen in huis gehaald. Mogelijk waren deze vanille geurkaarsen de oorzaak van de leverbeschadiging. De dierenarts besloot de kat toch te behandelen met een antibacterieel middel ten einde een infectie te kunnen uitsluiten. Twee dagen later had de man de geurkaarsen uit huis verwijderd en was de kat weer begonnen met eten tot opluchting van de eigenaresse. Tien dagen later stopte de kat met eten. De dierenarts besloot de kat op te nemen en de daaropvolgende dag een laparotomie uit te voeren. Tijdens de kijkoperatie viel het op dat de galafvoergang verdikt was, de galblaas zag er normaal uit en de lever had geen zichtbare afwijkingen anders dan de waargenomen geelverkleuring. Een intoxicatie was nog steeds niet uitgesloten maar een niet zichtbare tumor evenmin. De kat werd dicht gemaakt en aansluitend tien dagen in de opname behandeld voor een mogelijke intoxicatie. Toen dit geen beoogd effect had, werd de kat in overleg met de eigenaar geëuthanaseerd. Uitgevoerd pathologisch onderzoek bij de universiteit te Utrecht liet de uiteindelijke diagnose zien. Het was een woekering van afweercellen ( lymfoom ) waartegen geen behandeling mogelijk was. De dierenarts en de eigenaar hadden rust gekregen.

 

Week 46

Opstapeling

Sommige dingen stapelen zich op. Op een bepaald moment kan dit opeens teveel worden. Bij mensen is dit dan vaak een ‘burn out”. Bij dieren hebben de dierenartsen daar nog nooit van gehoord. Dieren kunnen echter niet praten. Zij kunnen alleen een verandering van gedrag vertonen dat een diereigenaar dan op een bepaald moment gaat opvallen. Deze eigenaar had de laatste tijd gemerkt dat de twaalf jarige kat wat slomer werd. Gezien de leeftijd was dit niet geheel onbegrijpelijk. Het is dan ook logisch dat de kat wat in omvang toenam. Op een bepaald moment dacht de eigenaresse dat ze het wel eens mis kon hebben en dat er iets anders aan de hand kon zijn. Zij bezocht de dierenarts die inderdaad constateerde dat de kat een dikke buik had, een pols van 180 en een temperatuur van 38,5. De dierenarts besloot de buik te puncteren waarbij er sereus vocht werd aangetrokken. Omdat een eiwitlek een van de oorzaken van sereus vocht in de buikholte is, besloot de dierenarts bloed te tappen. Het aanvullende bloedonderzoek werd met de Vettest gedaan om meer afwijkingen te kunnen opsporen( zie bijlage). Omdat hier geen duidelijke afwijkingen naar voren kwamen, werd er een schildklierbepaling gedaan met de Vetscan VS2( zie bijlage ) gedaan waaruit bleek dat de schildklier normaal functioneerde. Er zat niets anders op dan de buikholte te puncteren en al het vocht dat wel 400 cc( bijna een halve liter) bedroeg uit de buikholte te laten lopen. De buik die nu veel beter gepalpeerd worden, bevatte een omvangrijke dikte waarvan de oorsprong niet duidelijk was. In overleg met de eigenaar werd er een proeflaparotomie gedaan waarbij bleek dat de dikte niet was weg te halen. Uitgevoerd pathologisch onderzoek bij de universiteitskliniek te Utrecht leverde de uiteindelijke diagnose. Het was een adenocarcinoom. Het was een duidelijke opeenstapeling van meerdere factoren die de eigenaresse moeilijk had kunnen zien aankomen.

Week 45

Mooi man

Mooi man is een titel van het mannenkoor “karrespoor”. Je kan het ook tegen iemand zeggen die al vaker pech heeft gehad maar bij wie het eindelijk is een keer mee zit. Deze eigenaresse was blij met haar aankoop van een kleine Chihuahua. Bij controle door de dierenarts bleek dat de beide testikels nog niet waren ingedaald dat wil zeggen niet in de balzak te voelen zijn. De testikels liggen dan of in het lieskanaal of nog in de buikholte. Op latere leeftijd geeft dit dan geringe meerkosten bij castratie afhankelijk van waar de testikels zijn gelegen. Toen de hond een jaar was vond de eigenaar het tijd om de hond te castreren. Gelukkig bleken de beide testikels nu in het lieskanaal te zitten wat de operatie aanzienlijk vereenvoudigde en daardoor goedkoper maakte omdat de buikholte niet hoefde te worden geopend. Bij het algemeen onderzoek viel op dat de jonge hond veel te mager was. De dierenarts adviseerde bloed te tappen om oorzaken te vinden waarom de hond zo mager was. De eigenaresse vond dat een goed idee. Het getapte bloed werd onderzocht met de Vettest( zie bijlage). Uit dit bloedonderzoek bleek dat de eiwitvoorziening tekort schoot gezien het lage totaal eiwit en het lage globuline gehalte. Mogelijk lag dit aan het onvoldoende opnemen van eiwitten uit de voeding. De dierenarts besloot verteringsonderzoek uit te voeren om te kijken of dit klopte. De hond bleek inderdaad een minder goede eiwitvertering te hebben omdat er nog steeds spiervezels in de ontlasting zaten. De hond werd op hypoallergeen voer gezet om de benutting van eiwit te verbeteren. Voorlopig was de oorzaak van het mager zijn van de hond gevonden. Als het nieuwe voer geen spiervezels in de ontlasting meer geeft, kunnen we pas zeggen ”mooi” man omdat oorzaak en oplossing zijn gevonden. Later bleek bij controle nieuwe voer dat spiervezels verdwenen waren.

Week 44

Berengoed

Mijn hond heeft de afgelopen week drie keer een epileptiforme aanval gehad. Voor die tijd had mijn Berner Sennehond van drie jaar nergens last van. Bij navraag naar de symptomen blijkt de man inderdaad gelijk te hebben. De dierenarts onderzoekt de hond en vindt geen afwijkingen aan hart en longen. De beide nieren zijn niet gevoelig. De nagekeken urine heeft een soortelijk gewicht van 1042, een pH van 8, nauwelijks proteinurie en geen aanwijzingen voor bloedverlies. Het sediment levert veel struviet kristallen op die normaal gesproken niet de oorzaak zijn van de epilepsie. Toch zou ik graag de oorzaak willen weten, zei de eigenaar van de hond want ik ben allerminst gerustgesteld. De dierenarts besloot bloedonderzoek te doen en elf bepalingen uit te voeren met de Vettest (zie bijlage). Uit het bloedonderzoek kwamen geen duidelijke afwijkingen naar voren. De dierenarts besloot tot het uitvoeren van verteringsonderzoek om na te kijken of de voeding goed werd opgenomen. De eigenaar leverde dit snel in met de hoop dat er nu wel afwijkingen werden gevonden. Het bleek dat de eiwitvertering niet optimaal verliep door de aanwezigheid van spiervezels in de ontlasting ondanks de aanwezigheid van voldoende enzymen(zie bijlage ). De dierenarts stelde de eigenaar hiervan telefonisch op de hoogte. Op het eind van het gesprek zei de eigenaar oh ja, wat ik nog vergeten ben te melden is dat de hond de afgelopen week een paar kalverklauwtjes heeft gekregen om op te kauwen. Voor die tijd heeft de hond deze nooit gehad. De dierenarts zei dat dit heel makkelijk nog de oorzaak kon zijn van de epilepsie. Ik zal ze niet meer geven zei de eigenaar. Toen ik een maand later de eigenaar nogmaals opbelde om te vragen hoe het ging met de hond, zei de man dat de hond geen epileptiforme aanval meer had gekregen. Het gaat berengoed.

Week 43

Pollenkoorts

Mijn kat is al een week ziek, ze braakt, ze eet niet en ze heeft een pijnlijke buik. Nu denk ik dat het komt van de lavendel die ik sinds een week in huis heb. De kat heeft daar inderdaad meegespeeld en op het internet lees ik dat dit giftig is voor katten. Kunt U hier iets aan doen? Mijn kat is al vijftien jaar oud en was voor de afgelopen week kerngezond en ik wil haar nog niet kwijt. Een betere anamnese (begeleidend verhaal bij de klacht) kun je je als dierenarts niet wensen. Ik besluit de kat te onderzoeken. De kat heeft een normale temperatuur (38,6) en een beiderzijds gevoelige nier streek. De dierenarts besluit bloed te tappen en te onderzoeken met de Vettest( zie bijlage). Bij het bloedonderzoek viel de hoge CPK (1159 IE/l)en het te hoge bloedglucose op ( 9,4 mmol/l ). De kat had blijkbaar stress door pijn in de nieren. Onderzoek op internet liet zien dat lavendelolie toxisch voor katten kan zijn met als voornaamste klacht braken en niet eten. Ik besloot de kat te behandelen voor een vergiftiging met een toxine bindend middel en de kat de volgende dag terug te laten komen met de eigenaresse. De volgende dag was de nier streek niet meer gevoelig. Het onderzochte bloed liet een duidelijk gedaald bloedglucose zien (6,9 mmol/l ). De kat had niet meer gebraakt maar nog niet gegeten. De behandeling met het toxine bindend middel had blijkbaar gewerkt. De dierenarts besloot het middel nogmaals toe te dienen. Vijf dagen later at de kat weer als van ouds. De pollenkoorts was geheel verdwenen en de eigenaresse was geheel gerustgesteld omdat de zorgen over de lavendel waren opgelost.

Week 42

Een klein plekje leerzaam?

Een klein plekje op de kop van een kat is nog niet bijzonder. Dit wordt anders als het plekje groter wordt en de lip beschadigd raakt. Dit laatste deed de dierenarts denken aan een kwaadaardige tumor of een eosinofiel granuloom. Er werd een behandeling ingesteld met een langwerkend corticosteroied om een eventuele allergische reactie uit te sluiten. Achttien dagen later werd de kat binnengebracht met ondertemperatuur ( tp:37,2). De kat kwam buiten en maakt een suffe indruk. Contact met een vergiftigde muis kon niet worden uitgesloten. Er werd bloed getapt en onderzocht met de Vettest (zie bijlage ). Opvallend was daarbij het hoge bloedglucose gehalte en de sterk verhoogde GPT.( 140 IE/l ). De hoge GPT kan verklaard worden door het achttien dagen eerder toegediende langwerkende corticosteroied. Het hoge bloedglucose (13,8 mmol/l) zou hier ook door verklaard kunnen worden. De kat werd opgenomen en behandeld met een vitamine K injectie. De volgende dag was de temperatuur gestegen naar een waarde van 37,8. Het bloed glucose was gedaald naar 5,7 mmol/l en het Calcium gehalte was normaal gebleven(zie bijlage 2). Blijkbaar was het hoge bloed glucose van een dag eerder niet te wijten aan het toegediende langwerkende corticosteroied maar aan het oplossen van de stress oorzaak door het toedienen van een Vitamine K injectie. De kat at echter nog steeds niet. De dierenarts besloot de kat nog een keer een vitamine K injectie te geven en te behandelen voor een intoxicatie. De volgende dag begon de kat te eten. De kat werd nog negen dagen behandeld voor een intoxicatie en is daarna goed blijven eten.

Week 41

Vader en zoon

Samen werken is een vak en samenwerken is een kunst. Zaterdagmiddag wordt ik gebeld door een veehouder die ik niet ken en rij ik het erf op. Ik denk dat de koe een slag in het lijf heeft. De man in kwestie blijkt een jonge vent te zijn die dit weekeind de zorgen van een veehouder overneemt vanwege een vrij weekeind. Samen lopen we naar de koe toe. De koe stond gisteravond nog maar sinds vanochtend blijft ze liggen en denk ik dat ze moet kalveren maar er gebeurt niks en er komt niks. Bij het allereerste onderzoek valt me op dat de koe koude oren heeft en daardoor sterk verdacht wordt van melkziekte als gevolg van een calcium gebrek. Ik besluit bloed te tappen om dit later thuis te onderzoeken met de Vettest (zie bijlage ) en dien alvast twee flessen CaMg infuus toe. Na het toedienen van deze flessen lukte het de koe om te gaan staan zodat de koe daarna makkelijker te onderzoeken was. Bij het rectaal (via de darm) onderzoek stelde ik vast dat de ophangbanden van de baarmoeder gekruist waren. Er zat dus echt een slag in de baarmoeder waardoor de baarmoeder hals moeilijk kan oprekken. De jongeman had het blijkbaar goed ingeschat. Via de schede kon ik met moeite de baarmoeder bereiken en moest ik de baarmoeder vanaf achter gezien 180 graden (een halve slag) met de klok mee draaien. Uiteindelijk lukte het met de jongeman die druk aan de rechterflank van de koe gaf om de baarmoeder terug te draaien. Inmiddels was het melkenstijd geworden en had de jongeman zijn vader gebeld om alvast te beginnen met melken. Ondertussen werd de schede opgerekt om het kalf via de normale geboorte weg te laten geboren worden. Toen het zover was, werd het melken even stilgelegd en kwam vader de zoon helpen om te helpen met de verlossing van deze koe met een levend kalf. Dankzij samen werken van dierenarts en jongeman en samenwerken van vader en zoon werd de klus geklaard. De veehouder kan trots zijn op deze zaak waarnemers.

Week 40

Dierendag

Dierendag is een aparte dag op de kalender van de mensheid. Het dier staat op die dag centraal en als het eventjes kan laat je een dier niet inslapen om speciaal op deze dag geen rot gevoel er aan over te houden. De eigenaresse van deze kat had er alles aan gedaan om de kat een fatsoenlijk leven te geven naar was zich bewust van het feit dat dit bij deze kat niet altijd ging. Wat was het geval?. De kat had meerdere malen verstopt gezeten waarbij er in de afvoergang van de blaas steentjes zaten. Na analyse van de urine bleek dat het om Calcium –oxalaat kristallen ging. Een kort daarna gemaakte foto liet zien dat de steentjes niet alleen in de blaas zaten maar ook in de nier. Deze steentjes in de nier konden dan weer afzakken naar de blaas via de nier afvoerleider(urether). In overleg met de eigenaar werden deze steentjes uit de blaas gehaald via een buikoperatie met een snede in de blaas. Gezien het feit dat de kans op een terugkeren van dit probleem groot was, maakte de eigenaar gelijk een voorbehoud ten aanzien van het uitvoeren van volgende operaties. Ik kan natuurlijk niet bezig blijven, zei de eigenaresse van deze vier jaar oude gecastreerde kater. Laten we eerst maar eens kijken hoe lang het goed gaat zei de dierenarts. Dan kunnen we de volgende keer wel weer zien wetende dat dit voor mij ook een tijdelijke oplossing was. Een op 08-01 2019 gemaakt röntgenfoto (zie bijlage) liet acht steentjes zien waarvan drie in de blaas, twee in de urether omslag van nier naar blaas en drie in de nier. De kat zou op termijn weer problemen kunnen krijgen ondanks het standaard gevoerde SD voer waarbij de kat overigens wel af en toe buiten kwam en het niet uitgesloten was dat de kat daar voer pikte. Op dierendag 04-10-2019 was het zover. Volgens de eigenaar ging het niet meer. Dit was echt dierenleed. In een laatste poging besloot de dierenarts de kat op zijn kosten te opereren. Het mocht uiteindelijk niet baten vanwege een verstopte oxalaatsteen ter hoogte van de bulbourethraalkleren die niet te zien was op de röntgenfoto en die uiteindelijk zorgde voor een fatale urethra ruptuur.

Week 39

Ik zag iets

Een paar dagen later belt er in de avond een ongeruste mevrouw op over haar hond. Mag ik even langskomen want mijn hond loopt zo raar. De dierenarts die haar goed kent, liet haar die avond naar de praktijk rijden. Eenmaal daar aangekomen constateert de dierenarts ook een wankele gang bij de hond die de diagnose ataxie doet vermoeden. Bij nader onderzoek blijkt dat de ogen van links naar rechts schieten met andere woorden de hond heeft ook nystagmus. Vrij snel flitst het door mijn hoofd dat er kort geleden in dezelfde buurt een kat was met een vermoede rattengif intoxicatie. Het zal toch niet zo zijn dat deze hond er ook last van had. Ja, je kan het nooit uitsluiten en daar bedoelde ze de hond mee, ze duikt nog al eens de bosjes in en dan zie je niet wat hij doet. Ik besluit de hond met een bloed vat verwijdend middel te behandelen en liet de hond de volgende dag terugkomen. De volgende dag was de hond niet opgeknapt. Was er dan toch sprake van een bloeding in plaats van een embolie? De hond werd nu behandeld met een Konakion injectie en een bloedvat verwijdend middel. De volgende dag was de nystagmus stukken minder geworden en liep de hond stukken beter. De kop werd nog wat scheef gehouden. In overleg met de eigenaar werd de behandeling met Konakion nog drie dagen vol gehouden. Veertien dagen later kwam de hond weer op controle. De nystagmus was geheel verdwenen. De hond liep weer normaal. Wie goed naar de kop van de hond keek zag misschien nog iets maar het was niets vergeleken met de dag dat de eigenaar zei: ”Ik zag iets”.

Week 38

Roll over lay down

Roll over lay down and let”s begin is een bekend nummer van Status quo. Het beschrijft precies de status quo van deze kat. De kat werd binnengebracht met over de lengte as rollen en dan even rustig blijven liggen nadat de buik betast werd. Tussendoor schreeuwde kat. Mijn collega dierenarts die de kat zag dacht onmiddellijk aan een probleem in de buik door een aanrijding. Een snel gemaakte röntgen foto kon deze voorlopige diagnose niet bevestigen. Dan moet het een hersenprobleem zijn. De kat gaat niet zomaar over zijn buik rollen en hard schreeuwen. De kat werd mede gezien de wat lage temperatuur ( 37,6 in de middag ) behandeld voor hersentrauma met een kort werkend corticosteroied. Later in de avond bleek de temperatuur verder gezakt naar 36,5.Ik besloot de kat alsnog te behandelen met een middel voor een vermoede intoxicatie door rattengif en Konakion. De volgende dag had de kat een normale temperatuur en had de kat gegeten. De pols van de kat was boven de 240 slagen per minuut en de kop van de kat werd scheef gehouden. Tevens vertoonde het dier nystagmus. Er was sprake van cerebellaire ataxie. De dierenarts besloot de kat te behandelen met een bloedvat verwijdend middel en de ingestelde behandeling met vitamine K te herhalen. De volgende dag was de nystagmus verholpen. De kat was weer in staat te lopen al verliep dit tamelijk slingerend. Twee dagen later werd de kop bijna recht gehouden en verliep het lopen niet meer slingerend. Een dag later ging de kat naar huis met nog wat bloed vat verwijdende tabletjes. Een maand later was er niets meer te zien van de cerebellaire ataxie. De normale status quo was geheel hersteld.

 

Week 37

Klussen met lussen

Wanneer je gebruik kunt maken van een vakman moet je dit gelijk doen. Ik moest hieraan denken toen er onlangs een kreupele herdershond op het spreekuur kwam. De hond was drie dagen ervoor ernstig kreupel bevonden door de eigenaresse die telefonisch om advies had gevraagd. Door omstandigheden kon de eigenaresse pas drie dagen later de hond laten onderzoeken. Intussen had ze de hond toch maar wat pijnstillers gegeven. Toen de hond op het spreekuur kwam, viel het op dat de hond duidelijk rechtsachter kreupel was. De hond had geen koorts en had nog steeds een goede eetlust en was inmiddels al negen jaar oud geworden. Bij het klinisch onderzoek viel verder op dat de knie erg pijnlijk was bij overstrekken. Ook het schuiffenomeen waarbij de femur (dijbeen) te verschuiven is t.o.v. de tibia (scheenbeen) was duidelijk aanwezig. Ik legde de eigenaresse uit dat de hond waarschijnlijk een kapotte kruisband had. De enige optie was een operatie waarbij er een nieuwe kruisband ingezet werd. De eigenaresse vroeg zich af of dit nog wel de moeite waard was gezien de leeftijd van de hond en eerder tegenvallende ervaringen bij operaties met oudere honden. Gelukkig kon ik haar overtuigen de operatie te laten uitvoeren bij een jaargenoot van mij die al menige kruisbandoperatie had uitgevoerd, kortom dol was op klussen met lussen. Nadat mevrouw met haar man thuis had overlegd, werd de operatie afspraak een week later vastgelegd en uitgevoerd door mijn collega. Het bleek inderdaad te gaan om een kapotte kruisband die mijn collega vakkundig kon herstellen. Tien dagen later zag mijn collega de hond weer. De hond begon het been weer enigszins te belasten. Het was met recht succesvol klussen met lussen.

 

Week 36

Loos alarm

Als je poes na een paar dagen niet thuis komt, sla je alarm. Je schakelt diverse instanties in met de hoop je kat terug te vinden en dan het liefst levend en rekening houdend met het ergste. Na een paar weken krijg je het gevoel dat je kat waarschijnlijk nooit meer terugkomt. Maar dan niemand blijer dan jij als de kat uiteindelijk gevonden en terugbezorgd wordt dankzij de chip. Nu de kat eenmaal thuis is zie je dat de kat de afgelopen weken sterk achteruit gegaan is in conditie. Je wil de kat verwennen maar de kat heeft totaal geen interesse in eten. Je vindt het dan verstandig om de dierenarts op te zoeken om te kijken wat er aan de hand is met de kat. De dierenarts onderzoekt de kat en vindt niets bijzonders aan het hart en de longen van de kat. Beide nieren zijn niet gevoelig, de blaas is bijna leeg. De kat heeft gering tandsteen en geen verhoogde temperatuur. Waarom eet de kat niet, vraagt de bezorgde eigenaresse? De dierenarts weet het antwoord ook niet maar adviseert bloed te tappen. De dierenarts onderzoekt het bloed met de Vettest (zie bijlage) en constateert een veel te hoog bloedglucose (14,9 mmol/l) en een hoog normale GPT (93 IE/l). De dierenarts vermoedt insuline resistentie en dient een bloedvat verwijdend middel toe ten einde het bloedglucose te verlagen. De volgende dag eet de kat nog steeds niet. De kat heeft 39,5.Wederom wordt bloed getapt en het bloedglucose gecontroleerd. Het bloedglucose was gezakt naar 8,8 mmol/l. Er werd wederom een bloedvat verwijdend middel toegediend. De volgende dag at de kat volledig normaal. De kat ging naar huis. Twintig dagen later werd er opnieuw bloed getapt en onderzocht met de Vettest. De waardes in het bloed waren volledig binnen de norm gekomen (zie bijlage 2) inclusief het bloedglucose (5,7 mmol/l ). De diagnose diabetes mellitus was loos alarm.

 

 

Week 35

Eikenhout is eikenhout

Eikenhout is eikenhout is de eerste regel van een persiflage op een Limburgs volkslied en betekent zoiets als het is zoals het is en eigenlijk niets bijzonders. Soms verkijk je je op dingen omdat het simpel lijkt maar niet simpel blijkt. De eigenaresse van deze vijftien jaar oude kat maakte zich zorgen omdat de kat al een paar dagen van huis geweest was en bij thuiskomst niet wilde eten. Ze besloot er mee naar de dierenarts te gaan die de kat onderzocht. De kat hijgde erg waardoor het meten van de pols niet erg betrouwbaar was .Tevens had de kat een temperatuur (40,2 ) die veel te hoog was. Een infectie lag zeer voor de hand en was een goede verklaring voor deze buiten kat die nog wel eens vocht. Een ding klopte er echter niet. De dierenarts vond de kat te mager en stelde voor bloedonderzoek te doen om andere mogelijke oorzaken uit te sluiten. De eigenaresse stemde ermee in. De dierenarts tapte bloed en draaide dit af alvorens elf bepalingen met de Vettest te doen. Het afgedraaide plasma was geel (icterisch ). De kat was blijkbaar al langer niet in orde. Toen de uitslag van de Vettest bekend was (zie bijlage) kwam er nog een probleem bij. Het bloedglucose (suiker) was veel te hoog (13,8 mmol/l ). Toch was er nog iets dat niet klopte, het creatinine gehalte in het bloed was veel te laag en dit voor een kat die niet at. Het was toch niet alleen vanwege de koorts? Een schildklier bepaling met de Vetscan VS 2 mislukte vanwege het icterische bloed. Gelukkig kon er nog plasma opgestuurd worden naar de UKG voor een schildklierbepaling. De schildklierwaarde was veel te hoog 91 nmol/l ( Normaal 15-45 ). De kat werd behandeld met Felimazol 5 mg. Vier dagen na het inzetten van de felimazol behandeling begon de kat te eten en werd opnieuw bloed getapt. Het plasma was niet meer geel, het bloedglucose was gezakt naar 6,2 mmol/l. Vier weken later was de kat 700 gram gegroeid. Eikenhout is eikenhout is eik inhoud is soms wat bijzonders.

 

 

Week 34

BNP Bruto nationaal product

BNP staat voor Bruto nationaal product en is een term die in de economie wordt gebruikt. BNP staat echter ook voor Brain Natriuretic peptide en is verhoogd bij aantasting van de hartspier. Met een splitsingsprodukt van BNP (het NT pro-BNP dat in het bloed voorkomt) kan dit worden aangetoond met de Idexx NT pro-BNP test. Aantasting van de hartspier zorgt voor een minder goede lediging van het hart en geeft meer kans op het ontstaan van bloedstolsels (thrombi) in het hart die op een willekeurige plaats in het lichaam kunnen vastlopen. De dierenarts moest hieraan denken toen de eigenaresse van een elf jaar oude poes kat binnenkwam met de klacht dat de kat minder kracht had in de achterpoten. Bij het lichamelijk onderzoek van deze kat viel het op dat de kat er wat plukkerig uitzag en gevoelig was bij het betasten van het kruis. De kat had een normale temperatuur( tp:38,1 ), had geen gevoelige nier streek. Aan het maagdarmkanaal werden ook geen afwijkingen gevonden. Hart en longen waren bij de auscultatie niet afwijkend. De dierenarts besloot tot het tappen van bloed en voerde een IDEXX NT pro-BNP test uit. De waarde van het NT pro-BNP was duidelijk verhoogd( >270 pmol/l), hetgeen duidde op aantasting van de hart spier. Vanwege de plukkerige vacht en het hartprobleem vond de dierenarts het verstandig om verteringsonderzoek uit te voeren. Ondertussen werd de kat behandeld met een bloedvat verwijdend middel om het hart te ontzien en de doorbloeding in de achterbenen te verbeteren. Het later uitgevoerde verteringsonderzoek liet inderdaad een minder goede zetmeel vertering zien ondanks een voldoende enzymatische activiteit van het amylase. De dierenarts adviseerde de eigenaresse het dieet te veranderen. Tien dagen later was de kat geheel de oude. Het BNP was van grote waarde gebleken.

Week 33

Knoop in je zakdoek

Sommige dingen in het leven vergeet je nooit maar onthouden is een kunst. De meeste mensen weten dit als ze iets zijn vergeten. Tegenwoordig kun je afspraken vastleggen in je mobiele telefoon mits je die bij je hebt. In vroeger tijden deed men dit anders. Men legde een knoop in de eigen zakdoek en wist op die manier dat men ergens aan herinnerd werd. De eigenaresse van deze ruim veertien jaar oude kat had al veel dingen meegemaakt en maakte zich nu zorgen om haar kat die Diabetes Mellitus had sinds 04-05-2015. Het bloedglucose werd toen vastgesteld op 21,9 mmol/l. De kat werd behandeld met 3 IE Caninsulin om de bloed glucose concentratie te verlagen met wisselend succes. Op een dag had de kat weer een tijdelijke hypoglycaemie gehad die de eigenaresse zelf weer had opgelost met het toedienen van glucose via de bek. Ik weet niet meer wat ik hiermee aan moet, ik word hier zo onzeker van, zei de eigenaresse. De dierenarts besloot de kat nog een keer na te kijken. Op 07-08-2019 kwam mevrouw met de kat op consult omdat de kat omviel. De dierenarts besloot bloed te tappen en na te kijken met de Vettest(zie bijlage 1). De kat had een verhoogd bloedglucose ( 10,5 mmol/l )en een verhoogd ureum (16,7 mmol/l en een verhoogd creatinine (341 umol/l ). Het hoge ureum en creatinine waren waarschijnlijk de oorzaak van de wisselende eetlust en het daarmee vervolgens moeilijk in te stellen insuline dosering. Desondanks was de bloedglucose spiegel niet zo hoog en was er misschien wel sprake van insuline resistentie door….? De dierenarts besloot de kat tien dagen te behandelen met een bloed vat verwijdend middel en de insuline de komende tien dagen niet toe te dienen. Tien dagen later werd er opnieuw bloed getapt en onderzocht met de vettest. (zie bijlage 2) Wat bleek? Het bloedglucose gehalte was gedaald naar 8,1 mmol/l ondanks het feit dat er geen insuline was toegediend. De insuline resistentie was blijkbaar opgeheven. Het is met recht een knoop in de zakdoek.

 

 

Week 32

Gissen of wissen of weten

Veel dingen in het leven weet je niet zeker. Soms blijft het gissen en kun je het beter wissen maar soms wil je het echt weten en kun je het dan maar beter meten. Laatst kwam er een eigenaresse met een hond op het spreekuur met de klacht dat de hond sinds twee dagen braakte. De hond was een paar jaar geleden uit Turkije gekomen en had het sindsdien uitstekend gedaan bij de eigenaresse. Bij het klinisch onderzoek viel op dat de hond een pols had van 120, gecombineerde met roze gele slijmvliezen en een temperatuur van 39,5. De beide nieren waren niet gevoelig. Er waren weinig borborygmi te horen in het maagdarmkanaal. Uitgevoerd bloedonderzoek met de Vetscan VS2 liet sterk verhoogde leverenzymen zien in icterisch plasma( zie bijlage). De hond was vier maanden ervoor ingeent tegen de ziekte van Weil en Parvo. De hond werd behandeld met amoxicilline om een eventuele infectie te bestrijden. In de avond belde mevrouw op dat de hond slechter werd. De pols was gestegen naar 180. Meegenomen urine liet zeer veel bilirubine en hemoglobine in de urine zien. Een contact met muizen of rattengif kon niet worden uitgesloten. De hond werd behandeld met Konakion om de bloedstolling te bevorderen. De volgende ochtend was de pols gezakt naar 120 en ging het iets beter met de hond. Toen de hond later die dag weer ging braken kreeg de hond een liter NaCl infuus om uitdroging te voorkomen. In overleg met de eigenaresse werd de hond opgenomen. De volgende ochtend was de hond helaas overleden. In overleg met de eigenaar werd er door de dierenarts sectie verricht. Op meerdere plaatsen in het lichaam waren meerdere bloedingen te zien zoals de nier het mesenterium en de lever.

Week 31

Steengoed gebakken

Ijsselsteentjes zijn beroemd vanwege hun kwaliteit. Sommige van die steentjes zijn 250-400 jaar oud. Ze zijn steengoed gebakken. Steengoed staat tegenwoordig ook voor een geleverd product of dienst. Onlangs kwam er een eigenaar binnen met twee Jack russel”s. De eigenaar was sportief aangelegd en trainde graag behendigheid ( agility ) met de beide honden. Ik maak me toch wat zorgen zei de eigenaar. Mijn ene hond spuugt rode bloedstolsels .Hij liet dit zien doordat hij het had opgeraapt met een wit papiertje. De dierenarts legde de man uit dat dit kan komen door een maag beschadiging. Bij klinisch onderzoek bleek dat de hond beiderzijds ook een gevoelige nier streek had. De dierenarts besloot de hond te behandelen met een amoxicilline kuur om de nier beschadiging zo snel mogelijk te laten verdwijnen. Als de hond niet opknapte, moest de man terugkomen. Twee dagen later stond de man weer op de stoep. De teef was eerder slechter dan beter geworden. Gelukkig had de man urine van de teef meegenomen. Daaruit bleek een heel hoog soortelijk gewicht( 1070 ) met verder nauwelijks eiwit en bloed in de urine. De buikspanning van de hond was toegenomen. Op verzoek van de eigenaar werd er bloed getapt en onderzocht met de Vettest( zie bijlage ). Het creatinine gehalte was vergeleken met vijf jaar geleden negen punten gestegen van 86 naar 95 umol/l. Verder waren er nauwelijks afwijkingen waarneembaar. De dierenarts besloot de hond te behandelen voor een vergiftiging. De tweede hond van de eigenaar was ook wat minder fit. Ook deze hond werd behandeld voor een vermoede intoxicatie. Tien dagen later waren beide honden geheel opgeknapt. De buikspanning was minder geworden en de nier streek was bij de beide honden niet meer gevoelig. Beide honden waren weer steengoed met de behendigheid maar of ze net zolang meegaan als ijsselsteentjes?.

Week 30

Praktijknieuws

Op 24-06-2019 ben ik opgenomen in het ziekenhuis vanwege hartklachten. Op 26-06-2019 ben ik geopereerd en heb ik vier omleidingen gekregen om de doorbloeding van mijn hart te verbeteren. Op 03-07-2019 mocht ik het ziekenhuis weer verlaten om het verdere herstelproces thuis te laten gebeuren. Dit houdt vooral in het luisteren naar je eigen lichaam. De geest wil wel maar het lichaam maant tot rust. Ondertussen ben ik bijna zover dat ik het revalidatie traject in mag om mijn conditie gedoseerd te verbeteren. De afgelopen tijd ben ik geweldig gesteund door mensen die mij van harte beterschap wensten via een persoonlijke boodschap of zelfs kaartjes toestuurden tot en met het thuis aanbrengen van een fruitmand. Dit doet en deed me nog steeds goed. Vanwege stemproblemen met te makkelijk hoesten ziet u mij de afgelopen tijd maar af en toe op de praktijk. Een jaargenoot is in de tussentijd bereid gevonden om mij drie dagen in de week te vervangen ten einde de diergeneeskundige zorg te continueren voor vele diersoorten waarvoor ik hem zeer dankbaar ben. Verder doen mijn assistentes en vrouw hun uiterste best om de praktijk zo soepel mogelijk te laten draaien. Zelf ben ik mijn uiterste best aan het doen om terug te komen maar daarvoor ben ik afhankelijk van het medische circuit dat het al dan niet verantwoord moet vinden. Mocht u meer willen weten aarzel dan niet het een en ander te vragen aan mijn vrouw die van de meest recente situatie op de hoogte is. Na de revalidatie begin september weet ik meer.

Week 29

Help

Help is een bekend nummer van de Beatles waarvan het refrein luidt: Help me if you can I”m feeling down and I do appreciate your feeling around, help me get my feet back on the ground ,o won”t you please, please help me. Stel je voor dat je kat zich zo voelt en je broodnodig een dierenarts nodig hebt omdat je denkt dat het niet goed gaat met je kat. Je bent dan blij als er iemand naar jou probleem wil luisteren en liefst het probleem ook nog kan oplossen. Het overkwam mij in een weekeinddienst waarbij een kat mogelijk niet kon plassen. De blaas was eerder gepuncteerd bij een andere dierenarts vanwege niet kunnen plassen. Ondanks antibiotica ,pijnstillers en blaaswand verslappers ging de kat alleen maar achter uit. Bij het klinisch onderzoek viel op dat de kat een normale temperatuur had, een kleine blaas en geen gevoelige nier streek. Het laatste was niet zo verwonderlijk omdat de kat pijnstillers had gekregen. Ik legde de eigenaresse uit dat bloedonderzoek de enigste manier was om meer zekerheid over de klinische toestand van de kat te verkrijgen. Er zou dan gekeken worden naar het ureum en creatinine. De dierenarts tapte bloed en onderzocht dit met de Vettest (zie bijlage). Toen de waardes bekend waren schrok ik. De kat was slechter dan ik dacht. Mogelijk was er lekkage van de urine naar de buikholte van de gepuncteerde blaas. De kat moest opnieuw onder narcose waarbij bleek dat de penispunt verstopt zat met een grote slijmprop. Na het deels verwijderen van de slijmprop lukte het om een catheter via de penis in de blaas te brengen. De catheter werd vast gehecht aan de huid om te zorgen dat de kat op deze manier urine kon verliezen. De kat werd opgenomen. De volgende dag werd het bloedonderzoek herhaald. Het ureum en creatinine waren gelukkig al iets gedaald ( zie bijlage 2). Ook had de kat al wat CD brokjes gegeten. De kat voelde zich al een stuk beter en had niet voor niets om hulp geroepen.

Week 28

Benauwd

Na een kortstondig verblijf in het ziekenhuis mocht ik op 03-07-2019 weer naar huis. Mijn uithoudingsvermogen was duidelijk verminderd maar dit zou een kwestie van tijd zijn. Genezing gaat nooit snel genoeg zeker als het je zelf aangaat. De praktijk werd intussen voortgezet dankzij de voortreffelijke hulp van een oud jaargenoot die mij drie dagen in de week wilde helpen. De man was recent met pensioen gegaan maar hij genoot nog steeds met volle teugen van het werk in een gemengde praktijk. Ondertussen probeerde ik me te houden aan het dokters voorschrift door dagelijks medicijnen te nemen, me rustig te houden en langzamer hand meer conditie te krijgen door stukjes te lopen. Af en toe kwam ik op de praktijk maar zo min mogelijk om mijn collega niet voor de voeten te lopen. In het weekeind werd mijn vrouw gebeld door een zeer ongeruste eigenaresse van een kat die zeer benauwd was. Haar eigen dierenarts was niet bereikbaar. Mijn vrouw reed mij naar de praktijk nadat ik te kennen had gegeven deze mevrouw te willen helpen. De kat was tot stikkens toe benauwd. Het lukte mij een beetje bloed te tappen voor het uitvoeren van een Idexx NT pro-BNP test. De NT pro BNP waarde was boven de 270 pmol/l hetgeen suggestief was voor een minder functionerend hart wat kan wijzen op hypertrofische cardio myopathie (HCM). De kat werd behandeld met een bloedvat verwijdend middel. De volgende dag was de kat veel minder benauwd en was ze in staat om weer wat zelfstandig te eten. De volgende dag ging de kat naar huis. De benauwdheid was geheel verdwenen. Uitgevoerd verteringsonderzoek van opgevangen ontlasting ,liet zien dat de zetmeelvertering niet optimaal verliep. De kat werd op hypoallergeen dieet gezet om de vertering te verbeteren. Over een maand zou alles weer gecontroleerd worden.

 

Week 27

Afscheid

Sommige dingen wil je zelf doen. Een dierenarts houdt vaak de regie in eigen hand. Recent werd er bij een hond van een bij ons werkzame assistente een verdikking op de kop geconstateerd. Ik opperde nog dat het een bloed uitstorting was maar toen het bultje in haar ogen alleen maar groter werd, moest er worden ingegrepen. De hond werd onder narcose gebracht en het bultje werd verwijderd. Gedurende de operatie bleek al gauw dat het weefsel er niet goedaardig uit zag en dat het verstandig was om nader histologisch onderzoek te doen. Het onderzoek werd uitgevoerd bij de afdeling pathologie van de Faculteit diergeneeskunde. Het bleek te gaan om een haemangiosarcoom (een kwaadaardige woekering uitgaande van bloedvormend weefsel).Voor de assistente was dit niet zo een leuke uitslag. Toen de hechtingen een tiental dagen later werden verwijderd, zag de wond er niet helemaal goed uit. Waarschijnlijk was de tumor weer aan het groeien. Afscheid nemen van je hond doe je niet zomaar. Ik raadde haar aan dit op een moment te doen dat ze er zelf aan toe was. Op een maandagochtend was het zover. Ze kwam naar de praktijk op een moment dat ik mezelf niet zo goed voelde. Toch voelde ik me moreel verplicht de euthanasie bij haar hond uit te voeren. Twintig minuten later was haar hond rustig ingeslapen. Het was tijd om aan mezelf te denken. Korte tijd later werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Mijn missie was voorlopig volbracht. Twee dagen later werd ik geopereerd aan mijn hart. Ik kreeg vier omleidingen vanwege minder goed functionerende kransslagaders. Het scheelde weinig of een bloedvatwand had het begeven. Het was bijna mijn afscheid.

Week 26

Limousin is mooi maar…

Limousines zijn mooie auto’s waar menig hoogwaardigheidsbekleder zich graag in laat vervoeren. Limousines zijn echter ook mooie rode koeien die in Frankrijk gefokt worden voor de vleesproductie. Meestal loopt er dan een stier bij de kudde die zorgt voor een natuurlijke dekking van de aanwezige koeien waardoor er een keer per jaar een kalf geboren wordt. Het afkalven van dit ras verloopt in de regel probleemloos zodat menige veehouder verrast is, als er de volgende dag weer een kalf bij loopt. Zo gebeurde het ook bij een koe van deze tachtig jaar oude veehouder. Het kalf was probleemloos geboren maar bij het eruit persen van het kalf was de baarmoeder binnenwand ook mee naar buiten gekomen. Aan deze baarmoeder bekleding hing ook nog de nageboorte. De koe krijgt dan het idee dat er nog iets uitgeperst moet worden hetgeen inderdaad niet moet gebeuren. De ophangbanden van de baarmoeder proberen te voorkomen dat de baarmoeder verder naar buiten geperst wordt. De veehouder had dit probleem al eerder meegemaakt en belde de dierenarts die enige tijd later verscheen. Het lukte de dierenarts om deze wilde koe met een revolverspuit te verdoven zodat de verdere behandeling wat makkelijker kon worden uitgevoerd bij deze rustig gemaakte koe. De koe werd bij de staart in het ruggenmergkanaal verdoofd om de buikpers te verminderen. Tevens werd er oxytocine toe gediend om de baarmoeder wat omvang betreft te laten verkleinen. Vervolgens werd er door twee helpers een plank onder de baarmoeder geschoven en de baarmoeder enigszins opgetild om de repositie van de baarmoeder te vergemakkelijken. Na het verwijderen van de nageboorte begon het terugduwen van de baarmoeder wat in dit geval vrij eenvoudig ging. De beide baarmoederhoornen werden op hun plaats gebracht zodat de kans op een recidive zo klein mogelijk werd gemaakt. De schede werd niet dicht gehecht. Geen bericht goed bericht zei ik tegen de veehouder die weer blij was met zijn Limousin.

Week 25

Groen licht

Soms ben je blij als je groen licht krijgt. Vaak mag je dan doorgaan op de zelfde weg of je nu voetganger, fietser of automobilist bent. Deze eigenaar was blij dat ze de oorzaak van het uit de mond ruiken wist. Het was een kiesprobleem. De dierenarts had bij het lichamelijk onderzoek nog wat meer problemen gevonden bij deze hond. De dierenarts had bij deze hond een duidelijk bijgeruis op de mitralis klep van het linker hart gevonden en bij het bloedonderzoek ( zie bijlage) een te hoog bloed glucose en een veel te laag ureum en creatinine. De eiwitvoorziening was blijkbaar verre van optimaal. Het kies probleem kon hier wel eens de oorzaak van zijn omdat het overwinnen van een ontsteking heel veel energie en eiwit vereist. De hond werd onder narcose gebracht. Eenmaal onder narcose kon de werkelijke schade worden opgenomen. Van de 32 bij een volwassen hond aanwezige tanden moesten er zeventien worden getrokken of omdat ze zodanig los zaten of omdat de hele tandwortel bloot lag. Nadat de tanden en kiezen waren getrokken kwam de hond weer bij uit de narcose. Een kleine maand later wilde ik toch nog eens weten hoe het met de hond ging. De eigenaresse was enthousiast. Het gaat stukken beter met de hond. Ik mocht eerst niet aan de bek zitten niet wetende dat de hond zo een last had van de kiezen. De eetlust is sindsdien ook stukken verbeterd en het uithoudingsvermogen is duidelijk toegenomen. De eigenaresse was blij dat ze de tanden en kiezen had laten nakijken. Bij gelegenheid zou het ureum het creatinine en het bloedglucose nog een keer worden nagekeken.

Week 24

Warm, warmer, warmst

Warm ,warmer, warmst staat voor de vergrotende trap en de overtreffende trap. Het zijn ook woorden van een spelletje voor kinderen waar bij ze moeten raden waar een bepaald voorwerp ligt. In de diergeneeskunde is dit soms ook het geval. Als dierenarts geef je aanwijzingen waar een hond een infectie of een vergiftiging zou kunnen hebben opgelopen. Uiteindelijk bepaalt de eigenaar wat het meest waarschijnlijk is. Onlangs kwam een man met zijn vriendin op het spreekuur met een nog vrij jonge teckel. De hond piept bij het oppakken. Hij moet ergens pijn hebben. Bij het klinisch onderzoek viel op dat de hond te mager was ondanks een goede eetlust. Ook was de nier streek beiderzijds zeer gevoelig. Ik adviseerde om de hond meer eten te geven om zo het gewicht van de hond te verbeteren en het nier probleem te verminderen. De dag hierna kreeg de hond een epileptiforme aanval. De dierenarts vond het toen nodig om bloedonderzoek met de Vettest ( zie bijlage ) uit te voeren om eventuele oorzaken van epilepsie te kunnen opsporen. Het viel op dat de hond een laag normaal creatinine gehalte had en een te hoge Glutamaat Pyruvaat Transaminase(GPT). Blijkbaar was er sprake van eiwitafbraak. Mogelijk speelde thiamine deficientie een rol. Uitgevoerd verteringsonderzoek bevestigde een mogelijke voedingsallergie. De hond wordt behandeld met thiamine en hypoallergeen dieet. Ondanks deze behandeling krijgt de hond twee dagen later weer een epileptiforme aanval. Een paar uur later begint de hond linksvoor mank te lopen en is het rood tussen de teentjes. Mogelijk is er sprake van een contactdermatitis en heeft de hond ergens ingelopen (warmer). De dag erop heeft de hond weer een epileptiforme aanval gekregen en heeft de hond nu een doorbloede sclera van het rechter oog. De hond vertoont nu ook nekstijfheid. Plotseling valt het kwartje bij de eigenaar (warmst). De hond heeft twee weken geleden door de betonverf gelopen. De hond wordt behandeld voor een intoxicatie. De volgende dag is de nekstijfheid bijna verdwenen. De behandeling voor een intoxicatie wordt nog negen dagen voortgezet en de hond vertoont sindsdien geen epileptiforme aanvallen meer.

Week 23

Buurtzorg

Wie kent het niet? Teveel ballen tegelijk in de lucht kunnen houden, is voor weinigen weggelegd. Het overkwam deze eigenaar van een paarden pension. Een paar dagen geleden was er een mooi veulen geboren nota bene uit de merrie van zijn vrouw. Hij had kosten nog moeite gespaard om te zorgen dat het veulen levend geboren zou worden en had daar zelfs een geboortemelder voor gebruikt. Gelukkig werd het veulen levend geboren in de aanwezigheid van de eigenaren. De eerste paar dagen ging het goed met het veulen die door veel aanwezigen op het pension goed in de gaten werd gehouden. Op een ochtend werd ik gebeld door een verontruste paardenliefhebber om even naar het veulen van de eigenaar te kijken die mogelijk koliek had. Het veulen stond in de wei en was nog in staat naar de merrie toe te lopen maar gaf het drinken al snel op. Het veulen had wat dieper liggende ogen en ook wat diarree. Het was net of het veulen er niet goed bij was met zijn hoofd. Ik besloot het veulen met de merrie naar de stal te loodsen en daar te overleggen met de eigenaar die op dat moment niet aanwezig was. De dierenarts besloot van het veulen bloed te tappen om de ernst van de situatie wat beter in te kunnen schatten. Tevens diende hij een chemotherapeuticum toe. Een half uur later had ik het bloed onderzocht (zie bijlage ) met de Vettest en kon ik overleggen met de inmiddels thuis gekomen eigenaar. Uit het bloedonderzoek bleek dat er sprake was van een eiwitlek (lager albumine) met een vorm van uitdroging gezien het hoger totaal eiwit. In overleg met de eigenaar werd er besloten om het veulen twee liter NaCl infuus te geven met daarin opgelost 2 cc Thiamine 100 mg/ml. Later in de avond werd dit alsnog uitgevoerd met behulp van zeven man/vrouw. Na afloop van het infuus was het effect direct merkbaar. Het veulen dook naar de uier van de moeder en dronk langdurig aan de uier van de moeder. Een beter bewijs dat buurtzorg werkt is er niet.

Week 22

Wel zijn

Tegenwoordig staat welzijn van het dier vaak op de eerste plaats. Dat dit laatste niet altijd vanzelfsprekend is, illustreert de volgende casus. Een hobby veehouder geniet na een achturige werkdag nog even van de schapen die op een klein stukje land achter het huis lopen. Op zo een avond merkt hij dat een mooi lam van bijna tien kilogram lichaamsgewicht blijft liggen in de wei. Hij belt zijn dierenarts op die hem adviseert even langs te komen omdat dit geen normaal gedrag is. In de auto op de praktijk onderzoek ik het lam en stel ik vast dat het lam amper op de benen kan staan en snel weer gaat liggen. Wat heeft mijn lam, vraagt de veehouder ? Het lam heeft last van “bloed”. Bloed staat voor een Clostridium infectie die meestal optreedt bij snelgroeiende lammeren op een weelderig stuk weiland bij lammeren van moederschapen die daar niet tegen zijn ingeënt. De veehouder had hier uit kosten oogpunt niet voor gekozen. De zich snel vermeerderende Clostridia zorgen voor hersenverschijnselen en diarree. Sommige dieren knappen snel op na het toedienen van penicilline injecties. Dit lam was de dag na een penicilline injectie geen snars opgeknapt. Het maakt me niet uit wat het kost zei de man als het lam maar beter wordt. De dierenarts besloot bloed te tappen en te onderzoeken met de Vettest ( zie bijlage 1 ). De CPK, het ureum en het phosfaat gehalte waren duidelijk verhoogd hetgeen wees op een niet adequaat reagerende Krebscyclus. Het lam werd behandeld met een intraveneus infuus met 500 cc NaCl waarin opgelost 0,5 cc Thiamine 100 mg/ml en 1 cc CaMg infuus. Twaalf uur later kon het lam staan. Het lam liep echter rondjes en was blind. De volgende dag werd het bloedonderzoek herhaald(zie bijlage 2 ). Het ureum was duidelijk gedaald maar nog steeds te hoog evenals het phosfaat gehalte. Het lam kon zelf staan, was niet meer blind en dronk zelf iets. De dierenarts besloot het lam nogmaals een 500 cc NaCl infuus te geven met daarin opgelost 0,5 cc Thiamine 100 mg/ml en 1 cc CaMg infuus. De dag daarop werd nogmaals bloed getapt met de Vettest (bijlage 3 ). Bijna alle waarden waren genormaliseerd. Het lam begon weer gras te eten en ging de volgende dag weer naar huis met een blije eigenaar. Maar laten we wel zijn, het scheelde niet veel.

Week 21

One health

Gezondheid is een groot goed. Je beseft het pas als jezelf niet helemaal gezond bent. De eigenaar van deze kat had de kat in de ochtend nog gezond gezien. In de avond kwam de kat wankelend binnen, braakte en lag daarna te schuim bekken. Het was duidelijk dat dit geen normaal gedrag was. De eigenaar spoedde zich naar de dierenarts. De kat ving af en toe muizen. De dierenarts zag ook dat de kat streepvormige pupillen had. Het had er alle schijn van dat de kat contact had gemaakt met een giftige stof die een choline esterase remmer kon zijn. Helaas had de dierenarts het tegen gif op dat moment niet op voorraad. De dierenarts belde de dienstdoende humane apotheek op die dicht bij het ziekenhuis was. Een maal daar aangekomen ben ik door verwezen naar de spoedeisende hulp. Toen ik daar wederom uitlegde dat ik dierenarts was en dat ik een kat wilde behandelen voor een choline esterase remmer vergiftiging, kwam er snel iemand van de spoedeisende hulp die mij twee flesjes antidoot in de hand drukte. Ik behandelde haar hartelijk voor haar doortastende optreden en reed snel weer naar huis om mijn kat te behandelen. Gelukkig was mijn patiënt nog in leven en diende ik het antidoot toe en zag daarna dat de kat weer ronde pupillen begonnen te krijgen. De volgende dag zat de kat weer enigszins rechtop in het hok. De dierenarts was blij dat de kat de moeilijkste fase had overleefd. De kat had nog geen trek in het eten, hetgeen niet zo gek was na alles wat ze de vorige dag had meegemaakt. De volgende dag liep ik optimistisch naar de opname. De kat was echter in de nacht overleden. Teleurgesteld belde ik de eigenaar op om te vertellen dat de kat het toch niet had gehaald. Aan de one health benadering had het niet gelegen. Die intercollegiale benadering was immers perfect.

Week 20

Pathologisch of fysiologisch

Woensdagmiddag krijg ik in een nevenvestiging een hond te zien die op een been moeilijk loopt. Ik weet niet precies wat er gebeurd is, zei de eigenaar maar het zit niet goed. De hond loopt los op het terrein en het is gebeurd toen ik er even niet was. Ik zette de acht jaar oude gesteriliseerde Rottweiler teef op tafel en voelde gelijk dat het rechtsachter niet goed zat. Het rechter dijbeen is gebroken. Wilt u de breuk van het dijbeen laten repareren?. De eigenaresse overlegde telefonisch met haar man. Deze stemde ook in met een eventuele operatie. De dierenarts nam de hond mee naar de hoofdvestiging. De hond werd onder narcose gebracht. De toen gemaakte röntgen foto ( zie foto ) liet zien dat het een meervoudige breuk was die niet simpel te opereren was. Het werd specialisten werk. De volgende dag kwam de eigenaresse de hond ophalen om ze naar de specialist te brengen. In het voorbijgaan liet de eigenaresse aan de assistente ook zien hoe de val tot stand gekomen was. Er bleken namelijk beelden van een bewakingscamera te zijn waarop te zien was hoe de hond van het balkon in de struiken was gevallen. De eigenaresse nam de hond mee naar de specialist. Op het eind van de middag kregen wij te horen hoe het was afgelopen bij de specialist. Bij het goed bestuderen van de gemaakte foto bleek dat de botuiteinden van de distale femur niet mooi waren afgegrensd. Het leek eerder om een pathologische fractuur te gaan dan om een fysiologische fractuur omdat voor het maken van een fysiologische fractuur veel meer kracht op de botten moet worden aangebracht. Operatie van een pathologische fractuur is vaak zinloos omdat de kans op genezing klein is en de kans op het ontstaan van een nieuwe fractuur vrij groot is. De eigenaresse had eigenlijk geen keuze en nam de juiste logische beslissing. Ze liet de hond ter plekke inslapen.

Week 19

Ergens een gebrek

Op het spreekuur weet je nooit van te voren wat je meemaakt. Omgekeerd weet een eigenaar niet altijd wat voor verklaring de dierenarts geeft voor de ontstane klachten. Het overkwam ook deze eigenaresse van een leuke bijna zes jaar oude dwerg pinscher reu. Mijn hond heeft last van toevallen. Bij lichamelijk onderzoek viel het op dat de hond een stijve nek had. Bij het achteroverbuigen van de nek gingen de voorbenen van de vloer. Het naar beneden buigen van de nek was daarentegen niet pijnlijk. Bij het verdere lichamelijk onderzoek werden geen afwijkingen gevonden. De dierenarts besloot bloed te tappen om meer aanwijzingen te verkrijgen voor de hals pijnlijkheid. Het bloed werd onderzocht met de Vettest waarbij het opviel dat de GPT wel erg hoog was.( zie bijlage ) Alle andere waardes vielen binnen het normale meet bereik. De wat hoge GPT kan te maken hebben met leververvetting vanwege een niet optimale benutting van eiwit. De dierenarts besloot verteringsonderzoek van ontlasting van deze hond uit te voeren om in te schatten hoe het stond met de eiwit benutting. Tevens werd er een Thiamine bepaling uitgevoerd bij Euregio. Ondertussen werd de hond behandeld met Thiamine omdat een doorbloedingsstoornis van de nek niet geheel was uit te sluiten. De hond kreeg een injectie met een bloed vat verwijdend middel en voor tien dagen Thiamine mee. Nadat de kuur bijna afgelopen was kwam de hond op controle. Het gaat fantastisch met de hond zei de eigenaresse. Er is geen epileptiforme aanval meer geweest terwijl dit zonder medicijnen zeker het geval was. Bij het verteringsonderzoek bleek dat de zetmeel vertering niet optimaal was. Ik blijf voorlopig even deze medicijnen geven. De hond had blijkbaar ergens een gebrek.

 

Week 18

Blindganger:Qu(inter)essant et saillant

Wat is een blindganger? Een blindganger is een niet ontploft explosief. Eigenlijk is het een explosief met potentie. Het komt er op aan de potentie te laten vrijkomen door een oordeelkundig gebruik. Ik moest hieraan denken toen ik een twee dagen oud lammetje onder handen kreeg waarvan de eigenaar eigenlijk al wist wat het dier had. Het lam is blind en wil eigenlijk niet drinken. Het lammetje kan ik niet buiten laten lopen want dan gaat het zeker mis. Bovendien wil niemand een blind lammetje hebben. De enigste oplossing lijkt me euthanasie bij de dierenarts zei de eigenaar. De eigenaar had buiten de dierenarts omgerekend. Ik stelde voor het lammetje om niet over te nemen en te kijken of ik er nog wat mee kon. De dreigreflex en de pupilreflex waren beiden afwezig. Er bestond echter een kleine kans dat de verwerking van beelden in de grote hersenen niet goed tot stand kwam. Als dit zo zou zijn moest er wellicht wat te verbeteren zijn door de doorbloeding in de grote hersenen te verbeteren. Het was tenminste het proberen waard. De dierenarts diende gedurende vijf dagen een bloedvat verwijdend middel toe en nam het lammetje dagelijks mee naar de praktijk al waar het veel bekijks had. In eerste instantie liep het dagelijks tegen een stoelpoot op en werd er geen verbetering vastgesteld door de aanwezige assistentes. Vijf dagen na de start van de behandeling merkte een van de assistentes een kleine verbetering op. Het lammetje liep niet meer overal tegen aan. De dierenarts was nog niet geheel overtuigd. Het kon ook gewenning zijn aan de obstakels in de aanwezige ruimte. Tien dagen na de start van de behandeling was de dierenarts ook overtuigd dat het lam kon zien. Het lam kon gaan en staan waar het wilde(Zie video). De potentie om te kunnen zien was immers ontsloten. Wat interessant en saillant bij deze Ouessant.

Week 17

Teken aan de wand

Op een avond wordt ik gebeld door een moeder met het verzoek naar de kat van haar dochter te kijken. De kat van haar dochter is erg ziek en zou doorgestuurd moeten worden naar een kliniek waar vierentwintig uurs dienst geleverd werd. De overdag dienst doende dierenarts had haar al een infuus gegeven naar aanleiding van uitgevoerd bloedonderzoek met de Spotchem(zie bijlage). In afwachting van nader specialistisch onderzoek door een neuroloog waarbij de ziekte van Addison reeds was uitgesloten. Bij aankomst op de praktijk maakte de kat een suffe indruk. Pijnperceptie was overal aanwezig. De opzet reflex achter deed het niet. Beide nieren waren niet gevoelig. De voorlopige diagnose was cerebellaire ataxie als gevolg van een slechte coördinatie. De kat kreeg vaak snoepjes en was dol op nat voer. Verder had de kat de vervelende eigenschap aan de muur te krabben waar het behang reeds van was verwijderd. Als de kat dit zou opnemen, was een intoxicatie niet uit te sluiten. Ik nam bloed af voor een thiamine bepaling en stuurde dit op naar Euregio. Ondertussen behandelde ik de kat met een middel tegen vergiftiging en wat thiamine. De volgende dag kon de kat het hoofd weer optillen en hing het niet meer naar beneden. De dag erna begon de kat weer te eten. Vijf dagen na de opname was de kat hersteld en mocht ze gelukkig weer naar huis. Uitgevoerd verteringsonderzoek van deze kat (zie bijlage)liet een sterk verminderde zetmeelvertering zien ondanks voldoende enzymen. De kat werd op (sensitivity control) ander voer gezet. Een maand later werd de kat gesteriliseerd. De kat het sindsdien goed gedaan. Het verteringsonderzoek zal te zijner tijd opnieuw worden uitgevoerd om de zetmeel vertering te controleren. Voorlopig waren dierenarts en eigenaar blij dankzij het teken aan de wand. De thiamine waarde was 48,9 ug/l.

 

Week 16

Hulplijn

Laat op de avond gaat de telefoon. Een ongeruste eigenaar belt op met de constatering dat de kater niet kan plassen. Ik ben al bij een andere dierenarts geweest die de kat met penicilline en een pijnstiller heeft behandeld. Als de kat niet opknapte moest ik maar naar een andere dierenarts gaan want het kon dan wel eens moeilijk worden. Ik constateerde een temperatuur van 39.0, een nagenoeg lege blaas met beiderzijds een gevoelige nierstreek en verder geen afwijkingen. Bij navraag bleek dat de eigenaar drie weken ervoor geverfd had. Uitgevoerd urine onderzoek liet een soortelijk gewicht van 1.050 met proteinurie zonder bloedverlies zien. De eigenaar was zichtbaar gerust gesteld nu hij gezien had dat de kat kon plassen. Ik besloot bloed te tappen en te onderzoeken met de Vettest ten einde andere afwijkingen te kunnen op sporen (zie bijlage). De meest opvallende bevinding was een te hoog glucose en een laag normaal Calcium. Het hoge glucose gehalte kan geassocieerd worden met een slecht lopende Krebscyclus (zie patiënt van de week 12:Grasduinen) door een intoxicatie. De kuur met amoxycilline werd voorlopig gecontinueerd. De eigenaar nam de kat weer mee naar huis en zou de eetlust in de gaten houden. Toen de kat twee dagen later nog steeds niet at, bracht de eigenaar de kat voor opname in onze praktijk. De kat werd daar dan dagelijks behandeld met een middel voor de intoxicatie en thiamine voor een goed werkende Krebscyclus. Na twee dagen opname begon de kat te eten. Vijf dagen na de opname werd er opnieuw bloed getapt en het bloedglucose gecontroleerd. Het bloedglucose bedroeg nu 6,7 mmol/l. Tien dagen na de opname ging de kat naar huis. De kat was volledig hersteld en at als nooit te voren. Gelukkig was het inroepen van een hulplijn door de eigenaar niet voor niks geweest.

Week 15

Met de franse slag

Als je jong bent, hou je van uit gaan. Katten zijn daarop geen uitzondering. Deze jonge kat van een jaar oud was niet binnen te houden. Op een onbewaakt moment wist ze de deur uit te komen en op zoek te gaan naar het mannelijk geslacht. Meestal ging dit goed maar een keer was links, rechts, links gekeken, oversteken, niet het goede moment gebleken. De kat was aangereden en moest dit bekopen met een fractuur van de bovenarm (zie röntgenfoto). Na overleg met de dierenarts, werd er gekozen voor het verbinden van de twee boteinden met een intramedullaire pen waarbij de pen door de bot uiteinden en de mergholte van het bot wordt aangebracht. De beide eigenaren waren blij dat het dit keer nog redelijk was afgelopen. De dierenarts adviseerde de eigenaren om de kat in een bench op te sluiten zodat de botten in alle rust aan elkaar vast konden groeien. Zes weken na de operatie zou er een controle foto gemaakt worden om te kijken of de pen verwijderd kon worden. Vier dagen voor de gemaakte foto afspraak werden wij gebeld door de eigenaar met het verzoek langs te komen omdat de bewuste kat had gejongd. Bij het narekenen bleek dat de kat drie weken voor het ongeluk gedekt was door een in de buurt rond lopende kater. Bij aankomst bleek dat de kat zes gezonde kittens op de wereld had gezet die het allemaal perfect deden. Vier dagen later werd er als nog een controle röntgenfoto gemaakt. Hier bleek dat de botuiteinden nog niet stevig genoeg aan elkaar vastzaten. Gezien het feit dat er tijdens de dracht en de lactatie veel kalk nodig was om het beendergestel van de kittens te laten groeien en er tijdens de lactatie periode ook veel calcium wordt uit gescheiden via de moedermelk, leek het de dierenarts verstandig het verwijderen van de pen uit te stellen tot na het spenen van de kittens. Hopelijk zijn de botuiteinden dan wel voldoende verkalkt om de pen te verwijderen de kat aansluitend te steriliseren. Het mag niet altijd met de Franse slag gaan. Dit keer zijn we op onze hoede.

Week 14

Luizenmoeder

Wie kent er niet de luizenmoeder van de televisie. Kijkcijfers sprongen omhoog bij deze serie vanwege de herkenbaarheid. De meeste ouders hebben wel eens een luis gezien bij hun kinderen. Deze ouder had het ook gezien maar bij haar jonge geitjes. Aanvankelijk was ze hartstikke blij dat er bij haar drie geitjes negen jongen waren geboren. Het was een plezier om daar naar te kijken getuige de vele bokkensprongen die ze maakten (zie video). Op een keer zag dat de moedergeit een kaal plekje kreeg en zich schuurde aan het houtwerk van de wand van de stal. Ze twijfelde of ze iets zag bewegen. Ze besloot een monstertje van de huid met wat verdacht ogende plekjes mee te nemen naar de dierenarts om te kijken of haar vermoeden juist bleek. De dierenarts onderzocht het meegebrachte materiaal en zag niets bewegen. Voor de zekerheid legde de dierenarts het materiaal toch onder de microscoop. Het bleken inderdaad bijtende luizen te zijn. De eigenaresse van de geitjes had het goed gezien. Maar wat is nu de beste behandeling. Hele jonge geitjes wassen met een anti-parasitair middel was te gevaarlijk. Denk alleen maar aan het tegen elkaar aan liggen en likken van de huid. Het onderhuids toedienen van een anti-parasitair middel leek een betere optie. De kleinere geitjes waren dan wel afhankelijk van een goede dosering want overdoseren was ook gevaarlijk. De eigenaresse besloot na ampel overleg dit de dierenarts te laten doen. Zogezegd, zo gedaan. De drie volwassen geiten van 25 kg en de zeven dwerggeitjes werden door de dierenarts ingespoten. Veertien dagen later mocht ik weer op visite komen om de geiten te spuiten. Het ging opperbest met de dwerggeitjes. Ze speelden dat het een lieve lust was. De eigenaresse voelde zich een goede moeder omdat het probleem door haar was opgelost.

Week 13

Grasduinen

Laat in de avond wordt ik gebeld met het verzoek te kijken naar een zeven jaar oude gesteriliseerde Maine Coone kat die benauwd is en al een paar dagen niet at. Tijdens de anamnese blijkt dat de eigenaar drie weken geleden een aantal deuren in huis geverfd heeft. Bij het klinisch onderzoek valt op dat de kat te mager is. Aan het hart en de longen worden geen afwijkingen vastgesteld met uitzondering van een iets te snelle ademhaling wanneer de kat zich niet lekker voelt. Beide nieren zijn niet vergroot, verkleind of pijnlijk. De blaas is normaal van grootte. In overleg met de eigenaar werd de kat opgenomen en bloedonderzoek uitgevoerd met de Vettest om verder te komen met een mogelijke diagnose(zie bijlage). De meest opvallende bevinding was een te hoog glucose gehalte in het bloed die duidde op stress. Blijkbaar verliep de Krebscyclus niet honderd procent en had het lichaam het idee dat er sprake was van een tekort aan energie (laag phosfor) door een tekort aan glucose en zorgde het stresshormoon (cortisol) voor een stijging van de bloedglucose spiegel. Simpel gezegd komt het er dus op aan de Krebscyclus beter te laten verlopen waardoor de glucose benutting weer optimaal verloopt en het bloedglucose weer daalt. Als deze theorie klopt, moet er aan vier voorwaarden zijn voldaan. Ten eerste moeten er aanwijzingen zijn dat de kat in aanraking is geweest met een toxische stof. Ten tweede moet je beschikken over een stof die op celniveau werkt en daar de toxische stof weet te neutraliseren. Ten derde moet de thiamine concentratie worden gemeten in het bloed. Ten vierde moet snel zichtbaar zijn dat de gemeten glucose concentratie in het bloed daalt door een beter werkende Krebscyclus. Voordat de kat behandeld werd, is er bloed opgestuurd naar Euregio voor een thiamine bepaling in EDTA bloed. Vervolgens werd de kat met thiamine en een middel tegen intoxicatie behandeld. Vijf dagen na de opname begon de kat weer goed te eten. De gemeten thiamine waarde bedroeg 71,4 ug/l. Het ondertussen uitgevoerde verteringsonderzoek van het oude voer gaf aan dat de kat ook nog last had van een voedingsallergie omdat de zetmeelvertering niet optimaal verliep. Tien dagen na de opname van de kat werd het complete bloedonderzoek (zie bijlage) herhaald. Het bloed glucose was aanzienlijk gedaald. De Krebscyclus liep weer op volle kracht nadat alle belemmerende factoren waren weggenomen.

Week 12

Einde verhaal of?

Het leven van een dierenarts is nooit saai. Het voordeel van ons vak is dat je dieren, diereigenaren en jezelf blij kunt maken als je een dier beter kunt maken. Recent kwam een diereigenaar in het weekeind op consult met een zeer jonge kat van vijf maanden oud die ineens niet meer kon staan. De kat was al bij een andere dierenarts geweest maar ging alleen maar achter uit. De kat at nog wel. Klinisch onderzoek leverde een normale temperatuur ( 38,5 ), een duidelijke souffle op het hart waarvan de NT-pro-BNP waarde < was dan 100 pmol/l en luide borborygmi (sterk rommelende darmen). Pijnperceptie was in alle vier de poten aanwezig. Desondanks was de kat niet in staat zelf te gaan staan(Zie video). De dierenarts besloot bloed te tappen en te onderzoeken met de Vetscan VS2 (zie bijlage) en bloed op te sturen naar Euregio voor een Thiamine bepaling in EDTA bloed. De voorlopige diagnose was cerebellaire ataxie op grond van een vermoedelijke Thiamine deficientie. Een intoxicatie met een vreemde stof kon echter niet worden uitgesloten. De kat bleef in de opname en werd dagelijks behandeld met een Thiamine injectie. De kat bleef stabiel en ging niet verder achteruit. Na drie dagen opname kwam er ontlasting af die daarna werd opgestuurd voor verteringsonderzoek. Toen de kat vier dagen na de opname niet verder vooruitging werd er besloten de kat aanvullend te behandelen voor een vergiftiging. Een dag later kwam de uitslag van het verteringsonderzoek waaruit bleek dat de eiwitvertering van het door de eigenaar gevoerde voer niet optimaal was ondanks de aanwezigheid van voldoende enzymen. De kat kreeg sensitivity control al vanaf de eerste dag van opname. De volgende dagen zag je dat de kat meer kracht in de achterbenen kreeg en na drie dagen zelfs even kon staan op de beide achterpoten. Zes dagen na het geven van een middel tegen vergiftiging begon de kat te lopen als een waggelende eend. Drie dagen later liep de kat houterig maar razend snel. Een dag later ging de kat naar huis. Toen de kat een week later de eigenaar weer met de kat op controle kwam, was er niets afwijkends meer te zien. Vol trots vertelde de eigenaar dat de kat op de kast was gesprongen. De dierenarts was blij met hun verhaal want het was gelukkig geen einde verhaal. De Thiamine waarde bedroeg 81,6 ug/l.

Week 11

Missie volbracht

Soms sta je in het leven voor schijnbaar onmogelijke opdrachten maar lukt het je toch om de opdracht naar behoren uit te voeren. Recent kwam er een ruim vier jaar oude Bull Mastiff ten tonele van bijna zestig kilo. Ik denk dat hij last heeft van zijn maag. De hond eet al langere tijd minder goed en vanmiddag had hij veel lekkere dingen op. De dierenarts dacht gelijk aan een maagdraaiing bij deze hond. De hond had een pols van 240. Met enige moeite lukte het om de maag te bereiken door het terugdraaien van de torsie waarna er veel gas kon ontsnappen. Uitgevoerd bloedonderzoek met de Vettest (bijlage 1) om mogelijke oorzaken van het slechte eten op te sporen, leverde enige bijzonderheden op zoals een zeer laag ureum en een te hoog creatinine naast een te hoog bloedglucose en een hoge CPK. De hond kreeg anderhalve liter infuus toegediend waarin een bloedvat verwijdend middel. De hond ging naar huis met de boodschap dat een recidief mogelijk was. Twee uur later werd de hond opnieuw aangeboden met een maagdraaiing. Wederom lukte het om de maag te bereiken en gas af te hevelen. De hond kreeg weer twee liter infuus en werd na het infuus wederom gesondeerd. De hond kreeg medicijnen toegediend die de contractie kracht van het hart konden versterken ten einde de doorbloeding in het maagdarmkanaal te verbeteren. Vijf dagen later was de hond nog steeds in leven en kwam hij op controle. De pols had een frequentie van 80 en vertoonde een galopritme. Uitgevoerd bloedonderzoek met de Vettest(zie bijlage 2) liet een sterke verbetering zien van het creatinine en bloedglucose en de CPK waarde. Het ureum was nog steeds aan de lage kant en de GPT was gigantisch gestegen. Bij navraag bleek dat de hond nog steeds weinig at en nu bezig was met zichzelf af te breken. Uitgevoerd verteringsonderzoek liet zien dat de zetmeel vertering niet optimaal verliep. Na veel zoeken bleek uiteindelijk een type voer voor de hond aantrekkelijk genoeg om te blijven eten. Als de hond op gewicht blijft en constant eet is de missie pas volbracht.

Week 10

Trapsgewijs

Trapsgewijs wijzer worden en weer op koers liggen, is een gegeven waar menig mens in het leven mee te maken krijgt. Een dierenarts of een eigenaar is daarop geen uitzondering. De hond van deze eigenaar was twee weken geleden van de trap gevallen. In eerste instantie leek er niets aan de hand omdat de hond weer stond en normaal liep. Toen de hond daarna iets minder goed ging lopen dacht de eigenaar aan spierpijn en kneuzingen. De eigenaar werd echter ongerust toen de hond achter niet meer overeind wilde komen en raadpleegde haar dierenarts. De dierenarts constateerde bij deze hond beiderzijds achter geen correctie van dubbeltreden en geen correctie van de kruisstand bij het verplaatsen van het achterbeen van links naar rechts of van rechts naar links. Het was duidelijk dat het probleem zat tussen de tweede borstwervel en de derde lendenwervel. De dierenarts besloot tot het toedienen van een corticosteroied om eventuele zwelling in de rug als gevolg van het trapongeval te niet te doen. De volgende dag ging het iets beter. De hond stond even op de achterbenen maar liet zich binnen een seconde weer zakken. Correctie reflexen werden uitgevoerd waarbij de hond de ene keer wel corrigeerde maar de volgende keer weer niet. De dierenarts besloot bloed te tappen en te onderzoeken met de Vettest (zie bijlage) om mogelijke andere afwijkingen op te sporen. Dit leverde alleen een te hoog glucose gehalte op die mogelijk veroorzaakt werd door het gisteren toegediende glucocorticoied. Aansluitend werd een röntgenfoto ( zie bijlage) gemaakt om mogelijke afwijkingen aan de wervelkolom te vinden tussen de tweede borstwervel en de derde lendenwervel. Helaas gaf dit geen duidelijke aanwijzingen. De dierenarts besloot de twee jarige Pekingees te behandelen voor een doorbloedingsstoornis met een bloedvat verwijdend middel en verteringsonderzoek uit te voeren van de ontlasting. De volgende dag liep de hond slingerend en was de correctie reflex van het linker achterbeen nog afwijkend. Het rechter achterbeen werd goed gecorrigeerd. Een opnieuw uitgevoerde bloedglucose bepaling liet een sterke verbetering zien gezien de waarde van 5,6 mmol/l voor het bloedglucose. Er werd weer een bloedvat verwijdend middel toegediend ten einde een verdere verbetering te kunnen bewerkstelligen. De volgende dag deden alle correctiereflexen het weer. De hond liep als een trein en lag weer volledig op koers. Het uitgevoerde verteringsonderzoek liet een verminderde opname van eiwit zien.

Week 9

Mijn dier heeft?

Wat heeft mijn dier, is de vraag die menige diereigenaar stelt als zijn dier ziek is. Vaak gaat men dan af op wat internet zegt, een vriend of vriendin eerder heeft meegemaakt of men put uit eigen ervaring. Deze eigenaar heeft een hond die braakt en niet lekker eet. Normaal gesproken denk je in eerste instantie aan een infectie maar deze mevrouw moest gelijk aan de vorige keer denken toen er in de buikholte werd gekeken naar de aanwezigheid van een vreemd voorwerp. Toen zij bij de dierenarts kwam, werd er door de dierenarts een maag darmontsteking vastgesteld. Nadat de hond twee dagen later niet opknapte stelde de dierenarts voor om bloedonderzoek te doen met de Vetscan VS2 om eventuele afwijkingen op te sporen(zie bijlage). Gelukkig voor de hond en de dierenarts waren er geen ernstige afwijkingen te zien. Het enigste wat opviel was dat het plasma enigszins geel van kleur was. Omdat de dierenarts zo niet veel verder kwam, werd er besloten in overleg met de eigenaar om een röntgenfoto te maken. Op deze röntgenfoto was er veel gas te zien in de darmen. Nergens waren er echter aanwijzingen voor een vreemd voorwerp in de darmen wat dit beeld kon verklaren. Waarschijnlijk had deze hond last van een paralytische ileus. Onder een paralytische ileus wordt verstaan een stilliggen van de darmen zonder aanwijsbare oorzaak. Door het stilliggen van de darmen ontstaat er door de vergisting van nog aanwezige suikers veel gas. Het komt er op aan dit gas te verwijderen door het stimuleren van de motoriek van het maagdarmkanaal. De dierenarts besloot een bloedvat verwijdende stof toe te dienen waardoor de passage van voedsel in het maagdarmkanaal gestimuleerd werd. De eigenaresse stemde hier mee in. Toen ik de volgende dag aan de man des huizes vroeg hoe het met de hond was, antwoordde de man dat er met de hond niets meer aan de hand was. De hond was weer geheel de oude. Mijn hond had iets.

Week 8

Scherp gezien

Kort na nieuwjaar werd ik bij een veehouder geroepen om een koe te onderzoeken die het niet goed deed. Nadat ik de koe onderzocht kwam ik tot de conclusie dat deze koe mogelijk scherp kan hebben. Scherp hebben is een vakterm die staat voor het opgenomen hebben van een scherp voorwerp zoals een spijker of een restant van een autoband waar nog wat metaaldraad resten in verwerkt zitten. Dit scherpe voorwerp eet de koe op waarna het via de slokdarm in de pens terecht komt. Door de heen en weergaande pens bewegingen wordt het scherpe voorwerp door de wand van de netmaag gedrukt en geeft daar ter plekke ontsteking. Het komt er op aan dit scherpe voorwerp zo snel mogelijk weg te vangen met een kooimagneet en de ontsteking snel te behandelen. Voorkomen is echter beter dan genezen. Dat weet ik zei de veehouder en daar is recent iets op gevonden. Vol trots liet hij mij zijn smart phone zien. Kijk zei hij hier zie je een moer en een vleugelmoer. Weet je waar ik deze gevonden heb? Ik wist het niet. Deze heb ik gevonden in de voermengwagen. Sinds kort is deze voermengwagen uitgerust met een systeem dat tijdens het mengen van het voer met behulp van een magneet zware metaaldeeltjes opvangt en daardoor voorkomt dat koeien op deze manier scherpe metaalhoudende voorwerpen binnen krijgen waardoor de kans op ontstekingen bij de koe aanzienlijk zal afnemen. Ik was met stomheid geslagen want dit was inderdaad wel een uitvinding. In de auto realiseerde ik me pas goed wat voor ontzettende sprong voorwaarts dit was bij de bestrijding van uierontsteking. De incidentie van Staphylococcus aureus was aanzienlijk gedaald hetgeen bleek uit het periodieke overzicht van het bacteriologisch onderzoek van een tankmelkmonster. De veehouder had scherp gezien.

Week 7

Wijk agent

Onlangs belde een veehouder mij op om te vertellen dat hij onlangs bezoek had gehad van de wijkagent. Nieuwsgierig als ik was, vroeg ik daarom naar de reden. De veehouder vertelde mij dat de agent opdracht gekregen had om te kijken naar een koe met een bult op de rug. Hier kon immers wel eens sprake zijn van ernstige dierenmishandeling. Het schoot me te binnen dat ik kort hiervoor naar een rund had gekeken dat enigszins kreupel liep. Bij het klinisch onderzoek bleek dat hier sprake was van een zoolbal verwonding van de klauw van het rund. Ik had voorgesteld het dier te behandelen met een langwerkend antibioticum waarmee de eigenaar direct instemde. Het gaat toch niet over die koe die ik recent heb behandeld, vroeg ik? Ja wel zei de veehouder. Liep de koe dan nog steeds mank, vroeg ik de veehouder. Welnee zei de veehouder, die koe loopt allang niet meer mank. Het ging over de bult op de rug bij die koe. Plotseling ging er bij mij een lampje branden. Maar hier kunnen ze toch niks van maken, zei ik. Dat dacht je zei de veehouder. De agent zou een rapport schrijven en dan zou ik er wat meer van horen maar jij weet intussen hoe de vork in de steel zit. Ik bedankte hem voor het gesprek waardoor ik op de hoogte was. Enige tijd later werd ik door de inspecteur van de Nederlandse voedsel en waren autoriteit gebeld over deze zaak. Gelukkig was het een collega dierenarts die op de hoogte was van het feit dat sommige koeien een bult hebben op de rug. De koe in kwestie was namelijk een Zeboe (zie plaatje). Dan is het gelukkig goed opgelost voor de veehouder zei ik. De wijkagent heeft gratis nascholing gehad. Eerder overleg met de praktiserende dierenarts door deze wijkagent zou nuttig zijn geweest.

Week 6

Snurken

Kreunen, steunen, kuchen en snurken zijn geluiden die te maken hebben met een aandoening in de keelstreek. Anatomisch gezien is dit een kruispunt naar de mondholte, de neusholte ,de luchtpijp en de slokdarm. Een hond die misselijk is geeft door braken irritatie van het keelslijmvlies door maagzuur. Een hond die hoest door een virusinfectie zoals kennelhoest kan irritatie van het strottenhoofd en de keelstreek geven. Een hond die last heeft van het hart kan door het constant ophoesten van slijm een droge hoest geven door irritatie van de keelstreek. Een ingeslikte grasspriet kan door irritatie van de neuskeelholte overgang leiden tot hoesten. Ook kan irritatie in de keelholte ontstaan door opname van irriterende vloeistoffen zoals zwakke zuren en basen. Het opsporen van de oorzaak van het gehoorde keelgeluid blijft voor de praktiserende dierenarts een uitdaging. Na het uitvoeren van een grondige anamnese met onder andere vragen of de hond is ingeënt tegen kennelhoest of recent in een kennel is geweest, begint het lichamelijke onderzoek om vast te stellen of er veranderingen aan het hart, de longen, het maagdarmkanaal of de nieren aanwezig zijn. Indien daar geen aanwijzingen worden gevonden voor een onderliggende oorzaak wordt er meestal volstaan met het toedienen van een antibioticum kuur gedurende tien dagen. In geval van een keelinfectie biedt dit in de meeste gevallen soelaas. Bij deze hond had dit echter niet het gewenste effect opgeleverd. De dierenarts vermoedde dat een te droge keelstreek wel eens de oorzaak kon zijn van de blijvende keelirritatie. Hij diende een middel toe dat de doorbloeding in de keelstreek een stuk verbeterde waardoor het slijmvlies gladder werd en de slijmproductie verminderde. Tien dagen later meldde de eigenaar dat het stukken beter ging. Het probleem was weliswaar nog niet helemaal opgelost maar duidelijk minder geworden. Een keelinspectie onder narcose hoefde voorlopig nog niet uitgevoerd te worden.

Week 5

Echt bereid

Sommige problemen bij een dier los je niet in een keer op. Het is dan fijn als een eigenaar echt bereid is om ver mee gaan naar het hebben van een juiste diagnose bij een dier. De eigenaresse van deze acht jaar oude gesteriliseerde Berner Sennehond maakt zich zorgen om haar hond die de laatste tijd wat vaker haar brokken liet staan. De dierenarts die haar onderzocht vond aan het hart en de longen geen bijzonderheden. Wel was er sprake van tandsteenvorming waarvoor de eigenaresse gelijk een afspraak maakte om dit te verwijderen. Tevens werd er bloedonderzoek uit gevoerd om mogelijke onderliggende oorzaken zoals een minder functionerende nier te kunnen opsporen. Nadat het bloed getapt was en dit onderzocht was met de Vettest ( zie bijlage ) bleek er sprake te zijn van een te laag totaal eiwit en een te laag albumine. In overleg met de eigenaar werd er eerst een tandsteen behandeling uitgevoerd om eventuele andere problemen zoals losse kiezen te kunnen uitsluiten als oorzaak van eiwit verlies en slecht eten. Toen de hond na het verwijderen van tandsteen geen losse kiezen bleek te hebben, moest er aan een andere oorzaak van het eiwit tekort gedacht worden. Er werd een afspraak gemaakt bij een specialist voor het doen van echografisch onderzoek van de buikholte. Bij dit onderzoek werd er geringe veranderingen aan de alvleesklier gevonden waarvan de oorzaak minder duidelijk was. Aanvullend bloedonderzoek was nodig om meer afwijkingen te kunnen uit sluiten. Dit aanvullende bloedonderzoek sloot een pancreatitis (alvleesklierontsteking) uit maar leverde het beeld van een regeneratieve anemie op. We weten dus nog steeds niet wat ze heeft, verzuchtte de eigenaar. Ik legde de eigenaar uit dat er nog twee mogelijkheden waren te weten een mogelijke vergiftiging of een tumor die nog niet duidelijk genoeg aanwezig was. Nadat een mogelijke vergiftiging was uit gesloten werd er uiteindelijk een proeflaparotomie gedaan. Tijdens deze proeflaparotomie bleken een aantal lymfeklieren ter hoogt van de blinde darm erg vergroot. Een ingestuurde lymfeklier naar de afdeling pathologie van de faculteit diergeneeskunde leverde uiteindelijk de diagnose. Het bleek een histiocytair sarcoom te zijn. Zonder de medewerking van de eigenaar was de diagnose niet bereikt, maar gelukkig was zij echt bereid.

Week 4

Wateroverlast en tankproblemen

Vernieuwing gaat in de regel gepaard met vooruitgang. Deze door gewinterde buurt bewoner had recent een nieuwe schoeiing gekregen rond het huis om toekomstige wateroverlast te voorkomen. Hij had bedongen dat alle kapot gemaakte leidingen door de renovatie zouden worden hersteld. Toen de werkzaamheden van de renovatie klaar waren, merkte hij ineens dat de waterafvoer van het huis niet meer naar behoren functioneerde. Blijkbaar was de afvoer verstopt en kwam het water daardoor op het terras omhoog. De man zijn hond liep regelmatig rond het huis. Toen de hond ineens ziek werd en niet meer op de benen kon staan, had de eigenaar snel de relatie gelegd met het opborrelende water en vertelde de dierenarts op zondagochtend daar het verhaal. De dierenarts onderzocht de hond die een vrij hoge pols van 180 en gering ondertemperatuur(37,5) had. Hij besloot van deze hond bloed te tappen en te onderzoeken met de Vetscan VS2 waarbij het hoge glucose en het hogere ureum opvallend waren naast een te laag albumine.( zie bijlage ) Aantasting van het maag darm kanaal door een infectie leek de meest waarschijnlijke oorzaak. De tien jaar oude Staffordshire Bull terrier reu van 40 kg kreeg anderhalve liter infuus toegediend waarna de hond weer kon staan. De hond kreeg tevens een antibioticum injectie om de infectie zo snel mogelijk te kop in te drukken. Dezelfde dag merkte de eigenaar om 23.00 uur dat de hond een dikke buik kreeg. De eigenaar kwam weer bij de dierenarts die constateerde dat de hond nog steeds een hoge pols had van 180 en inderdaad een dikke buik had. Punctie van de buikholte liet vers bloed zien. De eigenaar wist nu dat de hond een bloeding had. Gezien de leeftijd wilde de man niet meer opereren. Contact met rattengif, is dat uitgesloten, vroeg ik de man? Nu je het zegt, zei de man, is er tijdens de beschoeiingswerkzaamheden veel aan rattenbestrijding gedaan maar dat is al wel een tijdje geleden. Ook is er de laatste tijd veel ingebroken bij de mensen die geen hond hadden. Ik stelde voor de hond te behandelen met vitamine K. De volgende dag oogde de hond weer een stuk beter. De daaropvolgende drie dagen werd de hond dagelijks met vitamine K behandeld waardoor de bloed circulatie weer op peil werd gebracht. De tankproblemen waren opgelost.

Week 3

Een goed elftal

Een elftal wordt meestal geassocieerd met voetballen. Een goed elftal vereist in eerste instantie goede spelers met daarnaast een coach die verstand heeft van bijsturen en op het juiste moment de goede beslissingen kan nemen. De fokker van deze Labradoodles beschikte over deze eigenschappen. Zij liet de hond dekken op 20-10-2018.Op de gemaakte echo van de dracht waren zes pups te zien. De normaal 63 dagen durende dracht van de teef verliep voorspoedig tot de 59 dag. De hond was op dag 58 gestopt met eten en had geringe onder temperatuur. Daling van de temperatuur onder de normaal waarde is een teken van een naderende partus. Toen er op dag 59 nog geen pups waren geboren, begon de eigenaresse zich zorgen maken en bracht ze in de ochtend een bezoek aan de dierenarts. De dierenarts onderzocht de hond en constateerde een te lage temperatuur van 36,5 graden Celsius. Verder waren er geen tekenen van een naderende partus. De dierenarts besloot bloed te tappen om eventuele oorzaken van het niet eten op te kunnen sporen. Het bloedplasma was geel van kleur en het Calcium gehalte in het bloed was iets aan de laag normale kant volgens de Vettest( zie bijlage). Het leek de dierenarts waarschijnlijk dat er een pup was doodgegaan en dat de hond zich daardoor niet lekker voelde. Vanwege het lage creatinine gehalte in het bloed leek het de dierenarts verstandig een antibioticum toe te dienen om verder eiwit verlies en sterfte van pups te voorkomen. Het Calcium gehalte werd ook aangevuld om te zorgen dat de eventuele komende weeën krachtig genoeg konden zijn omdat Calcium nodig is voor spiercontracties. In de avond zou mevrouw langskomen om de laatste stand van zaken te bespreken. Vlak daarvoor belde ze af met de mededeling dat de hond was begonnen met werpen. Om half 5 in de nacht zijn er zeven pups geboren. De hond wordt moe. De eigenaar wil dat de dierenarts nog even langs komt voor een wee opwekkend middel. Dit wordt toegediend, de achtste pup wordt geboren, ik voel nog eens, de negende pup wordt geboren. Ik voel nog eens. Er zit er nog een in zeg ik en reis weer naar huis. In de ochtend om 09.30 uur rij ik nog een keer langs. Er zijn er inderdaad tien pups geboren maar er zit er volgens mij nog een in. De dierenarts dient nogmaals een wee opwekkend middel toe. Om 13.00 uur rij ik weer langs omdat er nog geen pup is geboren. Bij buikpalpatie voel ik een pup. Met het vaginaal onderzoek voel ik een pootje. De dierenarts dient nogmaals een wee opwekkend middel toe. 0m half drie wordt de laatste pup doodgeboren en is de bevalling klaar. Zes weken later werden alle pups gezond bevonden, geënt en gechipt. Het was een elftal om niet gauw te vergeten.

Week 2

Aanbieden

Vakantie vieren is leuk maar wat als je huisdier niet optimaal gezond is en je het dier moet achterlaten bij een andere persoon die dan voor je kat gaat zorgen. Het overkwam deze eigenaresse van een kat die diabetes mellitus en een jeukplek in de hals had waardoor ze dagelijks een halve tablet 5 mg Prednisolon kreeg van haar eigen dierenarts. Voor de diabetes mellitus kreeg ze dagelijks 2 x 2 IE Caninsulin. Zij had op internet gelezen dat wij een kattenhotel hadden en dat een dierenarts daar aanwezig was om eventuele aanvullende zorg te verlenen. Enigszins gerustgesteld kon de vrouw toch afscheid nemen van haar kat gedurende haar zes weken durende vakantie. De praktijk had haar beloofd af en toe een email te sturen waarin we het wel en wee van de kat konden meedelen. Toen de kat drie weken in ons hotel verbleef, viel het op dat de kat regelmatig braakte en niet helemaal zichzelf was. Bij het klinisch onderzoek viel het op dat de kat een gevoelige nierstreek had. In overleg met de eigenaar werd er besloten tot het uit voeren van bloedonderzoek met de Vettest waarbij het opviel dat de kat een zeer laag bloedglucose had van 1,74 mmol/l, een hoge CPK van 677 IE en een hoge GPT van 301 IE/l. (zie bijlage) Het was duidelijk dat de kat een hypoglycaemie had door glucose tekort als gevolg van te weinig eten. Om toch de glucose behoefte te kunnen dekken was de kat overgeschakeld op eiwit afbraak van de spieren met een hogere CPK als gevolg en leververvetting met een hoge GPT als gevolg. Hoe nu verder? De dierenarts besloot de kat geen Caninsulin meer te spuiten waardoor de volgende dag het bloedglucose steeg tot 21,5 mmol/l. De dierenarts besloot het nierprobleem te behandelen met amoxicilline en een middel dat giftige stoffen uit het lichaam verwijderd. De volgende dag was de linker nier niet meer gevoelig en de rechter nier niet meer gevoelig en het bloedglucose gedaald tot 6,5 mmol/l. De kat werd hier gedurende vijf dagen mee behandeld. Vijf dagen later toen de kat nog steeds goed at, werd het bloedglucose nogmaals bepaald en bleek de waarde 19,1 mmol/l te zijn. De dierenarts besloot verteringsonderzoek van ontlasting uit te voeren waaruit bleek dat de zetmeelvertering niet optimaal was. Er werd besloten de kat dagelijks een soort voer te verstrekken en dagelijks een Thiamine 50 mg tablet te verstrekken. Een uitgevoerd bloedonderzoek op 21-12-2018 liet perfecte waardes zien voor bloedglucose, CPK en GPT.( zie bijlage ) De kat ging zonder jeuk op 29-12-2018 naar huis met een blije eigenaar die geen Caninsulin meer hoefde te spuiten. Het was een kwestie van het juiste aanbieden.

Week 1

Door gronden en afronden

Sommige dingen lijken simpel maar worden gaandeweg steeds moeilijker. Het is dan net alsof je achter de feiten aanloopt. Ook dierenartsen kan dit overkomen. Recent kwam een eigenaar bij ons op het spreekuur met een kat. De kat was de laatste tijd sterk afgevallen en at de laatste twee dagen niet meer. Een maand geleden had de eigenaar nog geverfd. Bij het klinisch onderzoek werden er weinig bijzonderheden geconstateerd aan het hart en de longen. De nieren waren beiderzijds niet gevoelig. Uitgevoerd urine onderzoek liet een sg van 1048, nauwelijks eiwit en geen bloed in de urine zien. De dierenarts besloot bloed te tappen en bloedonderzoek uit te voeren met de Vettest (zie bijlage). De uitslagen vielen allen binnen de normaalwaardes. Omdat de creatinine waarde aan de laag normale kant was, werd de schildklier onderzocht met de Vetscan VS2. Ook de schildklierwaarde bleef binnen het normale bereik met een waarde van 27 nmol/l. De dierenarts besloot de kat te behandelen met een middel tegen dysbacteriose. Tien dagen later meldde de eigenaar dat er geen verbetering optrad met de ingestelde behandeling. Omdat een intoxicatie met verf bestanddelen niet kon worden uitgesloten , besloot ik de kat daarvoor te behandelen. Toen er vijf dagen later geen verbetering optrad, werd er een rontgenfoto van de borstholte (zie bijlage) gemaakt waarop duidelijk aanwijzingen waren voor uitzaaiingen(metastasen). Ik besloot deze informatie te delen met de eigenaar die daarna vrij snel besliste tot euthanasie. Gelukkig mocht ik van de eigenaar sectie doen op deze kat. Bij het openen van de borstholte zag ik meerdere op het oog niet op ontsteking wijzende haarden. Een deel van de longen werd opgestuurd naar de vakgroep Pathologie van de Faculteit Diergeneeskunde te Utrecht alwaar de uiteindelijke diagnose gesteld werd. Het bleek te gaan om pulmonale Langerhans histiocytose (een kwaadaardige rondcellige tumor). Het was duidelijk, hier was geen kruid tegen opgewassen. De diagnose was rond.

Week 52

Het scheelt weinig man

Een tweejarige hengst heeft diarree. De eigenaar van het paard heeft al dertig jaar ervaring met paarden en geeft de hengst een moxidectine pasta tegen de wormen. Een kleine week later is de diarree niet verdwenen. De paardenhouder besluit dan eerst mestonderzoek bij de dierenarts te laten doen voor aleer er een andere wormpasta in te stoppen. De dierenarts die de mest onderzocht vond vier Parascaris eieren en negen Fasciola eieren in de mest op 14-11-2018. De dierenarts adviseerde de eigenaar om het paard met een benzamidazool preparaat te behandelen en daarna te behandelen voor leverbot met triclabendazol. Een dag of vijf later belde de paardenhouder weer op. Het gaat helemaal niet goed met de twee jarige hengst. De mest spuit eruit. Ik wil graag dat je even langs komt. Eenmaal bij de hengst aangekomen schrok ik. Het paard was inderdaad zeer mager geworden. De temperatuur was gering verhoogd ( tp:38,7 ). Op de diarree en de vermagering na kon ik verder geen afwijkingen vinden. Ik besloot van het paard bloed te tappen en het paard intraveneus te behandelen met een chemotherapeuticum. Het bloed werd onderzocht met de Vettest. Toen ik de uitslag onder ogen kreeg schrok ik nog een keer(zie bijlage). Het totaal eiwit van 37 g/l lag ver onder de norm. Ook had ik nog nooit zo een laag albumine gehalte gezien van 9 g/l. De gamma GT daarentegen was totaal binnen de norm. Dit laatste was verrassend, omdat het paard barstte van de leverbot. Ik instrueerde de eigenaar om goed op te letten omdat het paard nog over weinig reserves beschikte. Een aantal dagen na mijn bezoek werd de mest weer normaal van consistentie en was het eiwitlek blijkbaar gedicht. Op 15-12-2018 werd de hengst nogmaals nagekeken. Bij het mestonderzoek werden geen leverboteieren en geen wormeieren meer gevonden. Uitgevoerd bloedonderzoek liet zien dat de hypoproteinaemie gezien de totaal eiwit waarde van 62 g/l, was verdwenen. Het albumine gehalte was duidelijk gestegen naar een waarde van 16 g/l maar nog wel te laag. De hengst was gered maar het scheelde weinig man.

Week 51

Crash of C.R.A.S.H.

Op een zaterdag ochtend wordt er vroeg in de ochtend gebeld door de vrouw van een tuinder. Mijn hond is erg ziek en braakt bloed. Mag ik gelijk komen. Ik antwoord bevestigend. Eenmaal op de praktijk zie ik dat dit echt een spoedgeval is. De hond kan niet meer op de benen staan. Ik besluit snel bloed te tappen en intussen een infuus warm te zetten. In nauwelijks tijd S.P.A.R.R. ik de hond en tap ik bloed wat zeer donker (zwart-rood) van kleur is. S.P.A.R.R. staat voor (S)lijmvlies ( kleur en C.R.T.),(P)ols,(A)demhaling,(R)eflexen, (R)eacties op de omgeving. De meest opvallende bevinding waren de hoge pols van 180 en de ondertemperatuur van 35,5 graad Celsius. Nadat ik bloed getapt heb uit de halsader, sluit ik snel een NaCl infuus aan via een groene braunule en een infuustoedieningssysteem in de ader (vena saphena) die nauwelijks zichtbaar was als gevolg van de zeer lage bloeddruk. Gelukkig zat ik in een keer goed en begon het infuus zijn werking te doen. Tijdens het infuus kon ik wat meer met de eigenaresse praten over mogelijke oorzaken. Het was de eigenaar opgevallen dat de hond gisteren wat zwarte ontlasting had. De hond liep los op het erf. De eigenaar had niet recent ratten of muizen bestreden met ratten of muizen gif hetgeen bloedingsstoornissen geeft. Omdat ik een minder goed functionerende bijnier (ziekte van Addison) wilde uitsluiten besloot ik het bloed te onderzoeken met de Vetscan. Helaas gaf de Vetscan niet direct een antwoord, omdat het bloed in de rotor vastliep. Voor de zekerheid gaf ik de hond toch maar twee liter infuus en een Konakion ( Vitamine K ) injectie. Op het eind van de middag herhaalde ik het onderzoek met de Vetscan. De hond had een duidelijk eiwittekort (hypoproteinaemie en hypoalbuminaemie) hetgeen zeer goed kon passen met contact met rattengif(anticoagulans), (zie bijlage). De ziekte van Addison werd uitgesloten. De volgende dag kwam de hond op controle. De hond at nog niet. De pols was 80 en de temperatuur was gestegen naar 38,5 graad Celsius. De hond kreeg weer een Vitamine K injectie. De volgende dag begon de hond met eten. De hond kreeg een vitamine K injectie. De volgende twee dagen kreeg de hond dagelijks een vitamine K injectie waarna de hond geheel de oude was. Met het net op tijd verzekeren van de circulatie (C.R.A.S.H.) werd een crash van de hond van een student diergeneeskunde voorkomen.

Week 50

Koppie erbij

Op het einde van de ochtend tussen twee operaties door neem ik de telefoon op. Een bezorgde veehouder vertelt dat een koe ligt te spartelen in de box. Ik kom er gelijk aan en binnen tien minuten was ik op het bedrijf. De koe lag inderdaad te spartelen in de box met een achter overstrekken van de hals en een strekken van de achterpoten. Op mijn vraag of de koe niet al wat eerder symptomen had, vertelde de veehouder dat de koe al een paar dagen minder graag was en dat de koe de biks niet zo lekker vond. Ik liep snel terug naar de auto om een Ca-Mg infuus te pakken, omdat ik me plots realiseerde dat dit weleens kopziekte op stal in de maand december kon zijn. Normaal heb je kopziekte in het voorjaar als het kaliumgehalte en het ruw eiwit in het gras hoog zijn of in het najaar bij een onvoldoende krachtvoeropname als de koeien nog buiten lopen. Voor de zekerheid tapte ik ook nog een bloedmonster om mijn gelijk te kunnen aantonen. Na het bloed tappen moest er een infuus aangesloten worden wat niet zonder gevaar was bij deze opgewonden koe met een pols van 200. Gelukkig lukte het vrij snel de melkader aan te prikken en het infuus aan te sluiten. Tijdens het infuus merkte je al dat de koe rustiger werd en dat de behandeling tegen de vermoede kopziekte aanslaat. Ik adviseerde de veehouder de koe rustig te laten bijkomen van het infuus. Zelf reed ik opgelucht naar huis en zette het opgevangen bloed meteen in de Vettest voor nader onderzoek. Hieruit bleek dat de koe (zie bijlage) veel spierpijn ( een CPK van >2036 ), een laag Calcium van 1,94 en een zeer laag Magnesium gehalte van 0,13 had. De koe werd na behandeld met een paar dagen Magnesiumoxide waarna de koe geheel opknapte en het koppie er weer bij was. De oorzaak van het minder goed eten van de koe lag waarschijnlijk in een beschadiging van de lebmaag.

Week 49

Kopzorgen

Het is vrijdagmiddag en je spreekuur is bijna afgelopen als er door de praktijk gebeld wordt. Bij een veehouder met Holstein Friesians is er een koe die moeite heeft met kalveren. Na me aan het eind van de middag door de verkeersdrukte te hebben gemanoevreerd, kom ik drie kwartier later op het bedrijf. Ik voel maar een poot zei de veehouder. Snel kleed ik me uit om vast te kunnen stellen wat er aan de hand is. Met enige moeite voel ik het ene poot en wat later het tweede poot. Het blijken twee voorpoten te zijn van eenzelfde kalf. De kop ligt op de voorpoten maar het lukte me niet de kop naar het bekken te krijgen. Vlak na de schei-ding van de twee baarmoederhoornen zat er een verdikking in het dak van de rechter baarmoederhoorn (dorsale deel rechter baarmoederhoorn net achter de bifurcatie) die voetbalgroot was. Bij het voorzichtig betasten bleek dat dit een oude bloeduitstorting (haematoom) was getuige de zwarte bloedstolsels die mee kwamen uit de baarmoeder. Intussen legde ik de veehouder uit wat er aan de hand was en waarom het kalf niet makkelijk naar buiten kwam. Met een Krey–Schottler haak kon ik net de neus pakken en het kalf zo voorbij het haematoom trekken. Toen de kop en de schouder eenmaal in het bekken lagen kwam het kalf vrij gemakkelijk ter wereld. Het doodgeboren kalf was niet erg klein. Toch leek het de dierenarts raadzaam om nog eens te voelen. Ver in de linker baarmoederhoorn voelde ik weer een poot. Blijkbaar was dit een tweede kalf. Met enige moeite kon ik bij het tweede poot komen. Ook hier was de kop erbij krijgen het grote probleem. Omdat het kalf dood was, waren de spieren verstijfd (rigor mortis) en kon de kop niet worden gestrekt. De kop werd er eerst afgehaald met een draadzaag waarna de andere delen van het kalf vrij gemakkelijk naar buiten kwamen. De dierenarts was blij dat de klus geklaard was omdat hij vreesde voor het leven van de koe vanwege het haematoom in de rechter baarmoederhoorn. Toen ik een kleine week later weer op het bedrijf kwam, informeerde ik naar het welzijn van de koe. De koe is er nog steeds en eet weer goed maar de koe is niet meer aan de melk gekomen. Hoe denk jij nu dat de koe aan het haematoom is gekomen, vroeg de veehouder? Ik legde de veehouder uit dat dit waarschijnlijk gekomen is door een trap van het kalf tegen de baarmoederwand met een bloeding als gevolg vanwege moeilijk overeind komen door de tweelingdracht in een ligbox.

Week 48

Bij de neus genomen

Wanneer ben je bij de neus genomen? Meestal is dit wanneer je te goed gelovig bent geweest. De eigenaresse van deze kat wist niet goed wat ze van deze kat moest denken. Op internet had ze heel veel dingen gelezen. Toch vond ze het verstandig om een dierenarts er naar te laten kijken. Toen ze kat uit het vervoersmandje haalde, zag de dierenarts wat het probleem was. De kat had een verdikte neus. Op internet lees je van alles, zei ze maar ik ben zo bang dat het een tumor is. De kat is al wat ouder en dan ga je je toch zorgen maken. Bij navraag bleek de kat al veertien jaar te zijn. De kat mag uiteraard af en toe naar buiten. Met deze informatie ging ik over tot een klinisch onderzoek bij de kat. Bij het opmeten van de koorts viel het op dat de kat een geringe verhoging van de temperatuur had.Vervolgens werd de neus aan een nadere inspectie onderworpen. Het viel op dat de neusrug gezwollen en pijnlijk was. Ook was er een kleine streep over de neusrug waarneembaar. Voor de dierenarts was het intussen duidelijk. De vijf verschijnselen van ontsteking te weten calor (warmte), rubor (roodheid), dolor (pijn), tumor (zwelling) en functio laesa (verwonding op de neus) waren allen aanwezig. Het kon niet anders of de neusrug was ontstoken. Het is dus geen tumor zei de eigenaresse.”Nee” antwoordde de dierenarts. De kat heeft waarschijnlijk gevochten en daardoor een haal op de neus gekregen. Ik zal de kat een antibioticum injectie geven waardoor de kat snel zal opknappen. De kat is letterlijk bij de neus genomen.

Week 47

Blijken, bleek, gebleken

Blijken, bleek, gebleken zijn drie vervoegingen van het werkwoord blijken. Blijken is naast zijn, worden, blijven, lijken, heten, dunken en voorkomen een koppel werkwoord dat verbonden is aan een naamwoordelijk gezegde. Een dierenarts probeert vaak de waargenomen symptomen te koppelen aan een bepaalde aandoening. Het is de kunst om dit zo snel mogelijk voor elkaar te krijgen omdat je altijd het risico loopt dat een eigenaar het te lang vindt gaan duren. De eigenaar kan dan voor een “second opinion” naar een andere dierenarts gaan die het probleem dan wel binnen de door de eigenaar toegestane tijd kan oplossen. Laatst overkwam mij dit toen ik gevraagd werd opnieuw naar een kat te kijken die een dikte op zijn voorhoofd had. De vorige dierenarts had het volledige traject doorlopen wat ik in het gegeven geval ook gedaan zou hebben. De eigenaresse had het volledige dossier meegenomen zodat ik dit kon bestuderen. De dikte op het hoofd bleek een abces te zijn die door de vorige dierenarts adequaat werd behandeld. Helaas voor de kat kwam het abces daarna vrij snel weer terug. Aangezien elk abces een oorzaak heeft werd het gebit goed onder de loupe genomen. Er werden uitgebreide röntgenfoto’s genomen. Na verwijderen van alle tandsteen en mogelijke losse elementen gecombineerd met een antibioticum behandeling kwam het abces wederom terug bij deze kat. Nadat ik het dossier bestudeerd had, besloot ik bij het begin te beginnen en klinisch onderzoek uit te voeren. De kat had een gering verhoogde temperatuur die verklaarbaar was door het aanwezige abces en roodachtige neusuitvloeiing uit het rechter neusgat. Ik besloot een langdurig werkend antibioticum toe te dienen en het abces te laten rijpen en spontaan te laten doorbreken. De eigenaresse liet weten dat dit een paar dagen later gebeurd was. Veertien dagen na de eerste injectie was er van het abces bijna niets meer te zien. De kuur werd nog eenmalig verlengd met een langwerkend antibioticum. Twee weken later was het abces verdwenen en kwam het vervolgens niet meer terug. Een simpele oplossing was achteraf doeltreffend gebleken. Het blijft immers koppelen met blijken, bleek, gebleken.

Week 46

Het duurt te lang

Duurzaam is “in” tegenwoordig. Alles moet duurzaam zijn. Deze trend is ook waarneembaar in de veehouderij waarbij er naar wordt gestreefd de koeien langer te laten meegaan voordat ze uit eindelijk het bedrijf moeten verlaten. Onlangs werd ik geroepen bij een twaalf jaar oude koe die net had gekalfd en niet meer overeind kwam. De veehouder dacht zelf aan moerziekte en had vanwege het verwachte gebrek aan Calcium de koe zelf al twee flessen Calcium Magnesium infuus toegediend. Toen de koe daarna nog niet overeind kwam werd het tijd om de dierenarts te bellen voor raad en daad. De dierenarts onderzocht de koe die op het einde van de herfst in het land lag. Het viel de dierenarts op dat de koe nog steeds koude oren had ondanks het toegediende infuus. Tevens had deze koe wat diarree. De dierenarts besloot van deze koe bloed te tappen om er zo achter te komen waarom de koe niet ging opstaan. Soms houd je koeien te lang zei de veehouder en onderstreept daarmee dat duurzaam zijn grenzen kent. Ondertussen gaf ik de koe een Ca-Mg infuus om een eventueel Calcium tekort te bestrijden. Eenmaal thuis gekomen onderzocht ik het bloed met de Vettest (zie bijlage). Daaruit bleek dat mijn vermoeden juist was. De koe had nog steeds een te laag Calcium in het bloed en het gegeven infuus was blijkbaar geen overbodige luxe. De dierenarts attendeerde de veehouder erop dat het herfstgras niet veel voedingsstoffen meer bevat en dat een oudere koe meer moeite heeft met het activeren van de Calcium opname uit de botten. Het creëren van wat meer structuur in het voer vermindert de diarree en vergroot de kans op een betere Calcium opname. Enige dagen later informeerde ik naar de koe. De koe deed het weer maar het is wel haar laatste jaar zei de veehouder. Het duurde te lang dacht ik bij mijzelf.

Week 45

Van geen wijken weten

Sommige mensen zijn onverzettelijk. Het grote voordeel is dan dat je weet wat je aan ze hebt. Deze hond was ook onvoorwaardelijk trouw aan zijn baas. De hond had pas een groot nest met puppy’s gekregen. Het geboorteproces verliep voorspoedig en zonder hulp van eigenaar en dierenarts. De pups groeiden voorspoedig op en bereikten al bijna de leeftijd van zes weken toen het met de moederteef plotseling niet goed ging. De eigenaar was ongerust geworden omdat de hond plotseling een epileptiforme aanval had gehad en daarna slingerend ging lopen en weer snel ging liggen. Het was duidelijk dat het niet goed ging met de hond. Aangezien de hond los op het erf liep, kon contact met rattengif direct of indirect niet worden uitgesloten. De dierenarts behandelde de hond alvast met Vitamine K om een mogelijke in het dier aanwezige inwendige bloeding te kunnen verhelpen. Tevens raadde ik de man aan om uitgebreider bloedonderzoek te doen om andere oorzaken te kunnen uitsluiten. De eigenaar stemde hiermee in en liet bloed tappen dat werd onderzocht met de Vettest (zie bijlage). De dierenarts schrok van het zeer lage calciumgehalte en het zeer lage fosfaat gehalte in het bloed. Hij had dit nog nooit zo laag gezien bij een hond. Dergelijke lage gehaltes zijn levensbedreigend en leiden tot een sterk verminderde bloedsomloop waardoor de hele aerobe stofwisseling (energievoorziening met ATP produktie) stil komt te liggen. Dit realiserende besefte de dierenarts dat deze border collie onmiddellijk 20 cc Ca-Mg infuus diende te hebben waarvan 10 cc subcutaan en 10 cc via een intraveneus toegediende liter NaCL. Toen het infuus toegediend was liep de hond al aanzienlijk beter en minder slingerend. De dierenarts liet de hond de volgende dag terugkomen. Het bloed werd wederom nagekeken. Het calcium gehalte was gestegen van 1,16 naar 2,07 mmol/l. Het fosfor gehalte bleef in het bloed volgens de Vettest aan de lage kant met een waarde van 0,22 mmol/l. Waarschijnlijk lag dit aan de hoge melkproduktie van de teef en een iets te kort schietende voeding. Na vijf dagen was de hond weer geheel de oude. De teef liet de pups niet in de steek dankzij de eigenaar die van geen wijken wilde weten.

Week 44

Stress reden, zonder rede?

Stress heeft vaak een reden maar deze reden ligt er niet altijd dik boven op. Dieren kunnen niet praten en zijn afhankelijk van hun eigenaar en hun dierenarts om afwijkende gedrag van het dier op te merken. Deze eigenaresse was het opgevallen dat de hond door het linker achterbeen zakte en veel dronk. De dierenarts onderzocht de hond maar kon geen klinische afwijkingen vinden bij de elfjarige 40 kg zware Dobermann. De dierenarts vond het verstandig om urine op te vangen om zo snel vast te stellen of de hond inderdaad veel dronk. Een paar dagen later werd de urine ingeleverd met als resultaat een soortelijk gewicht van 1010. De hond dronk dus inderdaad veel. Oorzaken van veel drinken zijn een minder goed functionerende nier, suikerziekte, baarmoederontsteking en een te hard werkende bijnier met de aanmaak van te veel bijnierschorshormoon. De onderzochte urine was verder niet afwijkend. De hond braakte niet en at nog goed. Een sneller dan normaal werkende bijnier was het meest waarschijnlijk. De dierenarts besloot dit nader te onderzoeken met een Cushing test door het drie dagen achter elkaar opvangen van urine om zo de bijnierschors hormoon productie te meten. Een paar dagen later belt de eigenaar op om te vragen of ik langs kom omdat de hond niet meer overeind kan komen. Eenmaal aangekomen bij de eigenaresse begin ik het te begrijpen. Mevrouw woont drie hoog en de hond kan inderdaad niet staan. Bij klinisch onderzoek van de opgetilde hond constateer ik een grote dikte in de buik. Ik besluit de hond mee te nemen naar de praktijk voor verder onderzoek. Op een lorrie en via de lift wordt de hond vervoerd naar mijn auto waarna ik met de hond in de auto naar de praktijk rijd. Daar aangekomen besluit ik de hond onmiddellijk te opereren nadat ik bloedonderzoek met de Vettest (zie bijlage)heb gedaan en twee liter NaCl heb toegediend. Bij het openmaken van de buik constateer ik tot mijn grote verrassing een sterk gestuwde blaas bij deze teef. Nadat ik de blaas gepuncteerd heb probeer ik de oorzaak van de gestuwde blaas te vinden. Deze zat niet in de blaas maar om de blaashalsopening (urethra)waar ik een stevig aanvoelend inoperabel proces voelde. De dierenarts liet de hond inslapen en het stukje afwijkend weefsel onderzoeken bij de vakgroep Pathologie van de universiteit in Utrecht. Het bleek achteraf een peri-urethraal osteosarcoom te zijn. Achteraf besef ik wat de oorzaak was van de stress maar deze stress reden was er niet een zonder rede.

Week 43

Even link

Wanneer is iets link? Meestal als het niet zonder gevaar is en het gevaar ook nog eens onvoorspelbaar is. Een link is echter ook een schakel die op de een of andere manier ergens mee is verbonden. In de diergeneeskunde is dit niet anders. Het een hangt vaak samen met het ander. De eigenaresse van deze kat was het opgevallen dat de kat bloed plaste. Bij een wat oudere kat wordt dan vaak aan een blaasontsteking gedacht. Deze dierenarts dacht daar ook zo over bij deze vijftien jaar oude Maine Coone kater. Aangezien de kat al twee keer eerder blaasontsteking had gehad en kristalvorming op de duur leidt tot steenvorming, vond de dierenarts het verstandig om een röntgenfoto te maken. Op de röntgenfoto was duidelijk een steen te zien (zie bijlage). Het advies aan de eigenaar was om de kat te laten opereren. Tien dagen later besloot mevrouw alsnog om de kat te laten opereren omdat het door mevrouw gegeven dieet geen vermindering van de klinische symptomen gaf. Preoperatief werd de nierfunctie en de CPK gemeten met de Vettest (zie bijlage). Tijdens de operatie van de blaas bleek wat de oorzaak was van het bloed plassen. Praktisch de gehele blaaswand was begroeid met tumor achtig weefsel en een verdikking die echter geen blaassteen was maar iets weg had van verkalkt weefsel. De afwijkende delen werden zo goed als mogelijk weggesneden en delen hiervan werden opgestuurd voor nader histologisch onderzoek. De daarop volgende dagen zag je de kat opknappen en gingen de ureum en creatinine waardes beduidend naar beneden. Het creatinine zakte van 1180 naar 608 naar 298 naar 249 in vier dagen tijd. De kat ging naar huis. Ondertussen kwam de uitslag van de tumor(overgangsepitheelcelcarcinoom) binnen. Twee maanden na de eerste operatie kreeg de kat weer klachten. Het was een recidief van de tumor. Op verzoek van mevrouw werd de kat weer geopereerd. De kat overleefde de operatie en is tot op heden (medio januari) nog steeds in leven. Het goed interpreteren van een röntgenfoto blijft link voor een leek.

Week 42

Voor de kiezen

Als mensen iets voor de kiezen krijgen, is er vaak niet veel aan te doen. Je moet het accepteren zoals het komt. Bij dieren ligt dit net even anders omdat de diereigenaar verantwoordelijk is voor het dier. Deze eigenaar was bezorgd over het gebit van haar zeven jaar oude hond. De chihuahua van amper 2,3 kg had overduidelijk een behandeling nodig. Het viel de dierenarts op dat de hond toch wel erg mager was. De dierenarts adviseerde de eigenaar bloed onderzoek te doen om de oorzaak van de vermagering te kunnen opsporen. Uitgebreid bloedonderzoek met de Vettest(zie bijlage 1) liet zien dat de nierfunctie niet zo slecht was. Hij schrok echter van het lage albumine gehalte in het bloed. De dierenarts bracht de hond onder narcose en zag dat de gebitsinspectie niet voor niks was. Er werden vrij snel twee snijtanden, twee voorkiezen en drie echte kiezen getrokken omdat ze zo los in de tandkas zaten. Vervolgens werd van de overige kiezen de tandsteen verwijderd met een ultrasoon trilapparaat. De hond kwam probleemloos uit de narcose en werd na behandeld met een antibioticum kuur om eventuele infectie in het bloed door sepsis te voorkomen. De eigenaresse was blij dat de hond weer uit de narcose gekomen was en zou tien dagen later weer op controle komen. Mevrouw hield woord. Het ging een stuk beter met de hond. Uitgevoerd bloedonderzoek met de Vettest (zie bijlage 2 ) liet dit duidelijk zien. Het albumine gehalte was weer helemaal op peil. De oorzaak van het eiwitverlies lag hoogst waarschijnlijk in het kies probleem. Je zal het maar voor de kiezen krijgen.

Week 41

Zoete broodjes

Wie zoet is krijgt lekkers wie stout is de…..Goede voornemens worden wel eens niet goed uitgevoerd maar bij deze eigenaresse kon je dat niet zeggen. Ze deed er werkelijk alles aan om de kat wat dikker te laten worden. Desondanks bleef de kat afvallen. Reeds op eenjarige leeftijd werd er bij deze pers een bijgeruis (souffle) op het hart vast gesteld. Een uitgevoerde Idexx NT pro-BNP test liet een waarde van > 270 pmol/l voor het NT pro-BNP gehalte zien hetgeen de aandoening van het hart bevestigde. Het gewicht van de kat ( 2,7 kg ) was aan de lage kant hetgeen reden was om de vertering van de voeding na te kijken. Onvoldoende eiwitopname van de kat is reden om een beroep te doen op de eigen eiwitvoorraad die zich bevindt in de spieren. Aangezien het hart ook een spier is moet deze spier absoluut niet worden afgebroken omdat dit de hartaandoening kan verergeren. Uitgevoerd verteringsonderzoek bevestigde mijn vermoeden dat de vertering van de voeding niet optimaal verliep aangezien er zetmeel en spiervezels in de ontlasting waren gevonden ondanks een goede enzym voorziening met amylase en trypsine door een goed functionerende pancreas. Uiteindelijk lukte het om het gewicht van de kat op het gewicht van 3,2 kg te krijgen door het voeren van metabolic. Acht maanden later ziet de eigenaresse de kat afvallen ondanks het feit dat de voeding niet is gewijzigd. Mevrouw wisselt van voer en geeft sensitivity maar de kat blijft afvallen. Een maand later wordt er bloed getapt omdat de kat nog slechts 2,5 kg weegt. Uitgevoerd bloedonderzoek met de Vettest (zie bijlage) laat zien dat de GPT sterk verhoogd is. Mogelijk is er sprake van een intoxicatie. De kat wordt hiervoor behandeld en eet tien dagen later veel beter en maakt een fittere indruk. De GPT (een leverenzym) laat een sterke verbetering zien (zie bijlage 2). De kat weegt weer 2,7 kg. Blijkbaar is verteren een maar verwerken twee. Over zoete broodjes bakken gesproken.

Week 40

Push en push

Soms krijgt een hond het ineens moeilijk terwijl de eigenaar de urine van de hond een half jaar geleden nog had laten controleren bij de dierenarts. De eigenaar vertelde de dierenarts dat de hond nu moeite had met plassen. Veertien dagen eerder was de eigenaar van de hond van voer veranderd. De dierenarts die de hond onderzocht constateerde inderdaad dat de hond niet kon plassen. Bij het catheteriseren van de penis van deze intacte reu viel het op dat er met veel moeite de blaas bereikt kon worden. Bij het terughalen van de catheter kwamen er maar liefst acht kleine steentjes uit. Waarschijnlijk zaten er nog meer steentjes in de blaas. De volgende dag werd er een röntgenfoto gemaakt. Mijn vermoeden werd bevestigd. Naast een grote steen zaten er meerdere kleine steentjes in de blaas(zie röntgenfoto). De hond werd geopereerd en via de blaas werden er zoveel mogelijk steentjes verwijderd door de afvoergang van de blaas te spoelen waarbij de steentjes vanaf de penis terug de blaas in werden gespoeld door het zetten van druk op de catheter. Het was echter niet uit te sluiten dat er kleine steentjes waren achter gebleven die dan alsnog via de penis naar buiten moesten komen. Vijf dagen later kwam de hond op controle. De hond at matig maar kon wel plassen. Uitgevoerd bloedonderzoek liet zien dat het plassen niet vanzelf ging, gezien de wat hoge ureum en creatinine waarden(zie bijlage). Toen de volgende dag de ureum en creatinine waardes weer stegen en het catheteriseren ter hoogte van het penisbotje weer problemen opleverde, werd er besloten operatief in te grijpen en de steentjes via een urethrastomie (snede in de plasbuis t.h.v het penisbotje) te verwijderen. Na de verwijdering van een achttal kleine steentjes hoop je alle steentjes te hebben verwijderd. Twee dagen later eet en drinkt de hond goed. Zeventien dagen na de eerste operatie wordt het ureum en creatinine weer gecontroleerd. Het ureum 5,9 mmol/l en het creatinine 137 umol/l van deze 50 kg zware hond zijn nagenoeg normaal geworden. Een dag later heeft de hond weer moeite met plassen. Een gemaakte röntgenfoto bevestigde mijn vermoeden. Er zat weer een klein steentje voor het penisbotje die weer operatief moest worden verwijderd. Nadat deze laatste steen was verwijderd, genas de hond uiteindelijk volledig na het doorstaan van enkele postoperatieve complicaties. De verwijderde stenen bleken te bestaan uit cystine kristallen. Hopelijk hoeft de hond dit niet nog een keer mee te maken maar cystine stenen recidiveren nogal eens.

Week 39

Bente gewaarschuwd, kijk uit je doppen

Bent u gewaarschuwd? Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Veel dingen kun je voorkomen maar sommige dingen verzin je niet. Deze man hield van het lopen met de hond en ging graag naar een grasveld waar de hond volledig los naar hartenlust kon rennen. Ik ga al vast zei hij tegen zijn vrouw. Kom jij later maar met de fiets. Een dik kwartier later kwam de vrouw op de afgesproken plek. Toen de hond de vrouw met haar fiets zag, rende het dier met een noodgang op haar af. De hond kon op het laatste moment het voorwiel van de fiets niet meer ontwijken en klapte met de kop op de spaken. De hond stond weer snel op de poten maar zag er opeens heel anders uit. Het oog puilt meer uit. Dit is niet goed dacht de man bij zichzelf. Hij belde de dierenarts waar hij gelukkig direct langs kon komen. Eenmaal bij de dierenarts werd de hond direct gesedeerd (rustig gemaakt) om het oog terug in de oogkas te drukken. Gelukkig lukte dit ondanks de sterke zwelling. Daarna moest ik de eigenaar uitleggen dat de druk door de zwelling achter de oogbol er voor kon zorgen dat de oogbol er weer uitgedrukt zou worden. Om dit te voorkomen moesten de beide oogleden aan elkaar vast gemaakt worden als de hond volledig onder narcose is. De eigenaar stemde ermee in. De hond ging direct onder narcose en de ooglidranden van het boven en onderooglid werden aan elkaar vastgehecht met knoophechtingen. Dit laatste is een secuur werkje aangezien het hoornvlies van het oog niet beschadigd mag worden. Tien dagen later konden we het resultaat zien. Het oog zag er op het gezicht netjes uit maar het zicht was niet aanwezig. Maar, zei de eigenaar desalniettemin ben ik blij dat het oog er weer in zit en dat ik weer naar twee ogen kan kijken. De hond zal minder goed diepte zien maar U bent gewaarschuwd.

Week 38

1000 en een nacht en een … Sg 1002

Duizend en een nacht doet denken aan de sprookjes van de gebroeders Grimm. Een verhaal erbij en je hebt er 1002. Dit verhaal is echter geen sprookje maar waar gebeurd. Deze eigenaresse is dolblij met haar hond en gunt haar de rust en de ruimte om voluit te spelen, te rennen en te zwemmen. Op een keer krijgt deze hond ineens jeuk aan alle vier de pootjes van voetzool tot borsthoogte. De eigenaresse had haar hond pas laten zwemmen in een plas en had daar misschien blauwalg op gelopen. Ook had de hond recent ander voer gekregen(lamsvlees). De hond ging een dag in de week mee met een uitlaatservice en kwam een dag in de week op een boerderij. Bij klinisch onderzoek viel op dat er naast de geconstateerde afwijkingen aan de pootjes ook sprake was van een zeer gevoelige nier streek. Uitgevoerd urineonderzoek liet een soortelijk gewicht van 1018 en een zuurgraad van negen zien met verder geen bloed of bilirubine in de urine. De zeer hoge zuurgraad kon verklaard worden door het voeren van vlees. De hond kreeg een antibioticum mee om de bacteriële infectie op de pootjes te bestrijden. Er werd ook geadviseerd geen vlees meer te voeren om dit als mogelijke oorzaak van de hoge zuurgraad uit te sluiten. Tien dagen later kwam de hond op controle. Beide nieren waren nog steeds zeer gevoelig. Uitgevoerd urine onderzoek liet een zuurgraad van zes zien en een soortelijk gewicht van 1012. De nierbeschadiging was niet verholpen en had blijkbaar geen infectieuze oorzaak. In overleg met de eigenaresse werd er bloed getapt en onderzocht met de Vettest ( zie bijlage). Het onderzoek bevestigde de reeds eerder vastgestelde nierbeschadiging. Een intoxicatie als oorzaak van de verborgen nierbeschadiging kon niet worden uitgesloten. Nadat de hond tien dagen voor een intoxicatie was behandeld en terug kwam op controle, kon ik mijn ogen bijna niet geloven. De plekken op de poten waren zienderogen verbeterd, de pijnlijke nierstreek was geheel verdwenen en als klap op de vuurpijl was het soortelijk gewicht van de urine 1002.Het was geen sprookje.

Week 37

Boek dicht

Wanneer gaat een boek dicht. Meestal als je het uit hebt maar soms moet je een boek eerder dichtslaan. Het leven van een dier begint bij de geboorte en dan meestal bij een fokker. Na een week of acht krijgt de hond dan vaak een definitieve baas die daar geruime tijd naar heeft uitgekeken. Als eigenaar heb je dan de wens zo lang mogelijk van een dier te genieten. Het komt er dan op aan het dier zo lang mogelijk gezond te houden. Maar wat is de definitie van gezond? In mijn optiek is dit een dier met een gezonde eetlust waarbij er geen braken, geen diarree, geen hoesten, geen jeuk en geen stress aanwezig is. Het spreekt voor zich dat dit een ideaal beeld is. Hoe verder het dier van dit ideale beeld afwijkt hoe groter de kans op het ontstaan van lichamelijke ongemakken die al dan niet tot blijvende schade kunnen leiden. Een dier eigenaar zal dit zich goed realiseren en zal bij twijfel het beste een dierenarts moeten raadplegen. Deze eigenaar was al tien jaar goed te spreken over zijn hond en genoot met volle teugen. Toch viel het hem op dat de hond de laatste tijd wat meer braakte. Het was voor hem een goede reden om de dierenarts te bezoeken. Deze dierenarts constateerde al vrij snel dat de hond een slechte nierfunctie had. Deze gegevens combinerende met het vele drinken gaf direct een wat minder goede prognose voor de hond. De eigenaar had het hier moeilijk mee, omdat hij het dan al die tijd niet in de gaten zou hebben gehad. Hij besloot een andere dierenarts te consulteren die de hond nogmaals onderzocht en bloedonderzoek deed met de Vettest (zie bijlage).

Deze andere dierenarts constateerde ook een ernstige nieraandoening. Om een mogelijke vergiftiging uit te sluiten werd de hond daar nog tien dagen voor behandeld. Helaas gaf deze behandeling niet de gewenste verbetering van de nier waardes. De eigenaar werd hiervan op de hoogte gebracht. Het proces dat de nierbeschadiging veroorzaakt was al langer gaande. De eigenaar kon nu het boek met een gerust hart sluiten. Hij had er immers alles aangedaan.

Week 36

Zeer (of) pijnlijk

Soms doet het zeer en soms is het pijnlijk en soms is het zeer pijnlijk. Alle gradaties van pijn kunnen bij een dier voorkomen. Het is fijn als een eigenaar dit bij een dier in een vroeg stadium opmerkt. Een dier kan immers niet praten. Recent had de zoon van een eigenaar dit feilloos in de gaten. De wat oudere hond liep links voor mank en stond met een kromme rug. Aangekomen bij de dierenarts was de oorzaak van het mank lopen snel gevonden. De hond had een duidelijke zoolkussen beschadiging. De hond had geen koorts. Het betasten van de nierstreek bij deze hond was extreem pijnlijk. Een uitgevoerd urine onderzoek liet zien dat de hond normaal dronk maar wel veel bloed en eiwit verloor via de urine. Een nierbeschadiging was zeer waarschijnlijk. De hond kreeg gedurende tien dagen een antibioticum kuur voor geschreven om een mogelijke infectie te onderdrukken. Na afloop van de kuur zou de nierfunctie worden nagekeken aan de hand van bloed en urine onderzoek om de reserve capaciteit van de nier te kunnen meten en de ruim aanwezige tandsteen onder narcose worden verwijderd. Zogezegd zo gedaan. De hond werd onder narcose gebracht. Toen de hond op de zij lag viel op dat een testikel veel groter was dan de andere testikel. De kans was groot dat er sprake was van een testikel tumor die beter verwijderd kon worden. In overleg met de eigenaar werd er een bal verwijderd. Nadien uitgevoerd bloedonderzoek met de Vettest liet zien dat er meer aan de hand was. De Alkalisch fosfatase en de Glutamaat pyruvaat transaminase waren duidelijk verhoogd. Mogelijk speelt de eiwitafbraak door de tumor in de testikel hierbij een rol. Het deed in ieder geval zeer en het was pijnlijk en misschien wel zeer pijnlijk als het niet op tijd was ontdekt.

Week 35

Masterlink

Mijn hond heeft al een week diarree en je ziet de hond afvallen. De hond kreeg goed hypoallergeen voer en had geen koorts. Wel was de buik erg gespannen en waren de nieren daardoor niet goed te beoordelen. De dierenarts besloot de hond te testen op Giardia maar deze Idexx test kon de diagnose Giardia niet bevestigen. Toch leek een bacteriële infectie het meest waarschijnlijk. De dierenarts besloot de hond te behandelen met een anti-bacterieel middel om de infectie gedurende tien dagen te bestrijden. Vier dagen na het beëindigen van de antibioticumkuur had de hond weer diarree maar dit keer met bloed erbij. Er stak dus blijkbaar meer achter dit verhaal. De dierenarts onderzocht de hond weer. De temperatuur was 39,0,de buik was erg gespannen en de nieren bleken dit keer zeer gevoelig te zijn. Uitgevoerd urine onderzoek liet zien dat de hond zeer veel dronk(Urine sg 1.010). De dierenarts besloot bloed te tappen om meer aanwijzingen te verkrijgen en elf bepalingen uit te voeren met de Vettest (zie bijlage 1). Het bloedglucose was duidelijk te hoog en het ureum en creatinine waren voor een hond die te veel dronk aan de hoge kant. Als de hond niet zo veel zou drinken zouden de ureum en creatinine waarden hoger zijn geweest. De dierenarts besloot de hond te behandelen voor een vergiftiging en een mogelijke infectie vanwege het bloed verlies via de diarree. Tien dagen later kwam de hond weer op controle. De nieren waren links en rechts niet meer gevoelig, de diarree was verdwenen en de hond dronk aanzienlijk minder(urine sg 1.040). Uitgevoerd bloedonderzoek met de Vettest( zie bijlage 2) door het doen van elf bepalingen, liet zien dat de nierfunctie aanzienlijk verbeterd was. Ook het bloedglucose was verlaagd waardoor het waarschijnlijk was dat de stress oorzaak was gevonden. De masterlink lag in een vakantie in Engeland waarbij de hond op het strand gespeeld had of het recent verven van een kamer.

Week 34

Doos van Pandora

Het is vrijdagmiddag en het weekeind staat op het punt te beginnen. Nog twee spreekuren te gaan en het is al weer bijna zaterdag. Onderweg naar huis wordt ik gebeld met de vraag of ik nog even langs wil gaan bij een paard dat benauwd is en misschien wel een slokdarm verstopping heeft. Er naar toe rijdend hoop je dat de slokdarmverstopping spontaan is verdwenen maar soms heb je pech. Eenmaal aangekomen bij het paard vertelt de eigenaresse dat het paard niet zo makkelijk is en dat het paard eerder een slokdarmverstopping heeft gehad. De eigenaresse was dus gewaarschuwd voor het gevaar van een verstopte slokdarm. Het paard had inderdaad een slokdarm verstopping. Ik besloot het paard te sederen om het sonderen via de neus wat te vergemakkelijken, omdat het paard zich anders te veel ging verzetten. Bij een paard kan je met een sonde de slokdarm alleen via de neus bereiken en niet via de mond in tegenstelling tot het rund waar dit wel mogelijk is. Wat heeft u het paard gevoerd, vroeg ik aan de eigenaresse? Het paard heeft vanochtend in de wei gelopen. Daarna heb ik het paard naar binnen gehaald en het wat luzerne brok gegeven. Dan is de luzerne brok onder invloed van speeksel gaan uitzetten en in het horizontale deel van de slokdarm vast gelopen. Nadat ik de neussonde had ingebracht, liep ik al na 40 cm vast in de slokdarm. Het doorduwen van de verstopping lukte niet waardoor ik gedwongen was de grasbrok te verweken met water dat via een op de sonde geplaatste trechter naar binnen werd gegoten. Daarna moest ik het water vermengd met voedselresten weer met de mond aan de neussonde afzuigen nadat de trechter van de neussonde was verwijderd. Het gebeurde regelmatig dat de neussonde verstopt zat met voedselbestanddelen waardoor de sonde eerst weer moest worden verwijderd en vervolgens doorgespoten om vervolgens weer via de neus te worden herplaatst. Geleidelijk maakte ik vorderingen omdat de sonde steeds verder op te schuiven was in de slokdarm. Toch moest ik het paard nog een keer extra verdoven omdat de eerdere sedatie was uitgewerkt en het paard zich te veel ging verzetten bij het sonderen van de neus. Na 2,5 uur werk was de slokdarm uiteindelijk voor honderd procent passabel. Niemand blijer dan de dierenarts dat de verstopping eindelijk was opgeheven. De doos van Pandora was leeg.

 

Week 33

Downer

Volgens van Daele heeft downer twee betekenissen te weten neerslachtig of triest en tijdelijk buiten werking. In de diergeneeskunde staat het begrip downer voor een koe die niet opstaat na een herhaaldelijke behandeling. Het spreekt voor zich dat een veehouder niet blij is wanneer hem dit overkomt. Laatst kwam ik bij een veehouder waarvan de koe niet ging opstaan na het kalven. De veehouder had in de gaten dat dit wel eens moederziek kon zijn. Moederziekte of moerziekte is een ziekte die voorkomt bij hoog productieve dieren net voor tot drie dagen na het afkalven. De ziekte ontstaat door een plotseling sterk verhoogde behoefte aan Calcium waar het lichaam van de koe op dat moment te weinig op kan in spelen. Het gevolg is een Calcium tekort in het bloed waardoor de spieren onvoldoende kunnen samentrekken. Calcium is namelijk nodig voor het samentrekken van de spieren. Het gevolg is dat de koe moe wordt en door de benen zakt en niet meer overeind komt of alleen nog met grote moeite en dan slechts slingerend kan lopen. Veel boeren herkennen deze symptomen en dienen dan gelijk een Calcium Magnesium infuus toe via de melkader waardoor het bloed Calcium weer gaat stijgen en de koe weer in staat is de spieren te laten samen trekken en zo weer zelfstandig overeind te komen. Deze koe kwam ondanks het toedienen van een Calcium magnesium infuus niet zelfstandig overeind. Het was de veehouder duidelijk dat er meer aan de hand was. De dierenarts onderzocht de koe en nam bloed af en onderzocht dit met de Vettest (zie bijlage). Omdat de koe toch nog koude oren had, diende de dierenarts naast een Calcium Magnesium infuus ook twee extra flessen toe om verzuring van het bloed tegen te gaan. Bij verzuring van het bloed gaat de CPK (een enzym dat staat voor creatine phosfokinase) vaak omhoog. Aangezien de CPK laag normaal bleek, was spierpijn niet de oorzaak van het overeind komen. Een probleem in de rug was meer waarschijnlijk. Bloed werd opgestuurd naar Euregio voor een Vitamine A bepaling, omdat Vitamine A de doorbloeding in de rug kan verbeteren blijkens een artikel in het tijdschrift voor diergeneeskunde. Ondertussen werd de koe behandeld met een Multivitamine injectie waarna de koe de volgende dagen spontaan overeind kwam. Achteraf bleek het Vitamine A gehalte te laag te zijn te weten 0,525 umol/l en wist de veehouder de oorzaak.

Week 32

Gloeilamp

Een gloeilamp is een van de oudste lampen die we kennen. Dankzij de gloeilamp is er kunstlicht in de avond. Al geeft een gloeilamp vaak maar een zwak licht, het laat je toch net weer wat beter dingen zien die anders onopgemerkt bleven. In de diergeneeskunde is het vaak niet anders. Handelen volgens basis principes is handig maar er zullen altijd uitzonderingen zijn. Het is dan af en toe fijn als er net weer eens een ander licht op een bestaand probleem wordt geworpen. Laatst kwam er een kat op het spreekuur met de klacht dat de kat niet at en veel nieste en erg kwijlde. De kat was niet ingeënt tegen katten ziekte en niesziekte. Bij klinisch onderzoek had de kat koorts (een temperatuur van 39,8) en een gevoelige rechter nier streek. De waarschijnlijkheidsdiagnose niesziekte lag voor de hand. Nadat de kat een aantal dagen behandeld was met een antibioticum om de secundaire verschijnselen van niesziekte die door bacteriën veroorzaakt worden goed te onderdrukken, knapte de kat tegen de verwachting in niet op. Wellicht speelde de nierbeschadiging een grotere rol dan gedacht. De dierenarts liet de kat opnieuw naar het spreekuur toe komen en besloot bloed te tappen en te onderzoeken met de Vettest. Het viel op dat de kat een hoog bloedglucose had en een verhoogd totaal eiwit en globuline gehalte(zie bijlage). De kat had duidelijk stress. De aanwijzingen voor nier beschadiging werden alleen versterkt. De dierenarts besloot de kat op te nemen en te behandelen voor een mogelijke intoxicatie. De dagen erna zag je de kat opknappen. De kat begon weer goed te eten en mocht na tien dagen weer naar huis. Toen ik de eigenaresse twee maanden later belde om te vragen hoe het met de kat ging, antwoordde ze dat het uitstekend ging. De kat at weer, nieste niet meer en zag er kerngezond uit. Blijkbaar kon het geen kwaad om over deze kat een ander licht te laten schijnen. Bij gelegenheid zal het bloedglucose en het totaal eiwit en globuline gehalte nog een keer worden nagekeken.

 

Week 31

Geven en nemen

Op een mooie zomeravond geniet je van het wandelen met je jonge hond. Deze jonge hond heeft duidelijke plezier in het leven en hij geniet van het rollen in het pas gemaaide gras. Eenmaal thuis gekomen valt het op dat de hond wat meer schudt met een oor. In eerste instantie wil je het waargenomen verschijnsel weg wuiven maar als het een uur later nog steeds zo is begin je je zorgen te maken. Het is al bijna tegen twaalven als je de dierenarts belt met het verzoek om even langs te mogen komen met de hond omdat hij erg last heeft van het oor en je bang bent voor verdere beschadigingen omdat de hond anders nooit aan de oren krabt. De dierenarts onderkent het probleem en heeft dit jaar al meerdere grasaren verwijderd en dit zou best wel weer een grasaar kunnen zijn. Rond middernacht stond de hond op de behandeltafel. Bij inspectie van het oor met de otoscoop bleek er inderdaad een aanwijzing te zijn voor een grasaar. Ik kan de hond alleen behandelen en de mogelijke grasaar verwijderen als de hond onder narcose gaat. De jonge hond was te beweeglijk om het zonder narcose te proberen en daarmee het risico te lopen dat het trommelvlies zou worden geperforeerd. De eigenaresse van de hond stemde hiermee in. Toen de hond onder narcose was, had ik de vaste hand van de eigenaresse nodig om de otoscoop op zijn plek te houden en vervolgens voorzichtig met een korenaartang de plek te bereiken waar de vermoedelijke grasaar zat. Na twee vruchteloze pogingen lukte het mij de derde keer om de grasaar te pakken en mee naar buiten te nemen. Toen de grasaar buiten het oor op tafel lag, kon de eigenaresse weer opgelucht ademhalen. De hond ging onder narcose mee naar huis en was de volgende dag weer volledig de oude. Het geven van vrijheid aan de hond om te spelen, geeft de verantwoording aan de eigenaar wanneer het mis gaat. Een kwestie van vrijheid geven en verantwoording nemen van deze eigenaresse.

Week 30

Ballen(jong)en…

Ballen, jong en je houdt van voetbal. Wat is er dan mooier dan ballenjongen zijn bij een belangrijke wedstrijd van je club. De bal speelt dan een belangrijke rol in je leven. Bij honden is dit vaak niet anders. Zodra je een tennisbal hebt weggeworpen, rennen ze al weg in de richting waarvan ze denken of al zien dat jij de bal hebt gegooid. Eigenaar en hond kunnen hiervan intens genieten. Soms gaat het spelen met de bal zover dat de hond de bal in stukken scheurt en de restanten hiervan op eet. De eigenaar heeft dan geluk als de hond de stukken van de bal uitbraakt. Soms doet de hond dit niet en komt er een gedeelte van de stuk gevreten bal in het maag darmkanaal terecht. Laatst kwam er een eigenaar met een hond op het spreekuur. Deze hond speelde al jaren met ballen en at er regelmatig een op. De eigenaar vertelde dit terloops omdat de hond niet in orde was en af en toe braakte. Als onderzoekend dierenarts doe je dan extra je best om de verdenking corpus alienum sterker te maken. Ik kwam bij deze Appenzeller hond echter niet veel verder dan een gespannen buik met iets te veel darmgeluiden hetgeen heel goed bij een maagdarmontsteking past. De dierenarts besloot de hond gedurende tien dagen te behandelen voor een maag darm ontsteking. Nadat het drie weken goed was gegaan kwam de eigenaar weer op het spreekuur en had de hond nagenoeg dezelfde klachten. Het was al die weken goed gegaan. De hond van de eigenaar kreeg dezelfde behandeling. De eigenaar werd er op gewezen dat het belangrijk was om direct terug te komen als de hond niet voldoende op knapte. Tien dagen later meldde de diereigenaar zich weer. De hond was wel beter maar nog steeds niet de oude. Uitgevoerd bloedonderzoek gaf geen duidelijke aanwijzingen(zie bijlage). Er werd besloten een röntgen foto te maken(zie bijlage). Op deze foto werden de aanwijzingen voor een aanwezig corpus alienum aanzienlijk sterker. Een uitgevoerde laparotomie bevestigde deze waarschijnlijkheidsdiagnose. Het was een schil van een tennisbal die op 90 mm van de maag uitgang in de dunne darm zat. De hond herstelde zeer voorspoedig en speelde een maand later weer met ballen want je bent jong en je wilt spelen met ballen als een ballenjongen.

Week 29

Te veel calcium

Calcium is een scheikundig element van het periodiek systeem. Het element calcium speelt een belangrijke rol bij de samentrekking van spieren. Calcium heeft ook een essentiele rol bij de botstofwisseling. Het spreekt dan ook voor zich dat het Calciumgehalte in het bloed niet te veel mag fluctueren. Meerdere hormonen hebben een invloed op het calcium metabolisme zoals het calcitonine, het parathyreoied hormoon, corticosteroiden en oestrogenen. Ook het vitamine D heeft invloed op de Calcium stofwisseling. Een te hoog Calcium gehalte in het bloed kan duiden op een kwaadaardige aandoening. Dit hoeft echter niet altijd het geval te zijn. Onlangs kwam er een kat op het spreekuur met de klacht dat de gecastreerde kater moeilijk kon plassen. De blaas was inderdaad overvuld. Voordat het dier onder narcose ging werd er eerst preventief bloedonderzoek met de Vettest (zie bijlage 1) gedaan. Het viel daarbij op dat de ureum en creatinine gehaltes binnen de norm bleven maar dat het Calcium duidelijk verhoogd was. De kat werd onder narcose gebracht en gecatheteriseerd met een catheter. Uitgevoerd urineonderzoek liet veel Calcium dioxalaat kristallen zien. De kat werd behandeld met een antibioticum gedurende tien dagen en een middel tegen vergiftiging om de Krebscyclus beter te laten functioneren. Tevens werd er ander voer verstrekt om de vorming van nieuwe oxalaten te voorkomen. Tien dagen later kwam de kat weer op controle. Het ging goed met de kat. Herhaald bloedonderzoek met de Vettest (zie bijlage 2) liet zien dat het calcium gehalte in het bloed aanzienlijk gezakt was. De leverenzymen waren ook gedaald en de nier had geen schade opgelopen. Te veel calcium had hier geen kwaadaardige oorzaak.

Week 28

Tekkel(en)

Tekkelen is een werkwoord dat veel gebruikt wordt in de voetballerij. De betreffende speler die dreigt gevaarlijk te worden met de bal wordt dan genadeloos onderuit gehaald. Tekkelen heeft echter ook een andere betekenis waar het staat voor het oplossen van een steeds groter wordend probleem. Recent kwam een eigenaar met een teckel op het spreekuur waarvan de klachten in eerste instantie niet vrij duidelijk waren. De hond was niet fit en de darmen rommelden te veel. De meest waarschijnlijke diagnose was een beginnende maagdarminfectie waar de eigenaar snel bij was. De dierenarts besloot de hond een antibioticum voor te schrijven om de infectie snel de kop in te drukken. Drie dagen later kwam de man weer langs. De hond stond met een kromme rug en barstte van de pijn in de buik. Uitgevoerd urineonderzoek liet bilirubinurie en haemoglobinurie zien. Vervolgens werd er direct bloed onderzoek uitgevoerd met de Vettest (zie bijlage) waarbij bleek dat de GPT aanzienlijk was gestegen. Waarschijnlijk was er sprake van een intoxicatie omdat het antibioticum niet aansloeg en er sprake was van beschadiging van de lever en nier. Ik besloot de hond te behandelen voor een intoxicatie. Vijf dagen later belde ik de man uit nieuwsgierigheid op om te vragen hoe het met de hond ging. De hond eet weer als de beste en zit zelfs weer achter de postbode aan. Een aantal dagen later kwam de eigenaar voor controle van de hond. De nier streek links was niet meer gevoelig, de nier streek rechts was niet meer gevoelig, de hond stond niet meer met een kromme rug. Uitgevoerd urineonderzoek liet minder bilirubine en minder hemoglobine in de urine zien. Als klap op de vuurpijl werd het bloedonderzoek herhaald met de Vettest (zie bijlage 2). Gelukkig was de GPT hier ook aanzienlijk gedaald. In overleg met de eigenaar werd besloten de hond nog tien dagen te behandelen voor deze vergiftiging. Na vijftien dagen viel de hond weer terug. Een ingesteld amoxicilline kuur had geen effect. Toen de hond weer behandeld werd voor een mogelijke vergiftiging zag de eigenaar de hond weer opknappen. Nadat de hond hier weer een maand mee behandeld was, werd het bloedonderzoek herhaald ( bijlage 3). Het probleem was eindelijk getekkeld.

Week 27

Als de brandweer

Als de brandweer ergens naar toe rijdt, is het vaak om een brand te blussen. Het komt echter ook regelmatig voor dat de brandweer wordt ingeschakeld voor dieren in nood zoals een paard in de sloot. Normaal gesproken klaart de brandweer deze klus zonder problemen. Deze keer lag het net wat anders. De eigenaresse van het paard belde mij op met het verzoek een paard te verdoven voor de brandweer omdat de brandweer via een broekzak het paard uit de sloot wilde takelen. Eenmaal bij het paard aangekomen zag ik wat het probleem was. De sloot was een tien meter brede vaart waarin een paard met een schofthoogte van 1.80 in zat. Het paard lag nog net met het hoofd boven water op 50 centimeter van de kant. Gelukkig had het paard een halster om en zat er een touw aan het halster waar indien nodig met tien man aan getrokken kon worden. Naast de vaart was een meter brede berm geflankeerd door een fietspad van 1,5 meter breed met daarnaast een prikkeldraadomheining. Met behulp van twee brandweermannen hing ik onder een hoek van 45 graden over het water. Het lukte mij zo om het paard te verdoven. Tijdens de inwerkperiode van het verdovingsmiddel werd er een tweede lijn om de hals en de hoofd van het paard gelegd om het paard op de kant te kunnen trekken met behulp van menselijke trekkracht. Aan deze tweede lijn werden vier verlosstokjes aangebracht om efficiënt met kracht te kunnen trekken. Nadat iedereen geïnstrueerd was begon het paard ineens heftig te bewegen waardoor het met twee voorbenen op de kant kwam. Het paard rolde daarna direct op de schouderflank waarna het paard met de benodigde trekkracht van de mensen van de brandweer op de kant werd getrokken. Na 15 minuten stond het paard weer en kon het rustig naar stal lopen. Op stal tapte de dierenarts de volgende dag bloed van het paard om spierschade te meten. De gemeten CPK ( 896 IE/l )was inderdaad te hoog, maar niet levensbedreigend meer mede dankzij deskundig optreden van de brandweer.

Week 26

Nieuws vergt eigen(aar)

Nieuws vergaren kost geen moeite. Elke dag hoor je dit op radio en televisie. Naast dit nieuws is er het dagelijks gebeuren wat voor ieder mens per dag zeer verschillend is. Deze jongeman was ook toe aan iets nieuws. In zijn ogen paste een jonge hond perfect in dit plaatje. Na wikken en wegen werd er een bull mastiff aangeschaft. Bij eerste controle viel op dat de hond een duidelijk bij geruis had op het hart. In overleg met de eigenaar werd de hond doorgestuurd naar een specialist om de gevonden hart afwijking nader te preciseren en te localiseren. Na een deskundige beoordeling bij de specialist werd er vastgesteld dat het om een aorta stenose ging. Bij deze afwijking moet er bloed door een vernauwing (stenose) van de grote lichaamsslagader (aorta) geperst worden door de linker ventrikel (hartkamer). Wellicht zou deze aandoening in de toekomst verdwijnen. Toen de hond op een leeftijd van twaalf weken kwam voor de grote enting was er van het bijgeruis niet veel meer te horen. Je kan het ook wel merken hoor, de hond speelt naar hartenlust. De man liet de hond volop spelen totdat hij op een avond merkte dat de hond zat te niezen. Bij het bekijken van de neus merkte de eigenaar dat er iets geels uit stak. Bij het verwijderen van het stukje merkte hij dat het gras af brak. Na even te hebben gegoogeld, kwam hij er achter dat de beste optie een bezoek aan de dierenarts was, in de hoop dat die het ontbrekende stukje er alsnog kon uithalen. Eenmaal bij de dierenarts aan gekomen moest de hond worden gesedeerd om de neusgang te bekijken. De dierenarts zag het stukje ook zitten maar vond het verstandig de hond volledig onder narcose te brengen omdat het stukje gras niet weer mocht afbreken. Eenmaal onder narcose lukte het de dierenarts om met behulp van een korenaartang en een otoscoop het grasdeeltje te verwijderen uit het neusgat met de hulp van de nieuwsgierige eigenaar.

Week 25

Houdini

Houdini is een beroemde goochelaar en boeienkoning van de vorige keer. De manier waarop hij zich uit bepaalde constructies los kon maken is legendarisch. Laatst moest ik hieraan denken toen ik een kat moest ophalen voor sterilisatie bij een al wat oudere heer. De kat was niet aan het lijf te komen zei meneer maar nu heb ik een geluk dat ze binnen is en net heeft gejongd. Hoeveel ze er precies had wist meneer niet maar hij wilde zeker geen nieuw nestje meer en dit was volgens hem een uitgelezen kans om de kat te pakken. De kat had gejongd in een kartonnen doos met daarin een uitgang voor de kat. Als we nu een zak over de doos heen schuiven kan de kat er niet meer uit en kunt U hem meenemen. Aangezien ik zelf geen beter idee had, luisterde ik naar de heer en nam de kat zo mee in de zijlaadruimte van mijn praktijkauto naar de hoofdvestiging in Pijnacker. Een kwartier later keek ik in het zijvak van mijn Fiat Doblo om de kat er uit te halen. Voorzichtig deed ik de zijdeur open om uit te sluiten dat de kat zou ontsnappen. Ik zag en hoorde geen kat waardoor ik aannam dat de kat nog steeds in de doos zat. Voorzichtig pakte ik de doos op en nam de doos mee naar de praktijk ingang. Bij het er uit halen van de doos had ik onmiddellijk door dat de kat er niet meer in zat. Het was duidelijk een Houdini actie. Ik deed de zijdeur weer zo snel als ik kom weer dicht en bracht de kleine katjes die nog wel in de doos zaten in de praktijk. Daarna liep ik terug naar de auto om te kijken waar de kat zich zou hebben verstopt. Gelukkig had ik snel in de gaten waar de kat zich verstopt had. Zij had zich verstopt in de zijruimte naast mijn lade kisten. Ik liep terug naar de praktijk en besloot de kat in de auto onder narcose te brengen en de kat aansluitend te steriliseren. Daartoe liet ik mij door de assistente opsluiten in de auto zodat de kat niet kon ontsnappen. Het lukte mij de kat te prikken. Tien minuten later lag de kat op de operatietafel. De Houdini actie werd omgezet in houdt initiatief.

Week 24

Hou hem er in

Op een zaterdag gaat de telefoon in onze praktijk. Kan de dierenarts snel langskomen want er is een paard dat hevig bloedt en onze eigen dierenarts kan nu niet komen. Ondertussen kreeg de eigenaresse het advies de bloeding voorlopig te stoppen door een handdoek om het been te houden. Toen de dierenarts bij het paard aangekomen was zag hij dat het paard aan de grond genageld stond. Aan de plas bloed was te zien dat het serieus was. De dierenarts liet de handdoek van de wond af halen en zag toen pas wat er aan de hand was. Een slagader in de oksel aan de binnenzijde van het linker voorbeen was geraakt. Afbinden van deze ader was riskant omdat de doorbloeding van het voorbeen er mee te maken had. De dierenarts besloot te kiezen voor het plaatsen van een subcutane hechting in de oksel om zo door haematoomvorming de bloeding te laten stoppen. Gelukkig hoefde het paard niet verdoofd te worden en konden de huidranden van de oksel wond netjes worden gesloten. De oksel wond bloedde niet meer. Het paard werd behandeld met een chemotherapeuticum tegen infectie. Het geven van een pijnstiller werd nagelaten in verband met mogelijke problemen met de bloedstolling die we nu niet konden gebruiken. De volgende dag werd een controle visite bij het paard afgelegd. De wond zag er nog steeds goed uit. Het paard was rustig en had geen koorts etc. gekregen. Het paard werd nog zeven dagen na behandeld met een chemotherapeuticum pasta om een mogelijke opkomende infectie snel de kop in te kunnen drukken. Gelukkig is het paard volledig genezen omdat het gemakkelijk anders had kunnen aflopen als de eigenaar er niet bijtijds bij was gekomen.de eerste hulp van de eigenaresse met hou de doek er in was succesvol gebleken voor het behoud van het paard.

Week 23

Route 66

Route 66 is een drukke auto snelweg in Amerika die door vele toeristen wordt gevolgd. Een voorbijganger had een gewonde kat gevonden op een drukke weg vlak bij huisnummer 66. De dierenambulance kwam snel ter plekke en bracht de kat deze zaterdag naar de dichtstbijzijnde dierenarts. De dierenarts constateerde een gebroken dijbeen dat de volgende week verholpen zou moeten worden. Er was alleen een probleem. De kat bleek geen chip in het lichaam te hebben waardoor het moeilijker zou worden om de eigenaar van deze kat op te sporen. In overleg met de dierenambulance besloot ik de kat voorlopig in de praktijk te houden omdat de weg waar de kat was aangereden bij mij vlak in de buurt lag en ik verwachtte dat de eigenaar zich snel zou melden. Toen de eigenaar zich na een paar dagen nog niet gemeld had, besloot ik de kat op Facebook te zetten in de hoop zo een eigenaar te kunnen opsporen. Ondanks het feit dat ruim 6900 mensen dit bericht hebben gelezen is er nog steeds vier weken na datum geen eigenaar gevonden. Ondertussen is de kat bij ons geopereerd. De twee uiteinden van het dijbeen zijn verbonden met een pen die door de schacht van het dijbeen bot is aangebracht(zie foto). De kat heeft hierdoor lengte stabiliteit van het bot gekregen waardoor de bot uiteinden meer kans hebben om met elkaar te vergroeien(zie foto). Een paar weken later begint de kat al weer aardig rond te lopen. Achteraf denk ik dat de kat bewust daar is neergezet in de hoop dat iemand zich over deze kat zou ontfermen. Gelukkig kwam de kat op route 66 terecht maar het had veel slechter met de kat kunnen aflopen.

Week 22

Knabbel zonder Babbel

Knabbel en babbel zijn een onafscheidelijk duo in menige tekenfilm serie. Je kunt je dan ook voorstellen dat deze dieren door menig huisdiereigenaar zijn vernoemd. Zo was het ook met deze eigenaresse. Haar beide katten waren katers en vernoemd naar Knabbel en Babbel. Nadat de katers gecastreerd waren, bleven ze er toch nog vaak op uit trekken. Meestal kwamen ze er dan zonder kleerscheuren vanaf. Deze keer had Knabbel geringe averij opgelopen. Zes maanden na de castratie kwam de kat op een ochtend binnen met een wond onder aan de kaak en een half dicht oog. Toen de kat bij de dierenarts kwam, constateerde hij ook nog een gebroken onderkaak tussen de snijtanden. Eigenlijk is het nu knabbel zonder babbel geworden omdat hij de kaak minder goed kon bewegen. Waarschijnlijk is dit gekomen door een aanrijding. De kat werd behandeld met een corticosteroied om verder hersen trauma te voorkomen en een antibioticum om wondinfectie tegen te gaan. De volgende dag zou bekeken worden of de kat stabiel genoeg was om te opereren. Dit bleek het geval te zijn. De kat werd onder narcose gebracht en de beide kaakhelften werden met een cerclage draadje weer aan elkaar vastgezet zodat de kat weer wat makkelijker kon eten. Een dag later mocht de kat naar huis. De kat werd weer herenigd met zijn maat Babbel en had er hopelijk wat van geleerd. Toch zal het nog wel even duren voordat de kat alle verkeersregels heeft bestudeerd. Over zes weken mogen de cerclage draden worden verwijderd en horen we het laatste nieuws over Knabbel en Babbel.

Week 21

Hoornen en horens

Het is zaterdagochtend als een veehouder enigszins in paniek belt. Een naburige oplettende veehouder had de man verteld dat de koe het lijf (de baarmoeder ) er had afgeduwd. De veehouder had een tiental Limousins met horens in de wei lopen waarvan er een recent had gekalfd. Het kalf liep erbij en mankeerde niets. De koe echter was blijven persen en had de baarmoeder door de schede naar buiten geduwd. Aan de buiten kant kon je heel goed de beien zien waar de nageboorte van de koe aan had vast gezeten. De koe had ook nog minstens 500 meter door het land gelopen alvorens de koe aan het hek werd vastgezet. Naarmate de baarmoeder langer buiten de koe hangt, neemt de kans toe dat belangrijke bloed vaten in de ophangbanden van de baarmoeder van de koe scheuren waardoor de koe doodbloedt. De dierenarts begreep toen heel goed dat er haast geboden was. Het kostte de dierenarts toch twintig minuten om op het bedrijf te arriveren. Eenmaal bij de veehouder aangekomen is het een kwestie van organiseren met de beschikbare hulpmiddelen. De koe werd gering suffer gemaakt om te zorgen dat de koe makkelijker bleef stilstaan. Vervolgens werd er een hormoon toegediend om de baarmoeder te laten krimpen. Daarna moest er een schone plank gevonden worden in een naburige schuur om de baarmoeder op te leggen zodat de bloedvaten niet meer konden afscheuren. Deze plank moest door twee personen (ieder aan een eind van de plank) worden vast gehouden zodat de baarmoeder daar op kon blijven. Als laatste werd de koe met een ruggenmerg prik verdoofd om de buikpers van de koe die het voor de dierenarts moeilijker maakte om de baarmoeder terug te duwen, tegen te gaan. Dankzij de deskundige hulp van de helpers lukte het de dierenarts om de baarmoeder weer terug in de schede en in de buikholte te krijgen. Het komt er dan op aan om de twee baarmoeder hoornen keurig op hun plek te brengen met behulp van een flexibel slangetje. Als dit goed is gedaan, is er geen risico meer op opnieuw een eruit komen van de baarmoeder (in vaktermen een baarmoederprolaps). Het was met recht oppassen voor perforeren door de horens van de Limousin koe en oppassen voor perforeren van de hoornen van de baarmoeder van de Limousin koe.

Week 20

Geen kwartje voor een kwartel

Tijdens een weekeinddienst wordt je gebeld voor een zieke kwartel van een paar dagen oud. Ik denk dat de kwartel meer levend is dan dood, zei de eigenaresse maar toch wil ik dat u er nog even naar kijkt. Bij aankomst op de praktijk zagen we inderdaad twee jonge kwartels waarvan de een springlevend maar de andere op sterven na dood was. Ik geef er geen kwartje voor zei de assistente die in het voorbijgaan de jonge kwartel zag liggen. Gisteren liep de kwartel nog zei de eigenaresse maar nu vond ik het dier vanochtend op de flank liggen. Ondertussen had ik in de gaten dat niets doen geen optie was. Mogelijk had de kwartel last van hypoglycaemie door suiker tekort. Ik besloot het diertje twee druppels van een 30% glucose oplossing in de bek toe te dienen. Hoopvol wachtte ik op een snelle reactie van het dier zodat het actiever werd en mogelijk weer kon staan. Na twee minuten wachten bespeurde ik geen verbetering. Koortsachtig dacht ik na over wat ik nog meer kon doen. Gelukkig had ik de Krebscyclus nog een beetje in mijn hoofd zitten. Glucose wordt verbrand in de Krebscyclus en levert op die manier voldoende ATP (energie). De Krebscyclus functioneerde bij dit dier waarschijnlijk wat minder. Ik besloot een bloedvat verwijdend middel toe te dienen om te kijken of de Krebscyclus daarmee wel voldoende ging functioneren. Nadat de injectie onderhuids was toegediend zag je de vogel opknappen. De vogel werd actiever, probeerde te gaan staan en was na tien minuten weer in staat om te lopen. De assistente kon haar ogen niet geloven toen ze dit zag. De eigenaresse was ook zeer verheugd want achteraf gaf zij er ook geen kwartje meer voor. Gelukkig viel bij de dierenarts wel op tijd het kwartje.

Week 19

Poldermodel

Op een dag zie je dat je drie jaar oude hond rustig ligt te slapen. Tot zover is er niets aan de hand maar opeens begint je hond te schokken en laat het dier spontaan urine en ontlasting lopen. De hond is even van de wereld, komt daarna weer bij en functioneert hierna weer als vanouds. Alles lijkt op een epileptiforme aanval zei de eigenaar toen hij met de hond bij mijn collega op het spreekuur kwam. Het is echter verstandig om te zoeken naar de oorzaak van de epileptiforme aanval. Nadat mijn collega de hond had onderzocht werd er bloedonderzoek uit gevoerd met de Vetscan VS2(zie bijlage). Daar werd alleen een verhoogde ALT vastgesteld. Mogelijk had de verhoogde ALT te maken met een minder goed benutte voeding. Het verteringsonderzoek leverde daarvoor een geringe aanwijzing. Ondanks het corrigeren van de voeding door het verstrekken van hypoallergene voeding, verdwenen de aanvallen niet. Vervolgens werd geprobeerd met bloedvat verwijdende middelen de epilepsie te voorkomen. Helaas bleven de epileptiforme aanvallen terugkomen. In overleg met de eigenaar werd besloten de hond op anti-epileptica te zetten. De eigenaar wist dat daar de aanvallen mee gedempt werden, maar dat ze niet geheel konden worden voorkomen. Toen de hond 4,5 maand op de anti–epileptica zat begon de hond veel te drinken( sg 1007). De hond had een zeer gespannen buik en een gevoelige nier streek. Herhaald bloedonderzoek met de Vetscan liet een verhoogd creatinine zien ( zie bijlage). Vanwege mogelijk contact met toxische stoffen werd er een behandeling met een middel tegen een mogelijke vergiftiging ingesteld. Na twintig dagen behandeling was de gespannen buik verdwenen en het soortelijk gewicht van de urine gestegen van 1.007 naar 1.028. De epileptiforme aanvallen waren gebleven met een frequentie van vier in de tien dagen. Kort daarop ging de eigenaar op vakantie en mocht de hond in pension. De pensionhouder was op de hoogte gesteld van het feit dat de hond mogelijk een epileptiforme aanval kon krijgen in het pension. Tijdens dit verblijf van veertien dagen had de pension eigenaar niets gemerkt van een aanval. De eigenaar was nog geen dag thuis of de hond kreeg weer een aanval. Het vermoeden bestond dat het iets in huis was maar wat? Door stom toeval kwam de eigenaresse er achter. Het wollen kleed waar de hond op lag, zag er niet meer uit als gevolg van het braken kort na een aanval. Het wollen kleed werd weggegooid en .. de hond is inmiddels al anderhalve maand zonder een epilepsieaanval. Dankzij overleg tussen eigenaar en dierenarts was de waarschijnlijke oorzaak gevonden.

Week 18

Stomdronken

…

Week 17

Mager door magen

Koeien worden veelal gehouden om melk te geven. Het is daarbij belangrijk dat de koe goed blijft vreten. Als de koe minder dan voldoende eet voor eigen onderhoud en melkproductie wordt de koe mager. Nadat de koe gekalfd heeft is er altijd sprake van verminderen van de algehele conditie door het geven van melk. Volgens de eigenaar was er met deze koe wat aan de hand. Hij besloot de koe een magneet te geven om een scherp voorwerp als mogelijke oorzaak van een ontsteking in de buikholte te neutraliseren. Toen de koe een paar dagen na het ingeven van de magneet nog steeds niet opknapte, besloot hij de dierenarts te bellen. De veehouder vertelde aan de dierenarts wat hij al gedaan had. Nadat de koe door de dierenarts was onderzocht, was de oorzaak van het minder goed eten bekend. De koe had een gedraaide maag naar links waardoor er minder goed passage is van voedsel door de voormagen (pens, netmaag en boekmaag) via de lebmaag naar de dunne darm. Een ontsteking in de voormagen zoals een perforatie van de netmaag door een scherp voorwerp kan aldus een motiliteitsstoornis veroorzaken. Een magneet geven neutraliseert dan wel het scherpe voorwerp maar de ontstane ontsteking wordt niet bestreden. Eigenlijk had ik de koe gelijk een antibioticum moeten toedienen om de ontsteking de kop in te drukken. De dierenarts beaamde dat ook al mag de melk van de koe dan niet geleverd worden. Het alternatief is dat ik nu een operatie uitvoer om de lebmaag op de goede plaats vast te zetten. In overleg met de veehouder werd er besloten om de koe eerst vijf dagen antibioticum te spuiten alvorens de koe indien nodig te opereren. Na vijf dagen belde de boer op om te zeggen dat de lebmaag er waarschijnlijk nog steeds zat omdat de koe onvoldoende vrat. Toen de dierenarts de koe wederom onderzocht, bleek de lebmaag op de normale plaats te zitten. De lebmaag was niet meer gedislokeerd. De koe vrat op dat moment uitstekend en de veehouder was blij dat hij een operatie had uitgespaard.

Week 16

Kan zijn

Het kan zijn maar het hoeft niet. Hoe vaak wordt dit zinnetje niet door iemand gezegd? De eigenaresse van deze kat was het opgevallen dat haar kat wat minder goed liep. Zij besloot om de dierenarts er naar te laten kijken. De kat loopt inderdaad wat minder makkelijk. Het kan arthrose maar het kan ook wat anders zijn. De eigenaresse was enigszins gerust gesteld en besloot het voorlopig nog even aan te kijken. In het weekeind kon de kat plotseling achter niet meer lopen. Ik wil geen lijdensweg voor de kat. Het moet wel leefbaar zijn. Ik besloot de tien jaar oude kat te onderzoeken en stelde vast dat de kat in beide achter voetjes geen pijn perceptie had. De huid boven de knie was zowel links als rechts achter duidelijk gevoelig. Het leek er op dat de kat een thrombo-embolie gekregen had naar de beide achterbenen waarbij de oorsprong in het linker hart gelegen zou zijn. Het linker hart zou dan minder moeten functioneren. Meten is weten zei ik. U doet er verstandig aan de hartfunctie te controleren met de Idexx NT pro-BNP test. De eigenaresse stemde toe. Nadat ik de test had uitgevoerd bleek de waarde van de NT pro-BNP >270 pmol/l te zijn, hetgeen inhoudt dat de hartspier duidelijk beschadigd was. De eigenaresse was blij dit te weten maar had ook in de gaten dat de behandeling van een thrombo-embolie wel eens moeilijk kon zijn. Gelukkig kon ik haar overtuigen de kat te laten opnemen en ondertussen de behandeling te geven met een bloedvat verwijdend middel. De volgende dag geloofde ik mijn eigen ogen niet. De kat was weer in staat de beide achterbenen te gebruiken en was voor 95 procent de oude. Toen de eigenaresse dit hoorde was ze ontzettend blij en wilde ze de kat weer mee naar huis nemen. De nabehandeling met tabletten kon ze thuis verder uitvoeren. Het kan zijn is een moet zo zijn geworden.

Week 15

Holiday in: een rib uit mijn lijf

Menigeen gaat vaak op vakantie. Als je eenmaal op vakantie bent besef je pas hoe goed je het eigenlijk hebt. Als je daarover nadenkt, neem je ineens andere beslissingen die je van te voren niet zou hebben genomen. De eigenaresse van deze kat zag op de Camping een zielig katje lopen die op het einde van de vakantie maar mee naar huis genomen werd met de bedoeling het dier een beter leven te geven. Het dier nieste en gaf de indruk het toch ietwat benauwd te hebben. Meerdere kuren met een antibioticum leiden niet tot het gewenste resultaat. Uiteindelijk kwam de eigenaar met het dier bij mij op consult. Bij het klinisch onderzoek viel het op dat er voor de borstholte iets vreemds te voelen was. Ik kon niet precies vaststellen wat het was maar het hoorde niet op die plaats te zitten. In overleg met de eigenaar werd er besloten een operatie uit te voeren om vast te stellen wat het precies was. Toen de kat een maal onder narcose was, werd het gaande weg duidelijk wat er aan de hand was. Het bleek om een stuk rib te gaan van twee centimeter wat daar totaal niet hoorde te zitten. Nadat ik de rib had vrij geprepareerd, lukte het mij vrij eenvoudig om dit stukje rib te verwijderen(zie foto). Toen de operatie wond gesloten was, werd er alsnog een röntgenfoto gemaakt om meer inzicht te verkrijgen in toestand van de borstkas. Op deze foto was duidelijk te zien dat het borstbeen een keer eerder was gebroken. Achteraf is dan alles heel erg verklaarbaar. Een eerder ongeluk kan heel goed de verplaatste rib en het gebroken borstbeen met de aansluitende benauwdheid verklaren. De kat mocht zich gelukkig prijzen met zo een dierenvriend als eigenaar. De kat had het tien dagen na de operatie veel minder benauwd dankzij de rib uit zijn lijf en voor de eigenaar was de rekening gelukkig geen rib uit zijn lijf.

Week 14

Geven en nemen

Men moet geven en nemen is een vaak gehoord gezegde. Je krijgt immers niet altijd wat je hebben wilt. Met het geven en nemen van verantwoordelijkheid ligt het net even anders. Met het nemen van een dier neem je verantwoordelijkheid. Als het dier ziek is moet je de verantwoordelijkheid over het dier over geven aan een ander die je vertrouwd. Een dierenarts kan op dat moment de verantwoordelijkheid overnemen om het dier beter te (laten) maken. Deze eigenaar kwam al jaren bij ons op de praktijk. De hond stond streng op dieet maar af en toe wil de hond toch nog wel eens wat kunnen pakken. De eigenaar had de hond al eerder een darmoperatie moeten laten ondergaan omdat de hond wat had opgegeten en had zich sindsdien streng aan een dieet gehouden. Een week geleden zei de eigenaresse is het mis gegaan. De hond had toen een kussen kapot gemaakt en delen van in het kussen zittende schuimrubber opgegeten. Vijf dagen later was de hond gestopt met eten en dat doet ze nu al twee dagen. Het was duidelijk dat de eigenaar zich zorgen maakte. Hoeveel de hond had opgegeten van het schuimrubber was echter onbekend. De dierenarts besloot klinisch onderzoek uit te voeren. De hond had een normale temperatuur, een soepele buikpalpatie en geen waarneembare klotsende geluiden die konden duiden op meer dan normale hoeveelheden gas en vloeistof. Ook een uitgevoerd bloedonderzoek verliep negatief(zie bijlage). Een röntgenfoto zou nog uitkomst kunnen bieden maar als het schuimrubber was zou je waarschijnlijk weinig zien. Ik had nog twee mogelijkheden: het doen van een proeflaparotomie of de hond laxeren. De dierenarts besloot de hond te laxeren met het voeren van brood en melk. De hond was hier dol op aangezien de hond dit normaliter nooit kreeg. De volgende ochtend belde de eigenaar op dat de hond diarree had en bijna niet kon lopen. Ik liet de hond naar de praktijk komen. Daar constateerde ik dat de hond inderdaad diarree had en dat er volgens de eigenaar toch wel een groot stuk schuimrubber was uit gekomen. Voor de zekerheid gaf ik de Berner Sennen hond nog een infuus met een liter fysiologische zoutoplossing en een antibioticum kuur. De volgende dag at de hond weer als vanouds. Het was een kwestie van verantwoording geven en verantwoording nemen.

Week 13

Re(pareren)? word parkeren

Pareren doe je wanneer je iets de andere kant wil laten opgaan. Je ziet dat een dier ziek is en wil dit in eerste instantie zo snel mogelijk laten genezen. Soms is hier een operatie voor nodig maar het loopt niet altijd zo als je van te voren verwacht had. De eigenaar van deze tien jaar oude border Collie reu kwam bij mij op het spreekuur met het verzoek om even naar een bult op de staart te kijken. Toen ik de staart bekeek zag ik dat het waarschijnlijk om een overvulde talgklier ging, die het beste kon worden weggehaald. Maar zei ik, de hond heeft wel een heel erg dikke buik. Bij nader inzien moest de eigenaar toegeven dat dit het geval was. Tijdens dit betasten viel mij op dat er sprake was van een grote dikte in de buikholte. Het verwijderen van de talgklier heeft immers niet zo veel zin als de hond een grote tumor in de buik heeft. De eigenaar beaamde dit. Ik stelde voor om de buik open te maken en te kijken wat er precies aan de hand was. De volgende dag werd de hond geopereerd. Van te voren uitgevoerd bloedonderzoek met de Vettest (zie bijlage) liet alleen een wat hoge CPK zien ten gevolge van een mogelijk verhoogde spierspanning. Toen de buikholte opengemaakt was, bleek het niet zoals verwacht een milttumor te zijn. De milt bleek juist uiterst klein te zijn. Al gauw bleek dat er sprake was van uitzaaiingen, in de onmiddellijke omgeving van de tumor.
Het was duidelijk reparatie door het weghalen van de tumor was uitgesloten. Een klein stukje van de tumor werd weggenomen voor pathologisch onderzoek bij de faculteit Diergeneeskunde. De hond werd weer netjes dichtgemaakt en geëuthanaseerd in het bijzijn van de eigenaar. Nader onderzoek wees uit dat het hoogstwaarschijnlijk om een B cel lymfoom gaat. Jammer genoeg leidde deze operatie niet tot repareren maar tot parkeren. Achteraf is dit duidelijk geworden maar vooraf is dit een hard gelag.

Week 12

Witvoet

Witvoet is vaak de naam van een konijn.In dit geval gaat het om de witte voet van een kat die er ernstig beschadigd uit zag. Deze gepensioneerde eigenaar was dol op zijn kat en had de kat de vorige avond nog gezien. De andere ochtend kwam de kat niet thuis en dit vond de man vreemd. Hij ging meteen driftig op zoek en vond de kat uiteindelijk in de achtertuin in de heg. Toen hij de kat nader bekeek, zag hij wat er aan de hand was. De kat zat met zijn witte voet vast in een mollenklem en was op de weg naar huis in de heg vast komen te zitten. Gelukkig had de man uit zijn jeugd ervaring hoe een mollenklem verwijderd diende te worden. Toen de klem verwijderd was, werd de schade opgenomen. Het ondervoetje van het linker achterbeen was erg gezwollen en was reden om de dierenarts op te zoeken. De dierenarts gaf de man een compliment voor het adequaat reageren op het verwijderen van de mollen klem. Vervolgschade door het klem zitten moest nu voorkomen worden. Hiervoor was het essentieel om de doorbloeding in het onderliggende been te verbeteren en een eventuele opkomende infectie snel de kop in te drukken. Tien dagen later zou de man terugkomen om het effect te laten zien. Toen de man terugkwam bleek het ondervoetje nog iets gezwollen te zijn waarbij het been af en toe niet werd belast. In overleg met de eigenaar werd de kat nog tien dagen langer behandeld met een bloedvat verwijdend middel om de doorbloeding in de ondervoet verder te verbeteren. De eigenaar was erg blij dat het op deze manier was afgelopen. De dierenarts had een witvoetje bij de eigenaar behaald met het resultaat van de behandeling van deze mollenklem beschadiging.

Week 11

Baat bij

Ergens baat bij hebben wil zeggen dat je ergens voordeel mee kunt behalen. Je moet dan wel eerst iets doen voordat er sprake is van gewin. De kosten gaan immers voor de baat. Deze eigenaar had de laatste jaren alleen maar plezier beleefd aan zijn flat coated retriever. Op een dag vond de man dat de hond een dikke buik kreeg. De retriever at goed, braakte niet, had geen diarree en dronk niet meer dan normaal. Menig eigenaar zou zich niet druk maken maar deze man had gevoel voor detail en dacht er klopt iets niet. De man ging naar de dierenarts en zei direct: “Ik vind dat de hond een dikke buik heeft”. Toen de hond op tafel stond voelde ik wat de man bedoelde. U heeft gelijk zei ik. De hond heeft een dikte in de buik en waarschijnlijk is dit een tumor. Nadat de man van de schrik was bekomen, legde ik de mogelijkheden uit die er nog waren. Ik kan binnenkort opereren en kijken wat er precies aan de hand is. Dan is het verstandig urine onderzoek en bloedonderzoek te doen met de Vettest (zie bijlage) om eventuele andere afwijkingen op te sporen. Gelukkig waren er geen duidelijke afwijkingen zichtbaar. U kunt ook nog een echo laten maken bij een specialist om iets meer duidelijkheid over de tumor te verkrijgen. De man koos voor het laatste. Vijf dagen later was de echo uitslag bekend. Het ging om een kwaadaardige milttumor. De eigenaar had drie mogelijkheden te weten: niets doen en wachten totdat het niet meer gaat, chemotherapie toepassen en hopen dat de therapie aanslaat of operatie waarbij de kans op succes niet al te groot geacht werd. De eigenaar koos voor het laatste en wilde de operatie door mij laten uitvoeren hetgeen de volgende dag gebeurde. Toen de buikholte was opengemaakt zag ik hoe groot de milttumor (zie foto) was. De buiksnede moest worden verlengd om de tumor uit de buik te kunnen verwijderen. Zo op het oog waren er in de lever geen uitzaaiingen waarneembaar. De buik werd weer gesloten. De volgende dag maakte de hond weer een fitte indruk. De hond had duidelijk meer taille gekregen. Een maand later werden de leverenzymen( ALKP:290 IE/l en GPT:229 IE/l ) weer gecontroleerd. De te hoge waardes werden gezien als opruimreactie van in het lichaam afgebonden bloedvaatjes. Over een maand verwachten we een aanzienlijke daling van de leverwaardes aangezien de hond het nog steeds goed doet. De hond, eigenaar en dierenarts hadden voorlopig baat bij deze operatie.

Week 10

Ben oud en benauwd

Een benauwd dier is voor de eigenaar een kwelling. Vroeger had deze dertien jaar oude Labrador nergens last van maar nu dokter houdt deze hond mij de hele nacht wakker met het hoestend geblaf. Ik krijg hierdoor slaap tekort. De eigenaresse wist ook wel dat de ouderdom met gebreken gepaard gaat maar dit hoefde nu toch ook niet. Tijdens de algemene indruk viel het op dat de hond niet was afgevallen en beschikte over een goede voedingstoestand. Bij het klinisch onderzoek waren de lymfeklieren niet vergroot. Bij auscultatie van de longen waren er geen duidelijke afwijkingen te horen. Ook het hart vertoonde geen bijgeluiden die konden duiden op een minder goed functionerend hart. De keelstreek was wel gevoelig maar daardoor wist je nog niet waardoor dit werd veroorzaakt. De dierenarts besloot een behandeling in te stellen voor een hart dat minder goed samentrekt en probeerde met dit middel de contractie kracht van het hart te verbeteren. Toen na een paar dagen bleek dat dit medicijn alleen geen effect sorteerde, werd er door de dierenarts een diureticum voorgeschreven om eventueel longoedeem te kunnen uitsluiten. Daarnaast werd er bloed getapt om een te trage schildklier met de Vetscan VS2 of andere oorzaken van de benauwdheid met de Vettest te kunnen opsporen. De volgende dag werd er een zijdelings röntgenfoto gemaakt van de thorax en een zijdelingse opname van de hals. Zelf kon ik geen duidelijke afwijkingen vinden die de ernstige benauwdheid konden verklaren. Ik besloot de röntgenfoto’s ter beoordeling door te sturen naar de afdeling diagnostische beeldvorming van de faculteit diergeneeskunde om verder te kunnen komen. Gelukkig zagen zij naast geringe veranderingen in de thorax ook een duidelijke gas dilatatie van de larynx zakjes hetgeen kon duiden op een mogelijke verlamming van de stembanden van het strottenhoofd(zie foto). In overleg met de eigenaar werd er besloten de hond te behandelen met een bloedvat verwijdend middel om de doorbloeding van de stembanden te verbeteren. Nog geen maand later belt de eigenaresse op dat het heel goed gaat met de hond en dat ze nu weer rustig kon slapen. De hond bleef oud maar was weer als van ouds en niet meer benauwd.

Week 9

Passageproces

In deze tijd staat de krant vol met informatie over het `passageproces`. Rechters moeten zich binnenkort buigen over deze zaak. Dierenartsen moeten ook dagelijks beslissingen nemen over het wel en wee van een dier en hierover verantwoording afleggen aan de eigenaar. De volgende casus illustreert dit passageproces letterlijk en figuurlijk. De eigenaresse van deze hond hield extreem veel ballen tegelijkertijd in de lucht. Op een onbewaakt moment had ze een hond wat minder goed in de gaten. De hond genoot van dit buitenkansje en werd langzamer hand wat dikker. De eigenaresse had langzamerhand in de gaten gekregen dat de hond wel eens drachtig kon zijn aangezien zij eerder met drachtige teefjes te maken had gehad. Op een ochtend werd ik opgebeld met de mededeling dat er een hond sinds de vorige avond aan het jongen was maar dat er nog geen pup was geboren. Bij aankomst bij mevrouw thuis stelde ik vast dat er inderdaad nog een pup aanwezig was voor het bekken. Ik heb hier geen goed gevoel over zei de mevrouw. De vorige keer waren de pups binnen twee uur geboren en nu doet de hond er de hele nacht over en er komt maar niks. Ik heb geen idee door wie ze is gedekt. Het is bij ons wel eens een instuif als U begrijpt wat ik bedoel. Ik heb liever dat u gelijk keizersnee doet, zei de eigenaresse. Dat is goed, zeg ik maar dan wil ik wel dat u meekomt om de hond enigszins op zijn gemak te kunnen stellen. Maar ik moet eerst oppas regelen voor mijn kinderen en de beesten en dan kom ik. De dierenarts nam de hond mee naar de praktijk. Op de praktijk aangekomen diende ik de hond toch nog een weëen opwekkend middel toe. Toen de eigenaar drie kwartier later kwam, was er nog steeds geen pup omdat de pup niet door het bekken kanaal kon komen. In het bijzijn van de eigenaar werd er een keizersnede uitgevoerd waarbij er een grote levende pup geboren werd. Toen de pup eenmaal geboren was, begreep ik waarom de pup niet door het bekken kwam. De pup had het hoofd van een bulldog. Ik denk toch dat de hond is gedekt door een bulldog pup van zes maanden die onlangs bij mij op visite is geweest, zei de eigenaar spontaan. “Dat‘ zei de dierenarts, verklaart het hele passage proces.

Week 8

Licht of donker

Licht of donker wordt vaak geassocieerd met dag en nacht. Het verschil is duidelijk maar weinig mensen staan daar tegenwoordig bij stil. Zo was het ook bij de hond van deze eigenaar die probleemloos door het leven ging. Dit veranderde plotsklaps toen deze mopshond door de andere hond van dezelfde eigenaar werd gebeten. Het ziet er niet goed uit: zei de man. De hond zijn oog lag er bijna uit. Op de praktijk aangekomen was het duidelijk wat de man bedoelde. Er werd een sneetje gemaakt aan de laterale zijde van het rechter oog om de ergste oogbolspanning te kunnen verwijderen. De hond werd onder narcose gebracht om de vergrote oogbol weer op zijn plaats in de oogkas te drukken. Eenmaal de oogbol op zijn plaats gebracht, moeten de oogleden aan elkaar gehecht worden om te voorkomen dat de oogbol door toegenomen zwelling als gevolg van de beet, opnieuw naar buiten komt. Dit hechten is een secuur werkje waarbij het er op aan komt het hoornvlies niet te beschadigen. Nadat het oog dicht was gehecht mocht de hond de volgende dag weer naar huis. De eigenaar vroeg zich intussen af of het oog gered zou kunnen worden. Vier dagen later zag het geblindeerde oog er aan de buiten kant goed uit. Omdat de hond na de bijtwond voor tien dagen antibiotica had gekregen, bleef het spannend hoe het oog er na het verwijderen van de hechtingen uit zou zien. Tien dagen na de oogbolluxatie werden de ooglidhechtingen verwijderd en zag de oogbol er normaal uit. De oogbol was niet kleiner geworden. Het hoornvlies was gelukkig niet beschadigd en zag er normaal uit. Zo op het oog had de hond extreem veel geluk gehad. Tien dagen na de verwijdering van de hechtingen kwam de hond nog op controle. De pupil stond iets naar rechts waardoor het leek alsof de hond scheel zag(strabismus). De dreigreflex was dubieus mogelijk door beschadiging van de oogzenuw. Voor de eigenaar was dit niet van belang. Hij zag de twee ogen van de hond en hij was blij dat het oog er nog in zat en dat hij niet hoefde te kiezen tussen licht of donker.

Week 7

Halszaak

Wat is een halszaak? Een halszaak is een kwestie van leven of dood wat in vroeger tijd vaak gebeurde bij een veroordeling van een strafbaar feit. Tegenwoordig wordt onder een halszaak een zaak verstaan waarvan de wijze van behandelen het uiteindelijke resultaat negatief of positief beïnvloedt. De eigenaar van deze kat genoot van het hebben van dieren. Aanvankelijk had hij een hond aangeschaft die zich goed thuis voelde in het gezin. Hij had echter ook nog de wens om een jong katje bij het gezin te voegen. De eerste weken verliep de aanpassing zonder problemen. Op een avond hoorde de man ineens een schreeuw .Toen hij achterom keek, zag hij wat er gebeurd was. De hond had de jonge kat in de hals gepakt waarna de kat ineens niet meer kon lopen. De man schrok enorm en besloot de volgende ochtend naar de dierenarts te gaan. Daar gekomen vertelde hij eerlijk wat er gebeurd was. De dierenarts constateerde dat de kat niet kon lopen en aan alle vier de poten pijn perceptie had. Alle reflexen in de kop waren normaal. De hals daarentegen was extreem pijnlijk. De diagnose was duidelijk. De kat had een spinale ataxie door de beet van de hond gekregen. Voor een goede behandeling is het nodig te weten of dit probleem komt door een onvoldoende doorbloeding van beschadigd weefsel of door toegenomen zwelling van beschadigd weefsel of door een combinatie van beiden. Het toedienen van een bloedvat verwijdend middel geeft de mogelijkheid dit te onderzoeken naast het toedienen van een antibioticum. De volgende dag zag de dierenarts geen verbetering in de toestand van de jonge kat. Hij besloot de kat nu te behandelen met een corticosteroied ten einde de zwelling te bestrijden samen met een antibioticum. De volgende dag had de kat duidelijk meer gevoel in het rechter voorpoot en het rechter achterpoot. Na vijf dagen in de opname te zijn behandeld met een antibioticum en een bloedvat verwijdend middel, was de kat goed genoeg om naar huis te gaan. De kat werd thuis nog tien dagen behandeld met een antibioticum en een bloedvat verwijdend middel. Toen ik de kat 28 dagen na het incident weer terugzag, kon ik mijn ogen nauwelijks geloven. De kat liep nagenoeg perfect en was nog steeds niet bang voor de hond. Voor man, vrouw, kinderen en kat was deze halszaak uiteindelijk goed afgelopen.

Week 6

Stranden

Stranden zijn stroken zand gelegen aan de zeezijde. Stranden is ook een werkwoord dat aangeeft dat je op een bepaald moment niet verder komt. Ik moest hieraan denken toen ik één jaar oude mooie Berner Sennen reu op het spreekuur zag die diarree had. De man in kwestie ging niet gauw naar de dierenarts maar toen de diarree die net voor de kerst begonnen was in de eerste week van januari nog niet over was, ondernam de eigenaar actie. Bij het door de dierenarts uitgevoerde klinisch onderzoek, werd een normale temperatuur vastgesteld. De darmen daarentegen rommelden veel te veel. De linker nier streek was niet gevoelig en de rechter nier streek was niet gevoelig. De meest voor de hand liggende oorzaak was dat de hond contact had gemaakt met de ontlasting van een andere zieke hond met diarree. De dierenarts besloot tot het instellen van een tiendaagse kuur met een antibioticum ten einde de dysbacteriose op te heffen. Vijftien dagen later kwam de man opnieuw terug met de hond. De diarree was verdwenen maar de hond at nog steeds niet graag. Herhaald klinisch onderzoek liet een gevoelige nier streek zien. De dierenarts besloot bloed te tappen en dit te onderzoeken met de Vettest(zie bijlage ). Het viel op dat bij deze 41 kg zware hond de ALT en het creatinine gehalte iets aan de hoge kant waren. Mogelijk was er sprake van een intoxicatie met een irriterende stof. De eigenaar had echter geen idee waar de hond de intoxicatie kon hebben opgelopen. Toen ik vroeg of de eigenaar vlak voor de kerst niet ergens geweest was, waar de hond normaal gesproken niet zo vaak komt, antwoordde de man dat hij met de hond op het strand geweest was. De hond zou daar wat hebben kunnen opgelopen. Nadat de hond tien dagen behandeld was met een middel tegen vergiftiging, was de hond geheel hersteld. Het had niet veel gescheeld of de dierenarts was gestrand bij het zoeken naar de oorzaak van de problemen bij deze hond.

Week 5

Verlichting

Een lamp is een lichtbron die het mogelijk maakt dingen beter te kunnen zien. Soms heb je echter geen verlichting nodig om het probleem te signaleren. De oplossing is in een aantal gevallen ver te zoeken omdat ze niet makkelijk te vinden is. De eigenaresse van deze Maine Coon was bijna radeloos omdat deze zes maanden oude kat heel vaak diarree had en daardoor achter bleef in groei. De oplossing leek aanvankelijk simpel omdat de diarree veroorzaakt bleek te worden door een Giardia infectie. Een Giardia is een eencellig organisme dat zich met een zweephaar voortbeweegt in het darmkanaal. Gelukkig is deze parasiet eenvoudig te bestrijden met een antibioticum. Tien dagen later belt mevrouw op om te zeggen dat het aanvankelijk een stuk beter ging maar de laatste dagen weer wat minder. Een opnieuw uitgevoerde Giardia test bleek negatief te zijn op Giardia. Besloten werd de kuur tegen Giardia nog een keer vijf dagen te verlengen om de puntjes op de i te zetten. Het ging daarna weer een aantal dagen goed maar daarna was er weer sprake van diarree toen de Giardia kuur was afgelopen. De eigenaresse werd geadviseerd verteringsonderzoek te doen van de ontlasting van de kat om een eventuele allergie uit te sluiten. De zetmeelvertering van de kat was verre van optimaal ondanks de aanwezigheid van voldoende enzymen. De kat werd op een hypoallergeen dieet gezet om de allergie te elimineren. Toen er na tien dagen hypoallergeen voer nog steeds geen verbetering optrad, werd er besloten om de kat op te nemen. De Idexx Giardia test verliep weer negatief op Giardia. De kat werd behandeld met een middel tegen een mogelijke intoxicatie. Twee dagen na het toedienen van dit middel was de ontlasting normaal. De eigenaresse wilde de kat dolgraag thuis hebben en kwam gedurende acht dagen dagelijks langs voor het toedienen van dit middel. Na tien dagen was de ontlasting nog steeds perfect. Twee maanden na behandeling is dit nog steeds zo. Eindelijk was er verlichting voor de kat omdat het lampje op tijd was gaan branden bij de dierenarts.

Week 4

Zwart wit

“Denk niet wit, denk niet zwart, denk niet zwart wit maar aan” is een tekst van een lied van Frank Boeyen. Ik moest hieraan denken toen ik laatst een patiënt onder ogen kreeg voor euthanasie die de laatste keer gezien was door een andere dierenarts. Bij het doorlezen van het voorgaande dossier viel me op dat de betreffende hond veel dronk en niet in orde was. De hond had meerdere kale plekken en was altijd al wat spaarzaam behaard volgens de eigenaar. Het door mijn collega uitgevoerde urine onderzoek liet zien dat de hond niet veel dronk (sg: 1.033 ) en veel eiwit verloor via de urine. Mijn collega deed bloedonderzoek met de Vettest en constateerde een laag creatinine gehalte en een verhoogde gamma GT(zie bijlage). De T4 bepaling met de Vetscan VS2 liet een verlaagd T4 zien(T4:6 nmol/l). De normaalwaarde zit bij de Vetscan tussen 14 en 52 nmol/l. Een secundaire hypothyreoidie behoorde tot de mogelijkheden. Secundaire hypothyreoidie kan in een aantal gevallen veroorzaakt worden door Cushing als gevolg van een overmatige productie van bijnierschorshormoon. Mijn collega besloot daarop tot het uitvoeren van een echografie bij een veterinair specialist. De specialist vond geringe veranderingen in de nier en de lever maar geen vergrote bijnieren die de waarschijnlijkheidsdiagnose Cushing konden versterken. Er bleef niets anders over dan te zoeken naar andere oorzaken van een te traag werkende schildklier of te kiezen voor de meest simpele behandeling van een minder actieve schildklier te weten het behandelen met schildklier activerende tabletten. Tot mijn verbazing was dit nog niet eerder voorgesteld aan de eigenaar. Op mijn vraag of hij dit niet alsnog wilde proberen zei hij volmondig ja, omdat ik hem ook de positieve effecten van een thyroxine behandeling had medegedeeld. De dierenarts zou na een maand het effect evalueren met de eigenaar. Een maand later zei de eigenaar dat het stukken beter ging met de hond en wilde hij de thyroxine behandeling voortzetten. Het was gelukkig geen zwart wit verhaal geworden dankzij het aanbrengen van een nuance.

Week 3

Grasduinen

Grasduinen is zoeken naar iets waarvan je niet weet wat en of je het zult vinden. Aan het einde van een vrij druk zaterdagmiddag spreekuur komt er een wat ouder echtpaar met hun bijna achttien jaar oude poes op het spreekuur met de klacht dat de kat niet meer eet en eigenlijk vrij mager aan het worden is. Klinisch onderzoek levert al snel een grote dikte op in het achterste deel van de buik. In eerste instantie wordt dan gedacht aan een sterk overvulde blaas maar bij een vrouwelijke kat is dit erg onwaarschijnlijk. Het ziet er niet zo goed uit zei ik. De grote dikte in de buik kan te wijten aan een tumor die mogelijk te verwijderen is als u dat wilt bij deze kat. De eigenaar moest hier even over na denken. De volgende dag had de eigenaar besloten dat hij bij deze kat geen verdere behandeling wilde en euthanasie wenste. Nadat de euthanasie was uitgevoerd vroeg ik aan de eigenaar toestemming om te mogen kijken naar de vermoede tumor in de buik. De eigenaar stemde in met het verzoek op sectie. Toen ik de buikholte openmaakte, schrok ik in eerste instantie omdat de dikte een overvulde blaas bleek te zijn. Deze mogelijkheid had ik immers in het begin vrijwel uitgesloten. De vraag bleef waarom de blaas zo vol was. Na het opensnijden van de blaas zag ik nauwelijks meer. De blaaswand zag er op het oog niet afwijkend uit. Het zou dan nog in de blaasafvoergang (urethra) kunnen zitten. Ik besloot de urethra netjes vrij te prepareren. Bij het macroscopisch onderzoek van de half ingesneden urethra zag ik afwijkend weefsel. Ter bevestiging heb ik de blaas met de urethra naar de afdeling pathologie gestuurd van de faculteit diergeneeskunde. Aldaar werd mijn vermoeden bevestigd. Het bleek te gaan om een anaplastisch carcinoom in de urethra die de urine afvoer bemoeilijkte en niet te verwijderen was. Gelukkig kwam ik hier goed mee weg maar zonder grasduinen was ik hier nooit achter gekomen.

Week 2

Gauw over

Sommige ziektes komen te paard en gaan te voet. Dier eigenaren kunnen zich hier niet altijd bij neerleggen. Een dierenarts moet dan al zijn overredingskracht inzetten om te bewijzen dat het niet gauw over is tenzij de eigenaar de weg van de minste weerstand kiest. Laatst kwam er een vijf jaar oude kat op het spreekuur die plotseling niet meer achter kon lopen en volgens de eigenaar verlamd was. Klinisch onderzoek van de kat liet een duidelijk bijgeruis (souffle) zien ter hoogte van de rechter Atrioventriculaire klep. De kat had inderdaad geen pijnperceptie in de achterste ledematen die ook wat kouder aanvoelden. Ik legde de eigenaresse uit dat de verlamming van de achterbenen te maken konden hebben met een verminderde doorbloeding van de achterbenen als gevolg van een vastgelopen stolsel in de arteria iliaca door een minder functionerend hart. Een minder goed samen trekken van het hart leidt tot stolselvorming in de hartkamers die dan op een willekeurig moment kunnen vastlopen in de afvoerende vaten van het hart. Een stolsel dat ontstaat in de linker kamer kan via de aorta vastlopen in de arteria iliaca en dan leiden tot doorbloedingsstoornissen van de achterbenen. De eigenaar stemde in met het onderzoek naar de hartfunctie met de Idexx NT pro-BNP test door bloed te laten tappen. Uit de test bleek inderdaad dat het hart minder goed functioneerde gezien de hoge pro-BNP waarde van >270 pmol/l. Nu de waarschijnlijke oorzaak bekend was kon er begonnen worden met het instellen van een behandeling om afsterven van de achterbenen te voorkomen. Het was van belang de bloedvaten te verwijden met een bloedvat verwijdend middel ten einde het vastgelopen stolsel ergens verderop in het bloedvat te laten vast lopen. Ondertussen kreeg het lichaam de kans het stolsel verder af te breken met minimale kans op verdere vaatschade. De volgende dag waren er duidelijke verdikkingen aanwezig in de beide knieholtes t.h.v. de lymfenodi poplitei. Uitgebreide massage in dit gebied had tot doel de doorbloeding onder de knie te verbeteren. De volgende dagen bleek dat dit steeds beter lukte. Het gevoel boven de knie kwam terug, de poes kreeg ineens dikke onder voeten die een paar dagen later weer verdwenen door de massage. Veertien dagen na de start van de verlamming werd het rechter achterbeen er weer bij getrokken. De tactiele plaatsing van het rechter achterbeen was nog niet aanwezig. De kat ging op verzoek van de eigenaresse naar huis. Het niet kunnen lopen achter was niet gauw over maar het gaat gelukkig wel over.

Bijlage. Week 2, gauw over

Week 1

Oud hout houdt…

Welke eigenaar houdt er niet van om zijn hond met een stok te laten spelen. Het is de kunst de stok zo ver mogelijk weg te gooien en de stok dan weer netjes door de hond te laten terugbrengen. Deze eigenaar was hierop geen uitzondering. Hij liet de hond vele malen spelen met een stuk hout toen de hond plotseling te kennen gaf pijn te hebben in de keelstreek. In eerste instantie dacht de eigenaar dat de hond de stok te ver had ingeslikt en daardoor de keel had beschadigd en daardoor dezelfde avond niet wilde eten. Toen de hond de volgende dag nog steeds niet wilde eten, vertrouwde de eigenaar het niet langer en besloot hij naar een dierenarts te gaan. De dierenarts onderzocht de hond en kon in eerste instantie niets vinden bij deze zes jaar oude Duitse herder. Hij haastte zich te zeggen dat dit geen honderd procent garantie was en dat de hond eigenlijk onder narcose moest om hier meer zekerheid over te kunnen verschaffen. Dan wil ik toch graag dat de hond onder narcose gaat zei de eigenaresse. Ik wil meer zekerheid. De dierenarts bracht de hond onder narcose en inspecteerde de keelstreek. Nergens was er een verwonding te bespeuren. Ook nauwgezet onderzoek van de kiezen leverde geen aanwijzingen op voor een perforerend trauma. Ten slotte werd de onderzijde van de tong geïnspecteerd. Op twee plaatsen werd hier een klein wondje geconstateerd. Bij palpatie van de tong stuitte ik op iets hards. Toen ik daarna met een pincet de kleine opening in ging zag ik de boosdoener. Het bleek een onregelmatig gevormd stuk hout te zijn wat in de tong was geschoten bij het oppakken. Houdt oud hout dus in de gaten.

Week 52

Monstra deliciosa: een gat in mijn kennis

Monstera deliciosa is een plant uit midden Amerika die veel in tuincentra verkocht wordt. De Nederlandse benaming is de gatenplant(zie foto). Veel huishoudens hebben een dergelijke plant in de huiskamer staan vanwege het mooie groene blad. De eigenaresse van deze kat vond dat de kat niet fit was. Bij het uitgevoerde klinisch onderzoek bleek dat de kat koorts(temperatuur 39,2) en een gevoelige linker nier streek had. Bij navraag bleek dat de kat regelmatig in de badkamer kwam en daar mogelijk een infectie had opgelopen. Een behandeling met een antibioticum gedurende een paar dagen had geen effect. Toen de kat niet opknapte werd er besloten tot het uitvoeren van bloedonderzoek en het maken van een röntgenfoto. Op de röntgenfoto waren geen afwijkingen te zien. Het bloedonderzoek met de Vettest daarentegen liet een duidelijk verminderde nierfunctie zien(zie bijlage). Een intoxicatie kon niet worden uitgesloten. De kat werd opgenomen en behandeld voor een intoxicatie. Bij verder navragen bleek dat de kat ook wel eens contact kon maken met een plant uit de aronskelkfamilie te weten Monster deliciosa. Contact met deze plant geeft door kauwen op de blaadjes slijmvlies irritatie en nier beschadiging door Calcium oxalaten. De volgende dag was de nier streek niet meer gevoelig. Na drie dagen at de kat nog steeds niet en werd het bloedonderzoek herhaald om de nierfunctie opnieuw te controleren. Het bleek dat de ureum en creatinine gehaltes sterk waren gedaald( zie bijlage). De kat mocht naar huis. Voor het toedienen van medicijnen zou de eigenaar dagelijks langskomen. De volgende dag meldde de eigenaar al dat de kat weer zelf at en weer gepoept had op de bak. Nadat de kat nog een week was behandeld, was de kat volledig de oude. Bij navraag bleek de kat het veertien dagen later uitstekend te doen zonder medicijnen. Het lek bij de kat was gedicht en het gat in mijn kennis over de gatenplant was verholpen.

Week 51

Van gisteren

Zij is niet van gisteren. Met deze uitdrukking wordt bedoeld dat de betreffende persoon alles goed op een rijtje had. In dit geval betrof het de eigenaresse en mijn collega die een hond kreeg te onderzoeken. Een maand eerder was deze elf jaar oude hond bij mij op het spreekuur geweest met de klacht dat ze meer dan normaal hijgde. Auscultatie van hart en longen leverde toen geen bijzonderheden op. Wel had de hond een gevoelige nier streek. Een ingestelde amoxicilline kuur gedurende tien dagen had geen verbetering laten zien. Toen de eigenaresse bij mijn collega kwam vertelde ze dat de hond was afgevallen en nog steeds te veel hijgde. Mijn collega voelde in de buik een duidelijke verdikking die voor de hond blijkbaar veel stress opleverde gezien het vele drinken van de hond(Urine onderzoek: soortelijk gewicht urine 1.009). Mijn collega liet er geen gras over groeien en nam onmiddellijk een röntgenfoto (zie foto) waar inderdaad een duidelijke dikte op te zien was. In overleg met de eigenaresse werd er besloten tot het uitvoeren van een kijk operatie waarbij er een zeer grote milt met twee nog niet gesprongen haematomen zichtbaar was. Op het oog waren er geen verdere uitzaaiingen waarneembaar waarna er besloten werd de gehele milt te verwijderen. De verwijdering verliep probleemloos en de eigenaresse was zeer tevreden. Amper een maand later werd de hond slomer en begon ze minder te eten. Uitgevoerd bloedonderzoek met de Vettest (zie bijlage) liet zien dat er een hoog Alkalisch fosfatase aanwezig was. De kans op uitzaaiingen werd gezien de historie en het uitgevoerde bloedonderzoek groot geacht. Korte tijd later besloot de eigenaresse de hond te laten inslapen vanwege de slechte prognose en haar medische achtergrond.

Week 50

Gal(weg)?

Onlangs kwam er een dertien jaar oude kat op het spreekuur met hyperthyreoidie die het hele weekeind al spuugde. Het vermoeden bestond dat hij naalden van de kerstboom had opgegeten. Bij het uitgevoerde klinisch onderzoek werd er een normale lichaamstemperatuur en een wat verminderde turgor waargenomen. Het verdere klinisch onderzoek leverde geen bijzonderheden op. De dierenarts besloot bloed te tappen, het bloedglucose te bepalen met de Haemoglucotest (glucose 9,7 mmol/l), de schildklier waarde te meten met de Vetscan VS2( T4:95 nmol/l) en het overige bloed te onderzoeken met de Vettest(zie bijlage). De sterk verhoogd GPT( GPT:673 IE/l) duidde op beschadiging van de lever die mogelijk veroorzaakt werd door een te hard werkende schildklier. Ondanks het ophogen van de Felimazol 5 mg naar vier per dag, bleef de kat gal spugen. Gevoerde brokjes lagen er na een paar uur al uit. In overleg met de eigenaresse werd er een röntgenfoto gemaakt. Op deze foto was de galblaas duidelijk te zien (zie bijlage). Om meer zekerheid te verkrijgen omtrent de leveraandoening werd er de volgende dag een kijkoperatie uitgevoerd. Hier bleek de galblaas sterk vergroot en werd er wel 7,5 cc gal uit de galblaas opgezogen van de kleine lever. De galblaasinhoud was niet ontstoken blijkens uitgevoerd bacteriologisch onderzoek. Ook werd er in de omgeving geen afvoer belemmerende oorzaak gevonden. Mogelijk had deze kat toch een intoxicatie opgelopen. De dagen na de operatie werd de kat behandeld met een middel voor intoxicatie. Drie dagen na de kijkoperatie werd er herhaald bloedonderzoek met de Vettest(zie bijlage), uitgevoerd waarbij bleek dat de lever het aanzienlijk beter deed. Het bloedglucose bleef met 13,6 mmol/l aan de hoge kant. De behandeling voor de intoxicatie werd doorgezet. Drie dagen later stopte de kat met gal spugen en zakte het bloedglucose naar 9,6 mmol/l. Een week later dronk de kat zelf en was het bloedglucose gezakt naar 5,5 mmol/l. Omdat de kat nog steeds niet zelfstandig at, kreeg de kat een kuur met corticosteroiden ten einde de eetlust op te wekken. Drie weken na de start van de kuur met corticosteroiden was de kuur met corticosteroiden afgebouwd en kon de kat met de schildklier tabletten weer zelfstandig eten. De galwegen functioneerden weer normaal. Na een lange weg was uiteindelijk de gal weg.

Week 49

Ver(zoeken) en ver(krijgen)

Een consult van een eigenaar is vaak niet anders dan een verzoek om een oplossing voor een bepaald probleem te krijgen. Een dierenarts moet dan zoeken naar de oorzaak van de klacht om een oplossing te kunnen verkrijgen. Het spreekt voor zich dat de oorzaak de ene keer sneller wordt gevonden dan de andere keer. Laatst kwam een eigenaar bij ons in het weekeind op consult met de klacht dat de bijna twaalf jaar oude hond erg sloom geworden was en zelfs niet meer kon staan. Klinisch onderzoek liet een erg hoge pols van 180 en een iets toegenomen buikomvang zien. Het dier had rose slijmvliezen, maar een verhoogde CRT( capillary refill time ), hetgeen duidt op een minder goede doorbloeding. Punctie van de buikholte leverde een bloederige vloeistof op waarvan de haematocriet duidelijk hoger was dan het gepuncteerde bloed uit de halsader, hetgeen wijst op een reeds langer bestaande bloeding. Bloedonderzoek met de Vettest(zie bijlage) liet zien dat de circulatie duidelijk minder was gezien het hoge creatinine. De leverenzymen waren duidelijk verhoogd getuige het hoge ALT gehalte en het hoog normale alkalisch fosfatase hetgeen inhield dat er mogelijk sprake was van uitzaaiingen naar de lever. In overleg met de eigenaar werd besloten de hond te opereren. Toen de buik eenmaal was opengemaakt, bleek er sprake te zijn van een milttumor bestaande uit drie haarden waarvan er een gebarsten was (zie foto). Tevens waren er uitzaaiingen naar de lever waardoor de prognose uiterst slecht was. Het was duidelijk dat deze hond niet meer te redden was. Tijdens het netjes dichtmaken overleed de hond. Gelukkig had de eigenaar zekerheid gekregen over de doodsoorzaak van de hond. De dierenarts was blij dat hij voor de eigenaar mocht zoeken naar de oorzaak van het niet meer overeind komen van de hond en zodoende zekerheid kon verkrijgen.

Week 48

Hij wel

De uitdrukking ”hij wel” wordt vaak gebezigd door iemand die vol ongeloof een sterk verhaal van een andere persoon aan hoort en dan laat merken dat het eigenlijk niet waar kan zijn. Recent kwam er een eigenaar met een hond die tamelijk veel braakte. De eigenaar wilde aan de ene kant niet veel kosten maken omdat de hond al twaalf jaar oud was. Aan de andere kant zou het fijn zijn als de hond van zijn problemen af zou kunnen komen. Na een goed uitgevoerd klinisch onderzoek stelde mijn collega vast dat de hond een nieraandoening had. In overleg met de eigenaar kreeg de hond een antibioticum kuur van tien dagen. Na afloop van deze kuur was het probleem nog niet opgelost. Ik stelde voor om de hond te behandelen voor een nierbeschadiging door een intoxicatie omdat de hond nog steeds een gevoelige nier streek had aan de linker zijde en aan de rechter zijde. De eigenaar stemde toe. Twintig dagen later kwam de eigenaar weer terug op consult. De eerste tien dagen was het perfect gegaan. Daarna echter was de hond weer teruggevallen. Ik stelde de eigenaar voor bloedonderzoek te doen om vast te stellen hoe goed of de nierfunctie nog was. Er werd bloed getapt en onderzocht met de Vettest (zie bijlage). Uit het bloedonderzoek bleek duidelijk dat de nier beschadigd was gezien de hoge ureum (13,1 mmol/l) en de hoge creatinine ( 219 umol/l ) waarden. Als dierenarts ben je dan blij dat je het bij het goede eind hebt maar een eigenaar zal enigszins teleurgesteld zijn over de waardes gezien de minder goede prognose. Omdat de hond na de eerste behandeling voor een intoxicatie goed was opgeknapt, werd er besloten de kuur nogmaals tien dagen toe te dienen en te kijken of de nierfunctie verder kon verbeteren. Toen de hond tien dagen later op controle kwam, bleek de nier streek zowel links als rechts niet meer gevoelig te zijn. Een controle van het bloed met de Vettest, liet zien dat de ureum (15,1 mmol/l ) en creatinine 240 ( umol/l ) waarden niet waren verbeterd. De nierbeschadiging was een feit dat onder ogen moest worden gezien. Met aangepast dieet was het mogelijk de nier minder te belasten en de hond daardoor een prettiger leven te geven. Dat verdiende hij wel.

Week 47

Niet afwachten maar verwachten

Tijdens een bedrijfsvisite op een melkveebedrijf werden er voor het bewakingsonderzoek op bovine virus diarree vijf bloedmonsters genomen. Nadat dit gebeurt was, vroeg de veehouder mij nog even naar een drachtige pink te kijken die zes maanden onderweg was en steeds minder ging eten en daardoor vermagerde. De pink had wat dieper liggende ogen, rode slijmvliezen, koude oren en een pols van 72 .Bij het verdere klinisch onderzoek viel op dat de koe een positieve steelband had in de rechter boven flank net achter de ribboog. Een steelband is een hoog tonig muziek geluid dat ontstaat wanneer bij de koe gas boven een vloeistof aanwezig is in een enigszins holle ruimte. Bij deze koe moest worden gedacht aan een gedraaide lebmaag of aan een draaiing van een gedeelte van de darm. Er werd bloed getapt en onderzocht met de Vettest( zie bijlage ). Het bloedonderzoek liet een te hoge CPK en een te laag Calcium zien. Het ureum was wat aan de hoge kant voor een pink die niet at. In overleg met de veehouder werd besloten tot het toedienen van een magneet om scherp als onderliggende oorzaak uit te sluiten. Tevens werd er een laxeermiddel toegediend om te bekijken of er passage was in het maagdarmkanaal waardoor de steelband zou kunnen verdwijnen. De koe werd gedurende 5 dagen behandeld met een antibioticum. De volgende dag moest de koe al een stuk beter zijn, anders moest de veehouder mij weer bellen. Toen ik na een paar dagen bij de veehouder informeerde hoe het met de pink was, antwoordde hij dat het al weer stukken beter ging. Hij had de pink apart in een stro hok gezet waardoor de pink makkelijker overeind kon komen. “Let wel op de eetlust” zei ik want de koe heeft waarschijnlijk scherp gehad en vergroeiingen kunnen de reden zijn van een terugval. De veehouder zou de pink voorlopig in het stro hok houden tot een paar dagen na het kalven in januari zodat de CPK de tijd krijgt om weer normaal te worden. Binnenkort moet deze pink een gezond kalf op de wereld zetten. Dierenarts en veehouder zullen het gespannen afwachten.

Week 46

Zo fijn

Sommige dingen in het leven zijn niet fijn. Het liefst zou je daar binnen een minuut een oplossing voor willen hebben, zodat je van een probleem af bent en zeker als je huisdier diarree heeft. De kat van deze eigenaresse had de laatste tijd geen mooi gevormde ontlasting. De kat zat af en toe te persen op de ontlasting en soms zat er bloed bij. De ontlasting was niet dik en niet dun. Bij het klinisch onderzoek viel op dat de kat beiderzijds een gevoelige nier streek had. Nadat de kat wat was gesedeerd werd er om eventuele afwijkingen op te sporen bloed afgenomen en onderzocht met de Vettest (zie bijlage). De dierenarts gebruikte een antbioticum kuur om eventuele infectie’s uit te sluiten. Tien dagen later kwam de kat weer terug. De klachten waren niet verbeterd en de kat braakte nu af en toe gal of eten. De dierenarts besloot de kat op te nemen voor nader onderzoek. De nier streek was nog steeds gevoelig. Een mogelijke intoxicatie kon niet worden uitgesloten. Nadat de kat hier zeven dagen voor was behandeld, was de gevoelige nier streek verdwenen. Ondertussen uitgevoerd ontlasting onderzoek wees uit dat de kat een minder goede zetmeel vertering had. De kat kreeg een andere voeding voorgeschoteld om een mogelijke voedingsallergie te traceren. Ondanks de veranderde voeding en een uitstekende eetlust bleef de kat af en toe diarree houden. Ondertussen uitgevoerd Giardia onderzoek verliep negatief. Ook de Campylobacter en de Salmonella bacterie waren niet aan te tonen. In overleg met de eigenaar werd er uiteindelijk besloten tot het nemen van een dunne darm biopt. Uit het onderzochte stukje weefsel kwam naar voren dat de kat mogelijk een gestoorde afweer had. Een behandeling met een afweer onderdrukkend middel werd ingesteld om het probleem te verhelpen.

Week 45

Bruggen bouwen

Hoe kom je van het een bij het ander?. Vaak heb je een brug nodig om dat te realiseren. In de diergeneeskunde is dit niet anders. Je neemt waar, verzamelt gegevens, interpreteert gegevens en probeert een eenduidig beeld te realiseren. Soms heb je hiervoor meerdere disciplines nodig. Laatst kreeg mijn collega een kat op het spreekuur die mager was en enigszins benauwd. Voor verder onderzoek was het nodig dat er een röntgenfoto van de borstholte en de buikholte werd gemaakt. Op de röntgenfoto (zie bijlage) van de thorax was een duidelijke sluiering te zien hetgeen wees op de aanwezigheid van vrij vocht in de borstholte. Voor de zekerheid werden de röntgenfoto ter beoordeling naar de afdeling radiologie van de universiteitskliniek gestuurd alwaar de volgende dag vocht in de borstholte en cardiaal longoedeem (vochtophoping in de longen door een minder goed functionerend hart) werd vastgesteld. De röntgenfoto van de buik liet waarschijnlijk een vergrote milt zien. De dag van de röntgenfoto beoordeling werd er ook bloed getapt van de kat en onderzocht met de Vettest(zie bijlage 2), de Vetscan( T4:10 nmol/l) en de Idexx NT pro-BNP test:NT pro-BNP > 270 pmol/l. Het viel op dat het minder goed functionerend hart werd bevestigd met de NT pro-BNP test. Er werd echter geen verklaring gevonden voor de zeer hoge ALT ( > 668 IE/l boven meetbereik Vettest ) die niet werd veroorzaakt door een te hard werkende schildklier. Intussen werd de kat behandeld met een vocht afdrijvend middel om het cardiale longoedeem te verminderen. Toen de kat na twee dagen behandelen klinisch minder benauwd was, werd er een proeflaparotomie gedaan.in het mesenterium werden op verschillende plaatsen meerdere kleine donkerbruine haardjes gevonden. Een zo een klein haardje werd samen met een deel van een mesenteriale lymfeknoop opgestuurd naar de afdeling pathologie van de faculteit der diergeneeskunde. Enige dagen later kwam de uitslag. De kat werd sterk verdacht van een beginnend T-celrijk B cel lymfoom. Nader onderzoek dat de definitieve diagnose zou leveren, vertelde ons dat er sprake was van een overmatige prikkeling van het afweerapparaat waaraan zowel de B-cellen als de T-cellen mee deden. Er waren gelukkig geen aanwijzingen voor een tumor. Een maand na het begin van de klachten was het gele plasma verdwenen en de ALT gezakt naar 25 IE/l. Gelukkig was de moeilijke periode overbrugd met een goed eindresultaat.

Week 44

Van links naar rechts

In de jaren zeventig waren de conferences van Wim Kan een echte gebeurtenis waar je voor thuis bleef. Sommige van zijn uitspraken waren legendarisch over bepaalde politici. Het is net of ze in een auto zitten en een beetje naar links draaien, een beetje naar rechts draaien en er toch niet uit kunnen komen. Bij een van mijn veehouders waar ik toevallig bewakingsonderzoek voor bovine virus diarree moest doen, moest ik nog even maar een koe kijken die het wat minder goed deed. De koe zag er goed uit en maakte geen zieke indruk. Bij klinisch onderzoek bleek de lebmaag die normaal gesproken op de bodem van de buikholte dient te liggen, bij deze koe naar de linker flank te zijn gedraaid. In vaktermen heet dit een lebmaagdislocatie naar links. Het draaien van een lebmaag heeft altijd een oorzaak. Als deze oorzaak adequaat wordt bestreden, is er kans dat de lebmaag terugdraait naar de oude plek en de koe het weer goed gaat doen. Een tijdelijk stilliggen van de pens door een scherp voorwerp kan een van de oorzaken zijn van een gedraaide lebmaag. Als dit de oorzaak was, zou het toedienen van een magneet het probleem kunnen oplossen. De kooi om de magneet neutraliseert dan het scherpe voorwerp waardoor de pijn snel minder wordt en de koe beter gaat vreten. Het beste is dan ook om de koe gelijktijdig een antibioticum te geven om de door het scherpe voorwerp veroorzaakte ontsteking te bestrijden. Om economische overwegingen van het niet kunnen leveren van melk, besloot de veehouder om alleen een kooi magneet toe te dienen. Twaalf dagen later werd ik door de veehouder weer bij de zelfde koe geroepen om haar alsnog te opereren. Bij aankomst op het bedrijf bleek de lebmaagdislocatie niet meer aanwezig aan de linkerkant maar wel aan de rechterkant van de buik. De magneet had blijkbaar wel gewerkt maar de ontsteking was niet verdwenen. De koe werd geopereerd en de lebmaag werd aan de rechter buikwand vast gezet. De koe werd na behandeld met een antibioticum kuur gedurende vijf dagen. Blijkbaar was dit een sprekend voorbeeld van wat Wim Kan al zei:”Een beetje naar links draaien, een beetje naar rechts draaien en er toch niet uit kunnen komen””.

Week 43

Kranig werk

Op een mooie zondag in september wordt je gebeld door een veehouder die een paar Belgische Blauwe koeien weidt. Wilt uw alstublieft komen dokter om een koe te verdoven die wild is geworden nadat hij in de sloot heeft gezeten? Aan de stem te horen was de man in paniek. Ik besloot er heen te gaan en geen verdere lastige vragen te stellen aangezien het ongeveer een half uur rijden bij mij vandaan was. Eenmaal op de plek aangekomen zag ik het probleem. De bewuste koe stond aan een lang touw vastgebonden aan een sjofel en liet zich inderdaad niet makkelijk benaderen. Ik besloot tijd te winnen door te vragen hoe het zover was gekomen. Kijk dokter de koeien zijn van mijn vader en die is op vakantie. Toen ik vanochtend de koeien opzocht, zag ik dat er een in de sloot zat. Het land is erg drassig en ligt net boven water niveau. Met een trekker kun je er nu niet bij want die verzakt ter plekke. Dit wetende zei de man besloot ik de brandweer te bellen. Deze zijn vanochtend gekomen en wilden met hun auto het land in. Ik heb ze dit sterk afgeraden maar ze deden het toch. Na amper twee meter in het land te zijn, verzakte de brandweer auto als nog. Uiteindelijk is er een brandweer auto uit den Haag met een telescoop arm gekomen om de koe uit de sloot te halen. Je begrijpt dat dit een hele consternatie was. Toen de eerste koe net uit de sloot gehaald was en weer op het land gekomen en weer rustig liep op het land liep, dook de tweede koe in de sloot. Deze hebben we er ook weer uit weten te krijgen maar zij staat nu aan de overzijde van de sloot en zij moet weer terug naar haar eigen land over de weg en dat lukt niet. Onder tussen had ik nagedacht. Aangezien ik degene was die de koe moest benaderen, liep ik het meest risico. Ik besloot de koe te benaderen met een schijnaanval als de koe op het einde van het vast gemaakte touw zat door te doen alsof ik de koe in de hals wilde prikken maar uiteindelijk in de bil spoot. Mijn schijnaanval had gewerkt. De koe werd rustiger achter de sjofel waarna de koe rustig achter de sjofel aan via de openbare weg weer naar het eigen land liep om herenigd te worden met haar maatje. Achteraf bezien was het kranig werk.

Week 42

Hacken

Hacken is een woord uit de ICT wereld. Mensen die dit goed kunnen zijn in staat bij andere mensen gevoelige informatie weg te halen. Dierenartsen proberen ook achter de informatie te komen waarom een dier ziek wordt. Deze schapenhouder belde voor een zes maanden oud lam die niet meer kon lopen en een andere lam dat rechtsachter mank liep. Eenmaal op het bedrijf aangekomen constateerde ik dat de veehouder het goed voor elkaar had. De lammeren waren in goede conditie en zouden binnenkort verkocht kunnen worden. Ik snap het niet zei de veehouder, Eerst liep er een mank en nu kan een ander jong schaap bijna niet meer lopen. Ik heb ze allebei voor de vliegenlarven behandeld omdat ze maden op de rug hadden. De dierenarts vertelde hem dat dit kwam omdat de schapen wondjes hadden waar dan vliegen op af kwamen en daar eitjes neerlegden waaruit dan later weer de maden uitkwamen. Normaal heb ik hier nooit last van zei de veehouder. De dierenarts besloot het lam dat nauwelijks kon lopen eerst te onderzoeken. De correctie reflexen (dubbeltreden) bij dit lam waren duidelijk vertraagd. Het lam had blijkbaar een rug probleem tussen de tweede borstwervel en de derde lendenwervel. Een te kort aan koper is een van de oorzaken van een slingerende gang bij schapen door zenuw beschadiging van het ruggenmerg. Bij dit schaap was dit uiterst onwaarschijnlijk omdat de lammeren werden bijgevoerd met lammerenbrok. Nadere bestudering van de huisvesting gaf de oplossing van het probleem. Schapen en lammeren werden gescheiden gevoerd in twee verschillende ruimtes. De ruimte waar de lammeren werden gevoerd was zo gemaakt dat de volwassen schapen hier niet doorheen konden. Kleine lammeren worden langzamerhand groter en bereiken langzamerhand een lichaamsgrootte waardoor zij niet meer door de kleine opening in het hek kunnen komen. Als het dan met veel moeite toch nog lukt bestaat de kans op rug beschadiging met een eventueel klein wondje als gevolg. De veehouder snapte het onmiddellijk en sloot de opening voorgoed af. Zonder hekken geen probleem maar zonder hacken geen oplossing.

Week 41

Honderd procent

Er zijn weinig dingen in het leven honderd procent zeker. Het is echter niet verkeerd om naar honderd procent zekerheid te streven. De eigenaar van deze kat dacht net eender als de dierenarts maar kreeg het daarbij niet gemakkelijk. Mijn kat is ziek en ik denk dat mijn kat FIP heeft. Ik heb er al het een en ander over gelezen en voor de zekerheid heb ik wat literatuur er over meegenomen wat u vast wel zal interesseren. Ik vertelde haar dat de diagnose FIP niet simpel te stellen is en dat daarvoor eerst andere ziektes dienen te worden uitgesloten. Bij het onderzoeken van de twee jaar oude Maine Coon vertelde mevrouw dat de kat af en toe diarree had. Bij het klinisch onderzoek van de kat, viel op dat de kat koorts en een dikke buik had. De punctie van de buikholte verliep negatief. Uitgebreid bloedonderzoek met de Vettest liet een veel te hoog globuline gehalte zien in combinatie met een normaal ureum en een laag normaal creatinine(zie bijlage 1). Uitgevoerd verteringsonderzoek liet een minder goede vertering van zetmeel zien ondanks de aanwezigheid van voldoende enzymen. De kat kreeg een hypoallergeen dieet voorgeschoteld. Tien dagen later kwam de kat opnieuw op controle. De kat was gegroeid in gewicht van 5,1 kg naar 5,9 kg. Helaas was de buikomvang van de kat ook toegenomen. Punctie van de buikholte leverde nu twee cc waterig (sereus)vocht. Herhaald bloedonderzoek met de Vettest (zie bijlage 2) liet een zeer duidelijke verlaging van de albumine fractie zien evenals een verlaging van het creatinine gehalte. Gezien de verslechtering van de bloedwaarden en de toegenomen buikomvang vond ik het nodig dat mevrouw snel zekerheid kreeg over de uiteindelijke diagnose en adviseerde ik om de kat door te sturen en op de universiteitskliniek te laten onderzoeken. Mevrouw kreeg daar te horen dat het bijna zeker was dat de kat FIP (feline infectieuze peritonitis )had. Een paar weken later is de kat alsnog thuis geëuthanaseerd.

Week 40

Gebroken hart

Stel je voor dat je in de ochtend je eigen kat eten geeft, naar buiten laat, je zelf naar je werk gaat en dan in de avond je kat zwaar gewond thuis ziet komen. Menig eigenaar krijgt dan een gebroken hart en wil kost wat kost het leven van een dier redden. Deze kat had een 10 centimeter grote wond op de buikwand en een gebroken achter poot. Toen de kat onder narcose ging ,was er op de röntgenfoto goed te zien dat het dijbeen in vijf stukken ( bijlage 1) was gebroken. Is hier nog wat aan te doen vroeg de eigenaresse? Het maakt niet uit wat het kost als het maar goed komt. De orthopedisch specialist zou de volgende dag uitsluitsel geven. Intussen werd de buikwond gehecht om de kat te behoeden voor verdere uitdroging en verslechtering van de prognose. De volgende dag werd de kat door de specialist bekeken. De breuk in het dijbeen kon worden hersteld maar de wond op de buik zag er niet goed genoeg uit om de breuk in het been gelijk te herstellen. Een week later werd er alsnog een operatie uitgevoerd waarbij de twee bot uiteinden met elkaar verbonden werden door een pin.( bijlage 2) De loszittende botfragmenten zouden moeten oplossen. Toen ik de vrouw negen weken later opbelde om te vragen hoe het ging, zei ze dat de kat al weer door de kamer

liep. Het geopereerde been was echter nog wel wat stijf. De trap op lopen ging goed maar bij het trap aflopen werd het been niet gebruikt. De specialist beaamde dit en hoopt op verder herstel van de knie. Voorlopig is de eigenaresse blij dat de kat nog vier benen heeft om op te lopen. Het bleef bijeen gebroken been en gelukkig geen gebroken hart.

Week 39

Oppassen

Oppassen kan meerdere betekenissen hebben. Naast het opletten kan het ook betekenen nauwkeurig op iets of iemand letten. Het spreekt voor zich dat je dan ook verantwoordelijkheid neemt. Laatst overkwam dit een diereigenaar die zijn kat tijdelijk bij zijn ouders had ondergebracht. Het viel de ouders op dat de kat slecht at en langzamerhand een dikke buik kreeg. Zij maakten een afspraak bij de dierenarts. Het viel de dierenarts op dat de kat een zeer hoge pols had > 300 en wat dieper liggende ogen en een gering verhoogde temperatuur( 38,8 ). Ook was er beiderzijds sprake van een gevoelige nierstreek. De kat kwam buiten en ving regelmatig muizen. De kat werd in eerste instantie behandeld met Vitamine K omdat contact met muizengif niet was uitgesloten. De volgende dagen werd de kat actiever .De eetlust bleef echter achter op de verwachting. Na vijf dagen behandeling met Vitamine K was de kat actief geworden maar was de dikke buik nog niet verdwenen. De kat was in tussen goed genoeg bevonden voor het maken van een rontgenfoto waarbij de kat onder narcose ging. Op deze foto was zeer veel witting ( zie röntgenfoto )te zien het geen wees op de aanwezigheid van vrij vocht in de buikholte. Tevens werd er bloedonderzoek verricht waarbij met name het lage albumine mij enigszins zorgen baarde.(zie uitslag Vettest, bijlage 1). Er werd besloten tot laparotomie waarbij er sprake was van veel sereus exsudaat. Over de gehele buikwand was er sprake van puntbloedingen. Nergens waren er aanwijzingen voor een perforerend corpus alienum. De kat werd weer netjes dichtgemaakt. De volgende dagen zou het duidelijk worden of de kat verder verbeterde. De kat ging elke dag beter eten. Het vijf dagen later opnieuw uitgevoerde bloedonderzoek liet een sterke verbetering zien ( zie Vettest,bijlage 2 ). De hypoproteinaemie was sterk verbeterd en het albumine was ook weer om hoog gekomen. De wond droeg echter nog wel een beetje. Omdat de eigenaresse de kat dol graag thuis wilde hebben, ging de kat mee naar huis op de voorwaarde dat de buikwond goed in de gaten gehouden moest worden. Twee dagen later kwam de eigenaar terug omdat de kat toch een paar buikhechtingen eruit gelikt had ondanks een preventief meegegeven kraag. De kat werd opnieuw gehecht. Uit veiligheidsoverwegingen bleef de kat nu bij ons zodat wij nu konden oppassen en onszelf de schuld konden geven als de kat de hechtingen eruit likte. Twintig dagen later was de kat volledig genezen. Oppassen is een kunst.

Week 38

Uit hoofde van…

Veel dingen kun je vanuit verschillende standpunten bekijken. Naarmate je ouder wordt gaat dit gemakkelijker dan wanneer je nog jong bent. Op jongere leeftijd maak je vaak spontanere keuzes waarbij je je achteraf pas realiseert dat wie A zegt ook B moet zeggen. Diereigenaren zijn hierop geen uitzondering. Deze eigenaar had vooronderzoek gedaan bij het uitzoeken van een pup en was daar uitgekomen bij een Shiba Inu. De hond liep bij de eerste inenting bij de fokker een beetje mank. Mogelijk kwam dit door het ravotten van pups onderling. De nieuwe eigenaar kwam met de acht weken oude pup bij de dierenarts om nog even naar de poot van de pup te laten kijken voordat ze de negen weken enting kreeg. De dierenarts constateerde een stationaire patella ( knieschijf ) luxatie aan het ene been en een habituele luxatie aan het andere been. Een patella luxatie wil zeggen dat de knie schijf naast de rolkammen van de knie ligt. Dit laatste kan tijdelijk zijn en dan spreekt men van een habituele luxatie, het kan ook blijvend zijn en dan spreekt men van een stationaire luxatie. Toen de eigenaar dit hoorde was hij niet blij. Ik adviseerde de man naar een specialist te gaan zodat de eigenaar zekerheid had over de diagnose, de beste behandeling hiervan en de te maken kosten. Toen de man deze zekerheid gekregen had, vond er overleg tussen de fokker en eigenaar plaats die beiden verschillende belangen hebben. De eigenaar wil een gezonde hond en wil eigenlijk geen geld terug maar een compensatie voor de te maken kosten voor een gezond leven. De fokker wil het liefste geen kosten meer maken maar moet inzien dat de eigenaar uit hoofde van dierenliefde een aanvaardbare oplossing wil. Waarschijnlijk zal het uitkomen op een gelijke verdeling van de te maken operatie kosten.

Week 37

Inpeperen

Als je dingen moet inpeperen gaat het meestal om dingen die je nooit meer mag vergeten en die dingen zal je dan ook nooit meer vergeten. Tijdens mijn eindexamen gezelschapsdieren kreeg ik een hond te onderzoeken die sloom was. Bij het klinisch onderzoek viel op dat de hond erg bleke slijmvliezen had. Aangezien de CRT (capillary refill time ) in orde was had de hond last van bloedarmoede. Nadat ik de oorzaken van bloedarmoede benoemd had, te weten verminderde aanmaak, verhoogde afbraak of bloedverlies, kwam de hamvraag. Waar zit de bloeding dokter? Ik kon er alleen achter komen door de lichaamsholte te puncteren en daarbij bloed aan te zuigen. Het juiste antwoord was volgens degene die het examen afnam de buikholte. U ziet toch duidelijk dat de buikomvang is toegenomen. Op dat moment was mij dit totaal niet opgevallen.

Laatst kreeg ik in de praktijk een twee jaar oude Berner Sennen hond op het spreekuur die bloed plaste. De eigenaar was dit min of meer bij toeval opgevallen. De hond was wel wat slomer dan anders. Het viel mij gelijk op dat de buikomvang van de hond was toegenomen. Eenmaal op tafel bleek dat de slijmvliezen nog rood waren maar dat de pols richting de 180 slagen per minuut ging. Bij een gezonde hond van dit formaat zou de pols rond de negentig mogen zijn. Omdat ik dacht aan een bloeding stelde ik de eigenaar voor om de buikholte te puncteren om zo vast te stellen of er daadwerkelijk bloed in de buikholte zat. De eigenaar stemde toe. Bij het puncteren van de buikholte werd er inderdaad bloed opgezogen. Waarschijnlijk heeft uw hond contact gemaakt met ratten of muizengif. Dat moet de hond dan ergens anders hebben opgelopen want ik heb het niet gebruikt, zei de eigenaar. Ik laat de hond echter wel los lopen langs het water. Misschien dat daar dan toevallig wat gelegen heeft. De hond werd met een vitamine K injectie behandeld gedurende vijf dagen. De volgende dag zag de eigenaar de hond al weer wat actiever worden. De buikomvang van de hond werd de dagen erna langzaam kleiner. Het was weliswaar bloedstollend geweest maar de eigenaar was rustig gebleven. Het verhaal van de dikke buik was er bij mij ingepeperd. Een maand later had de hond jeuk op het kruis. Terloops merkt de eigenaar op dat de hond nog steeds een dikke buik had. De hond maakte geen zieke indruk. De dierenarts tapte bloed ( zie bijlage ) en besloot opnieuw de buikholte te puncteren waarbij hij licht rode ( serohaemorrhagisch vocht ) vloeistof in de buikholte constateerde. Vanwege het vermoeden van leverstuwing door een verminderde functie van het hart werd er een behandeling met een hart contractie kracht stimulerend middel ingesteld. Toen er na tien dagen geen verbetering optrad, werd er een echo gemaakt in een naburige praktijk door iemand die vaker echografie deed. Deze dierenarts constateerde meerdere veranderingen in de buikholte die de prognose aanzienlijk slechter maakte. In overleg met de dierenarts en de eigenaar is er toen besloten tot euthanasie van deze pas twee jaar oude hond. Helaas is er geen sectie uitgevoerd ter bevestiging van de diagnose.

Week 36

Moerziekte of meer ziekte

Moerziekte is de ziekte die op kan treden rond het afkalven door Calcium gebrek. Alle veehouders zijn bekend met deze ziekte en dienen zelf een CaMg infuus toe. Deze veehouder had dit ook gedaan en zijn bedrijfsverzorger verteld dat de koe toen moerziek had en hij bij twijfel de dierenarts moest bellen. De man in kwestie had dit gedaan. De koe kon niet staan en at ook niet. Een recidief van moerziekte was de meest voor de hand liggende conclusie. Ik besloot toch de koe te temperaturen en het uier na te kijken. De koe had tp:40,6 en een enigszins vergroot kwartier met niet echt een mooie biest kleur. Vermoedelijk was er een Coli mastitis ophanden. Ik besloot bloed te tappen en dit later te onderzoeken met de Vettest.(zie bijlage). Ik verliet het erf weer nadat ik de koe behandeld had met een CaMg infuus een chemotherapeuticum en een pijnstiller. Het bloedonderzoek liet een duidelijk verhoogd ureum zien. Twee jaar geleden bleek deze koe een lebmaagbloeding te hebben gehad met een haematocriet van 10 hetgeen inhoudt dat de koe 60% van zijn bloed was kwijtgeraakt. De volgende dag was de veehouder zelf thuis. De koe at nog niet, de temperatuur was gezakt naar 38,5 en het uier zag er niet slecht uit. Ik besloot de koe nogmaals een CaMg infuus toe te dienen en een laxeermiddel om de passage naar de darm te bevorderen. De veehouder zou de koe in de gaten houden. Twee dagen later belt de veehouder nogmaals op dat de koe niet eet. Het is volgens mij geen Coli mastitis maar wat anders. Ik tapte nogmaals bloed en vergeleek dit met de vorige keer(zie bijlage 2). Eenmaal thuis gekomen schrok ik van de uitslag. Het ureum was omhoog geschoten naar 24,9 (normaal 3,0-6,5 )mmol/l en het fosfaat was ook zeer hoog geworden.(4,00 mmol/l). Was er dan toch sprake van een vergroeiing? De pens werkte snel genoeg maar er was geen passage van lebmaaginhoud naar het duodenum. Het leek een achterste stenose te worden. Ik adviseerde de veehouder om een breedspectrum antibioticum toe te dienen ten einde de ontsteking te beteugelen. De volgende dag was er nauwelijks verbetering (zie bijlage 3 ). De koe kreeg een infuus met een bloedvat verwijdend middel. Morgen kom ik nog even langs als de koe nog leeft. De volgende dag had de veehouder visite. Hoe gaat het met de koe, vroeg ik?. Nu je gelooft het of niet maar ik heb de koe wat hooi zien eten. Ik ging alleen het weiland in. Het lukte me net om bij de loslopende koe bloed te tappen. Het bloed werd onderzocht met de Vettest(zie bijlage 4). Het ureum en het fosfaat waren spectaculair gedaald. De achterste stenose was opgeheven. Ik adviseerde de veehouder de koe langer te behandelen met een breed spectrum antibioticum en de koe een magneet te geven. Een scherp voorwerp zou nog wel eens de oorzaak kunnen zijn van de achterste stenose die liet zien dat de koe meer ziek was dan alleen moerziek. Een maand later was de koe geheel hersteld.

Week 35

Stamgast

Een stamgast is een gast die regelmatig een bepaalde gelegenheid bezoekt. In mijn studententijd was dat regelmatig een café. Bij ons in de praktijk is het iemand die noodgedwongen de praktijk een aantal malen achter elkaar bezoekt. Vrij recent betrof dit een eigenaar waarvan de zeventienjarige kat niet meer op zijn benen kon staan. Het was bij deze kat zo erg dat de kat regelmatig om zijn eigen lengte as draaide en de kopstand op kwart voor twaalf stond. Hier is zeker niet veel meer aan te doen zei de man die zich eigenlijk afvroeg of er nog advies nodig was voor de aanstaande euthanasie. Het hangt er van af hoe U het bekijkt, antwoordde ik. Als de kat gisteren kerngezond was, kunt u de kat nog een kans geven. De man beaamde dat er met de kat de dag ervoor niets aan de hand was. Tijdens het onderzoek stelde ik ook nog vast dat de kat links een grote pupil had en rechts een kleine pupil. De spierspanning in de poten was duidelijk versterkt hetgeen ook wees op centrale ontremming. Na het klinisch onderzoek stelde ik vast dat de kat een cerebellaire ataxie had en dat dit hoogst waarschijnlijk door een embolie kwam en dat dit nog een redelijke prognose had, mits de eigenaar op mijn kompas wilde varen en de eigenaar elke dag kon terugkomen voor een bloedvat verwijdende injectie. Ik had de nieuwsgierigheid van de man gewekt. Vervolgens diende ik de injectie toe en liet de man de volgende dag terugkomen. De volgende dag was de ”circling” (het rondtollen om de eigen lengte as ) geheel verdwenen. Ook de overdreven sterke spierspanning was verdwenen. Hij gaat inderdaad vooruit, zei de eigenaar die al enigszins onder de indruk was. De kat kon echter niet staan maar viel direct om. In overleg met de eigenaar werd besloten de kat nogmaals een bloedvat verwijdende injectie te geven. De dag er op kon de poes tien seconden staan weliswaar met het hoofd om kwart voor twaalf maar ze stond. De poes at nog niet en dronk nog niet. De eigenaar werd enthousiaster en bleef terugkomen voor bloedvat verwijdende injecties. De volgende dag at de kat en stond de kop op tien voor twaalf. De dag daarop liep de kat zelf een paar pasjes. Weer een dag later liep de kat zelfstandig de tuin in. De volgende dagen zag de eigenaar de kat steeds verder verbeteren. Tien dagen na het allereerste begin kon de kat het hoofd weer even op twaalf uur houden. Twintig dagen later was de kat stamgast af. De kat was voor 90 procent de oude. Een beter kompas kon de kat zich niet wensen.

Week 34

Van de hoed en de rand

Van de hoed en de rand weten is een uitdrukking die je hoort wanneer je wordt voorgesteld aan iemand die er eigenlijk al alles van af weet. Dit laatste schept echter hoge verwachtingen en de tijd zal het leren of deze hoge verwachtingen worden waargemaakt. Laatst kwam een eigenaar op het spreekuur met een dertien jaar oude hond die niet meer wilde lopen. Bij het klinisch onderzoek bleek dat de hond koorts (tp:40,6 ) en een duidelijke souffle op het hart had. De correctie reflexen waren achter duidelijk vertraagd m.b.t. dubbeltreden en ook was er sprake van een kruisstand achter die niet gecorrigeerd werd. Op grond van het bovenstaande kon een stoornis van de doorbloeding van de achterbenen niet worden uitgesloten vanwege een minder goede hartfunctie. Daarnaast was een probleem tussen de tweede borstwervel en de derde lendenwervel ook niet uitgesloten vanwege de minder goede correctie reflexen. De hond werd behandeld met een bloedvat verwijdend middel en een medicijn dat de functie van de hartpomp sterk verbetert en amoxicilline vanwege risico op infectie door cardiaal longoedeem. Na een dag werd er een sterke verbetering geconstateerd. De correctie reflexen waren duidelijk beter maar nog niet optimaal. De behandeling werd gedurende tien dagen voortgezet om het uiteindelijke effect te kunnen meten. Na deze tien dagen was er nog steeds voor een deel een probleem tussen de tweede borstwervel en de derde lendenwervel omdat de correctiereflexen nog steeds wat vertraagd waren. Ik besloot naast de medicijnen voor het hart de hond nog tien dagen te behandelen met bloedvat verwijdende middelen. Na tien dagen kon de man zijn geluk niet op. De hond was weer als nieuw. De correctie reflexen waren volledig normaal geworden. Het was goed dat de man ruggenspraak gehouden had met de dierenarts. Hij weet nu van de hoed en de rand.

Week 33

Tweet(al)

Wie stuurt er tegenwoordig geen tweet de ether in. Als je dit niet doet loop je toch achter en wordt je niet serieus genomen. We vergeten echter dat vogels dit al jaren doen met veel succes. Er wordt wat af getwitterd. De eigenaresse van deze vogel maakte zich zorgen over zijn agapornis die last heeft van zijn rechter oog. Bij een eerder consult was gebleken dat het oog erg beschadigd was en dat de voorste oogkamer vocht verloor. De dierenarts wees erop dat de oogbol daardoor een stuk kleiner zou worden. De vogel kreeg een traanstreep door de microphtalmie. De enigste manier om dit probleem op te lossen was het oog er uit te halen. De agapornis van 56 gram moest daarvoor wel onder narcose hetgeen zeker een risico was. Na een paar maanden besloot de eigenaresse toch om een operatie uit te voeren. Ze was zeer gehecht aan de vogel maar uit het oogpunt van dierwelzijn voor de vogel was het beter om het ene oog te verwijderen. Op een zaterdagmiddag werd de operatie uitgevoerd. Nadat de injectie narcose zorgvuldig was uitgerekend en de injecties werden toegediend, kwam het erop aan de vogel stabiel onder narcose te houden. De vogel werd daartoe door een assistente in de staande positie vast gehouden om de perfusie door luchtzakken en longen te optimaliseren. Nadat het oog verwijderd was, werden de oogleden aan elkaar vastgezet zodat je er niets meer van het oog kan zien. Na de operatie heeft de assistente de vogel nog twee uur in staande positie vast gehouden totdat de narcose uitgewerkt was en de vogel weer op de stok zat. De operatie zou niet gelukt zijn als er geen goede samenwerking was tussen het tweetal dierenarts en dierenartsassistent. Het mooiste is echter als je na een paar dagen de eigenaresse opbelt met de vraag hoe het gaat met de agapornis :”Oh, ze tweet al”.

.

Week 32

Raak en geraakt

Als dierenarts krijg je soms maar een kans om je gelijk te bewijzen. Soms zijn de aanwijzingen overduidelijk maar is er toch de broodnodige bevestiging nodig. Onlangs kwam er een Border Collie van vier en een half jaar op de praktijk die in een paar dagen tijd ontzettend sloom geworden was. Volgens de eigenaar was er niets bijzonders gebeurd. De dierenarts moet na een algemene indruk eerst een algemeen onderzoek uitvoeren. Er wordt dan gelet op de ademhaling, de pols, de temperatuur, de huid inclusief beharing en hoornige structuren, de slijmvliezen en tenslotte de lymfeklieren. Er wordt op gehamerd dit onderzoek nooit te vergeten. Bij deze hond viel direct op dat een aantal lymfeklieren sterk vergroot was. Bij het overige klinisch onderzoek waren er geen duidelijk waarneembare afwijkingen gevonden. Deze duidelijk vergrote lymfeklieren wezen op een ernstig gestoord afweerapparaat. Het is echter zeer verstandig deze waarschijnlijkheidsdiagnose te laten bevestigen door het aanprikken van een aantal lymfeklieren met een dunne naald. In overleg met de eigenaar werd besloten geen verder onderzoek te doen maar eerst de uitslag van het weefsel onderzoek af te wachten. Aangezien het biopt op vrijdag werd genomen, zou ik op zijn vroegst maandag de uitslag weten. Ik nam daarbij een zeker risico omdat de hond slechter kon worden en kon komen te overlijden. Aan de andere kant maakt de eigenaar nu veel minder kosten. Vroeg in de avond werd ik gebeld door de hondenbezitter. Het ging veel slechter met de hond. Ik beloofde na het spreekuur langs te komen. Vlak voordat ik zou vertrekken, belde de eigenaar op dat de hond al was overleden. Ik besefte maar al te goed dat ik alles op een kaart gezet had. De maandag er op was de uitslag van de punctie. Het bleek een maligne lymfoom te zijn wat betekent dat er een kwaadaardige aandoening van het afweerapparaat aanwezig was die heel moeilijk te bestrijden was. Met dit resultaat belde ik de eigenaar op die weliswaar nog steeds geraakt was, maar blij dat er geen verdere behandeling was ingesteld.

Week 31

Koen en dapper

Koen en dapper staat voor dingen die je doet waarvan de afloop niet vooraf voorspelbaar goed hoeft te zijn. Het spreekt voor zich dat een dierenarts dit risico ook af en toe neemt. De eigenaar van deze mooie Staffordshire Bull Terrier had kans op een fraai resultaat bij een kampioenschap. Er was alleen een probleem. De hond had tussen de tenen een bobbel gekregen die er niet goed uit zag. Met een dergelijk bultje op de poot zou de hond echter geen kans maken. De eigenaar had eerder een penicilline kuur gekregen in de hoop dat de ontsteking daardoor zou verdwijnen. De eigenaar was er op gewezen dat dit probleem mogelijk veroorzaakt werd door een grasaar. Toen de eigenaar bij mij kwam, was het duidelijk dat het probleem nog steeds aanwezig was en dat er chirurgisch moest worden ingegrepen om een mogelijke grasaar te vinden. De hond werd onder narcose gebracht en de wond op de voorpoot werd ruimer blootgelegd om het verwachte corpus alienum te vinden. Na inspectie van alle richtingen van het steekkanaal was er nergens een vreemd voorwerp te vinden. Overtollig weefsel werd netjes verwijderd. Zou het vreemde voorwerp er dan toch al weer door de slimme hond zijn uitgelikt? Enigszins teleurgesteld maakte ik de wond weer dicht. Ik vertelde de eigenaar dat ik niets had gevonden. De komende dagen zou duidelijk worden of de vermoedelijke grasaar al uit de wond verdwenen was. Een paar dagen later belt de eigenaar op om te zeggen dat er een tweede bult verscheen die eveneens was doorgebroken. Ik adviseerde de eigenaar nog even te wachten met weer te opereren maar eerst de penicilline kuur af te maken. Als er binnenkort opnieuw een bult verschijnt en open barst moet de man die dag onmiddellijk terugkomen. Na tien dagen was dit het geval. De hond ging weer onder narcose. Dit keer had ik meer geluk. De grasaar werd vrij snel gevonden en verwijderd. Binnenkort hoor ik of de hond kampioen geworden is. Als de hond zich koen en dapper gedraagt zal dit geen probleem zijn.

Week 30

Bek(e)ken

Op zaterdagavond word je om 24.00 gebeld met het verzoek om te komen kijken naar een kat die was aangereden. De eigenaar kon niet zelf naar de praktijk komen. Aan de stem te horen was de man behoorlijk van de kaart. Het is de liefste kat die ik heb zei de man maar als het niks meer wordt, moet de kat maar inslapen. Bij het klinisch onderzoek bleek dat de kat geen pijnperceptie had aan de beide achterbenen. Het probleem werd gelocaliseerd tussen de tweede borstwervel en de derde lendenwervel. Er werd ter plekke een corticosteroied en een pijnstiller toegediend. De volgende dag zou bekeken worden of er vooruitgang was met het vaststellen van de pijnperceptie. Als de kat verlamd blijft, wil ik geen lijdensweg zei de eigenaar. Ik nam de kat mee naar de praktijk voor verdere verzorging. Zondag bleek dat het achterbeen links weer gevoel had maar het rechter achterbeen toonde nog geen verbetering. De kat wilde echter wel op drie benen lopen. De dag erna werd er een foto genomen waarbij bleek dat er een breuk zat in de symphysis van het bekken (zie röntgenfoto.). De verplaatsing van de breukuiteinden was minimaal zodat een corrigerende operatie niet nodig leek. De kat mocht vijf dagen na het ongeluk naar huis om bij de eigenaar verder te herstellen. Tien dagen na het ongeluk belde de eigenaar op om te zeggen dat het hartstikke goed ging met de kat. Nauwelijks vijf dagen later belde de eigenaar op met de klacht dat de kat niet kon poepen. De dierenarts die hem onderzocht stelde vast dat de blaas overvuld was en dat de kat geen nierbeschadiging had, gezien de lage ureum ( 8,4 mmol/l ) en creatinine ( 122 umol/l ) waarden. De blaas werd onder narcose gecatheteriseerd en de catheter vastgehecht. De volgende dagen was de kat niet verder opgeknapt. Op een gemaakte rontgenfoto was geen sprake van een steen maar was er een dikte in het bekken te zien naast nogal wat ontlasting in de dikke darm. Het leek of de kat niet kon poepen. Nadat de faeces verwijderd werden bleef de kat persen alsof er nog steeds iets in het bekken zat. Bij rectaal toucher bemerkte de dierenarts een dikte in het bekken. Bij punctie van deze bult bleek er een vloeistof uit te komen die niet op bloed leek maar wat was dit dan wel. Het werd tijd voor een bezoek aan de specialist. Na in het kort het verhaal uitgelegd te hebben over een bekken fractuur, een dikte in het bekken die niet de blaas was bij een kat die wel te catheteriseren was en niet met faeces verstopt zat, onderkende de man het probleem. Toen ik de kat in de avond ophaalde liet hij zien waar het probleem zat aan de hand van contrast foto’s. Het in de blaas ingespoten contrast verdween naar de urethra en verscheen in het retroperitoneaal gelegen deel van de urethra in de bekkenholte die aldus het plassen en poepen bemoeilijkte (zie foto specialist How). De oplossing bestond uit het inbrengen van een urine catheter via de urethra en die minstens tien dagen te laten zitten om de urethra verwonding te laten helen. Toen de catheter er na tien dagen uit gehaald werd was het even spannend om te kijken of de klachten terugkwamen. De klachten kwamen niet terug en de kat ging naar huis. Toen ik een paar dagen later een kat moest ophalen voor castratie zag ik de kat opnieuw. Hij keek me aan met een gezicht van “how do you do”. Ik dacht hetzelfde van de specialist.

Week 29

Scherp gezien?

Deze veehouder met een melkrobot had de zaak goed voor elkaar. Toch moet je als veehouder en als dierenarts altijd blijven opletten, hoe geautomatiseerd je ook bent. Bij het voeren in de ochtend zag de veehouder dat deze koe niet uit de box kwam. De koe had 230 dagen geleden gekalfd en niets wees er op dat de koe de volgende dag niet zou kunnen staan. De vorige avond was de koe om 22.30 uur nog door de robot geweest en gaf toen wat minder melk. Gelukkig had de veehouder de dierenarts snel gebeld nadat hij de koe zelf een CaMg infuus had gegeven zodat de dierenarts met bloedonderzoek vrij recente waardes had. (zie bijlage 1) Klinisch onderzoek van de koe die ook niets at, liet een pols van 80, een temperatuur van 38,3 en geen afwijkende liggingen van de lebmaag zien. De koe had geen afwijkend uier. Ondertussen kreeg de koe naast een pijnstiller ook twee flessen in de melkader tegen het verzuren, een fles CaMg infuus in de melkader en een magneet in de pens om mogelijke oorzaken van de pijn aan te pakken. Het bloed werd nagekeken met de Vettest en het Vitamine A gehalte werd bepaald bij Euregio. Dezelfde avond kwam ik nog een keer bij de koe. De koe was intussen verhuisd van de box naar de ziekenboeg met een ideaal strobed. De koe had echter nog geen hap gegeten en was hier ook niet toe te bewegen. Ik besloot de koe nogmaals een fles CaMg infuus en twee flessen tegen het verzuren in de melkader te geven en de koe te behandelen met een infuus dat de nadelige effecten van gisting in het maagdarmkanaal tegengaat. De volgende dag kwam ik weer bij de koe die ditmaal aan het eten was geslagen. Er werd bloed getapt om de veranderingen met de vorige dag te kunnen zien. Ondertussen kreeg de koe nog twee flessen tegen het verzuren. Thuis gekomen werd het bloed weer met de Vettest (zie bijlage ) onderzocht. De CPK was aanzienlijk gestegen. Het Calciumgehalte was echter daarentegen nog te laag. De veehouder werd geadviseerd om de koe zelf nog een fles CaMg infuus te geven. Kort na zeven uur die avond belt de veehouder op om te zeggen dat de koe weer staat. Het Vitamine A gehalte bleek achteraf met een waarde van 0,77 umol/l nagenoeg normaal te zijn.

Week 28

Wimper of wimpel, Meer of minder

Ogen zijn in het leven van een mens zeer belangrijk. Zonder ogen kun je immers niets zien. Je kunt je dan ook voorstellen dat een diereigenaar zich zorgen maakt als een hond moeite heeft met kijken. In eerste instantie dacht de eigenaar dat het wel los zou lopen met het gebruik van Vitamine A oogzalf. Lokaal via oogzalf toegediende Vitamine A verhoogt immers de weerstand tegen lokale infecties in en op het oog. Toen er na een paar dagen geen verbetering optrad, ging de vrouw van de eigenaar naar de dierenarts met de hond. De hond had duidelijk last van een oog maar hield het oog goed open. Voor de zekerheid voerde de dierenarts toch maar een fluoresceine test uit om te kijken of er een beschadiging op het hoornvlies zat. Daartoe wordt een oranje vloeistof op het hoornvlies aangebracht die na contact met water te hebben gemaakt, groen aan kleurt op het beschadigde hoornvlies. Met deze kleuring kon duidelijk gemaakt worden dat er een beschadiging op het oog waarneembaar was en dat dit de pijn aan het oog verklaarde. Zowel de eigenaresse als de dierenarts waren blij dat er iets was gevonden. De vraag die overbleef was hoe het kon dat de hond zijn oog had beschadigd. Nadat er een aantal mogelijkheden waren opgesomd, was het duidelijk dat veel mogelijkheden nog open stonden zoals contact met een irriterende vloeistof of contact met een tak van een struik. De behandeling bestond uit het toedienen van oogzalf met vitamine A en een antibioticum om de beschadiging van het hoornvlies zo snel mogelijk te laten genezen. De volgende dag belde de eigenaresse op dat de hond veel schuurde met de kop aan de kant van het ontstoken oog. Toen zij kwam zag ik dat de hond veel bloed aan de kop had. Bij het schoonmaken van de kop zag ik plots wat bijzonders. Het leek of de hond twee kleine wimpers had aan het boven ooglid. Snel greep ik een pincet uit de la en trok ik aan de wimpers. Tot mijn verrassing bleek het een grasaar te zijn van een centimeter lengte. Deze grasaar prikte in het slijmvlies van het bovenooglid en zorgde voor het bloed op de kop en was achter af gezien ook de oorzaak van de corneabeschadiging. Tien dagen later kwam de hond op controle. De beschadiging van de cornea was bijna verdwenen. De uiteindelijke oorzaak was bijtijds afgewimpeld.

Week 27

Stalken

Stalken heeft tegenwoordig een negatieve betekenis in de zin van iemand hinderlijk achtervolgen. De positieve betekenis van het woord is een manier om van dag tot dag vooruitgang te kunnen zien bij een zieke om te zien of een behandeling aanslaat. De eigenaar van deze hond had eigenlijk de beslissing tot euthanasie al genomen. Hij had zijn vrouw meegenomen om een gezamenlijk afscheid te kunnen nemen. Het was duidelijk dat het de hond van de man was. Hij was gepensioneerd en hield er van om dagelijks met de hond een stuk te lopen. Je ziet het zeker wel, zei de man. Ik denk dat het einde verhaal is. De hond liep rondjes linksom en had af en toe de neiging om te vallen. Ook werd het hoofd een beetje scheef gehouden. De dierenarts vertelde de man dat de hond een cerebellaire ataxie had en dat dit waarschijnlijk kwam door het vastlopen van een stolsel (embolie) bij de kleine hersenen. De hond had tevens een souffle op de linker AV klep. Dit is te behandelen zei ik maar dan moet u wel de hond dagelijks goed in de gaten houden om te zien of U kleine veranderingen die vaak verbeteringen zijn, kunt waarnemen. Het gezicht van de man klaarde op en hij nam het aanbod aan. Ik diende een bloedvat verwijdend middel toe en liet de man met zijn vrouw de volgende dagen terugkomen. De volgende dag werd de pupil sterk naar een kant gericht en werd de kop minder scheef gehouden. De dag daarop stonde de pupil weer correct in het midden van de oogbol. De volgende dagen zag meneer weer vooruitgang omdat de hond weer een stukje achter de man aan liep. De dag daarop liep de hond honderd meter achter de man aan. De zesde dag na de start van de ataxie begon de hond weer met snuffelen en hield de hond de staart weer omhoog. De dag daarop ging de hond voor het eerst zelf naar buiten via het kattenluik en heeft de hond voor het eerst weer buiten geplast. De eigenaresse was weer hartstikke blij dat de hond weer zindelijk was geworden. De dag daarop sprong de hond voor het eerst weer in de stoel. Twintig dagen later loopt de hond nog steeds zeer goed. Alle correctie reflexen zowel de kruisstand als het dubbeltreden waren volledig normaal geworden. Het hoofd werd nog iets scheef gehouden. De beschrijving van deze casus zou niet mogelijk zijn geworden als de eigenaar niet bereid was de hond nauwkeurig te vervolgen

Week 26

Boerderij dag

Als dierenarts kun je vaak op boerderijen komen. Je ziet daar vaak hoe veehouders met hun dieren omgaan. De gewone burger heeft hier vaak helemaal geen idee van. Dit is een van de redenen dat de zuivelonderneming Campina een boerderij dag organiseert om burgers te laten zien wat er op een boerderij allemaal gebeurt. Toevallig was dit jaar een van mijn veehouders uitgekozen om de open dag te organiseren. Voor mijn dochter van twaalf was het een uitgelezen moment om te laten zien wat haar vader zoal op een boerderij kon doen. Eenmaal op de boerderij aangekomen stond ik al gauw met een paar bekenden te praten die ik een poos niet gezien had. Toen ik er amper een kwartier was, werd ik opgebeld door een andere veehouder die mij vertelde dat een koe niet kon kalven. Bij de veehouder aangekomen hoorde ik van de man dat het kalf al langere tijd dood was. Met enige moeite lukte het mij het dode kalf met een manuele subcutane foetotomie te verwijderen. De koe werd ingespoten met een antibioticum. Daarna reed ik naar huis om mij weer te douchen en om te kleden om vervolgens de boerderij dag met mijn dochter te vervolgen. Je zag hoe zij en andere kinderen zich vermaakten op een springkussen met een rodeo stier, hoe ze een kunstkoe probeerden te melken en aanvullend een melk diploma kregen en hoe ze de hindernis baan namen met balen stro. Natuurlijk werden ook de kalfjes aandachtig bekeken en de plek waar de koeien gevoerd worden en gemolken worden met de melkrobot. Veel aanwezigen genoten zichtbaar van deze open dag. Op zo een dag weet je als dierenarts ook waar je het voor doet en ben je er trots op dat je deel uitmaakt van een open melkveesector waar de burger volop van kan mee genieten.

Week 25

Afscheid

Op zijn laatste werkdag in onze praktijk had mijn collega nog een lastige klus te klaren. De betreffende kat had moeite met plassen en verloor regelmatig een beetje urine met bloed erin. De kat stond al op speciaal dieet voor blaasgruis maar ondanks dat bleef de kat regelmatig problemen houden. Nadat de kat weer een maand probleem loos kon plassen, had de kat ineens weer problemen met urineren. De catheterisatie lukte weliswaar met enige moeite maar het was net of er een steentje zat vlak voor de penispunt. Voor de zekerheid werd er toch maar een foto gemaakt om dit eventueel te bevestigen. Het lukte mijn collega om een röntgenfoto te maken(zie bijlage) waarbij het steentje nog net zichtbaar was op de zijdelings bekken opname. De volgende dag werd er vlak voor de operatie ook nog een echo ( zie bijlage) gemaakt om te kijken of het steentje nog zichtbaar was in de blaas. De kat werd geopereerd en de blaas werd zorgvuldig onderzocht. De steen was echter spoorloos. Was de steen dan toch nog in de urethra gezakt ondanks een reeds eerder ingebrachte catheter voor de operatie? De catheter werd langzaam uit de blaas terug getrokken waarna de catheter telkens onder hoge druk werd door gespoten. Na vier of vijf keer terugtrekken en onder hoge druk spuiten kwam er ineens een Eureka moment. Mijn collega vond de steen ineens in de blaas toen de urethra voor het laatst werd door gespoten. De trotse dierenarts liet de steen zien aan de eigenaar. Korte tijd later werd de steen opgestuurd voor onderzoek. Het bleek een Calcium–oxalaat steen die moeilijk oplosbaar was. Een maand later gaat het nog steeds goed met de kat. Mijn collega had zich geen mooier afscheid kunnen wensen. Hij had de kat, de eigenaar, zijn collega dierenarts en zichzelf geen betere dienst kunnen bewijzen.

Week 24

Wateroverlast

Wateroverlast is heel erg vervelend en wordt meestal veroorzaakt door extreme weersomstandigheden. Vaak kan je hier als bewoner weinig tegen doen. Het wordt anders als je elke ochtend wakker wordt en dan ontdekt dat de hond weer in huis heeft geplast. In eerste instantie probeer je dit zelf op te lossen door de hond vaker uit te laten of door minder water te verstrekken aan de hond. Vaak komen de honden dan toch wel aan extra water door uit plassen of uit de sloot te drinken. Voor de eigenaar van deze anderhalf jaar oude labrador die ze pas had overgenomen, begon het vervelend te worden. Zij besloot een bezoek te brengen aan de dierenarts waar zij haar probleem voorlegde. Bij het klinisch onderzoek waren er geen afwijkingen aan blaas of nieren te vinden. Wel was er een plek op het kruis waar weinig haar groeide. Het zag er uit als een brandplek waar weinig haar groeide. De oorspronkelijke eigenaar kon of wilde daar weinig over zeggen. Uitgevoerd urine onderzoek liet inderdaad zien dat de hond veel dronk(sg:1018). Met de Combur 9 strip werden geen afwijkingen gevonden. De dierenarts besloot tot het uitvoeren van bloedonderzoek(zie bijlage). Hieruit bleek een wat verhoogd creatinine gehalte. Volgens de eigenaar kon de hond rustig vijf liter per dag drinken. De hond had nooit genoeg en soms haalde de eigenaar de waterbak gewoon weg om de hond even te laten weten dat de hond genoeg op had. Het vermoeden bestond dat de hond dwangmatig dronk vanwege pijn. De nier streek was echter niet gevoelig. De hond braakte niet en at goed. In overleg met de eigenaar werd besloten de hond te behandelen voor een vergiftiging. Dertig dagen later merkte de eigenaar voor het eerst op dat de hond de waterbak kon laten staan. De hond had blijkbaar ineens genoeg en had blijkbaar minder stress. De huid op het kruis begon ook te verbeteren. Van de plek op het kruis was steeds minder te zien. Er kwam aan de randen steeds meer haar bij. Waarschijnlijk had de brandplek op de huid te maken met de hoeveelheid stress die de hond had. De brand was door de dierenarts geblust.

Week 23

Stress: van haver tot gort

Veel huisdier eigenaren kennen hun dier van haver tot gort. Deze mevrouw was daarop geen uitzondering. De twaalf jaar oude gesteriliseerde labradoodle had al van alles meegemaakt in haar leven. Het varieerde van een mastocytoom in 2009, urine verlies, meerdere bultjes die goedaardig bleken te zijn tot opnieuw een mastocytoom in 2012. In overleg met de specialist van de U.K.G. werd er uiteindelijk besloten geen vervolg behandeling in te stellen voor dit mastocytoom met chemotherapie. De jaren daarop verloor de hond nog steeds wat urine, is er een urine kweek gedaan waarbij een geïsoleerde E.Coli adequaat behandeld leek. Omdat de leverenzymen ook gingen stijgen is er aanvullend onderzoek gedaan naar de schildklierfunctie. De hond had geen hypothyreoidie. De hond is drie keer bij een specialist veterinaire radiologie geweest in 2012, 2014 en 2016. Tijdens dit laatste bezoek waren er aanwijzingen voor leververgroting en calcificaties in de nier en vergrote bijnieren. Een uitgevoerde Cushing test bij de UKG was negatief voor de diagnose Cushing. Begin 2017 kwam de hond bij ons op de praktijk. De hond at matig en verliest af en toe urine. Uitgevoerd bloedonderzoek op 06-06-2017 (zie bijlage) liet sterk verhoogde leverenzymen en een te hoog creatinine zien. De urine was op dat moment niet afwijkend. Het was duidelijk dat de hond op dat moment stress was overkomen, waarvan de oorzaak ondanks heftig zoeken nog steeds niet was gevonden. Een van mijn theorieën is dat deze hond een intoxicatie had opgelopen en dien ten gevolge niet goed in zijn vel zat. Bij een behandeling voor deze intoxicatie zou de hond klinisch moeten opknappen maar de stress zou ook moeten afnemen. De leverenzymen Alkalisch fosfatase en Glutamaat pyruvaat transaminase zouden ook moeten dalen. Tien dagen na de eerste behandeling voor een intoxicatie werd er op 14-06-2017 opnieuw bloed getapt.(zie bijlage) Het creatinine gehalte was gedaald maar de beide leverenzymen waren weer gestegen. Wellicht was dit nog een na effect en zou de hond tien dagen later een betere uitslag laten zien. De behandeling voor een intoxicatie werd nog tien dagen doorgezet. Op 22-06-2017 werd het bloedonderzoek herhaald (zie bijlage). Zowel het creatinine als het alkalisch fosfatase als het glutamaat pyruvaat transaminase waren gedaald. Stress was de hond overkomen en via een overgang was de stress overgegaan. Stress behandelen zonder te zoeken naar een oorzaak is te kort door de bocht en komt als een boemerang terug op je bord.

Week 22

Drie zomers lang

Drie zomers lang is een hit van Conny van den Bosch waarin zij de liefde bezong met enig hartzeer. Drie zomers lang geen uur zonder jeuk volgens de bezorgde eigenaar van deze Finse Lapphund die voor een trimbeurt in onze trimsalon verscheen. De huid ziet er niet uit zei de man. Ik ben door de vorige dierenarts naar een specialist gestuurd waar ik op dit moment bij loop. Deze specialist adviseerde mij de hond eens goed te laten kammen en wassen om zo mogelijk van deze vervelende jeuk af te komen. Zogezegd zo gedaan. De hond werd regelmatig gewassen in de trimsalon. De hond zag er dan weer pico bello uit. De man kwam regelmatig terug voor het wassen maar de jeuk bleef. De hond had drie jaar geleden een behandeling gehad voor de jeuk vanwege ’hot spots” met corticosteroied bevattende crème. Omdat de jeuk bleef en er steeds meer plekken bijkwamen, werd er contact gelegd met een huidspecialist .Er werd bloed afgenomen om te kijken voor welke allergenen (jeuk veroorzakende stoffen) de hond allergisch was. Volgens dit bloedonderzoek bleek de hond overgevoelig voor cobramijt, hooimijt, stofmijt en pollen. Het een en ander werd duidelijker toen de hond in de huid geïnjecteerd werd met de betreffende allergenen. Er werd besloten tot het uitvoeren van desensibisatie wat tot doel heeft de hond minder gevoelig te maken voor de bovengenoemde allergenen. Om die reden werd de hond een keer per maand ingespoten om de overgevoeligheid en daardoor de jeuk te laten verminderen. Ondanks deze behandeling werd de jeuk alleen maar erger. De hond kreeg vervolgens een zes weken durende antibioticum kuur en moest worden gewassen met shampoo. Helaas verdwenen de jeukklachten niet met deze behandeling. Toen afgelopen winter de jeuk verergerde zonder dat er sprake was van pollen, dacht de eigenaar dat de jeuk door iets anders moest worden veroorzaakt. Begin februari kwam de hond bij mij op consult voor de jeuk. Ik legde de man uit dat de hond last had van een schimmelinfectie en dat de jeuk daardoor werd veroorzaakt. De dierenarts stelde voor om de hond met entstof tegen de schimmel te behandelen. Deze entstof moest twee keer met een tussenpoos van veertien dagen worden toegediend. Twee weken na de eerste enting meldde de eigenaar dat de hond voor het eerst geen jeuk had. Vier maanden later had de hond nog steeds geen jeuk. De eigenaar was dolblij dat de hond geen jeuk meer had want het had hem drie zomers lang te lang geduurd.

Week 21

Van schrik naar schik

Menig hondeneigenaar kijkt uit naar de aankoop van een nieuwe pup. Soms zijn er kennismakingsbezoeken bij de fokker voordat de nieuwe eigenaar de hond daadwerkelijk in handen krijgt. De eerste paar dagen zijn dan spannend. Je bent benieuwd of de hond goed eet en of ze snel went aan het nieuwe huis. Na een paar dagen ga je met de hond naar de dierenarts om te kijken of de hond echt niks mankeert en voor zinvolle tips m.b.t. voeding en gezondheid. Deze eigenaar had alles volgens het boekje gedaan. Vier dagen na aankoop kwam de hond bij de dierenarts met de mededeling dat de hond niet graag at en een epileptiforme aanval had gehad. De eigenaar was hier best wel even van geschrokken. Het klinisch onderzoek van de hond leverde weinig bijzonderheden op m.u.v. wat teveel rommelende darmen. Het meten van het bloedglucose leverde met de Glucocard de waarde 6,8 mmol/l op hetgeen gering verhoogd was (normaal 4,0-5,0 mmol/l). De dierenarts legde uit dat een subklinische infectie kon leiden tot een verminderde eiwitopname en daardoor minder vulling van het vaatbed. In overleg met de eigenaar werd de hond behandeld met een antibioticum. Vier dagen later kwam de hond terug. De eigenaar had sinds de vorige keer vier epileptiforme aanvallen genoteerd en werd hier niet blij van. De dierenarts besloot bloedonderzoek uit te voeren met de Vettest ten einde aanwezige afwijkingen in het bloed te kunnen opsporen(zie bijlage).

De uitslag liet een normaal NH3 gehalte zien maar een enigszins verlaagd ureum. De hond zou normaal gesproken veel meer moeten kunnen eten maar doet dit wellicht niet vanwege pijn in de buik. Er werd besloten tot verteringsonderzoek om een mogelijke aanwijzing voor voedingsallergie te kunnen verkrijgen. Uitgevoerd onderzoek bij de UKG ( zie bijlage ) liet zien dat de zetmeelvertering niet optimaal verliep. De hond werd op hypoallergeen voer gezet en heeft nu inmiddels een maand geen epileptiforme aanvallen meer. Het gaat nu weer pico bello met de Lagotto Romagnolo. De eigenaar en de hond hebben er schik in.

Week 20

Abacadabra een alpaca

Het behandelen van een alpaca is in onze praktijk geen dagelijkse kost. Laatst belde een hobby alpaca houder mij op dat een drachtige merrie was overleden. Het was zaterdagochtend en ik beloofde de man polshoogte te komen nemen. Op het bedrijf aangekomen zag ik dat de man het perfect voor elkaar had. De alpaca”s konden nergens bij een sloot komen en er stonden ook geen giftige planten of struiken binnen handbereik. Ik snap er niets van, gisteren zag ik de alpaca nog liggend eten en ik nam aan dat de partus al vrij dichtbij was. Vannacht heb ik het dier opgesloten en vanochtend tref ik het dier dood in de stal aan. Er zal toch niks mis zijn gegaan met de bevalling. De dierenarts kon dit niet geheel uitsluiten en besloot alsnog een vaginaal onderzoek te doen. Hierbij bleek dat de baarmoedermond nog potdicht zat. De alpaca was blijkbaar nog niet aan het bevallen. Er moest een andere oorzaak voor het overlijden van dit dier zijn. De dierenarts besloot alsnog bloed te tappen van het overleden dier. Onderzoek met de Vettest (zie bijlage) leverde een te hoge gamma GT op.

Een te hoge gamma GT kan wijzen op een leverbotinfectie. De leverbot infectie kon echter niet op het huidige bedrijf hebben plaats gevonden omdat er geen contact met water was. Bij navraag bleek dat drie lama“s waaronder de dode van een ander bedrijf kwamen waar wel contact met water mogelijk was. De vierde lama (een eenjarige hengst) kwam van een bedrijf uit de buurt. De maandag er op werd er bloed afgenomen van de drie overgebleven lama”s. Alleen de jonge hengst(gamma GT van 38 IE/l) bleek niet besmet. De overige twee hadden een gamma GT van 80 IE/l en 91 IE/l. Gelukkig had ik de alpaca”s al behandeld voor leverbot nadat ik bloed had afgenomen. Over een maand zal ik de twee gamma GT positieve dieren opnieuw bloed afnemen en de gamma GT bij beide dieren bepalen ten einde te bewijzen dat de dood van de ene alpaca geen abacadabra was.

Week 19

Als men..

Vaak gaan dingen zoals ze gaan. Alles gaat protocollair. Iedereen weet wat hij of zij moet doen maar soms moet je improviseren om domweg iets te leren. Een paar weken geleden kwam er bij mij een kat op het spreekuur met de klacht dat ze niet meer wilde eten. De kat was pas twee en half jaar oud en had volgens deze dierenarts nog een leven voor zich. De kat braakte en had diarree. Bij het klinisch onderzoek waren er weinig afwijkingen te vinden. De kat werd behandeld met een amoxicilline kuur. Toen de kat tien dagen later terugkwam, bleek dat de kat de weer was gaan braken terwijl het aanvankelijk goed ging. De kat was ondertussen 700 gram afgevallen en de eigenaresse begon zich zorgen te maken. In overleg met de eigenaar werd de kat opgenomen. Nadat de kat drie dagen in de opname gezeten had begon ze weer met het eten van vijftig brokjes. De kat mocht weer naar huis om te kijken hoe het nu weer bij de eigenaar ging. Vier dagen later belde mevrouw in paniek op met de mededeling dat de kat nu bloed spuugde. De dierenarts besloot bloedonderzoek te doen met de Vettest (zie bijlage) om meer informatie over deze kat te verkrijgen. Het bloedsuiker(glucocard:5,1 mmol/l) en het ureum waren wat aan de hoge kant. Bij navraag bleek dat de man van de vrouw schilder was maar zijn werkkleren bleven altijd op het bedrijf. De dierenarts kon op grond van deze informatie een vergiftiging niet geheel uit sluiten en startte met een behandeling voor een vergiftiging. De kat werd opgenomen. Na twee dagen begon de kat te eten. Elf dagen na de opname ging de kat naar huis omdat ze goed at. Twaalf dagen nadat de kat naar huis was gegaan, werd het bloed van de kat opnieuw nagekeken met de Vettest. De kat was onder tussen twee ons gegroeid. Een mogelijke oorzaak van de intoxicatie was overmatig contact met op de grond gebruikte schoonmaakmiddelen die de eigenaresse veelvuldig gebruikte. Daarnaast had de kat de vervelende eigenschap de brokjes uit de etensbak te mikken en daarna het brokje vanaf de vloer op te likken. Aanpassingen in huis waren simpel uit te voeren maar als men er niet aan denkt,….

Week 18

Ou’ est saillant?

Verlossingen van dieren zijn het mooist voor de dierenarts. Het zit erin en het komt er om de een of andere reden niet uit. Deze hobbyschapenhouder dacht het te hebben geschoten. Hij had twee drachtige Ouessant ooien gekocht met de bedoeling twee leuke kleine lammetjes te krijgen. De volwassen ooien wegen niet meer dan twintig kilo en af lammeren doen ze bijna altijd vanzelf. Je zal zien dat je er geen omkijken naar hebt. Met deze geruststellende gedachte werden de ooien gekocht. Toen het moment daar was, bleek het betreffende lam er niet uit te kunnen komen. De eigenaar voelde wel een kop maar deze kop kwam niet in het bekken bij het aantrekken van de pootjes. De dierenarts werd gebeld. Ik constateerde eveneens dat de kop niet in de schede kwam bij het trekken aan de pootjes. Het bevestigen van twee aparte touwtjes aan de voorpoten en daarna de voorpoten voor de bekken ingang terugduwen om daarna de kop alleen in het bekken te krijgen door druk op de flanken, mocht helaas niet lukken. De kop was blijkbaar te groot voor de bekkeningang. Een keizersnede was blijkbaar de enigste mogelijkheid. De dierenarts nam de geit mee naar de praktijk en bond de geit op de operatie tafel vast. De flank werd geschoren. Ik besloot nog een keer bij de geit te proberen het kopje in het bekken te krijgen aangezien de geit nu plat op tafel lag. De eigenaar die meegegaan was naar de praktijk om de operatie mee te maken was net even weggelopen. Tot mijn verrassing lukte het nu wel om de kop vanaf de flank in het bekken te drukken. De beide voorpootjes konden via de touwtjes eenvoudig naar buiten worden getrokken. Het lam was geboren toen de eigenaar een halve minuut later terugkwam. Het was een onzichtbare keizersnee zei ik. De eigenaar was ontzettend blij met de geboorte van dit levende Ouessant lam en wat in het oog springend is moet u zelf maar uitmaken.

Week 17

Zoetermeer

Midden in de nacht wordt je gebeld. De man in kwestie belt op met de mededeling dat zijn hond plotseling dikker is geworden en hij het niet vertrouwt. U mag langskomen zei ik, dan kan ik naar de hond kijken. Fijn zei de man maar ik moet wel eerst vervoer regelen want ik heb zelf geen auto. Belt u dan maar op als u wel vervoer heeft geregeld, dan weet ik wanneer ik U ongeveer kan verwachten op de praktijk. Op dat moment was ik zelf herstellende van een griepaanval. Toen ik weer bijna in slaap gedommeld was, belde de man weer. Ik kan niemand met een auto krijgen en taxi’s willen ook geen zieke hond in de auto. Kunt U niet langskomen dokter. Het was me intussen duidelijk dat er wat van mij verwacht werd aangezien geen dierenarts bereikbaar was in Zoetermeer met 124.000 inwoners. Ik stemde toe en beloofde bij de man langs te komen om de situatie te observeren. Eenmaal bij de plaats aangekomen zag ik dat de man vier hoog woonde op een flat. Gewapend met een verloshoutje van een koe, een neussonde van een paard en een melkziekte naald stapte ik de lift binnen nadat ik aan had gebeld en door de man was binnen gelaten. Toen ik in de kamer stond zag ik dat de hond niet wilde gaan liggen, braakneigingen had maar dat er geen braaksel uit kwam. Het was duidelijk dat deze hond een maagdilatatie of een maagtorsie had. Nadat ik de eigenaar geïnstrueerd had hoe hij het verloshoutje bij deze 11 jarige Old English Bulldog in de bek moest vasthouden kon ik de neussonde via de bek inbrengen. Het lukte mij niet om de maagingang te passeren. Deze hond had dus een maagtorsie. Het lukte mij om aan de linker flank de maag te puncteren waarbij overtollig gas kon ontsnappen. Plotseling zag ik ineens veel bloed liggen bij de hond. Oh dokter dat ben ik vergeten te vertellen, mijn hond is loops zei de vriendin van de eigenaar. Ik haalde de sonde en het verloshoutje uit de bek. De hond was iets dunner geworden maar nog steeds niet ontspan